“เด็กผู้ชายเอาใจใสมาก เรียนรู้มารยาท เด็กของเขาคิดว่าแค่ตัวเองดีขึ้น เด็กดีขึ้น เชื่อฟัง ขึ้น และดีขึ้น ต้องมีสักวัน แม่ของเขาก็จะยอมรับ เขา พ่อของเขาก็จะเฝ้าดูเขา….ดังนั้น ต่อมาเขาดี ขึ้น ดีขึ้นมากๆ เขาเรียนรู้เป็นหลายอย่าง แต่กลับ ไม่สามารถเรียนรู้รอยยิ้มที่สดใสและไร้เดียงสา ได้…”

ความรู้ เรียนรู้ทุกอย่างที่ผู้ใหญ่ชื่นชอบ แม้ว่าจะ ไม่ได้หลับไม่ได้นอน แม้ว่าจะป่วยเป็นหวัด ในวัย

นิ้วมือของกู้ฮอนสั่นเทา

ถูกความโศกเศร้าที่อธิบายไม่ถูกสะกดจิต

วิญญาณไว้

เธอรู้ว่าเป่หมิงโม่เกลียดหวีหรูเจี๋ยแม่ของตัวเอง และรู้ว่าพ่อของเป่หมิงโม่รักภรรยาคนก่อนอย่าง ลึกซึ้ง แม่ของเป่หมิงเฟยหย่วน ยายของยี่เฟิง ดัง นั้นท่านปู่เป่หมิงรักหลานชายคนโตเป่หมิงเฟย หย่วนก็ไม่ได้ผิดอะไร

เพียงแต่เธอไม่รู้ ที่แท้เป้หมิงโม่ ในช่วงชีวิตวัย เด็กของเป่หมิงโมเป็นพ่อแม่ที่ตัวเองรักมากที่สุด หากไม่มีความรักที่ลึกซึ้งในครั้งแรก ก็จะหม่มี ความเกลียดชังเกิดขึ้นในวันนี้?

“ฉันรู้ เด็กคนนั้นหากเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ช้าก็เร็วก็ จะเกิดเรื่อง…สุดท้ายวันหนึ่ง ก็เกิดเรื่องขึ้นจริงๆ” คุณป้าฟางยิ้มอย่างเยือกเย็น เด็กผู้ชายคนนั้นเกิดเรื่องร้ายแรง…

หัวใจของกู้เต้นไปตามจังหวะ “เขาทำไมเห รอ?”

คุณป้าฟางแหงนหน้าขึ้นมองก้อนเมฆสีดำบน ท้องฟ้า

ทันใดนั้นวันหนึ่ง เขาวิ่งมาหาฉันด้วยความ อับอาย… ใช่ ก็คือที่นี่ ที่ชนบทแห่งนี้ ซึ่งตอนนั้น ยังยากจนและล้าหลัง และเพียงไม่คนเขา ประหลาดใจมาก พุ่งเข้ามาอย่างเลือดทั่ว ร่างกาย สีหน้าขาวซีดจนน่ากลัวกว่าผี…เขาตอน นั้นอายุเพียงแค่เจ็ดแปดขวบ ฉันไม่เคยเจอเด็ก คนไหน ที่ดูน่าหดหู่และน่ากลัวได้ถึงเพียง… ในหัวสมองของคุณป้าฟาง ปรากฏฉากของปีนั้น และยังที่อาการใจสั่นจนถึงตอนนี้ “ฉันจำได้ หน้าอกของเขาเต็มไปด้วยคราบเลือด ตั้งแต่ข้าง ในจนถึงข้างนอกเต็มไปด้วยเลือด…แต่เขาไม่มี นํ้าตาสักหยดเดียว…

คุณป้าฟางหายใจไม่ออก : “ตอนนั้นที่ฉันเห็นเขา คิดว่าเขาต้องตายแล้วจริงๆ! กลับคิดไม่ถึง เขา กัดฟันยืนอยู่ตรงหน้าฉันนิ่งๆ เสียงแหบแห้งเรียก ฉันว่า ‘คุณป้า’ จากนั้นก็ล้มลงไป…ล้มลงไปข้าง เท้าของฉัน ราวกับไม่มีลมหายใจ…เลือดไหล เยอะมาก เลือดเยอะ…จนทําให้ฉันตกใจแทบตาย ตกใจแทบตายจริงๆ…. เมื่อกู้ฮอนได้ยินถึงตรงนี้ ใจก็ตื่นตระหนกตามไป

ด้วย เด็กที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด สามารถจินตนาการได้ถึงความทุกข์ยาก

“เกิดอะไรขึ้นกับเขาเหรอ?” กูชอนไม่รู้ว่าตอนที่ ตัวเองถามถึงประโยคนี้ น้ำเสียงนั้นสั่นเทาเล็ก

น้อย

“ใช่..” คุณป้าฟางพยักหน้า “หน้าอกของเขาถูก มีดแทง แทบจะทะลุปอด! เขาตื่นมาจากโรง พยาบาล แม้แต่แผลยังรักษาไม่หาย ถอดสาย ออกก็มุ่งมาหาฉันที่นี่…

ฮอนสูดลมหายใจ!

ฉากชิ้นส่วนเข้ามาในหัวสมอง และได้เชื่อมโยง

เข้ากับส่วนอย่างสมบูรณ์ทันที เธอนึกถึงตอนที่อยู่ซาบาห์ เป้หมิงโม่ได้ตำหนิหวี

หรูเจีย ว่าเลือดเย็นฆ่าลูกของตัวเองกับมือ!

กู้ฮอนถึงจะเข้าใจได้ทันที นําเสียงที่สั่นเทา เธอถามคุณป้าฟาง “แม่ของเขา เป็นคนแทง…ใช่ไหม?”

คุณป้าฟางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย น้ำตาที่ไหล

มองกู้ฮอน พยักหน้าด้วยความเจ็บปวด

มือคู่เหี่ยวจับเบ็ดตกปลาไว้แน่น ก็สั่นเทาอย่างอด ไม่ได้. “ใช่…เด็กผู้ชายคิดไม่ถึงว่าแม่ที่เขา ต้องการความรักมากที่สุด จะยกมีดคมขึ้นและ แทงไปที่อกของเขา พาเขาลงนรกไปด้วย กัน…โหดร้ายขนาดนั้น ใช่ไหม? อย่าว่าแต่เด็ก ผู้ชายจะคิดไม่ถึง ใครก็คิดไม่ถึง ใช่ไหม?” “…เพราะอะไร?” หัวใจของกู้ฮอนเจ็บปวด เธอจําป่าหรูเจียในความทรงจำ เธออยู่ข้างๆพ่อ บุญธรรมโม้จิ่งเฉิงดูจิตใจดี และมีความสุขมาก…แต่ทำไมปีนั้นถึงต้องทำแบบนี้? ทำไมต้องลงมือ ฆ่าลูกชายของตัวเองกับมือ? ทําไมจิตใจโหดร้ายเพียงนี้ คุณป้าฟางถอนหายใจยาวๆ “ผู้หญิงบางคนเกิด

มาแข็งแกร่ง วันหนึ่งถูกพรากความสุขของตัวเอง

ไปกะทันหัน ถูกคนพรากความบริสุทธิ์ไป เธอทน ไม่ได้ และไม่เต็มใจ เด็กสำหรับเธอแล้ว กลัวว่า มันจะเป็นบาป หรือรอยเปื้อน ด้วยอารมณ์ที่ แข็งแกร่งของเธอ ไม่มีทางเลือกแสวงหาความ สมบูรณ์แบบ มีเพียงจะทำลายคราบนี้ด้วยมือ ของเธอเอง ใช้มีดแก้ไขปัญหา ชีวิต”

หากไม่ใช่เพราะปีนั้นหวีหรูเจียไปคล้ายกับภรรยา เก่าของคุณท่านเป้หมิง คุณท่านเป่หมิงก็ไม่มีขอ หวีหรูเจี่ยเป็นภรรยา แยกคู่เป็ดแมนดารินออก จากกัน ก็จะไม่มีโศกนาฏกรรมเล่นนี้ “แต่นี่ช่างน่ากลัวเกินไป… กู้ฮอนถอนหายใจ

“เด็กนั้นไร้เดียงสา ปีนั้น เธอออกเงินเพื่อให้หวีฟีนรักษาอาการป่วย จึงรับจ้างเป็นแม่อุ้มบุญให้กับคนแปลกหน้า ไม่มี ความเกลียดเลยแม้แต่น้อย เกลียดก็เกลียดที่ โชคชะตา เธอใช้ชีวิตทั้งหมดจ่ายไปให้คนที่ ไม่ใช่แม่ผู้กำเนิดเธอ

“ความรักสองคำนี้ มีทั้งเห็นแก่ตัวและไม่เห็นแก่ ตัว เพียงแต่วัยหนุ่มสาว มีสักกี่คนที่มองความรัก ได้อย่างเข้าใจ? ไม่ว่าชีวิตจะเกิดจะตาย ไม่งั้นก็ ตัดขาดจากความรัก…. “คุณป้าฟางหันไปมอง มอ งกู้ฮอนอย่างตั้งใจ “ถ้าหากเป็นเธอ เธอจะเต็มใจ