ตอนที่390 อาหารกลางวันที่สายไป2

“เจ้านาย ท่านจะคืนคุณยายน้อยให้คุณกู้คน หนึ่งจริงหรอ?” ฉิงฮั้วรู้สึกว่า เจ้านายก็รักคุณชาย น้อยทั้งสองเหมือนกัน แต่แค่วิธีของเขาจะไม่เหมือน น. “ถ้าคน เจ้านายเจ้าคือหยางหยางหรอครับ?”

เป่หมิงโมสูบอยู่เรื่อย ไม่ตอบอะไร

ฉิง วถอนหายใจ ต่อด้วย มองไปที่เป้หมิงโม *เจ้านายได้รับบาดเจ็บหรอครับ?”

บนมัดของเปีหมิงโม ชัดเจนมากว่ามีแผล ถึง แม้เลือดจะโดนล้างออกหมดแล้ว แต่ถึงขั้นเห็นเนื้อ เลยทำให้ฉิงฮัวตกใจ!

“ไม่เป็นไร” เขาตอบเบาๆ สูบต่อไป

“งั้นเย็นวันนี้เจ้านายจะกลับเมืองAมั้ย? ตัวนั้น จองเรียบร้อยแล้ว”

เป้หมิงโม่ขมวดคิ้ว สายหัวเบาๆ “หล่อนจะ กลับตอนไหน เราก็กลับตอนนั้น! ”

“ครับ” ฉิงฮัวพูด

จริงแล้ว คุณกู้หนีแค่ไหน เจ้านายก็จะตาม เท่านั้น

เพราะว่าคนอย่างเป่หมิงโม

เวลาที่เขาจะเอาผู้หญิง เขาก็จะคิดทุกวิถีทาง!

ทําทุกอย่าง!
ฉะนั้นถ้าเขาตามใจเธอ แปลว่าเธอนั้นมีบุญ

เลยหละ

ผู้ชายแบบนี้ เพียงใจสั่น ก็จะรักไปทั้งชีวิต

แต่ก็น่ากลัวมาก เพราะว่าเขาจะไม่สนว่าเธอ จะขอบเขาหรือไม่

เขารู้แค่ว่าเขาจะเอาเธอ แค่นี้ก็พอ! แต่แล้ว ถ้าเธอไม่รักอีก เขาก็จะอยู่ยื้อรั้งเธอ ไว้ตลอดชีวิต

กู้ฮอนรีบกลับไปหาแอนนิอย่างเร่งรีบ

แอนนิเปิดประตู พอเห็นกู้ฮอน ได้ถอน หายใจ “ฮอน เธอกลับมาสักที…. กู้ฮอนรีบหันไปมองด้านหลัง แล้วดันแอนนิ

เข้าไป

“แอนน์ รีบปิดประตู!” “ทําไมหรอ?”

“ฉันสงสัยว่ามีคนแอบตามฉันมา ชืด และกังวลรีบเข้าบ้านไป !” กู้ฮอนหน้า

เมื่อกี้ตอนกลับมา หล่อนก็รู้สึกเหมือนมีคน

ตามหล่อนตลอด

แต่พอหันกลับไปมอง ก็ไม่รู้สึกมีอะไร หล่อนรู้สึกแม่นขนาดนี้หรอ?

“ก่อนหน้านั้นได้ยินเธอบอกว่า ดันมาเจอเป่ห งโมที่เมืองซาบาห์….. มันโคตรไม่น่าเชื่อเลย ฮ่าๆ มิง แอนนิไม่พูดไม่ได้เลยนะเนี่ย พวกเธอนี้พบเพราะพรหมลิขิต เปล่า” แอนนิยมพูด

ฮอนเบะปาก พูดไป “น่าจะเรียกว่ากรรม!”

แอนนี่ก็หันตัวไป

กู้ฮอนถึงจะเห็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ยืนอยู่หลังแอ

นน

ใส่ชุดกระโปรงดอกไม้ มือกอดอก แก้มนุ่มๆ ชมพูอ่อน ปกติที่ไม่เห็นรอยยิ้มนั้น วันนี้ดันจูปาก!

“ลูกลูกลูกรักกกก…” กู้ฮอนหายใจถี่ๆก่อนพุ่ง ขึ้นไป

ก้มลงแล้วกอดตัวน้อย

“หึ “ ตัวน้อยหันไปไม่มองกู้ฮอน

“โอ้ยลูกก เบบี้ของหม่ามี้ นี่บวมอ่อ? เจอหม่ามี แล้วไม่ดีใจหรอคะ?” กู้ฮอนบีบแก้มนุ่มๆของตัวน้อย มา ไหนให้หม่ามี้ดูสิ เจ้าหญิงบ้านเราสวยขึ้นนะ ” เนีย….

เชอะ!” ตัวน้อยหาเสียง

แอนนียมแล้วส่ายหัว เรียบอธิบายให้ตัวน้อย “ฮ่าๆ หนูน้อย เมื่อกี้ยังร้องห่มร้องไห้จะไปหาเธออยู่ เลย…”

“แล้วทำไมพอเห็นหม่ามี้แล้ว ทำหน้าแบบนี้กับ หม่ามี้?” กู้ฮอนเอาจมูกไปหอมแก้มตัวน้อย อ้อนตัว น้อย “ลูกลูกกกกกก มามะ หม่ามีจูบหน่อย…..

“หึ …” เสียงของตัวน้อยอ่อนลงกว่าเมื่อกี้

อย่างอลหม่ามี้แล้วนะคะ โอเคมั้ย? ” กู้ฮอนเหมือนจะเดาใจลูกสาวตัวเองออก หัวเราะออกมา “หม่ามกะว่าจะให้เซอร์ไพรส์หนู ฉะนั้นเวลากลับมา เมืองรามา ค่อยบอกหนู ใครจะไปรู้มีงานอีก…ก็ได้ จากเซอร์ไพรส์กลายเป็นตกใจ ทำให้เจ้าหญิงตัว น้อยตกใจหมดเลย ฮือๆ หม่ามีผิดไปแล้ว อย่าโกรธ หม่ามีเลยนะ ดีกับนะคะ?”

ตาใสๆของตัวน้อยมองมาที่กู้ฮอน

หน้าบูดๆสักแป๊บก็ร้องไห้ “ฮืออ ” เข้าไปร้อง ในอ้อมกอดหม่าม

“หม่ามี้เป็นคนร้าย..ฮืออ ไม่อยู่คริสต์มาสกับ

ไม่อยู่กับจิ่วจิ๋ว….หม่ามีเป็นคนร้าย…”เสียงตัว น้อยแหบ เอาหัวหมุนเข้าอ้อมกอด แล้วร้องไห้เพราะ คิดถึงแม่

“ฮ่าๆ นี้หม่ามี้ก็มาอยู่ตรุษจีนกับจิ่วจิ๋วไงคะ?” กู้ ฮอนอุ้มตัวน้อยเข้าไปในบ้าน “งั้นลูกได้เชื่อฟังน้าแอ นนิมั้ยคะ?”

ตัวน้อยหายใจเข้าไปๆ เก็บน้ำตา พยักหน้า รั่วๆ “เชื่อฟังค่ะ เมื่อกี้จิ๋วจิ๋วเพิ่งช่วยน้าแอนนิทํางาน น้าา!”

“ฮ่าๆ ใช่หรอ? ทําอะไรคะ? กู้ฮอนยิ้มแล้วถาม พร้อมวางหนูน้อยที่โซฟา

ตัวน้อยรีบยิ้มออกมาทันที น้ำตาน้ำมูกก็ยังอยู่ พูดยิ้มๆ “เมื่อกี้หนูใช้ผ้าขี้ริ้วของห้องน้ำเช็ด อ่างอาบนํ้า แล้วยังเช็ดชักโครก แล้วเช็ดถ้วยด้วย จิ่ว จั่วขยันมากๆ!”
“ถ้วย?” กู้ฮอนแปลกใจ

ตอนนี้ แอนนี้กำลังยกถ้วยข้าวออกมา กำลังจะ เริ่มกัน…..นได้ยินคําของตัวน้อย แอน อึ้ง

“กูจิ่วจิ๋ว เธอดันใช้ผ้าเช็ดชักโครกไปเช็ด

ถ้วย ?” กู้ยอนจะบ้า ฉะนั้น อาหารกลางวันที่ช้านาน ได้เริ่มขึ้นตอน

บรรยากาศคึกคัก

ตัวน้อยอยู่ในอ้อมกอดของแม่ หัวเราะคิคิเล่น ผมแม่ตัวเอง เหมือนดูเท่าไหร่ก็ดูแม่ตัวเองไม่พอ จะ ให้แม่ป้อนข้าวถึงจะยอมกิน

กู้ฮอนก็ให้ตัวน้อยนี้ดุ๊กดิ๊กไปมาเหมือนหนอน แล้วป้อนข้าวไป พร้อมถามแอนนิ—

“คดีที่เธอจะหย่าตอนนี้เป็นไงบ้าง? มีอะไรให้ ฉันช่วยมั้ย บอกมาได้เลย

พูดถึงเรื่องหย่านี้ แอนนิก็เครียด ” เขาบอกให้ ฉันว่า ฉันต้องเอาเงิน1แสนRM ถึงจะยอมหย่ากับ ฉัน”

“1แสนRM ?” ฮอนเบิกตากว้าง นี่เขามั่วหรือ เปล่าเนี่ย? เขาคบชู้ก่อน ตันจะให้เธอทดแทน? เขา เอาหน้ารึเปล่าเนี่ยห้ะ?!