ตอนที่ 233 ตรวจสอบ2

มุมปากฉิงฮัวกระตุกเล็กน้อย มองหน้าเจ้านายที่เดี๋ยวโกรธ เดี๋ยวหัวเราะ เขาเบิกตากว้าง ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาไม่เห็น สีหน้าที่หลากหลายของเจ้านายแบบนี้ เจ้านายโตแล้ว

จริงๆ ..

เหมิงโม่เปิดหน้าต่อไป

ไปถึงตอนเธออายุสิบแปดปี กู้เชิงเทียนเข้าคุก หยูฟื้นป่วย หนัก กู้ฮอนหยุดเรียนและพาหยูฟินไปอเมริกา….

อยู่อเมริกาห้าปี หยูฟืนได้รับการรักษาอย่างเข้มข้น กู้ฮอน

ไม่ได้ไปทำงาน คอยอยู่ดูแลแม่

ห้าปีต่อมา หยูพื้นอาการดีขึ้น และกลับมาพร้อมกับกู้ฮอน

อ่านถึงตรงนี้ เป่ยหมิงโม่ก็ขมวดคิ้ว “อยู่ดูแลแม่ที่อเมริกา ห้าปีแต่กลับไม่ทำงาน เธอเอาเงินจากไหนมารักษาอาการ ป่วยของหนูฟื้น”

เขาสังหรณ์ใจว่าห้าปีที่เธออยู่อเมริกา ดูมีลับลมคมใน

“เจ้านาย เรื่องราวในระยะเวลาห้าปีที่คุณกู้ฮอนอยู่ที่ อเมริกา ตอนนี้กำลังตรวจสอบอยู่ครับ” ฉิงฮัวตอบ “แต่ใน ห้าปีนั้น แหล่งที่มาของรายได้เธอเป็นปริศนามาก ตรวจสอบ ยาก เหมือนถูกซ่อนไว้อย่างดี…”
พวกเขาไม่รู้ว่า ห้าปีก่อนกู้ฮอนได้เงินห้าล้านจากการอุ้ม บุญให้กับตระกูลเป่ยหมิง เพื่อป้องกันการรั่วไหลของข้อมูล ดัง นั้นตระกูลเป่ยหมิงทำอย่างลับๆ ถ้าเป่ยหมิงโม่ตรวจสอบ ก็ เหมือนเป็นการตรวจสอบครอบครัวตัวเอง

เป็หมิงโม่ลูบขมับ เพิ่งรู้ว่าประวัติของผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ดู เรียบง่ายเหมือนรูปลักษณ์ภายนอกเลย

ในขณะนั้น เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของฉิงฮัวก็ดังขึ้น- “ฮัลโหล..” ฉิงฮัวรับโทรศัพท์แล้วฟังสักพัก สีหน้าก็ เคร่งขรึมทันที “.ผู้ต้องสงสัยในการฆาตกรรม”

ฉึงฮั่วหน้าเครียด เขากดวางสายโทรศัพท์ แล้วหันไปมอง เป้ หมิงมู่ “เจ้านาย คนที่เพิ่งส่งรายงานการตรวจสอบบอก ว่า ตอนที่กำลังทำการตรวจสอบตระกูลกู้ต่อ ถึงพบว่าคุณ หญิงตระกูลกู้ หย่วนซู่ผิงเสียชีวิตเมื่อคืนนี้ และฆาตกร ก็ คือกู้ฮอน”

ใบหน้าหล่อของเป่ยหมิงโม่ชา ดวงตาเข้มหรี่ลงเล็กน้อย ตะโกนออกมาอย่างคาดไม่ถึง “เป็นไปไม่ได้ ด้วยความกล้า ของเธอ ถ้าแทงฉันตายอาจจะเป็นไปได้ แต่ถ้าแทงคนอื่น ตายเป็นเรื่องเหลวไหลสิ้นดี”

ฉิงฮัวตะลึง ตรรกะนี้ของเจ้านายทำให้คนคาดคิดไม่ถึง

จริงๆ
ผู้ชายที่มีอำนาจและสูงส่งอย่างเจ้านาย คนที่จะกล้าแทง เจ้านายตายคงจะต้องเป็นคนที่ใจกล้าสุดๆ

เป่ยหมิงโม่เหลือบมองจึงฮัว แล้วเลิกคิ้วขึ้น “พูดไปนายคง ไม่เข้าใจ”

นั่นเป็นเพราะว่าเขาคอยให้ท้ายเธอมาตลอด แต่กับคนอื่น ไม่ใช่

“ครับ เจ้านาย ตอนนี้คุณกู้ฮอนถูกเจ้าหน้าที่จากสำนัก ความมั่นคงสาธารณะเฉิงเป่ยนำตัวไปแล้วครับ บอกว่าเธอ เป็นผู้ต้องหาคดีฆาตกรรม และถูกขังอยู่ที่สถานกักกันผู้ ต้องหาครับ”

“เรื่องนี้ นายคิดว่ายังไง” สายตาเป่ยหมิง โม่ดูหม่นหมอง

ฉิงชั่วคิดสักครู่ แล้วตอบว่า “คุณกู้ฮอนน่าจะถูกใส่ร้าย ครับ แต่ว่าทำไมต้องเป็นหย่วนขู่ผิงที่ตายด้วย”

เป้หมิงโม่กวาดสายตาไปที่รายงานที่อยู่บนมือ ดวงตา เป็นประกาย “ในตระกูลกู้ นอกจากหย่วนชู่ผิงแล้ว มีใคร อยากจะเป็นคุณหญิงของตระกูลกู้อีกล่ะ”

“หนูฟื้น” ฉิงฮัวตกใจ “หย่วนซู่ผิงตายแล้ว คนที่จะได้ ประโยชน์มากที่สุดคือหยูฟัน ดังนั้นหนูฟืนมีแรงจูงใจในการ

ฆ่ามากที่สุด”

เป่ยหมิงโม่เม้มปาก “รีบส่งคนไปรวบรวมหลักฐานการทำผิดกฎหมายของตระกูลกู้ โดยเฉพาะยูฟิน ตรวจสอบว่าเธอ มีเบื้องหน้าเบื้องหลังอย่างไร”

“ครับเจ้านาย”

นิ้วมือของเป้หมิงโม่ปิดรายงานลง ขมวดคิ้วเล็กน้อย ร่าง

สูงโปร่งลุกขึ้นยืน

หยิบเสื้อสูทราคาแพงขึ้นมาสวม พร้อมกับเดินออกจาก

ห้องทำงาน

“เจ้านายไม่ไปเยี่ยมคุณกู้ฮอนที่สถานกักกันหรือครับ”

ฉิงฮัวเดินตามหลังเขาไป

เป่ยหมิง โม่หยุดชะงัก เสียงหนาพูดออกมาห้าค่า-

“ยังไม่ถึงเวลา”

ตอนกลางคืน ท้องฟ้ามืดสนิท

สถานกักกันตัวผู้ต้องหาแห่งแรก เมืองA

กู้ฮอนขดตัวอยู่ที่มุมห้องคุมขัง เหมือนกับไม้เลื้อยที่ไร้

เรี่ยวแรง

มันเงียบไปหมด นอกจากจะได้ยินเสียงประหลาดดั้งออก มาจากห้องอื่นเป็นครั้งคราว มันเป็นเสียงที่น่าขนลุก

เธอนั่งหมอบอย่างหวาดผวา กำแพงสูงทั้งสี่ด้านที่ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน จนเธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้เป็นเวลากี่โมงแล้ว หยางหยางจะอยู่ที่บ้านไหม อยู่คนเดียวจะกลัวหรือเปล่า ทันใดนั้น ผู้คุมคนหนึ่งก็เดินมา น้ำเสียงเคร่งขรึม “กู้ฮอน มีคนมาเยี่ยม”

เอี้ยด-

เสียงดังออกมาจากประตูเหล็ก ผู้คุมเปิดประตูออกบาน หนึ่ง ผู้หญิงใส่ชุดสีงาช้างคนหนึ่งเดินเข้ามา

“ฮอนฮอน…..”

กู้ฮอนตัวสั่น เสียงนี้ต่อให้ตายแล้วเธอก็ยังคงจำได้ขึ้นใจ

เธอเงยหน้าขึ้นมอง เธอหัวเราะเยาะแล้วพูดอย่างเหยียด หยาม “อย่ามาเรียกเหมือนสนิทกันแบบนั้น ฉันกับเธอไม่มี ความเกี่ยวข้องกันคุณหลิว ไม่สิตอนนี้ควรเรียกคุณว่านางกู้”

ดวงตาของหนูฟื้นปรากฏความละอายออกมา เธอค่อยๆ เข้าใกล้กู้ฮอนและนั่งลง “งั้นเธอ….สบายดีไหม”

“เหอะ ” กู้ฮอนหัวเราะเย็นชา “นางกู้ไม่ต้องมาแสร้ง ทำเป็นเวทนาหรอกค่ะ ฉันที่ต้องมารับโทษแทนพวกคุณ ตระกูลกู้ และอีกไม่นานก็จะถูกตัดสินโทษแล้ว นางกู้ยังกล้า มาถามฉันอีกหรือว่าสบายดีไหม”

ยูฟินขมวดคิ้ว ถอนหายใจแล้วมองกู้ฮอน มีความขัดแย้งอยู่ในสายตา “ขอโทษนะ..ฉันไม่รู้จริงๆว่าเรื่องราวมัน จะกลายเป็นแบบนี้…”

“ขอโทษนะ” กู้ฮอนอยากจะหัวเราะเสียงดัง แต่กลับพบว่า ลำคอของเธอมันแน่นไปหมด

“คุณลากฉันเข้าไปอยู่ในตระกูล กู้ ช่วงเวลาตั้งแต่เด็กจน โตที่ถูกกู้อันขีลูกสาวของคุณกลั่นแกล้ง พูดคำว่าขอโทษคำ เตียวมันหายรึไง ฉันทำเพื่อคุณมามากขนาดไหน คุณ ตาบอดหรือ คุณมองไม่เห็นเลยหรือไง..”