บทที่ 39 ข่าวร้ายที่กะทันหัน1

น้ำเสียงที่แผ่วเบาของผู้ชาย ค่อยไหลผ่านหูเธอไป ทำให้เธอรู้สึกคันคัน “แค่กแค่กแค่ก….”

เป่ยหมิงโม่ตกใจชั่วขณะ

หลายปีที่ผ่านมา ความสงบและพอเพียง เป่ยหมิงโม่ที่ ไม่เคยยอมให้ตัวเองทำผิดพลาด กลับคิดไม่ถึงเลยว่า จะถูกทำลายลงอย่างสมบูรณ์เพราะ เด็กน้อยคนนี้ที่ คอยทะเลาะกับเขาอยู่ทุกวัน!

เขานึกถึงตอนที่เห็นกู้ฮอนครั้งแรก ตอนนั้นเขาคิดว่า เธอเป็นแค่ผู้หญิงขี้เล่นไม่จริงจัง ดังนั้นจึงเตะเธอออก จากเตียง

แต่ทันใดก็รู้ตัวว่า สัมผัสของเธอนั้นรู้สึกดีมาก

ราวกับเมื่อหาปีก่อน ผู้หญิงที่ช่วยเขาให้กำเนิดซี เฉิง .เขายังจำได้รางๆ ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ด้าน ล่างของร่างเขา ก็รู้สึกดีเหมือนกับเธอแบบนี้…

ทันใดนั้น มีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นนอกห้อง

เขาหายใจเข้าลึก ๆ และยืนขึ้นอย่างสง่างาม มองไป ทางผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง รีบหมุนตัว แล้วออกจาก ห้องไปอย่างไม่ลดละ.

ระหว่างที่กู้ฮอนกำลังหลับ ดูเหมือนว่าจะได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเหมือนกัน

จากนั้น ในความมืด เธอพบว่าเงามืดนั้นจากเธอไป ไม่รู้ว่าทำไม ความฝันนี้เหมือนจริงมาก

เธออยากตะโกนรั้งเขาไว้ว่า อย่าไป..อย่าไป….

แต่ไม่ว่าเธอจะตะโกนเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถออกแรง เปล่งออกมาได้ ตะโกนเสียงดังออกมาไม่ได้…

*

นอกห้อง เป่ยหมิงโม่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา หมายเลข โทรศัพท์ที่คุ้นเคยแสดงให้เห็น

สายตาที่เย็นชาของเขาอบอุ่นขึ้นมา ปัดแล้วรับ

โทรศัพท์

“ฮัลโหล…

ไม่นาน

เขาก็วางสาย

หันกลับไปมองกู้ฮอนที่นอนอยู่บนเตียง ภายในห้อง

ชั่วขณะ ภายให้ห้องก็กลับมาเงียบสงบเหมือนเดิม อดหัวเราะไม่ได้ คิดไม่ถึงเลยว่าตัวเองจะมีวันที่ต้องมา มีเซ็กส์ที่ไม่พอใจ

ถัดมา เขาหยิบเสื้อคลุมบนโซฟาขึ้นมา กลัวว่าตัวเอง จะปล่อยเด็กน้อยคนนั้นไป จากไปอย่างไรหันกลับมาอีก..

*

เช้าวันรุ่งขึ้น

กู้ฮอนตื่นขึ้นมาจากเตียง

เขารู้สึกเจ็บราวกับว่าเขาเพิ่งถูกรถบรรทุกวิ่งชน

ลืมตากว้าง ห้องพักหรูหราสะอาดสะอ้านฉายเข้ามาใน ดวงตา ดูเหมือนจะมีกลิ่นผู้ชายที่แน่วแน่ ลอยเข้าไปใน จมูกของเธอ

เธอเคยเห็นที่นี่!

ห้องสำหรับพักผ่อนที่อยู่ในห้องทำงานของเป่หมิงโม่

เธอจำผู้ชายที่รักความสะอาดอย่างจริงจังคนนั้นได้ เป็นหลายครั้งที่ไม่ยอมอนุญาตให้เธอเข้ามาในนี้ มาก สุดเธอก็แค่สามารถนอนอยู่บนโซฟาได้เท่านั้น

คิดไม่ถึงเลยว่าเมื่อวานหลังจากที่สลบไป เขากลับส่ง

เธอมาพักที่นี่

ตลอดทั้งคืนเลยด้วย!

ว้าว เธอดึงผ้าห่มสีขาวนั้นมากอด และสูดดมอย่างแรง แน่นอนว่าเป็นของที่คนรักสะอาดเคยใช้ สะอาดมากๆ กู้ฮอนที่หลังจากหายป่วย ก็เริ่มถอดไปมั่วอีกครั้ง แม้ว่าหลายปีที่ผ่านมาชีวิตจะเป็นหลุมเป็นบ่อ แต่เธอไม่เคยมองโลกในแง่ร้ายเกี่ยวกับชีวิต และความคาด หวังที่ดีสำหรับอนาคต

ความทุกข์ทั้งหมดกลายเป็นแค่เรื่องในอดีต และเธอก็ เริ่มต้อนรับวันใหม่

หยิบมือถือออกมา เธอโทรไปหาหยูพื้น ที่เป็นแม่ เมื่อได้รู้ว่า หยางหยางยังคงน่ารักและเชื่อฟัง เธอก็ วางใจแล้ว

หายไปจากเตียง วิ่งเข้าไปในห้องน้ำ และเริ่มซัก

ผ้า.

*

สิ่งที่ กู้ฮอนคิดไม่ถึงเลยก็คือ วันนี้เป่หมิงโม่ไม่มา ทำงานเลยทั้งวัน

ราวกับว่าระเหยไปโลกใบนี้แล้ว ไม่เหลือเลยแม้แต่เงา เขาไปไหนแล้ว?

สิ่งที่ทำให้กู้ฮอนประหลาดใจก็คือ ท่านเป่ยหมิงที่มักจะ

คอยให้เธอรายงานความคืบหน้า ในวันนี้ กลับไม่ได้โทร

มาหาเธอเลย

ทั้งวัน กู้ฮอนนั่งอยู่ในห้องทำงานที่กว้างใหญ่ของท่าน ประธานนี้ น่าเบื่อหน่าย พลิกไปพลิกมา ไม่รู้เลยว่าตกลง มันผิดปกติที่ตรงไหน

รู้สึกว่าเมื่อไม่มีปีศาจอย่างเหมิง โม่ อยู่ด้วย เธอกลับรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป.

ถอนหายใจยาว เธอตบหน้าผากตัวเอง

ตกลงไปโดนพิษสำนักไหนของผู้ชายคนนั้นกัน ตัวเอง กลับสามารถนั่งอยู่ในห้องทำงานอย่างเชื่อฟังได้ทั้งวัน

เสียเวลา

หยิบกระเป๋าขึ้นมา ในที่สุดกู้ฮอนก็ทนไมได้และออก จากห้องไป..

*

ตลอดทาง พบว่าสำนักงานเลขานุการก็เงียบอย่าง

ประหลาด

แต้แต่ลินดาที่ปกติมักจะคอยหาเรื่องเธอตลอดก็ไม่

เห็นแม้แต่เงา

มีบางอย่างผิดปกติ

เป็นความรู้สึกที่กู้ฮอนพูดไม่ออก แค่รู้สึกเหมือนมีอะไร บางอย่างผิดปกติ

รีบปิดลิฟต์

กู้ฮอนเพิ่งจะออกจากอาคารใหญ่ตระกูลเป่ยหมิง

ทันใดนั้น กลิ่นหอมแรงๆก็โชยมาเตะจมูก มีร่างหนึ่ง เดินมาหยุดเธอไว้อย่างน่ากลัว

เธอยังไม่ทันที่จะรู้ตัว ทันใดนั้น
ผัวะะ

มีฝ่ามือหนึ่งตบมาทันที ฟาดลงที่แก้มของกู้ฮอนอย่าง

แรง

บนแก้มของเธอสั่นระริก

เงยหน้าขึ้นมาถึงได้มองเห็นว่าเป็น เบี้ยใต้เอ๋อ! “กู้ฮอนใช้ไหม? ฉันรอตบเธอมานานแล้ว!”