ตอนที่ 58 คนเมา2

รถของฉิงฮัวขับมาจากข้างทาง เขาลงจากรถ เปิดประตูให้เป่ยหมิงโม่ด้วยความเคารพ “เจ้านายครับ”

“อ้าว….คิคิ พี่ฮัวเองหรอ….” พอกู้ฮอนมองเห็น ฉิงฮัว ก็ทำเหมือนว่าได้เจอญาติ เธอดูตื่นเต้นจนขนาด ฉิงฮัวเองยังตกใจ

น้ำเสียงที่เธอเรียกพี่ฮัว…ทำเอาฉิงฮัวเหงื่อไหล ชุ่มทันที คิดว่าหญิงสาวคนนี้คงจะเมาหนักมาก

L เป้หมิงโม่สีหน้าเคร่งขรึม เขาขมวดคิ้วแน่น “กู้ฮอน เธอบ้าพอหรือยัง”

เขาเพิ่งพูดจบ เขาก็ยัดผู้หญิงในอ้อมแขนเข้าไป ในรถโดยไร้ความเมตตา

“วู…ฉันจะดื่มเหล้า….ผู้หญิงคนนี้ยังพยายาม จะปีนออกไปข้างนอก

เขารีบกลับเข้าไปในรถทันที และขวางกู้ฮอนได้ สำเร็จ

ฉิงฮัวรีบปิดประตูรถให้เจ้านาย จากนั้นก็กลับเข้า ที่คนขับ สตาร์ทรถ รถวิ่งเข้าสู่เมืองยามค่ำคืนที่เต็มไป ด้วยผู้คนอย่างรวดเร็ว…

บนถนน ภายในรถยังคงมีการทะเลาะกันอย่าง

รุ่นแรง
“เป่า หมิงมู่ นายมันคนเลว….” กู้ฮอนบนคิ้ว ขยับ

ร่างกายด้วยท่าทางมึนเมา คนที่ขับรถอยู่ข้างหน้าอย่างฉิงฮัว ตกใจจนเหงื่อ

ไหลท่วมตัว ไม่กล้าแม้แต่หายใจเสียงดัง เป่ยหมิงโม่มีใบหน้าเคร่งขรึมอยู่แล้ว ยิ่งดูเย็นชาขึ้น

อีก

บนใบหน้าของเขา มีเลือดปูดขึ้นมาอย่างชัดเจน กู้ฮอนหัวเราะแหะๆ เธอเริ่มสูญเสียสติไปทีละนิดๆ

กลิ่นไวน์ที่โชยออกมา เธอดูเหมือนจะระบาย ปัญหาของเธอในหลายวันมานี้ออกไป “เป่หมิงโม่ นาย เป็นคนเลวที่สุดในโลก อุบัติเหตุทำให้นายขาพิการไป หนึ่งข้าง สมควรแล้ว..เอิก….”

เธอเรอพร้อมกลิ่นเหล้าอีกครั้ง

ฉิงฮัวได้ยินแล้วเริ่มมือสั่นเล็กน้อย อยากจะไปอุด ปากกู้ฮอนไว้ แต่เขาก็ไม่กล้า

กู้ฮอนหายใจเข้าอย่างยากลำบาก แล้วตะโกนต่อ “สมน้ำหน้า….ควรทำให้ขาที่สามของนายพิการไป ด้วย..คนเลว…

ขาที่สาม

ฉิงฮัวกลั้นหายใจ ไม่ยิ้มออกมาแม้แต่น้อย

คุณกู้คนนี้จะใจกล้าเกินไปแล้ว เขาเหลือบมอง เป้หมิงโม่ที่ใบหน้าเขียวอย่างระมัดระวังจากกระจกมองหลัง เขาปาดเหงื่อตัวเองอีกครั้ง

ข้อห้ามเกี่ยวกับผู้ชาย คือเรื่องขาที่สามมีขนาด ใหญ่หรือไม่ใหญ่ ตั้งหรือไม่ตั้ง

แต่ผู้หญิงคนนี้ กล้าพูดให้เขาตัดขาที่สามทิ้ง

ดวงตาที่มืดสนิทของเป่หมิงโม่ ปกคลุมไปด้วย ความเย็นทันที

ดีมาก ดื่มไวน์เพื่อเพิ่มความกล้าใช่ไหม เขาเม้มปากแน่น กัดฟันกรอด ค่อยๆพูดที่ละคำ

ออกมา-

“กู้ฮอน เธอนี่เป็นพวกแค้นฝังหุ่นจริงๆ เมาแล้วยัง จะด่าฉันอีก”

“คิคิ…เอิ๊ก….กู้ฮอนเมาแล้วจริงๆ เธอพยายาม ลืมตาที่พร่ามัว หลงทิศหลงทาง และตะโกนต่อว่า “ดื่ม ฉันอยากดื่มอีก”

เธอตะโกนลั่น พลางล้มลงบนตัวของเป่หมิงโม่ จนหัวเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนเขา

มือขาวเล็กข่วนหน้าอกแข็งแรงของเขาอย่างไม่

พอใจ “วู้ สเต๊ก….อร่อย….” เธอหัวเราะหนึ่งครั้ง เธอฉีกเสื้อผ้าของเขา เป้หมิง

โม่นึกไม่ถึง เธออ้าปากและกัดลงมา-

“ฟีด– ” เขาหายใจเข้า
จ้องมองที่คนหัวดำในอ้อมแขนของเขา ผู้หญิงคน นี้กล้าเอากล้ามหน้าอกของเขาไปกัดเป็นสเต๊กหรือ

ฉิงฮัวแอบมองผ่านกระจกหลัง เขารีบกลั้นหายใจ เกือบจะหลุดหัวเราะออกมา

เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเจ้านายปล่อยให้ผู้หญิงมา ทำตัวหยาบคายกับเขาขนาดนี้

คุณกู้เป็นผู้หญิงแปลกประหลาดจริงๆ

“ว้ๆๆ…” กู้ฮอนกัดเสื้อผ้าของเขา เคี้ยวสองครั้ง พอเห็นว่ารสชาติไม่อร่อย เธอก็ร้องเฮ้ยแล้วอ้วกออก

มา

ท่าทางโง่ๆแบบนี้ เหมือนซอมบี้ที่ไม่มีสมองที่ไปกิน กระเทียมเข้า

ขมวดคิ้วด้วยความโกรธ นิ้วมืออยู่ไม่สุขของเธอ เลื้อยเข้าในเสื้อของเขา….

“กู้ฮอน” เป่หมิงโม่ตำหนิเสียงเย็น และจับนิ้ว ซุกซนของเธอไว้

“ฮือฮือ….ฉันจะกิน…”

กู้ฮอนไม่สนใจ เธอขยับเข้าไปใกล้ตัวเขา

เป็นการพุ่งเข้าหาความตาย

เธอทำเสียงขมุบขมิบ และเผลอไปโดนขาเข้า เฝือกของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ

“ฟีด–” เขาหายใจเข้าอีกครั้ง เป้หมิงโม่รู้สึกปวดที่ขาพักหนึ่ง มือผ่อนคลายลง

มือก็เธอหลุดออกมาได้ เหมือนขโมยที่ทำสำเร็จ เธอยื่นมือไปปลดกระดุมเสื้อของเขา

เป่หมิงโม่จ้องมองรอยยิ้มที่บริสุทธิ์ของเธอ เขา รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที

“กู้ฮอน เธอออกไปห่างๆฉันเดี๋ยวนี้…

ฉิงฮัวกลั้นยิ้มอย่างสุดความสามารถ พยายามทำ เหมือนมองไม่เห็น

พูดตามจริงแล้ว เขาที่อยู่กับเป้หมิงโม่มาตลอด หลายปี เจ้านายเป็นคนสุขุม เยือกเย็นมาตลอด ทำตัว สุภาพกับผู้หญิงทุกคน แม้ต่อหน้าของคุณหนูสุ เจ้า นายก็ไม่เคยลืมตัว เสียสติเลย

แต่ตอนนี้ เจ้านายกลับยอมให้คุณกู้ย่ำยีแบบนี้ ทำให้ฉิงฮัวได้เปิดโลกทัศน์ใหม่จริงๆ