ตอนที่ 428 นี่มันไม่ยุติธรรมต่อฝัน2

กู้ฮอนตกใจ หัวใจเต้นจนเกือบจะหลุดออกมา

แล้ว

โชคดีเมื่อกี้ถอดแหวนได้เร็วพอ

เฉิงเฉิงตะลึง จากนั้นก็มองไปที่คุณแม่ครั้ง

หนึ่ง ไม่พูดอะไร

หยางหยางเบิกนัยน์ตาสุกสว่าง มองไปที่มีอ ของคุณแม่อยู่หลายครั้ง ใช่แล้ว ไม่มีนะ! แต่

ว่าคุณพ่อปู่ฝัน สวมกับไม่สวมหมายความว่า อะไรกัน”

หยินปู้ฝันจับมือกู้ฮอนแน่น แล้วหัวเราะ “สวม แหวนก็แสดงว่ายอมรับ ไม่สวมก็แสดงว่า ปฏิเสธ”

“อ่อๆ” หยางหยางลากเสียงยาว ท่าทาง ราวกับคิดอะไรออกในตอนนั้น ไว้วันไหนผม จะไปลองกับดอกไม้ประจำห้องข้างๆดู กลับถูกเฉิงเฉิงกลอกตามองบน นายจัดการ เรื่องของจ้าวจิงอี้ให้เรียบร้อยก่อนค่อยมาพูด เถอะ!”

“ใช!” ฮอนรับเสริมต่อ “หยางหยาง ไม่ อนุญาตให้ลูกสร้างความยุ่งยากให้ดอกท้อ แล้ว!”

หยางหยางมุ้ยปากเล็กๆ

หยินปู้ฝันหัวเราะพลางลูบไปที่ศีรษะเล็กๆของ เด็กชาย จากนั้นก็หยิบกล่องของขวัญกล่อง เล็กออกมาจากกระเป๋าเสื้อกล่องหนึ่ง ชิ้นนี้จะมอบให้กับคุณแม่ของเธอ” หยินฝัน พูดไป ก็เปิดกล่องของขวัญออก ภายในมีแหวนเพชรวงหนึ่ง

นัยน์ตาหยางหยางสองประกายในทันท์ “คุณ พ่อปู่ฝัน เป็นของขวัญที่จะให้ผมหรือ” “เหอๆ ขอโทษด้วยนะ พ่อหนุ่มน้อย ของขวัญ

“เป็นแหวนอีกแล้ว” หยางหยางแสดงออก อย่างชัดเจนว่านอกจากเที่ยวเล่นดื่มกินแล้วก็ ไม่ค่อยจะสนใจเท่าไร

“ท่าทางเพชรเม็ดใหญ่กว่าที่คุณพ่อให้เม็ด นั้น…….แต่ว่ากลับรสนิยมโบราณกว่ามาก” เฉิง เฉิงสรุป หยืนฝืนหยักไหล่ “ถึงจะไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆคณ พ่อของพวกเธอถึงได้ให้แหวนกับคุณแม่ของ พวกเธอกะทันหัน แต่ว่าฉันรับรองได้ว่า มี เพียงแค่ฉัน หยินปู้ฝัน สาเหตุที่มอบแหวนให้ กับคุณแม่ของพวกเธอก็คือ…… เขาชะงักไป ชั่วครู มองไปทางกู้ฮอนอย่างลึกซึ้ง “ฉัน ต้องการจะส่ขอคุณแม่ของพวกเธอมาเป็น ภรรยาของฉัน!

“ปู่ฝัน…….. กู้ฮอนรู้สึกปวดหัวแล้ว

“ซู” หยินฝันสายหน้าอย่างอ่อนโยน “ปีก่อน ที่ฉันให้เธอไปคิดดีๆ ให้เวลาเธอทั้งหลายวัน ฉันคิดว่าเธอน่าจะคิดได้ชัดเจนแล้ว ยิ่งไปกว่า นั้น วันนี้สำนักงานกิจการพลเรือนก็ทำงาน แล้วด้วย”

เมื่อได้ยินคำว่าสํานักงานกิจการพลเรือนสาม ค่านี้แล้ว กู้ฮอนก็หนาวสั่นขึ้นมาในทันที

“สํานักงานกิจการพลเรือน” หยางหยางขมวด

คิ้ว “นั่นคืออะไร”

เฉิงเฉิงจ้องมองไปยังแหวนที่อยู่ในมือของ

หยืนฝนตะลึง “เหอๆ สํานักงานกิจการพลเรือนก็คือสถานที่ที่ หาใบจดทะเบียนสมรสให้กับผู้คน” หยินปู้ฝัน ยิ้มพลางอธิบาย รอเธอโตแล้วก็จะเข้าใจเอง “ฝัน ฉัน…..” เธอกำลังอยากจะพูดอะไรสัก อย่าง แต่ถูกหยินปู้ฝันแตะที่ริมฝีปากให้หยุด “กู้ฮอน ฉันนึกว่าตอนที่ฉันขอเธอแต่งงานนั้น เธอจะชัดเจนมากแล้ว……. หยินฝันยิ้ม พลางถอนหายใจเฮือกหนึ่ง

“อภัยให้ฉันที่รีบร้อนไปหน่อย แต่ได้โปรดเชื่อ ฉันเถอะว่าจะสามารถมอบความสุขให้กับเธอ และเด็กๆได้อย่างแน่นอน!

“ปู่ฝัน ฉันรู้ว่านายดีมาก ที่จริงแล้วฉัน……. กัดริมฝีปาก ไม่ใจแข็งพอจะพูดออกไป ” เธอ แท้จริงแล้ววันนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเป้หมิงไม่ จะหมั้นกับเฟยเอ๋อ เธอจะพาลโกรธตอบรับคํา ขอแต่งงานของหยินฝันได้อย่างไร เธอก็เคยคิดว่าในเมื่อรับปากปู่ฝันไปแล้ว ก็ควร จะรักษาสัญญา

แต่ว่า

หลังจากผ่านเรื่องราวหลายวันมานี้ที่เมืองซา บาห์ ชั่วเวลาที่เหมิงไม่สวมแหวนให้กับเธอ ด้วยตัวเอง จนถึงไปซื้อผ้าอนามัยให้เธอ หลายกฎเกณฑ์ไปส่งเธอที่บ้านของโม้จึงเฉิง อีกทั้ง……งไม่สนใจชีวิตขวางลูกกระสุนแทน เธอครั้งหนึ่ง!

แม้ว่าร่างกายจะบาดเจ็บ แต่ก็พยายามเที่ยว เล่นเป็นเพื่อนเธอที่เมืองซาบาห์ การเอาอก เอาใจของเขา เธอไม่ใช่ว่าไม่รู้สึก……. แม้ว่าจะเข้าใจว่า นี่เป็นเพียงแค่ความฝันที่เป็น

ถึงโม่สร้างขึ้นฝันหนึ่ง เล่นเกมส์เป็นตัวแทน แต่งงานเกมส์หนึ่ง แต่ว่าหัวใจของเธอก็ยังคง

หลีกเลี่ยงที่จะสั่นไหวไม่ได้

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เธอจะตอบตกลง หย็นฝันได้อย่างไร

นี่ไม่ยุติธรรมต่อฝันนะ……

“ฮอน ไม่อนุญาตให้คุณลังเลอีกแล้ว” หยินปู้

ฝันพูดแล้วก็ดึงมือเธอขึ้นมา ยิ้มยิงฟัน “มา พก

สําเนาทะเบียนบ้านไปกับ

“ผมก็จะไปด้วย!” หยางหยางยกมือเล็กๆ น

..” เฉิงเฉิงก็ลุกขึ้นยืนตาม สีหน้าตึงเครียด เล็กน้อย

หยินฝัน จมูกเล็กๆของเขา “สถานที่ที่ ผู้ใหญ่ไปกัน ไม่เหมาะสมให้เด็กๆไป พวกนาย ก็เป็นเด็ก รอพวกเรากลับมา หม “ทํางานหรือ” หยินนมผ่อนคลาย ทาง เดียวกัน รับใบทะเบียนสมรสเรียบร้อย ฉันก็จะ ส่งเธอไปทํางาน”

“เฮ้ ฟู้ฝัน ฉัน ฉันยังมีธุระ วันนี้อาจจะไม่สะดวก ไป……” เธอดึงมือไว้ บิดพลิ้วให้ผ่านไป

” กู้ฮอนหมดคําพูด วันนี้แน่นอนว่าเป็นวัน ที่พนักงานจะเริ่มทํางานหลังจากผ่านเทศกาล ตรุษจีน ในฐานะที่เป็นผู้ช่วยและศิษย์ของ ทนายความหยิน เธอหาเหตุผลที่จะบอกปัดไม่ เจอ

“หยางหยาง เฉิงเฉิง บ๊ายบายนะ พวกเราเจอ กันคืนนี้! ” หยินฝันเล่นหูเล่นตาใส่หยาง หยาง รอยยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยเต็มใบหน้า นี่คงเป็นอารมณ์ความรู้สึกของชายหนุ่มที่จะ แต่งภรรยาสนะ

“ดูท่าทางอวดดีของคุณในตอนนี้ส!” หยาง หยางหัวเราะเห็นฟัน “ขอให้คุณ ขอคุณแม่ สําเร็จแล้วกันนะ!”

“ฮาๆ ขอบคุณมาก พ่อหนุ่มน้อย! รอเรียกคุณ พ่อได้เลย!

เท่านี้ กู้ฮอนก็ถูกหยินฝันลากออกไปข้าง นอกประตู……

เฉิงเฉิงวิ่งไปที่หน้าต่าง จ้องเงาร่างของพวก เขาที่เดินลงไปจากตึก จนกระทั่งหยืนผืนดิน กู้ฮอนเข้าไปในรถ รถยนต์ส่งเสียงบนจาก ไป……เฉิงเฉิงถึงเก็บสายตากลับมา “หยางหยาง นายอวยพรให้คุณอาฝัน ขอ คุณแม่สําเร็จจริงๆหรือ

หยางหยางเกาศีรษะเล็กๆ “คุณพ่อปู่ฝันดีกว่า พอนกสมควรตายนั่นมากกว่ามากนะ! ทั้งโอ๋ ฉัน ทั้งเอาอกเอาใจฉัน ทั้งชอบซื้อของให้

แต่ว่า ลุงสามก็ทําได้ นา! ” เฉิงเฉิงตัดบท หยางหยางอย่างไม่ปรานีแม้แต่เลย “ถ้าอย่าง น้นลงสามก็สามารถขอคุณแม่ได้เหมือ นกันน่ะสิ”