เมื่อเห็นเขาไม่ตอบอะไรสักพัก เธอก็กระแอม เสียงอย่างกระอักกระอ่วน แล้วพูดว่า “ฉันรู้ว่า คําขอ ของฉัน นายอาจจะไม่เห็นด้วย แต่ว่าเปห มิงโม่ ยังไงสัปดาห์หน้าจะจะแต่งงานแล้ว นา ยกับเฟยเอ๋อของนายกำลังจะสร้าง……ครอบครัว ที่มีความสุข……ในตอนนั้น พวกนายก็จะมีลูก ของพวกนาย…….

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ความเจ็บจี๊ดก็วาบผ่านใจของเธอ เธอยิ้มอย่างดูแคลน “ถ้าเป็นแบบนี้ เฉิงเฉิงกับ หยางหยางอยู่กับฉันจะดีกว่า เพื่อไปรบกวนชีวิต หลังแต่งงานของพวกนาย……”

ทันใดนั้น เธอรู้สึกว่าหัวไหล่เธอถูกเขาบีบอย่าง แรง อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

น้ำเสียงเย็นชาของเขาลอยมาข้างๆหู——

“อย่าได้คิด!”

คําพูดที่เรียบง่ายดูแรง ตัดความคิดของเธออย่าง “หญิงสาว อย่าได้คืบเอาศอกนะ!”คำพูดไม่กี่คำที่

ถี่ถ้วน

ทุ้มต่าของเป้หมิงโม่แฝงไปด้วยความไม่พอใจ อย่างมาก!

คําพูดของเธอในเมื่อกี้ ทำให้ปลุกไฟไร้นามบนตัว เขาออกมา!

นิ้วมือที่เรียวยาวบีบคลึงหน้าอกที่ยกสูงของเธอแรงๆราวกับเป็นการทำโทษ.. “อ๊ะ……”เธอกัดปากครางเงิน

ใครจะรู้ เปิดปากก็ถูกเขาประกบอีกครั้ง….. ในห้องที่มีดนั้นค่อยๆมีกลิ่นของชะมดที่ชวน

หลงใหลลอยมา

อุณหภูมิสัมผัสผ่านผิวทุกชั้นของเธอ เขาไม่ให้

โอกาสเธอต่อต้านหรือหลบหนีเลย ต้องการอย่าง

เร่งรีบ……

หลังจากไม่นาน ก็มีเสียงที่เย็นซาวาบผ่านหูของ

เธออีกครั้ง——

“ไม่มีลูกแน่นอน!”

“หืม? ” เธอตะลึง ไม่ทันได้ตอบสนอง

ครั้งนี้ กลิ่นไอที่เย็นชาของเธอกวาดผ่านปากเธอ เบาๆ ทุกคำพูด: “ผมกับเฟยเอ๋อจะไม่มีลูก แน่นอน!”

เขาพูดอย่างแน่วแน่

ถึงขั้นเขาสามารถแน่ใจได้ว่า แม่ของลูกของเขา นอกจากผู้หญิงคนนี้แล้ว จะไม่มีคนที่สองในชีวิต

อีกอย่าง พี่น้องทั้งสามของตระกูลเป้หมิง ทุกคน ต่างเป็นพ่อเดียวกันแต่แม่คนละคน เขาไม่อยาก ให้ลูกของเขามีพี่น้องแบบนั้นอีก

ถ้าหากมี ก็ต้องเป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกัน เท่านั้น!

ใจของกู้ฮอนสั่นอย่างไร้สาเหตุ พยายามระงับ ความพอใจที่ไม่รู้สาเหตุ เธอเริ่มปวดหัวอีกแล้ว เมื่อเป็นแบบนี้ ผู้ชายคนนี้ให้ตายก็ไม่ยอมปล่อย?

ก็เริ่มตั้งขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอเบ้ปาก นายจะ มีลูกหรือไม่มีกับผู้หญิงคนไหนเกี่ยวอะไรกับฉัน? ไม่จําเป็นต้องอธิบายให้ฉันฟัง!”

สายตาเขาหมองลง “ฉะนั้น คุณไม่ต้องเป็นห่วง ชีวิตหลังแต่งงาน ของผม!หลังแต่งงาน’ เขาพูดออกมาอย่างขบเขี้ยวเคี้ยว

ฟัน

ดูเหมือนไม่เต็มใจมาก

คําพูดของเขาดูเหมือนเป็นหินก้อนใหญ่ ทับบน หัวใจของเธอจนหายใจไม่ออกทันที

ใครเป็นห่วงนาย!”แม้ว่าจะรู้เรื่องที่เขาจะแต่งงาน แต่พอได้ยินมาจากปากของเขาแล้ว กลับเจ็บ ราวกับมีเข็มทิ่มแทง

ผมแค่เตือนคุณ ไม่ว่ายังไง ต้องมีลูกชายคนหนึ่ง อยู่กับฉัน!แต่จะเลือกคนไหนนั้น สิทธิ์อยู่ที่เธอ!” เขาพูดตั้งแต่แรกแล้วว่า ลูกชายสองคน ให้เธอ เลือกหนึ่งในสอง ไม่ว่าคนไหนอยู่กับเธอ เขาเห็น

ด้วยหมด

“เธอกัดริมฝีปาก น้ำเสียงเศร้า นายรู้ว่าพวกเขาเป็นฝาแฝด ไม่ว่าจะเลือกคนไหน เป็นการแยกพวกเขาออกจากกันอย่างโหด

เขากลับตอบกลับด้วยเสียงคุณก็รู้ ทำไม ต้องขโมยไปคนหนึ่งจากผมเมื่อเจ็ดปีก่อน? คุณ เป็นคนที่ทําให้พวกเขาแยกจากกันตั้งแต่แรก และตอนนี้ผมก็แค่ให้พวกเขากลับมาอยู่ด้วยกัน89

เท่านั้น!

เธออึ้งไปครู่หนึ่ง น้ำเสียงสั่นคลอน “ฉัน….. ” ก็จริง เจ็ดปีก่อนคือเธออารมณ์ชั่ววูบ คือเธอที่ เห็นแก่ตัว คือเธอที่จากเลือดเนื้อของตัวเองไปไม่

ได้ ก็เลยเหลือลูกคนหนึ่งอยู่เคียงข้างตัวเอง ถามจริงมีคุณแม่คนไหนที่ยอมจากลูกที่ตัวเองตั้ง ท้องมาสิบเดือนไป?

ตอนนั้นคือเธอจำใจต้องทำจริงๆ…….

คิดไปสักพัก กู้ฮอนรู้ว่าตัวเองไม่สามารถเปลี่ยน การตัดสินใจของเป้หมิงโม่ได้ ยิ่งกลัวว่าเขาจะผิดคำพูดไม่ให้ลูกกับเธอสักคน ดังนั้นก็เลยจําใจต้องยอม แต่ปากกลับไม่ท้อถอย

……..หมิงโม่ ฉันเตือนนายนะ ถ้าหากนา ยกับเฟยเอ่อของนายกล้าทารุณลูกฉันละก็ พวก นายก็เตรียมตัวมีคดีความได้เลย!ฉันจะฟ้องจน พวกนายไม่มีใส่แม้แต่กางเกงใน!”

เขาขมวดคิ้ว มุมปากกระตุกยิ้มขึ้นมาไม่ถูกที่ถูก เวลา กลั้นเสียงไว้ ล้อว่า “ปกติคนทั่วไปเขาจะ ฟ้องกันจนบ้านล้มละลายไม่ใช่เหรอ?”

“บ้านล้มละลายจะพอได้ไง!สําหรับคนที่ยอมไม่ เอาเงิน แต่กลับเอาหน้าแบบนายมาว่าละก็ ต้อง ฟ้องจนแม้แต่กางเกงในก็ไม่มีใส่ถึงจะทําให้นาย รู้สึกอับอาย!”เธอพูดฮึดฮัด คดีความที่ขึ้นศาลใน สองปีก่อน ยังคงแพ้จนเธอเจ็บใจ!

เกลียดที่เขามีอำนาจและเงินมหาศาล เล่ห์เหลี่ยม เยอะ และเกลียดที่ตอนนั้นตัวเองไม่เอาไหน หลง เข้ากับดักของผู้ชายคนนี้อย่างโง่ๆ89

หลงใหลในตัวเขา และสูญเสียตัวเอง สุดท้ายกับ รับการกระทบที่รุนแรง!

ครั้งนี้ ทําเพื่อลูกๆ เธอจะไม่อ่อนแออีกต่อไป! “ใช่เหรอ?”สายตาที่อยู่ในความมืดนั้นก็หมองลง เผยรอยยิ้มบางที่เธอมองไม่เห็น ก๋ามือเรียวเล็ก ของเธอด้วยมือใหญ่ทันที มาตรงระหว่างเอวที่ แข็งแกร่งของเขา–

ที่แท้กู้ฮอนของฉันเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ได้แค่นี้เองเห

กู้ฮอนราวกับว่าแตะโดนอะไรสักอย่าง นิ้วมือตก ใจ ท่าทีจะดึงมือกลับไป แต่กลับถูกเขากําไว้ แน่นๆ

“ทะ หาไม!ไม่ได้เหรอ?” เธอเม้มปากประชด หัวใจ กลับเต้นขึ้นมารัวๆ

เจอผีนะสิ ผู้ชายคนนี้ยิ้มได้ชวนขนลุกจริงๆ “ได้!”เป้หมิงโม่ตอบอย่างฉับไว น้ำเสียงทุ้มต่ำ

ลอยออกมาจากล่าคอเขา น่าฟังเป็นพิเศษ แต่ก็ฟังจนใจเธอสั่นสะเทือน

นั่นไง เขาจับมือน้อยๆของเธอแน่น เข้าใกล้ตัวเอง ยิ้มอย่างคลุมเครือ—-

“จริงๆ ไม่ต้องรอให้คุณบอกผม ตอนนี้ผมก็ทำ ตามที่คุณปรารถนาได้!”

ต่อจากนั้น ‘แคว็ก’เสียงหนึ่ง

เสียงคล้ายกับว่าผ้าถูกฉีกขาด “นี่ นายทําอะไร!”กู้ฮอนตกใจตะโกนลั่น!

นิ้วมือราวกับถูกไฟช็อต ช็อตจนเธอชาไปทันที!

แต่ก็ไม่สามารถหยุดความบ้าคลั่งของผู้ชายคนนี้
หนึ่งคืนผ่านไป ต้อนรับวันใหม่

กู้ฮอนตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เพิ่งสังเกตว่าตัวเองมา นอนบนเตียงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ปวดร้าวไปทั้งตัว ใต้ผ้าห่ม มีแขน กอดเธออย่างเต็มแรง ขาที่เรียวยาวแข็งแรงพาดบนขาเธออย่างไม่

เกรงใจ พัวพันอย่างแน่นๆ

ความทรงจําในเมื่อคืนก็เด้งเข้ามาในสมองเธอ ทันที…ตั้งแต่พรม จนถึงหัวเตียง…..เธอไม่รู้สึก ว่าเขาทําได้ยังไงกัน เกือบทั้งคืนเลย……..มีอ เรียวยาวของเธอจับบนหน้าผาก “พระเจ้า…… ผู้ชายคนนี้ไปกินยามาเหรอ สมรรถภาพทางกาย

คิดแบบนี้

และแล้ว เธอเหลือบมาเห็น และตกใจกับสะเก็ด เลือดที่ค้างบนแขนของเขา

แขนของนาย……

“เธอเงยหน้าขึ้น กำลังจะถาม ก็ สะดุดกับตาดำวาวของเขาที่เพิ่งลืมตาขึ้น

เห็นได้ชัดเลยว่าผู้ชายคนนี้ยังไม่ตื่น ตาที่เรียวยาว มีกลิ่นไอของความขี้เกียจ ดูเหมือน ว่าน้ำบึงหนึ่งที่มองไม่เห็นก้น ดึงดูดชวนหลงใหล

“อรุณสวัสดิ์ ปีศาจตัวน้อยของผม”

น้ำเสียงที่แหบ มุมปากของเขาเผยรอยยิ้มที่เจ้า เล่ห์ยากที่จะเห็นขึ้นมา

หรี่ตาเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหล่าโครงหน้าคมชัด ภายใต้แสงยามเช้า ประกายออร่าสีทอง ก็แค่รอยยิ้มบางๆ ก็ทำให้คนหลงกันทั่วบ้านทั่ว

เมืองแล้ว!
ท้าผู้ชายคนนี้เกิดในสมัยโบราณ เป็นปีศาจที่ ทําลายบ้านเมืองตัวดีเลย!

ตาเธอเกือบจะลอย

เมื่อวานที่พัวพันกันในความมืดนั้นก็ไม่เพียงพอที่ จะทําให้ใจเธอหวั่นไหวแบบนี้

นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่ที่เธอเห็นเขายิ้มได้สดใสแบบ

น่าจะนานมาแล้วมั้ง?

เธอเกือบลมที่จะหายใจ

ในขณะนั้นรู้สึกว่าผู้ชายแบบนี้ เอาทูตสวรรค์และ ปีศาจมารวมอยู่ได้ยังไง?

ดูเหมือนเทพแท้ๆ แต่ในใจกลับเลวร้ายอย่างกับ

เธอส่ายริมฝีปาก ดึงสติกลับมา แล้วพูดว่า “นาย

น่ะสิปีศาจ!”

เหอะๆๆ……เขาหัวเราะออกมาเบาๆ ความเย็นชา

ในเมื่อคืนได้หายใจ

แขนที่แข็งแกร่งนั้นโอบเธอเข้าอ้อมกอดไปทั้ง

เธอที่อยู่ใต้ผ้าห่ม เปลือยกายทั้งตัว และมือที่อยู่ไม่นิ่งของเขา

“นี่คุณ…..เธออดไม่ได้ที่จะร้องเสียงออกมา จ้อง มองเขา “ยังไม่จบไม่สิ้นอีก? ”

“ไม่จบ!”เขาหยอกเธอเล่น

เธอจับมือเขาขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ กัดไปเต็ม แรง!

“เขาร้องเบาๆ ยัยนี่กัดโดนแผลที่เป็นสะเก็ดพอ !

“สมควรเจ็บตาย!”เธอเหลือบมองไปที่แผลที่เป็น สะเก็ดเลือดขนแขนของเขา ภายนอกดูเหมือนจะ สะใจ แต่กลับตกตะลึง

เมื่อเห็นเขาขมวดคิ้วไม่พูดอะไร เธอก็อดไม่ได้ที่ จะถาม “ไปโดนอะไรมา? เมื่อคืนก็ไม่ยอมเปิดไฟ

ได้ล้างแผลฆ่าเชื้อหรือยัง?” “ไม่เป็นไร”เขาพูดอย่างไม่สนใจ

แต่กลับรู้สึกสนใจคนที่อยู่ในอ้อมกอดมากกว่า

หนูคนดี ผมอยากเอาอีก……. “ไม่ให้!”เธอขมวดคิ้ว “ลุกขึ้น ฉันมียังงานอีก!”

ทั้งสัปดาห์นี้ไปเยี่ยมคุณแม่ตรงเวลาทุกวัน กลาย เป็นงานประจําของเธอไปแล้ว

ถึงแม้ว่าเธอคาดหวังให้คุณแม่รีบฟื้นขึ้นมา แต่ไป ด้วยความคาดหวัง แล้วกลับด้วยความผิดหวังทุก ครั้ง

แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ เธอก็ยังคงต้องไป! “งานอะไรก็คงสู้งานที่ต้องปรนนิบัติสามีไม่ได้ หรอกมั้ง? เขาขมวดคิ้ว แม้แต่ขมวดคิ้วก็ทําให้คน ดูแล้วโมโห

สามีสองคําที่มแทงใจเธอจนเจ็บ

รีบเบือนสายตาหนี ทําท่าทางจะลุกขึ้น “อย่าเล่น แล้วเป่หมิงโม่ ทดแทนการแต่งงานเหลือแค่หกวัน

เท่านั้น! ”

หกวัน!!

สายตาเขาหมองลง ความเศร้าที่ไม่ทิ้งร่องรอย

วามผ่านที่แท้เวลาสามารถผ่านไปเร็วขนาดนี้ แขนก็โอบเธอแน่นขึ้นอย่างไม่รู้ตัว “หกวันก็หกวัน และ กู้ฮอน ช่วงนี้ก็อยู่เคียงข้างผมดีๆไม่ได้เหรอ?” เขาถอนหายใจเบาๆ น้ำเสียงที่เย็นชาราวกับแฝง ไปด้วยการอ้อนวอนที่แทบจะรู้สึกไม่ถึง ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เขาเป่หมิงโม่ก็มีวันที่จะกลัว ด้วย?

กลับกลัวว่าจับผู้หญิงคนหนึ่งไม่ได้…… แต่ฉันมีงานจริงๆ!”เธอย้ำขึ้นอีกครั้ง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ