ตอนที่ 264 ลูกต้องเป็นของฉัน
ท่านโมโมโหจนความรู้สึกสะเทือนหัวใจที่ถูกมัดอัดจน แน่นนั้นใกล้จะระเบิดออกมา “หายตัวไปอย่างลึกลับกว่าสาม เดือน คาดไม่ถึงว่ายังจะยุยงส่งเสริมให้เป่หมิงยี่เฟิงหนีงาน แต่ง เธอวางแผนล่วงหน้าเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม เธอ วางแผนว่าจะหนีไปพร้อมกับลูกชายของฉันในคืน วันเกิดของฉันใช่ไหม ! ถ้าอย่างนั้นแล้วเธอจะยังนอนอ้าขาให้ ฉันทำทำไม
~!
ทันใดนั้นก็มีพายุฝนกระหน่ำอันหนาวเหน็บพัดลงบน ที่หน้าของ…
เขามองอย่างเย็นชา !
มองไปยังผู้หญิงในอ้อมกอดที่กล้าตบหน้าเขาด้วย สายตาไม่อยากที่จะเชื่อ ไฟแห่งความโกรธของเขายิ่งลุกลาม มากยิ่งขึ้น
ฝ่ามือของกู้ฮอนชาไปหมด เงยหน้าขึ้นสบมองเข้าไปใน ดวงตาล็กมีดเหมือนห้วงเหวลึกคู่นั้น เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พูดออกมาด้วยริมฝีปากที่สั่นเครือ
“ ฉันยอมรับตอนที่ฉันเจอเฉิงเฉิง ฉันก็รู้ได้ในทันทีว่า คุณคือนายจ้างของฉันเมื่อห้าปีก่อน ฉันตั้งใจปิดบังคุณไว้จริง …ปฏิเสธไม่ได้ว่าหยางหยางก็เป็นลูกของคุณเช่นกัน ในปี นั้นเป็นฉันที่เห็นแก่ตัวเก็บเขาเอาไว้ข้างกายตนเอง…เรื่องนั้น ก็ยอมรับ เหตุผลหลัก ๆ ที่มาออสเตรเลียก็เพื่อเฉิงเฉิงนั่นก็ ด้วย แต่เรื่องที่เป่หมิงยี่เฟิงหนีงานแต่งงานนั้นฉันไม่ได้รู้เรื่อง อะไรด้วยเลยสักนิด พวกเราสองคนแค่บังเอิญขึ้นเครื่องบิน เดียวกันเท่านั้นเอง ฉันไม่ได้สกปรกโสมมอย่างที่คุณคิด ! ”
ตอนที่พูดประโยคนี้จบ น้ำตาของเธอก็เอ่อล้นขอบตา เต็มไปหมด แต่เธอฝืนถักมันเอาไว้ ไม่ยอมปล่อยให้พวกมัน ไหลลงมา
ใบหน้าที่ปกคลุมด้วยเมฆครึ้มตำของเขานั้นมืดสนิทจน น่าหวาดกลัว
“แผนชั่ว ๆ ” เขาพ้นสามพยางค์นั้นออกมาในทันที เป็น สามพยางค์ที่ทำให้คนฟังรู้สึกหวาดกลัว “กู้ฮอน ที่เธอเข้ามา อยู่ใกล้ฉันมาตลอดตั้งแต่จนจบก็เป็นเพียงแค่แผนการชั่ว ๆ ฉากหนึ่งที่วางขึ้นเพื่อที่จะเข้ามาแย่งลูกชายของฉันไป ! ”
“ไม่ใช่ ! ”
“เธอพูดว่าไม่ใช่ใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นเธอก็บอกมาว่าเธอ จะอธิบายเรื่องของหยางหยางยังไง เธอกล้าพูดไหมว่าเด็กคน นั้นไม่ได้ถูกแผนการชั่ว ๆ ของเธอแย่งไป”
”กู้ฮอนกัดริมฝีปากแน่น ใบหน้าของเธอซีดขาว ที่ บริเวณท้องน้อยของเธอก็รู้สึกเจ็บปวดจนทําให้หน้าผากของ เธอมีเหงื่อผุดขึ้นจาง ๆ “พวกเขาเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขที่ฉันอุ้ม ท้องมานานสิบเดือน เดิมทีพวกเขาก็มีสายใยแม่ลูกกับฉันอยู่ แล้ว จะพูดว่าฉันเห็นแก่ตัวก็ได้ แต่นั่นก็คือความรู้สึกที่ยากจะ ตัดใจของคนเป็นแม่ที่มีต่อลูก ไหนเลยจะเป็นแผนชั่ว ๆ อย่าง ที่คุณพูดมาได้อีก ” แล้วฉันละ” เขาคำรามเสียงต่ำ ในแววตาของเขาเหมือน “
มีมีดจํานวนนับนับไม่ถ้วนในปักลงบนหัวใจของเธอทีละด้าม “ฉันนับว่าเป็นตัวอะไร ฉันนับเป็นตัวอะไรของเธอกันแน่ ! ” ปลายนิ้วของเธอกระตุก เธอไม่คิดว่าเขาจะถามคําถามที่ เธอเคยถามมาก่อน
คําตอบของเขาก็คือเธอเป็นผู้หญิงของเขา
หรือถ้าอ้างตามแนวคิดของเขาแล้วสามารถพูดให้ชัดเจน ขึ้นได้อีกนิดว่าเธอก็คือผู้หญิงที่นอนข้างเตียงของเขา…
…เธอเม้มริมฝีปากที่สั่นระริก ไม่ได้พูดอะไรตอบกลับ ออกมาในทันที…
“เธอได้ยกฉันเป็นผู้ชายของเธอไหม ! ” ความลังเลของ เธอทำให้เขาควบคุมเสียงคำรามไว้ไม่อยู่ “เธอยกให้ฉันเป็น แค่ผู้สนับสนุนที่บริจาคเมล็ดพันธุ์ เป็นแค่ไอ้โง่ที่ให้เงินห้าล้าน กับเธอ !”
หัวใจของท่านโม่เย็นเยือก ราวกับว่าเรื่องที่เขาเพิ่งจะ ตระหนักได้นั้นเป็นเหมือนมีดที่กรีดแทงลงบนหัวใจของเขา ที่ผู้หญิงคนนี้ยอมปรนนิบัติอยู่ข้างกายเขาก็เพราะเธอคือ
ผู้ที่ให้กำเนิดลูกของเขา!
ที่ผู้หญิงคนยังคงอยู่ข้างกายเขาก็เพราะว่าข้างกายเขา ยังมีเฉิงเฉิงที่เธอไม่อาจแตะต้องอยู่ !
ใช่แล้ว เขาเกือบลืมไปเสียสนิท กู้ฮอนที่เคยร้องไห้น้ำตา นองหน้าเพื่อแสงสว่างล้ำค่าของพระจันทร์ที่ไกลเกินเอื้อมคน นั้น จะเป็นไปได้ยังไงที่สั่งให้ปล่อยก็ปล่อย
ทันใดนั้นใบหน้าของเธอก็ซีดขาวจนไร้สีสันของเลือด ! ตึงตัง หัวใจของเธอปวดร้าวราวกับถูกสิ่งของบางอย่าง ชนเข้าอย่างแรง
ถึงแม้ว่าจะเคยคิดเอาไว้แล้วว่าความลับนี้จะถูกเปิดเผย ขึ้นมาในสักวันและเป่หมิงโม่จะมีการตอบสนองอย่างไรต่อ เรื่องนี้ แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะประณามและกล่าวหาเธอ อย่างรุนแรงแบบนี้ !
กู้ฮอนใช้ดวงตาคู่ใส่จ้องมองไปที่เป้หมิงโม่ จากนั้นเธอก็ ตะโกนใส่เขาว่า
แล้วคุณละเป้หมิงโม่ เมื่อห้าปีก่อนคุณก็ใช้ฉันเป็นเครื่อง “ มือผลิตลูกเหมือนกันหรือไม่ใช่หรือไง แล้วไม่ใช่ว่าคุณก็ยกให้ ฉันเป็นผู้หญิงที่เอาไว้ใช้เป็นที่ระบายเหมือนกันหรือไง คุณมี เฉิงเฉิง แต่คุณไม่เคยอยากรู้เลยว่าใครเป็นแม่ที่ให้กำเนิดเขา ออกมา หนำซ้ำคุณยังไม่สนใจ คุณต้องการลูกแต่คุณไม่ อยากแต่งงาน คุณต้องการภรรยา แต่คุณไม่อยากที่จะรัก ผู้ชายที่เย็นชาไร้น้ำใจแบบคุณมีคุณสมบัติอะไรถึงได้มากล้า ต่อว่าฉัน ! ”
เสียงตะโกนตอบกลับอันแหลมคมของเธอนั้นราวกับว่า เป็นการตบลงบนใบหน้าของเขาอย่างไร้ความปรานี และเป็น เหมือนเข็มที่ทิ่มแทงลงไปในหัวใจของตัวเธอเอง
ดวงตาของเขามืดดำมากขึ้นเรื่อย ๆ
ในตอนนี้เองก็มีน้ำเสียงแจ่มชัดของผู้ชายคนหนึ่งสอด
แทรกเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“ปล่อยเธอซะ !”
เสียงนี้ทำให้หัวใจที่ถูกบีบรัดแน่นของกู้ฮอนสั่นสะเทือน
เธอหัวกลับไปมองตามจิตสำนึก หลังจากที่ได้เห็นใบหน้า หล่อเหลาของหยินปู่ฝัน ท้ายที่สุดเธอก็ปล่อยให้น้ำตาพวกนั้น ไหลลงมา…
แววตาของเป่หมิงโม่ปรากฏความเย็นชา ! เขาเคยได้ยินชื่อนี้ ! เขาเคยได้รับสายโทรศัพท์จาก ผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งในคืนวันที่มีฝนฟ้าคะนองโทรมาบอก เขาว่ากู้ยอนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย หลังจากที่ฉิงฮัวตรวจ สอบดูแล้วก็พบว่าผู้ชายแปลกหน้าคนนั้นก็คือ หยินปู่ฝัน ลูกชายของหัวหน้าผู้พิพากษาเมือง A. อย่างหยินเฉินเหยา !
หยินปู่ฝันรีบทะยานเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของกู้ฮอน กวาดตามองเป่หมิงโม่ที่โอบกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขน น้ำตา ของหญิงสาวไหลอาบแก้มทั้งยังมีเหงื่อเย็น ๆ ผุดอยู่เต็มหน้า ผาก
หยินปู่ฝันตกตะลึงจนพูดไม่ออก รีบยื่นมือเข้าไปแย่งเธอ มาจากอ้อมแขนของเป่หมิงโม่ !
“เป่หมิงโม นายปล่อยฮอนฮอนเดี๋ยวนี้นะ นายไม่เห็นรึไง ว่าเธออาการไม่ดีแล้ว !
“ยอดไปเลยที่นายรู้จักฉัน ฮอนฮอนอย่างนั้นเหรอ” เป่ห มิงหรี่ดวงตาที่เย็นชาคู่นั้นลง คำพูดพวกนั้นดูเหมือนว่าจะถูก บีบลอดออกมาจากไรฟันของเขา เขากวาดตามองกูฮอน มุม ปากส่งยิ้มเยาะหยัน “ที่แท้เธอก็ไม่ได้หยุดแค่ที่เป่ยเฟิงคน เดียว !”
ทันใดนั้นเขาก็ปล่อยมืออย่างกะทันหัน !
“อ้า…กู้ฮอนส่งเสียงกรีดร้องอย่างหวาดกลัว สภาวะไร้น้ำ หนักที่เกิดขึ้นฉับพลันเกือบจะทำให้เธอร่วงลงไป
หยินปู่ฝันรีบพุ่งเข้าไปรับตัวเธอไว้อย่างรวดเร็ว เขา ตกใจจนวิญญาณแทบหลุดออกจากร่าง ถลึงตามองเป่หมิงโม่ อย่างเหี้ยมโหด “นายเป็นบ้าไปแล้วหรือไง นายโยนเธอลงมา แบบนี้ได้ยังไง นายไม่รู้หรือไงว่าตอนนี้เธอ…. ปู่ฝัน ! “กู้ฮอนรีบตะโกนหยุดหยินปู่ฝันเอาไว้ แสดง เจตนาให้เขาหยุดพูดเรื่องนี้ เธอกลัวมากว่าหยินปู้ฝันจะบอก เป้หมิงโม่เรื่องลูกในท้องของเธอ เธอรับไม่ไหวอีกแล้ว….
สายตาโหดเหี้ยมอำมหิตของเป้หมิงโม่จดจ้องไปยังกู้ ฮอน มองเธอที่ยังคงอิงแอบอยู่ในอ้อมแขนของหยินปู่ฝัน ใบหน้าของเขาเย็นเยียบ ดวงตาเยือกแข็ง
ริมฝีปากวาดไว้ด้วยร่องรอยของรอยยิ้มที่มองดูโหดร้าย เขาพยักหน้าเล็กน้อย พูดประโยคหนึ่งออกมาอย่างเย็นชา
“ดี ! ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่ขอรบกวนเวลาสวีทของพวกนาย แล้ว เพียงแต่ว่านะกู้ฮอน ลูกต้องเป็นของฉัน ! ”
ลูกต้องเป็นของฉัน !
สมองของเธอได้ยินเสียงดังตู้ม ถูกระเบิดจนไม่เหลือ แม้แต่เถ้าถ่าน
เรื่องที่เธอหวาดกลัวที่สุด ท้ายที่สุดก็เกิดขึ้นจนได้ หลังจากที่เป้หมิงโม่ประกาศคำพูดนี้ออกไปเขาก็ กวาดตามองทั้งสองคนอย่างดูถูกเหยียดหยาม คล้ายกับว่า เขาไม่อยากเห็นฉากอะไรที่ทำให้เขาโมโหจนเป็นบ้าอีก จาก นั้นก็เดินหนีไปด้วยใบหน้าที่เย็นชา…
หยินปู้ฝันถลึงตามองแล้วตะโกนเสียงต่ำใส่เขา “เป่หมิง โม่ นายอย่าข่มเหงรังแกกันจนเกินไปนัก นายมีลูกชายอยู่แล้ว หนึ่งคน ทําไมยังอยากจะมาแย่งจากฮอนฮอนไปอีก…
“ปู่ฝัน ไม่ต้องพูดแล้ว” ปลายนิ้วเย็นเฉียบของกู้ฮอนยก ขึ้นปิดปากปู่ฝันแล้วมองตามแผ่นหลังที่โอหังและถือดีของเป่ห มิงโม่ไป หัวใจของเธอเหมือนจะขาดออกเป็นชิ้น ๆ !
ก็เดาได้ตั้งแต่แรกแล้วว่าต้องมีวันนี้ไม่ใช่เหรอ แต่ทำไม…
พอเกิดเรื่องนี้ขึ้นมาจริง ๆ แล้ว หัวใจของเธอถึงได้เจ็บ ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอ ท้ายที่สุดเวลานี้ก็ชัดเจน
ปวดขนาดนี้กันนะ
เสียที
เธอเป็นแม่ของเด็ก ๆ
เขาเป็นพ่อของเด็ก ๆ มันก็เพียงแค่นี้เท่านั้น
กว่าเป้หมิงโม่ขับรถกลับไปถึงที่บ้านพักของเฉิงเฉิงก็เป็น เวลาดึกมากแล้ว
กลางคืนของซิดนีย์นั้นหนาวเย็นกว่าที่เมือง A มาก
เขาขับรถวนอยู่หลายรอบกว่าจะบังคับให้ตนเองใจเย็น ลงได้
ภาพที่เขากับกู้ฮอนอยู่ด้วยกันฉายชัดขึ้นมาในหัวทีละ ภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพสีหน้าของเธอตอนที่พบลูกชาย ของเขา
ไม่ ตอนนี้เขานึกออกแล้ว วันนั้นเด็กหัวฟูเป็นรังนกที่เขา จบกลับมาจากหน้าบ้านของเธอไม่ใช่ลูกชายของเขา แต่เป็น ลูกชายของเธอ
ปัง !
ฝ่ามือของเขาตบลงบนพวงมาลัยรถอย่างแรง !
ไม่แปลกใจเลยที่วันนั้นสีหน้าของเธอจะดูตกใจขนาดนั้น เขายังคิดว่าเธอแค่อยากรู้อยากเห็นเรื่องลูกชายของเขาเสีย
“ผู้หญิงสมควรตาย !”
เขาพ่นคำสาปแช่งออกมา ผู้หญิงคนนั้นหลอกเขาจนหัว
หลังจากนั้นดูเหมือนว่าเขาจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายโทรออกในทันที
หลังจากเสียงสัญญาณดังขึ้นได้ไม่กี่วินาทีก็มีเสียงตอบ รับดังขึ้นจากปลายสาย “โม่เหรอ ป่าได้ยินพวกคนรับใช้พูด กันว่าหลานบินไปซิดนีย์ เป็นยังไงบ้าง เจอเฉิงเฉิงแล้วใช่ไหม เหอเหอ ก็พ่อลูกกันนี่นะ ยังไงเลือดก็ต้องข้นกว่าน้ำ….
“ป้าซิ่น ! ” เป้หมิงโม่ขมวดคิ้ว เขารีบพูดตัดบทเจียงฮุ่ย ซินแล้วถามเธอไปตรง ๆ ว่า “ก่อนหน้านี้ผมเคยถามป้าไปแล้ว ว่าผู้หญิงที่เคยอุ้มท้องลูกของผมเมื่อห้าปีก่อนหน้าตาเป็นยังไง ตอนนี้ป้ามีคําตอบให้ผมแล้วหรือยัง”
” เรื่องนี้… “เจียงฮุ่ยซิน ๆ อึ้ง ๆ ไปชั่วขณะอย่างเห็นได้ ชัด “เหอเหอ ไม่ใช่ว่าป้าบอกหลานไปแล้วอย่างนั้นเหรอว่าผู้ ช่วยของป่าในตอนนั้นกลับบ้านเกิดไปแล้ว ตอนนี้ก็ยังไม่ได้ กลับมาเลย แต่ไหนแต่ไรมาแฟ้มเอกสารพวกนั้นป้าก็ส่งให้เธอ เป็นคนเก็บรักษาเอาไว้ตลอด…
“กี่เดือนเข้าไปแล้วยังไม่กลับมาอีก” น้ำเสียงของเป่หมิง โม่เริ่มเย็นเยียบ แววตามีแสงไฟคุกรุ่น “ป้าซิน นี่คงไม่ใช่ ประสิทธิภาพในการทำงานของป่าหรอกใช่ไหม หรือพูดได้อีก ว่าป่ากำลังต้องการที่จะให้ผมไม่รู้เรื่องอะไรบางอยู่”
“เหอะ โม่ ทําไมหลานถึงพูดแบบนั้นละ ทำไมป้าต้อง… “กู้ฮอน ! ” น้ำเสียงเย็นชาของเป้หมิงโม่ตัดบทคำพูดของ เจียงฮุยซีน
” อะไรจ๊ะ ” เสียงของเจียงฮุยซินในโทรศัพท์สั่นเครือเล็ก
น้อย
“ผู้หญิงคนนั้นคือกู้ฮอนใช่ไหม” มุมปากของเป่ามิงโม่ฉีก ยิ้มเยาะ ปฏิกิริยาตอบสนองของเจียงฮุยซินตอบเขาหมดแล้ว ความจริงผมก็เพิ่งจะรู้เมื่อไม่นานนี้เอง น่าผิดหวังจริง ๆ ที่ผม “ เชื่อใจป่ามากขนาดนี้ ! ”
…โม…ป้า… “ตอนนี้เจียงฮุ่ยซินเริ่มมีสีหน้าลนลาน “ป้าเอง ก็เพิ่งจะรู้เมื่อไม่นาน…
“แล้วทำไมป้าไม่บอกผมตั้งแต่แรก” เป่หมิงโม่ถามอย่าง ตำหนิด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดทำให้เจียงฮุยซินพูดอะไรไม่ออก หรือให้พูดว่า ความจริงป่ารู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรกแล้วว่าที่เธอเข้า มาอยู่ใกล้ ๆ ผมก็เพราะมีวัตถุประสงค์อื่นอย่างนั้นใช่ไหม ! แล้วทําไมป้าถึงไม่มาบอกผม ! ”
“เจียงฮุ่ยซินถอนหายใจยาว “โม่ กู้ฮอนคนนี้มีความรู้ ความสามารถมากมายจริง ๆ ป้าเองก็เกือบจะโดนเธอหลอก หลายครั้งแล้ว แต่พอป้าเห็นว่าหลานลุ่มหลงโปรดปรานเธอ แบบนั้นแล้ว ป้ากลัวว่าหลังจากที่หลานรู้ว่าเธอเป็นแม่ของเฉิง เฉิงแล้วจะยิ่งหลงใหลเธอมากขึ้นไปอีก….
“หลงใหลอย่างนั้นเหรอ” เป้หมิงโม่พูดพลางฝืนยิ้มเจื่อน หรือว่านี่จะเป็นสิ่งที่คนอื่นมองเห็นว่าเขาปฏิบัติต่อผู้หญิงคน นั้นยังไง “ถ้าอย่างนั้นป่ารู้ไหมครับว่าเธอขโมยลูกชายอีกคน ของผมไปโดยผลการ”
“หา ? ขโมยลูกชายอะไร โม นี่หลานหมายความว่ายังไง” เจียงฮุยซันสับสนงุนงงขึ้นมาทันที นัยน์ตาของเป้หมิงโมเย็นเยือก “ป้าซิน ดู ๆ แล้วป้าเองก็ โดนหลอกอยู่ไม่น้อย !
ความจริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ โม่ หลานยังอยู่ที่ ซิดนีย์รึเปล่า หรือจะพูดให้ถูกก็คือกู้ฮอนกลับไปซิดนีย์แล้วใช่
ไหม”
ปัง !
ทันทีที่ได้ยินเจียฮุย นพูดแบบนี้ เป่หมิงโม่ก็ซัดโทรศัพท์ ลงไปอย่างแรงทันที!
“โม ฮัลโหล ๆ ” ตุ๊ดตุ๊ดตูดตัด
โทรศัพท์ของเขาถูกซัดเข้าไปข้างในรถจนแตกครึ่งออก มาเป็นสองส่วน
บนใบหน้าหล่อเหล่าปรากฏเส้นเอ็นสีเขียวขึ้นมา! คาดไม่ถึงว่าเจียงฮุยซินจะพูดว่าเธอกลับซิดนีย์อีกแล้ว !
เห็นได้ชัดเลยว่าผู้หญิงสองคนนี้ทำอะไรลับหลังเขาไม่
น้อย !
แต่สิ่งที่น่ารังเกียจคือผู้หญิงที่ชอบทำหน้าตาเป็นพวกขึ้ อายใสซื่อไร้ความผิดและมีดวงตาที่ใสสะอาดคนนั้น!
ความจริงแล้วในสมองมีแผนการชั่วร้ายในท้องก็มีแต่น้ำ
เน่าเสียสกปรก !!
เขาเป่หมิงโม่คนนี้แท้จริงแล้วนับเป็นตัวอะไร
เมื่อห้าปีก่อนเธอยอมที่จะเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองทอดนอน ลงใต้ร่างของคนแปลกหน้าเพื่อเอาเงินห้าล้านมาทดแทนการ ให้กำเนิดลูกของเขา !
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ