ตอนที่ 52 เมื่อคืนที่เหมือนความฝัน2

“โม่ กลับมาก็ดีแล้ว” พอเจียงฮุ่ยซินเห็นเป่หมิงโม่นั่งวีล แชร์เข้ามา ก็รีบเดินไปหา เข็นวีลแชร์พลางพูดว่า “เมื่อวาน ทำไมจู่ๆก็ออกจากโรงพยาบาลล่ะ ทำให้ฉันกับพ่อเป็นห่วง เลย”

เป่ยหมิงโม่เม้มปากเบาๆ “ผมไม่เป็นอะไร พ่อล่ะ”

“ตอนนี้พ่ออาการดีขึ้นมากแล้ว ความดันก็ลดลงแล้ว เข้าไปแล้วก็อยากทำให้พ่อไม่สบายใจนะ หึม” เจียงฮุ่ยซิ นขมวดคิ้วแน่น ดวงตาปรากฏความกังวลใจ

เป่ยหมิงโม่พยักหน้า แล้วเข้าไปในห้องหนังสือ

ได้กลิ่นน้ำหมึกของหนังสือตำราโบราณมากมายโชยมา

เป่หมิงเจิ้งเทียนกำลังถือพู่กันและหมอบอยู่ข้างโต๊ะ เขา เขียนตัวอักษรที่ดูมีพลังอย่างน่าอัศจรรย์ เป็นบทประพันธ์ ที่ไพเราะและเป็นธรรมชาติ

ดวงตาชราสีเขียวเข้มที่ขนาดเปลือกตายังยกไม่ขึ้น เปล่งเสียงตำหนิออกมา–

เป่หมิงโม่เม้มปาก เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ไม่ตายไม่ได้ หรอก กลัวจะไม่มีใครไปร่วมงานศพพ่อ”

พ่อลูกคู่นี้ เจอกันที่ไรก็รู้สึกถึงบรรยากาศที่อืมครีม

ตลอด

เป้หมิงเจิ้งเทียนมีความโมโหอยู่ในแววตา เขาเงยหน้าขึ้นมองลูกชายที่ขาถูกเข้าเฝือกนั่งอยู่บนวีลแชร์ แล้วเบะปาก “วางใจเถอะลูกหลานของฉันเยอะ ขาดแกแค่คนเดียวไม่ เป็นไร”

ริมฝีปากเย็นชาของเป่หมิงโม่ยกขึ้นเล็กน้อย “ในเมื่อเป็น แบบนี้ ก็ไม่ต้องมาใส่ใจวุ่นวายกับตัวผมมากหรอก”

เขาพูดถึงเรื่องของเป้ยใต้เอ๋อเป็นนัย

เป็หมิงเจิ้งเทียนทำคิ้วย่นแล้วมองเขา ถึงแม้ว่าคำพูดจะดู เหมือนไม่ค่อยพอใจลูกชายคนนี้ แต่สุดท้ายในใจเขาก็รัก และห่วงมาก

เขาเป่าเคราตัวเอง ชราวางพู่กันลง ดวงตาที่เหมือนนก อินทรี มองเป่หมิงโม่ไม่วางตา “มักจะเป็นสุสานของวีรบุรุษ หวังว่สอุบัติเหตุครั้งนี้ แกจะได้รับบทเรียน”

เป่หมิงโม่ไม่เห็นด้วย ความเศร้าปรากฏในดวงตาเย็นชา “บทเรียนก็คือ ห้าปีก่อนผมไม่ควรรับปากกับพ่อ ถึงทำให้ พ่อได้คืบจะเอาศอกอยู่แบบนี้”

เขาหมายถึงเรื่องเมื่อห้าปีก่อน

เป้หมิงเจิ้งเทียนถอนหายใจ “ใช่แล้ว แต่ถ้าแกต้องการ

บริษัทตระกูลเป่ยหมิง แกก็ต้องมีลูก นี่เป็นกฎที่บรรพบุรุษ ตระกูลตระกูลเป่ยหมิงตั้งขึ้นมา” “ผมไม่ควรได้หรือ” เป่หมิงโม่สายตาเย็นชา “ตระกูลเป่ห

มิงเป็นสิ่งที่ผมควรจะได้อยู่แล้ว ถ้าผมยืนยันที่จะเอา

แม้ว่าจะไม่มีลูก ก็ต้องมีวิธีอื่นที่จะได้อีกแน่”

“แต่แกก็ไม่อยากทำลายกฎของตระกูลเรา” เป่หมิงเจิงเทียนจ้องเขาเขม็ง “ฉันรู้ว่าเรื่องของแม่แกในตอนนั้น ถึง ตอนนี้แกก็ยังเอาแต่โทษฉัน แต่มันก็ผ่านไปหลายปีแล้ว ตระกูลเปหมิงฉันก็ยกให้แก ตอนนี้แค่อยากให้แกแต่งงาน ทำไมมันถึงยากเย็นนัก”

สายตาคมของเหมิงโม่แสดงออกชัดเจน ว่าเขากำลัง เครียด

เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

แค่นิ่งเงียบไปสักพัก ดวงตาคมเหลือบมองพ่อที่ผมขาว ทั้งหัว “ยังจำข้อตกลงของพวกเราก่อนหน้านี้ได้ไหม”

“เรื่องกู้ฮอนหรือ” เป่าหมิงเจิ้งเทียนขมวดคิ้ว “จำได้ เปหมิงเจิ้งเทียนจำได้ว่าวันนั้น ที่เขายอมตกลงให้กู้ฮอ

แน่นอน”

นมาทำงานอยู่กับเขา ก็เพราะว่ามีข้อตกลงระหว่างพวกเขา

“พ่อเคยบอกว่า “ถ้ากู้ฮอนนอนกับผม และรักผม พ่อจะ รีบถอนตัวทันที นอกจากนั้นยังจะโอนหุ้นยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ของเจ้าใหญ่ให้ผม ยังจะทำได้อยู่ไหม” ดวงตาเย็นชาของ เป่ยหมิงโม่เป็นประกาย

เป่หมิงเจิ้งเทียนครุ่นคิด เขามองลูกชายอย่างจริงจัง ถึงรู้ ว่าใบหน้าเย็นชาของลูกชายเมื่อครู่ รู้จักระงับอารมณ์ความ รู้สึกทางสีหน้าได้แล้ว

“เจ้ารอง พ่อรู้ว่าแกกับเจ้าใหญ่บาดหมางกัน แต่ตอนนี้ เจ้าใหญ่ก็ไม่ได้ยุ่งวุ่นวายกับเรื่องของตระกูลเป่หมิงแล้ว ทำไมแกจะต้องจัดการกับเขาอีก” เป้หมิงเจิ้งเทียนถามหนักแน่น ไม่มีเรื่องไหนทำให้เขาปวดหัวเท่ากับเรื่องที่ ลูกชายทั้งสองไม่ลงรอยกันได้แล้ว”

“ในเมื่อพ่อยังใจแข็งไม่พอ ก็ไม่ควรจะลากกู้ฮอนเข้ามา ยุ่งด้วย”

“ฉันมีทางอื่นด้วยหรือ” เป่หมิงเจิ้งเทียนขมวดคิ้วแน่น เป่า เครา แล้วมองเขา “หลังจากที่แกนั่งในตำแหน่งประธาน ของบริษัทตระกูลเป่ยหมิง ก่อนหน้านี้คนแก่พวกนั้นแกก็ กำจัดทิ้งหมดไม่เหลือแม้แต่คนเดียว แล้วตอนนี้ชะตากรรม บริษัทเป็นยังไง ไม่มีใครรายงานฉันได้ พ่อแก่แล้ว ไม่มี ประโยชน์แล้วล่ะสิ”

เป้หมิงโม่พูดขัดท่านอย่างเย็นชา “ก็จริง กี่ปีมานี้ พ่อก็ แอบทำอะไรไว้ไม่น้อย ต้องให้ผมพูดให้พ่อฟังทีละข้อๆ ไหมล่ะ”

“.”เป้หมิงเจิ้งเทียนจ้องลูกชายเขม็งแล้วถอนหายใจ “ฉันก็แค่อยากจะหาเลขาสักไปคอยช่วยงานแก….”

“ช่วยหรือ” เป่ยหมิงโม่หัวเราะเยาะ “มาคอยจับตาดูผม มากกว่า”

“ไม่ว่าแกจะพูดยังไง ในเมื่อฉันรับปากไปแล้ว ย่อมทำ ตามนั้น เรื่องที่กู้ฮอนจะนอนกับแก หรือจะรักแกหรือเปล่า นั้นฉันไม่สนใจ ฉันแค่แน่ใจว่า แกเป็นคนที่เลือกคบผู้หญิง แล้วยังมีนิสัยรักสะอาดเป็นที่หนึ่ง ผู้หญิงที่จะมานอนกับแก แล้วทำให้แกพอใจได้ ต้องไม่ใช่ผู้หญิงต่ำๆแบบกู้ฮอน แน่นอน ไม่อย่างนั้น ครั้งก่อนแกจะเตะเธอตกเตียงทำไม”
“อ่อ” ริมฝีปากเย็นชาของเป่ยหมิงโม่ยกขึ้น ไม่มีความรู้สึก อะไรปรากฏในดวงตาเข้มของเขา “พ่อมารู้จักผมดีตั้งแต่ เมื่อไหร่กัน”

“ฉันไม่รู้หรอก” เปหมิงเจิ้งเทียนส่ายหน้าปฏิเสธ “ฉันแค่ กำลังเดิมพัน เจ้ารอง ถึงแม้แกจะยอมนอนกับกู้ฮอน เจ้า ใหญ่ก็แค่เสียหุ้นยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของตระกูลเป่หมิง ฉันจะ ชดใช้ให้เขาเอง แต่แกควรรู้ไว้ว่า ถ้าแกทำแบบนี้แล้ว ความสูญเสียของแก แน่นอนว่าต้องเป็นผู้หญิงข้างนอกคน นั้น แกยอมรับได้ไหม แกตัดใจได้หรือเปล่า”

ประโยคคำถามเดียวของเป่หมิงเจิ้งเทียน ทำให้เป็หมิงโม่ นิ่งไร้คำตอบ

ท่านถอนหายใจ ข่ายังไงก็ย่อมเผ็ดร้อน ข้อตกลง ระหว่างพวกเขา ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ เป้าหมายจริงๆของ ท่านอยู่ที่ กำจัดผู้หญิงในก้นบึ้งของหัวใจเขาออกไป”

ดูสีหน้าเย็นชาของลูกชาย เขาก็ถอนหายใจอีกครั้ง “หุ้น ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของเจ้าใหญ่ แกต้องการแน่ๆใช่ไหม”

“ใช่”

ในน้ำเสียงเย็นชาของเป่ยหมิงโม่ ไม่มีความลังเลเลยแม้แต่

น้อย

เป่หมิงเจิ้งเทียนอดถอนหายใจไม่ได้ มองสายตาที่แน่ว แน่ของลูกชาย หลังจากนั้นก็พยักหน้า “ได้ งั้นก็รอดูต่อไป

แล้วกัน”

สองพ่อลูก ต่างก็มีเป้าหมายที่ชัดเจนของตัวเอง แค่ในเกมหมากรุกนี้ ใครจะคว้าชัยชนะสุดท้ายไปได้ ทั้งหมดขึ้น อยู่กับว่า พวกเขาจะเลือกเดินหมากอย่างไร

กู้ฮอนได้รับโทรศัพท์ของหยูพื้น ผู้เป็นแม่ในตอนเช้า กู้ ฮอนก็รีบกลับบ้านอย่างรวดเร็ว

พอเดินไปถึงประตูตึก มีรถออดี้สีดำคันหนึ่งจอดอยู่ ในเขตพื้นที่เก่าแบบนี้ รถคันนี้สะดุดตาเป็นพิเศษ กู้ฮอนมองป้ายทะเบียนรถ หัวใจรู้สึกหนักอึ้ง เธอขึ้นไปข้างบน