เฟยเอ่อขดตัวบนที่นั่งอย่างเหนื่อยล้า เฉิง เฉิงหลับไปในอ้อมแขนของคุณแม่แล้ว

กู้ฮอนมองวิวนอกหน้าต่างเงียบๆ ใช้ความคิด รถ วิ่งออกไปไกลเรื่อยๆ เมื่อลงจากทางด่วน ได้เลี้ยว เข้าถนนในชนบท

มีไฟสว่างขึ้นบนริมถนนของหมู่บ้าน

ได้ยินเสียงหมาเห่าเป็นครั้งคราว

ในที่สุด ก็ได้เลี้ยวเข้าไป บ้านไร่ของ “ประชาคม

เจียงหนาน”

หน้าโรงพยาบาลมีรถราคาแพงจอดอยู่ไม่กี่แถว

ยังมีรถทหารไม่กี่คัน โคมไฟย้อนยุคสีแดงประดับทั่วบ้านไร่

ราวกับได้กลับมาในยุคปฏิวัติ ทำให้รู้สึกสดชื่น เป้หมิงไม่เพิ่งดับเครื่องยนต์ แล้วตามมาด้วยเสียง สุนัขเห่า “โฮ่งโฮ่งโฮ่ง”เ

สุนัขขนเหลืองกางเล็บพุ่งออกมา ข้างหลังของมันยังมีสุนัขผิวยับอ้วนหนาขาสั้น

ตามมาหนึ่งตัว

พร้อมด้วยเสียงที่ชัดเจน กรีดเมฆสีชมพูในยาม คําคืน มีร่างเล็กๆไล่ออกมาจากด้านหลังของ บ้านไร่

“เฮ้ย! เซี่ย หยุดเดี๋ยวนี้จริยธรรมไม่มีขีดจำกัด จริงๆ…สุนัขตัวเมียนั้นก็น่าเกลียดไปหน่อยไหม แกให้สุนัขน่าเกลียดนั่นลองผสมพันธุ์ดูสิ! ดูว่าฉันจะไม่มีขาให้เป ให้ทันรู้ไป รีบไสหัวกลับมา!! แจ๋ว และมีน้ำหนักก้องกังวาน ตั้ง

ได้ยินไหม!!” เสียงเด็ก

ใส

เข้ามาในรถไม่ตกหล่นสักคำ กู้ฮอนตกตะลึง รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนมุมปาก

แล้วสบตากับเฉิงเฉิง

เฉิงเฉิงไม่เพียงขมวดคิ้ว มีความรู้สึกมองไปตรงๆ อย่างทนไม่ได้ ไม่อยากให้ใครได้มาเห็นใบหน้า ของหยางหยางที่เหมือนเขาอย่างกับแกะ ป้องกัน ไม่ให้ขายหน้า……

เป่หมิงโม่ก้าวลงจากรถ เท้าเพิ่งเหยียบลงบนดิน เหลือง หมาขนเหลืองผอมโซตัวหนึ่งก็พุ่งตรงมา เกือบจะชนโดนขาเรียวยาวของเป้หมิงโม่แล้ว คาดว่าน่าจะเป็นสุนัขนอกหมู่บ้าน มักจะเร่ร่อนไป มา หันมาอย่างสวยงาม ถขาของเป่หมิงโม่ ใครจะไปรู้ สุนัขตัวอ้วนขาสั้นที่ไล่อยู่ตามหลัง ของเจ้าขนเหลือง กลับไม่ได้โชคดี ตัวกลิ้งมา

“อาววู้—” ซนใส่กระดูกขาของเป่หมิงโม่อย่างจัง! กระดูกบนหัวของเจ้าสุนัขอ้วนเวียนอยู่ครู่หนึ่ง โอ้ แม่เจ้า เจ้าตัวดี กระดูกบ้านใครแข็งขนาดนี้ อาว

สุนัขเงยหน้าขึ้น แม่เจ้า ท่านโ…

ทันใดนั้นสุนัขก็ร่วงโรยทันที รีบหดหางทันที ตัว สั่นถอยหลังไปกี่ก้าว…

“เซี่ย…” ร่างเล็กไล่ตามเจ้าสุนัขอ้วนอยู่ข้างหลัง หลังจากที่ได้เห็นร่างที่ใหญ่ตรงงดงามของเป่หถึงโม่ หนึ่งในพันวินาที เอียด— รถเบรกเก้าสิบ องศากะทันหัน!

“เป้หมิง ซี หยาง!” สรุป ใบหน้าน้ำแข็งของผู้ชาย

บางคนค่อยๆแตกเป็นเสี่ยงๆ สุนัขอ้วนตัวนี้เขาไม่ถูกชะตาตั้งแต่แปดร้อยมี ก่อนแล้ว เช่นเดียวกันที่ลูกชายของเขาชนจน ทําให้เขาปวดหัวเป็นเวลานาน ทําให้ความโกรธที่ อัดอั้นอยู่ในรถ กำลังจะระเบิดออกมา…

“ผมขอกู้หยางหยาง ไม่ได้ชื่อเป่หมองซีหยาง! ซี

หยางบ้าอะไร! เป้หมิง เย่ เฮย ซู่!” หยางหยางท้าว ใส่เอว เงยหน้าขึ้นมาจ้องเป่หมิงโม่!

เฮยตู่’ ประโยคนี้ คำว่า ‘โม’ที่สูงส่ง ถูกเปลี่ยนมา

เป็นคู่สั้นๆ

หยางหยาง นายชาขนาดนี้ คนในบ้านนายรู้สึ เปล่า?

โมโหจนทำให้สีหน้าของเป่หมิงโม่เปลี่ยนไปอย่าง รวดเร็ว หัวร้อน!

‘เป่หมิงเย่เฮยถ่’ ชื่อกู่คำนี้ เคยเป็นการ์ดวิญญาณ ของเป่หมิงโม่ที่ถูกทำขึ้นโดยหยางหยางมาก่อน เจ้าตัวเล็กตัวหนังสือน่าเกลียด ถูกสลักไว้บน การ์ดวิญญาณ ไม่ทันตั้งตัวคำว่าโม่ได้ได้สลักเป็น เฮย

พ่อลูกจ้องตากันอยู่อย่างนั้น!

ราวกับว่าเกิดมาก็ทำอะไรไม่ถูกสักอย่าง ไฟ กระเด็นไปทั่วทิศ

แม่เจ้า ไอ้พ่อทำไมต้องสูงขนาดนี้ด้วย ทำให้เขา เมื่อยคอไปหมด!!หยางหยางผู้ที่ยอมคนแต่ไม่ยอมสุนัข ชี้ไปที่สุนัข ตัวอ้วนที่หดตัวอยู่ข้างขาของตัวเอง: “ไอ้งั่ง ขึ้นไป กัดเขา!”

“อาว…” “ไอ้งั่ง’ พูดสองคำนี้ออกมาอย่างโครง

คราง ก็ท้อแท้แล้ว โกรธจนทำให้หยางหยางถลอกตา ค่าสุนัขไป

หนึ่งคำ “กาก!” จากนั้นก็ตั้งท่าจะไปกิ เป้หมิงโ…..

“หยางหยาง!” มีแค่แม่ที่จะรู้นิสัยของลูกเป็นอย่าง ตี กู้ฮอนตะโกนไป รีบอุ้มเฉิงเฉิงลงจากรถ เป้หมิงโม่และหยางหนางไม่ถูกกันไม่ใช่เรื่องแค่ วันสองวัน เธอรับอ้อมไป นั่งอยู่ตรงหน้าของหยาง หยาง จ้องเป่หมิงโม่ “คุณไม่พอใจอะไร ก็มาที่ฉัน มาลงที่ลูกทําไม?!”

เป้หมิงโม่เม้มริมฝีปาก มองกู้ฮอนที่เหมือนแม่ไก่ ที่ปกป้องลูกไก่ของตัวเอง ทันใดนั้นสายตาภายใต้แว่นกันแดดก็อ่อนลง…

เพียงแต่ มีอยังคงกำไว้แน่น เกรงว่าตัวเองจะทน ไม่ไหวดึงผู้หญิงคนนี้เข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน

อย่างแรง!

“เธอคิดว่าฉันเป็นคนที่อารมณ์เสียใส่ลูกอย่างนั้น เหรอ?” เป้หมิงโม่ขมวดคิ้ว

“หรือไม่ใช่?” เธอทําจมูกฟุดฟิต

คราวนี้ เป้หมิงโม่รู้แล้วว่านิสัยหยางหยางเด็กคน นี้ได้มาจากใคร

“คุณแม่.. ” มือเล็กของเฉิงเฉิงดึงเสื้อของกู้ฮอนไว้ คลอเคลียอยู่ในอ้อมแขนของคุณแม่ “เฉิงเฉิง