ตอนที่ 356 แผนการของหนุ่มน้อยทั้งสอง

2

เธอคิด ๆ แล้ว พยักหน้าตอบ “งั้นก็ได้ ตอนนี้คงเลิกเรียนกันแล้ว จากโรงเรียนมาที่นี่ คงใช้เวลาไม่เกิน 20 นาทีก็ถึง งั้นฉันลงไปรอ ข้างล่างก็แล้วกัน”

“เอ๋ ไม่จําเป็นหรอก…… หยินปู้ฝันห้าม เธออีกครั้ง “เธอลืมไปแล้วเหรอ วันนี้ทาง โรงแรมไม่รับแขกทั่วไป เธออย่ ไปไหน เรื่อยเลย

“ก็จริงเหมือนกัน แล้วลูกค้าของเธอล่ะ ต้องเข้มงวดเหมือนกันเหรอ” กู้ฮอนถาม

“หยืนฝันหัวเราะอย่างมี ความสุข “ฮอน เธอวางใจได้ ผมดีสนิทกับเขา แล้ว เดี๋ยวจะมีคนพาเฉิงเฉิงและหยางหยาง ขึ้นมาเอง คุณรอที่นี่อย่างวางใจก็แล้วกัน เดี๋ยวผมให้พนักงานเปิดห้องให้คุณเข้าไป “ไม่ต้องหรอก ไหน ๆ ก็ไม่นานเท่าไหร่ ฉันยืนรอพวกเขาที่นี่ก็แล้วกัน คุณรีบเข้าไป เถอะ ลูกค้าคุณรอนานแล้วนะ

“อืม ๆ โอเค คุณห้ามเดินไปไหนล่ะ รอ ผมที่นี่นะ…… หยินฝันแล้วอีกว่าห้าม เธอเดินไปไหน จากนั้นก็เดินกลับไปใน ห้อง…….

เมื่อหยินฝันปิดประตูห้อง 1509 นั้น แล้ว หลังเขาพิงไว้ที่ประตูด้านในนั้น แล้วถอน หายใจด้วยความเหนื่อย

มือถือแฟ้มงานรหัส CVPL ไว้ ถึงตอนนี้ เขาค่อยรู้สึกสบายใจขึ้น

ในห้องนั้น มีเสียงซุบซิบดังขึ้น

เป็นเสียงเด็ก อ่อนโยนไพเราะลอย

ออกมา…….

“โหย ๆ ฉี่เกือบราดเลย…… “อาฝัน แม่ไม่รู้ใช่ไหมครับ” เฉิงเฉิงทำ หน้าย่นเล็กน้อยแล้วถามด้วยเสียงที่เบาที่สุด

หยินฝันหัวเราะแล้วส่ายหัว นิ้วชี้แตะที่ ริมฝีปาก ๆ ๆ เบาเสียงหน่อย แม่ของพวกเธอ ยังยืนรออยู่หน้าประตูนะ

หยางหยางเหลือบมองแล้วส่งสายตาไป ที่หยินฝัน มุ้ยปากแล้วพูด “เพราะอาฝันคน เดียวเลย เป็นถึงทนายความยังขี้ลืมขนาดนี้ ลืมเอกสารสำคัญขนาดนี้ได้ยังไงกันเนี่ย

“พอแล้ว ก็ให้แม่เธอส่งมาแล้วนี่” หยิน ฝันพูดไปด้วยแล้วหยิบเอกสารในแฟ้มนั้นออก มาด้วย

ดูจากหน้าซองเอกสารเขาก็มั่นใจได้ว่ากู้ ฮอนไม่ได้แอบดูเอกสารข้างในนั้น

“อายังจะกล้าพูดอีก พวกผมยังเตรียมตัว ไม่เสร็จเลย เพราะความขี้ลืมของอา ทำให้แม่ ต้องมาที่นี่ก่อนเวลา ถ้าแผนการล้มเหลวจะทํ ยังไงล่ะ” มือหยางหยางดึกเสื้อไปด้วยบ่นไป ด้วย

“ไว้ใจเถอะน่า ไม่มีทางหรอก พวกเธอ รีบใส่ชุดนี้ให้เสร็จ

หยินปู้ฝันเห็นถึงสองพี่น้อง ที่กำลัง วุ่นวายกับการแต่งตัวอยู่ เขาอดขำไม่ได้ แต่ก็ ไม่กล้าหัวเราะออกมา

เพราะเขารู้ดีเหมือนกัน ถ้าหัวเราะเยาะ อีก หยางหยางก็คงต้องบนเขาต่อ

“บ้าจริง รู้งี้จะมาให้เข้ากว่านี้ เพราะเป็น งซิเฉิงคนเดียวเลย จะเรียนถึงคาบสุดท้าย ให้ได้ ดูสิ ตอนนี้ยุ่งจนแทบไม่ทันละ…… หยางหยางใส่ชุดไปด้วยบ่นไปด้วย

เฉิงเฉิงทําดาขาวใสหยางหยาง “คนขา สั่นขาสั้นถึงจะพูดแบบนี้แหละ”

“โหย ๆ เป้หมิง เฉิงแขนยาวขายาวจัง เลยเนาะ” หยางหยางจ้องหน้าไม่พอใจด้วย ความน่ารัก

ถึงวันนี้สองพี่น้องตัวแซบยังมีความรู้สึก ว่าเขาไม่ใช่ฝาแฝดกัน

เพราะว่า เขาแตกต่างกันมาก……..

หยืนปู้ฝันดูเวลา “นี่มันสี่โมงสี่สิบแล้วนะ ต้องรีบกันหน่อยแล้ว งานหมั้นพ่อเธอเริ่มห้า โมงเย็นนะ……เดี๋ยวอาจะบังแม่พวกเธอไว้ แล้วให้พวกเธอสองคนนทางหนีไฟ……..พวก บอดี้การ์ดเตรียมไว้แล้วนะ ตรงเวลาด้วยนะ”

“ทราบแล้วคร้าบ…….หยุดเงได้แล้ว ใกล้ เสร็จแล้วเนี่ย….. ปากมัยเล็ก ๆ ของหยาง หยางบ่นขึ้นมา แน่นอนว่าชุดที่เขาใส่นั้นมัน สวมใสยากมากสําหรับเด็ก……..

“อาฝันครับ ไฟล์เอกสารนั้นให้ผมก่อน

…..” สีหน้าที่แน่วแน่ของเฉิงเฉิง และแววตา สดใสของเขาจ้องมองที่เอกสารในมือของ หยืนฝัน

หยืนฝันพยักหน้า แล้วยืนโทรศัพท์มือ ถือให้พวกเขาไปด้วย “อะ เพลงอาเตรียมไว้ ให้พวกเธอแล้ว……. ในระหว่างที่หยินปู้ฝันและเด็กหัว สับปะรดทั้งสองกำลังวางแผนอะไรบางอย่าง ในห้อง 1509 อยู่

กู้ฮอนก็ยืนรออยู่หน้าประตูนั้นอย่างไม่รู้ เรื่อง

ผ่านไปครู่นึง จู่ ๆ เธอก็รู้สึกอยากเข้า ห้องน่าขึ้นมาทันที

แต่ในห้อง 1509 ที่ปิดอยู่นั่น หยินปู้ฝัน กําลังคุยธุระกับลูกค้าวีไอพีอยู่ เธอจึงไม่อยาก รบกวน

จึงจําเป็นต้องหาห้องน้ำในระเบียงชั้น นั้น เธอจึงเดินตรงไปทางออกเรื่อย ๆ ……..

เฟยเอ๋อออกมาจากห้องพักนั้นอย่าง รวดเร็วและออกมาพร้อมน้ำตา……. ถึงจะสังเกตเห็นแขกมากมายกำลังทะ ยอยกันเข้ามา

แขกที่มาร่วมงานเหล่านี้ส่วนมากจะได้ รับเชิญจากบ้านตระกูลเป๊หมิง

เธอตะลึง

พยายามก้มหัวเพื่อจะปกปิดใบหน้าที่ เลอะเครื่องสําอางนั้น แล้วรีบเดินไปทาง ห้อง …….

เมื่อเฟยเอ๋อเดินมาถึงห้องน้ำในชั้น 16 มีเสียงผู้หญิงของแขกที่มาร่วมงานกำลัง หัวเราะอยู่…….

“นี่ พวกแกรู้ไหมครั้งนี้คุณชายเป้หมิง เอ้อจะหมั้นกับใคร แขกผู้หญิงคนนั้นถาม

“ได้ยินว่าเป็นผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ฐานะทางบ้านก็ไม่มีอะไรพิเศษเลยนะ” แขกผู้ หญิงอีกคนหัวเราะเยาะเย้ยขึ้นมา

“โอ้ จริงดิ พวกแกคิดว่าคนที่คุณชายเป่ห มิงเอ้อจะหมั้นด้วยนั้นเธอเป็นแม่ของลูกเขา หรือเปล่านะ” เสียงของแขกผู้หญิงคนที่สาม ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“เหมือนจะไม่ใช่นะแก” แขกผู้หญิงคนที่ สี่พูด น

“ไอ้คุณชายเป้หมิงเอ๋อคนนั้นคงไม่มี จิตใต้สํานึกจริง ๆ เลยเนาะ” แขกผู้หญิงคนที่ ห้าพูดนินทา

“นี่ ไหนพูดแบบนั้นน่ะ” แขกสาวคนแรก ถาม

“พวกแกเคยดูเรื่อง Years when his father couldn’t do it ไหมล่ะ” แขกสาวคนที ห้าพูด

“เคยดู ……. แขกสาวคนที่สามพยักหน้า

ตอบ

“ใช่ ๆ ฉันก็เคยดูเหมือนกัน เขียนได้ดี มาก แต่ไม่อยากเชื่อว่านักเขียนคนนั้นเคยมี ลูกกับคุณชายเป้หมิงเอ๋อเลยนะ เหมือนในปี นั่นเขาเคยมีเรื่องกันจนต้องขึ้นศาลเลย” แขก สาวคนแรกพูด น

“หลังจากนั้นล่ะ” แขกคนที่สองถาม

“คุณชายเป้หมิงเอ๋อชนะแน่นอนส” แขก สาวคนที่ห้าตอบ

“อ๊ยหยา น่าเสียดายจัง…… ไม่แปลกเลย ที่นักเขียนคนนั้นจะเขียนเรื่องราวแบบนี้ออก มาได้ ฮ่า ๆ เขียนซะเหมือนเยาะเย้ยคุณชาย เป้หมิงเอ้อเลย” แขกสาวคนที่สี่หัวเราะแล้ว พูด