ตอนที่ 477 ขอบคุณนะ

ในเมือง ยามค่ำคืน

ฤดูหนาวที่หนาวที่สุดได้ผ่านไปแล้ว

แม้ว่าค่ำคืนในต้นฤดูใบไม้ผลยังคงหนาวเย็น แต่ก็เริ่มเปล่ง ความอบอุ่นของฤดูใบไม้ผลิออกมา ไม่หนาวจนเข้าไส้เหมือนฤดู หนาวแบบนั้น

แต่ใจของฮอน ยังคงหยุดไว้ในฤดูหนาว

ระยะเวลาที่ลู่ลู่เกิดอุบัติเหตุครบหนึ่งอาทิตย์เต็มแล้ว

ยังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียงอย่างสงบ แม้ว่าร่างกายจะมั่นคง แล้ว แต่ก็ไม่มีวี่แววที่จะฟื้นขึ้นมา

ตั้งแต่ที่กู้ฮอนเปิดรายงานผลตรวจDNA เธอและคุณแม่แท้ๆ ที่แยกจากกันมานานยี่สิบปี สุดท้ายก็หาจอสักที แต่โชคชะตา เล่นตลกกับเธออีกครั้ง แม้ว่าในขณะนี้คุณแม่ผู้ให้กำหนดจะอยู่ ต่อหน้าเธอ แต่แม่ลูกทั้งสองก็ไม่สามารถจดจำกันได้………

ฮอนถอนหายใจ ก็หยิบสำลีจุ่มน้ำ แตะที่ริมฝีปากคุณแม่ เบาๆ ให้ความชุ่มชื้นกับริมฝีปากที่แห้งของคุณแม่

“แม่ แม่รีบตื่นมาเถอะนะ ได้ไหมคะ…….เธอพึมพำเบาๆ และ

ยังมีน้ำตาค้างอยู่ในขอบตา

หยินฝันที่อยู่ข้างๆผนทนไม่ไหว “ฮอน อย่าห่วงไปเลยอาการของป้าลูลู่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เธอจะฟื้นขึ้นมาแน่นอน

….นั่นสิ เธอต้องขึ้นอยู่แล้ว…หลายปีนี้ เธอก็ใช้ชีวิตมา อย่างเลวร้ายเหมือนกัน พระเจ้าจะโหดร้ายกับเธอลงได้ยังไง ใช้ ไหม?”ฮอนตอบรับด้วยเสียงเบา นึกถึงคำพูดที่หยินฝันบอก เธอ ความยากลำบากพวกนั้นในอดีต ใจเธอก็รู้สึกเจ็บแปลบขึ้น มาอย่างควบคุมไม่ได้……..

“ใช่! “หยินฝันพูดราวกับอยากให้กำลังใจฮอน ยิ้มและ พยักหน้า “ฉะนั้นคุณต้องดูแลตัวเองดีๆ จะได้มีแรงดูแลป้าลูลู่”

ริมฝีปากที่ซีดเล็กน้อยของฮอนเพิ่งจะยิ้มออกมา “อืม ฉันจะ ล้มลงไม่ได้ นอกจากแม่แล้ว ลูกทั้งสามก็ยังต้องการฉัน…….

เมื่อนึกถึงเฉิงเฉิงหยางหยางจิ๋วจิ๋วเด็กทั้งสามคนนี้ ใบหน้าที่ สวยงามของเธอก็ผลุดรอยยิ้มที่พอใจขึ้นมา ดวงตาส่งแสง ประกายแวว เต็มไปด้วยความอบอุ่น

“เหอะๆ แน่นอนอยู่แล้ว วันนี้หยางหยางยังแอบโทรมาหาผม ถามว่าคุณกำลังจู๋จี้กับผมในเมืองหรือเปล่า? ยังถามอีกว่าคุณ ตัดสินจะไม่กลับเมืองAแล้วใช่ไหม? กำลังเตรียมที่จะมีลูกกับผม แล้วไม่เอาพวกเขาแล้วใช่ไหม?”หยินฝันนึกถึงน้ำเสียงที่แปลก ประหลาดน่ารักของไอ้เด็กน้อยนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“ฮอนอึ้งไปนิดนึง “ไอ้เด็กน้อย ก็ว่าทำไม ในสาย เดี๋ยวๆก็ถามว่าฉันทำอะไรอยู่เหมือนกำลังสืบสวนว่างั้น!

เธอรู้สึกน่าโมโหแต่ก็น่าเหมือนกัน พ่อของลูกไม่ถามหา เธอเลยแม้แต่สักนิด เด็กน้อยนั้นกลับสืบสวนแทนพ่อซะละพ่อของลูก…….ในสมอง ใบหน้าที่หล่อเหลาเย็นชาของเปีหนึ่ง

ไม่วามผ่าน

หนึ่งอาทิตย์ก่อน ในคืนที่คุณแม่เกิดอุบัติเหตุรถยนต์นั้น เขา รีบกลับไปที่เมืองA

เหตุเพราะว่า เขารีบที่จะไปดูเฟยเอ๋อของเขา…….. เธอยิ้มขมขื่นไปที่หนึ่ง ใจเกิดเจ็บจี๊ดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“นั้นน่ะสิ ผมนี่รู้สึกหึงทันทีเลย ถามหยางหยางไอ่เด็กน้อยไป ตรงๆว่า “นายอยากให้แม่นายแต่งงานกับฝันแดดดี้มาตลอด ไม่ใช่เหรอ? ให้คุณเดาว่าเขาตอบยังไง?”

หยินฝันหัวเราะไปด้วยและส่ายหัวไปอย่างจนปัญญา เลียน แบบน้ำเสียงของหยางหยาง พูดด้วยน้ำเสียงเล็กน้อย เขา บอกถ้ามามาแต่งงานกับนาย ก็ต้องคลอดลูกกับนาย แต่ว่าลูกที่ คลอดออกมาจะไม่ฉลาดกว่าผม ไม่หล่อกว่าผม ไม่มีรวยกว่าผม ด้วย ที่สำคัญคือ ถ้าคลอดลูกชายออกมาไม่แน่ในอนาคตอาจไป แปลงเพศด้วย!น่าสงสารจริงไรจริง………ใช่ไหม?”

“แล้วผมก็ไม่พอใจไง ถามเขาคลอดผู้หญิงก็ได้ละไง! “หยิน ฝันรู้สึกทั้งน่าขำและน่าโมโห แต่สุดท้ายคุณลองเดาดูว่าเขาพูด ยังไง?”

“พูดยังไง?”ฮอนเบิกตากว้างราวกับระฆัง

เขาบอก:คลอดผู้หญิงก็สามารถแปลงเพศได้ แล้วไปแปลง เป็นผู้ชายก็จะแปลงเพศอีกที!”หยินฝันพูดถึงตรงนี้เกือบจะกระอักเลือด “ไอ้เด็กบ้านั้น ต้องเคืองผมขนาดไหนเนี่ย ผมยัง ไม่ทันได้มีลูกชาย นายนั่นก็แช่งให้มีลูกเป็นเกย์ซะแล้ว!”

กู้ขอนอึ้งไปสักพัก จากนั้น หลุดข่ออกมา กลั้นไม่ได้ที่จะดำ ออกมา “ไอ้เด็กนั้น ตอนนี้คำพูดยิ่งอยู่ยังไม่มีกาลเทศะละ รอฉัน กลับไป จะสั่งสอนเขาตๆเลย!”

“ไม่เป็นไร เหอะๆ เด็กนั่นไม่ได้คิดร้าย แค่กลัวว่าคุณจะทิ้งเขา และเฉิงเฉิง”หยินฝันหัวเราะพลางถอนหายใจ ตั้งแต่ครั้งก่อนที่ อยู่ในสำนักกิจการพลเรือน ฮอนปล่อยมือเขาไป เขาก็รู้แล้วว่า ทั้งชาตินี้เขากับฮอนเป็นไปไม่ได้แล้ว…….

เขาแอบฝังความเศร้าและความผิดหวังไว้ในใจลึกๆ ให้สลาย

ไปอย่างเงียบๆ……

“ตึกแล้วนะ ฮอน ผมส่งคุณกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ ฝั่งป้า ลู่นี้มีพยาบาลคอยเฝ้า ถ้ามีอะไรเปลี่ยนแปลงก็จะแจ้งพวกเรา ทันที” น้ำเสียงของหยินฝันอ่อนโยน มองดูฮอนที่ใบหน้าผอม ขึ้นในช่วงนี้ สายตาเขาเต็มไปด้วยความเอ็นดู

“ฮอนมองดูที่นอนอย่างนิ่งสงบไปที่หนึ่ง พยักหน้า “อืม งั้นพรุ่งนี้ฉันค่อยมาเยี่ยมแม่อีกที รบกวนนายด้วยนะ ฝัน

“ยัยโง่ ไม่จําเป็นต้องพูดคำพูดที่เกรงใจกับผมหรอก

หยินฝันขับรถ ตลอดทั้งทางก็เล่นมุกทำให้ฮอนตลกเป็น ระยะ คลี่คลายบรรยากาศที่เหนื่อยล้าติดต่อมาหลายวันนี้

มาถึงโรงแรมที่ฮอนพักในช่วงนี้อย่างรวดเร็วก่อนลงรถ ฮอนนิ่งไปสักพัก มองไปทางหยินฝัน พูดว่า ” ฝัน หลายวันที่ผ่านมานี้ ยังดีที่มีนาย…….ไม่งั้นฉันก็ไม่รู้จะสู้ต่อไป ยังไง ฉัน…..”

“ชูว!”

หยินฝันส่ายหัวแล้วยิ้ม ยื่นแขนมา กอดเธอเข้าอ้อมกอด อย่างอ่อนโยน ปลอบเธอโดยการตบไหล่เธอเบาๆ “ไม่ต้องกลัว รอร่างกายของป้าลู่ลมั่นคงขึ้นบ้าง พวกเราก็ย้ายเธอกลับโรง พยาบาล ในเมือง ถ้าเป็นแบบนี้ คุณสามารถดูแลเธอไปด้วย และยังสามารถดูแลเด็กไปอีกด้วย”

“อืม….”กู้ฮอนใจสั่น เต็มไปด้วยความซึ้งใจ กอดเขากลับ แรงๆ ราวกับเป็นญาติ พูดด้วยเสียงที่แหบ “ฝัน ขอบคุณ

ผู้ชายคนนี้เข้าใจความกลัวและหมดหนทางของเธอ เข้าใจทุก อย่างของเธอ แต่ยังไงเธอก็ไม่สามารถรักเขาได้…….

.…..…..ในใจของหยินฝันเลือดไหลอย่างเงียบๆ รอยยิ้มที่ ขมขื่นเผยบนใบหน้าเขาจางๆ เขาไม่สามารถขออะไรจากเธออีก ขอบคุณนะเป็นเพียงสามคำที่เธอสามารถพูดได้ ไม่ใช่เหรอ?

ถอนหายใจไปที่หนึ่ง หยินฝันก็เปลี่ยนเรื่องคุย พยายามลอง ลดความเจ็บปวดทกันในอก “คุณหมอบอกว่า อาการที่ป้าเป็น แบบนี้ อาจจะไม่กี่วันก็ฟื้นแล้ว แต่ก็อาจจะต้องใช้เวลาหลายปี แต่ก็อาจจะทั้งชีวิตไม่ตื่นเลยก็ได้……………….เตรียมใจไว้ หรือยัง?แม้ว่ากูชอนจะลังเลไปสักพัก แต่ก็ยิ้มอย่างเข้มแข็งขึ้นมา “อืม!ฉันเตรียมใจไว้แล้วแหละแม้ว่าจะไม่รู้ว่าคุณแม่จะฟื้นเมื่อ ไหร่ แต่แค่ว่า ในตอนนั้นเธอไม่ได้ทอดทิ้งฉันอย่างโหดร้ายจริงๆ ก็คุ้มค่าที่จะเฝ้ารอเธอไปตลอด ไม่งั้นไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ เธอก็คง ไม่ตามหาฉันมาตลอดหรอก ใชไหม?”

หยินฝันหลับตาลง สูดลมหายใจลึกๆ สูดกลิ่นไออันเป็น เอกลักษณ์ของเธออย่างไร้ค่า

ต่อจากนั้น ลืมตาขึ้นอย่างไม่อยากปล่อยไป คลายอ้อมกอด จากแขนเธออย่างยากลำบาก “กแล้ว รีบไปพักผ่อนเถอะ ผมยัง ต้องกลับเมืองAไปจัดการงานบางอย่าง

“ตอนนี้ ดึกขนาดนี้เนี่ยนะ?” เธอรู้สึกตกใจ สายตาที่เหนื่อยล้า ของหยินฝันทำให้เธอแอบรู้สึกผิด “ขอโทษ ช่วงนี้เป็นเพราะ เรื่องของแม่ ทำให้นายต้องวิ่งไปมาทั้งสองเมือง ลำบากนาย แล้ว”

“ไม่ลำบาก เรื่องของคุณก็คือเรื่องของผมไม่ใช่เหรอ? อีกอย่าง “โครงการหยิง’ เกิดเพลิงไหม้ก็จะเปิดศาลแล้ว ฉะนั้นผมยังมี ช่วงหนึ่งที่ต้องยุ่งแหละ เรื่องที่ดูแลป้าก็งงแค่รวดทำไปด้วย เท่านั้น คุณอย่ารู้สึกผิดเลย เคนะ?

“ยังไงก็ตาม ฝัน……..ขอบคุณนะขอบคุณนะขอบคุณนะ

“เหอะๆ คุณก็…… “หยินฝันไม่รู้จะทำยังไงกับเธอจริงๆ ก็เลย ลูบผมเธอเบาๆอย่างน่าเอ็นดู………พวกเขาไม่รู้เลยว่า ในมุมมืดฝั่งตรงข้ามของซอย มีรถสีดำ จอดอยู่คันหนึ่ง

พวกเราไม่รู้ตัวเลยว่า กอดกันอย่างเอ็นดูในรถ ไม่ยอมปล่อย จากไปจากนี้ ทั้งหมดนี้ตกอยู่ในสายตาลึก คู่นั้น…..เย็นชาขึ้น ทันที!

“พอละ ดึกมากแล้ว……”หยินฝันปล่อยเธอไปอย่างใจ “กลับไปพักผ่อนดีๆเถอะ ผมว่าพรุ่งนี้น่าจะมาเยี่ยมคุณกับป้าลู่ลู่ ตึกหน่อยนะ คุณดูแลตัวเองดีๆ เข้าใจไหม?”

“อืม ฉันเข้าใจ….. เธอตอบรับด้วยเสียงเบา “ฝัน ช่วงนี้นาย ก็เหนื่อยมากเหมือนกัน จริงๆแล้วไม่จําเป็นต้องห่วงฉันและ

แม่.….

“ว ไม่อนุญาตให้คุณพูดคำเกรงใจกับผมอีก”หยินฝันขัด คําพูดของเธอ และล้อเล่นเธอว่า “กลับไปเถอะ คุณไม่ไปอีก ผม ไม่ถือสาที่จะให้คุณอยู่บนรถผมนะ………………

“เหอะๆ หรือว่านายจะกล้าทำอะไรฉัน?” คงเป็นเพราะคำพูดที่ ผ่อนคลายของหยินฝัน ฮอนเผยรอยยิ้มที่กว่าหลายวันนี้จะยิ้ม ออกมา พลางพูดเล่นไปด้วย และลงจากรถ “โอเค งั้นฉันขึ้นไป ก่อนละนะ”

“อืม ไปเถอะ”

หยินฝันยิ้มมองเธอลงรถด้วยท่าทีที่สง่า สายตานั้นอดกลั้น

ความไม่อยากจากไว้……..’ปัง เสียงนึง ฮอนปิดประตูรถ ยืนอยู่ตรงหน้าต่างยิ้มโบกมือ ให้เขา “บ๊ายบาย ระหว่างทางระวังด้วยนะ ฝัน………….”

ใบหน้าที่เปล่งประกายรอยยิ้มร่าเริงสดใสของฮอน แสงจ้า จนเกือบจะทําให้ตาเขาบอด

ดวงตาของเขาก็รีบหดลง กลัวว่าตัวเองจะยับยั้งอารมณ์นั้นไม่ ได้ สตาร์ทรถ เลี้ยวรถขับจากไป……..

สำหรับหยินฝันแล้ว ที่แท้การปล่อยวาง พูดเหมือนง่าย แต่ พอทาแล้วกลับยากมาก………

จนกว่ารถของหยินฝันจะหายไปจากซอยที่ค่ำคืน ฮอนก็ยัง คงยิ้มแล้วตะโกนว่า

“ฝัน ขับรถระวังนะ……

มุมตรงซอยนั้น ในรถที่เปื้อนเต็มไปด้วยโคลนจอดอยู่ ในที่สุด ดวงตาที่เฉียบคมคู่นั้นก็งั้นไม่ไหวแล้ว!

แม้ว่าบนหน้าที่หนักแน่นหล่อเหลาเย็นชานั้น จะเต็มไปด้วย รอยขีดขวน แต่ก็ไม่สามารถปิดบังเปลวไฟที่ลุกจากตาเขาได้

ไม่เจอมาหนึ่งอาทิตย์ แม้ว่าจะเป็นเขาที่ตั้งใจให้เธออยู่ใน เมือง ไม่ถามไม่กล่าวหาเธอ ก็แค่หวังว่าจะสามารถเบี่ยงเบนเป้า สายตาของถังเทียน อ

ต้องไม่ให้กู้ฮอนกลายเป็นเหยื่อในการแก้แค้นของถังเทียน

จ๋อ!แต่ตอนนี้สิ เขาเห็นอะไร?

เขามองผู้หญิงคนนี้ที่ไม่ได้เจอมาทั้งอาทิตย์ ที่ยิ้มสดใสให้กับ

หยินฝันไอ่นั้น

ยิ้มสดใสร่าเริงอีก!

โธ่เว้ย!

เธอเคยยิ้มร่าเริงแบบนั้นกับเขาเมื่อไหร่ล่ะ?

ตบ!

ไม่ห่วงแผลบนมือ เขาทุบไปที่พวงมาลัยแรงๆ อยากจะบีบคอ

ผู้หญิงคนนี้จริงๆ!

ฮอนมองดูรถที่ขับไปไกลของหยืนฝัน เพิ่งจะหมุนตัวกลับ เก็บรอยยิ้มนั้น ถอนหายใจเบาๆ ความเหนื่อยล้าที่ติดต่อมา หลานวันนี้เพิ่งจะเผยบนใบหน้า

อดีตที่ทุกข์ทรมานพวกนั้น ทำให้เธอแทบจะไม่มีเพื่อนสนิท อะไรเลย เธอให้ความสำคัญกับฝันเพื่อนคนนี้มาก โดยเฉพาะ เธอติดเขาเยอะแบบนั้น……..

พลางครุ่นคิดไปด้วย ฮอนหมุนตัวกลับเดินเข้าโรงแรม คิด ว่าพรุ่งนี้ควรจะโทรหาแอนนิสักหน่อยแล้ว

ถ้าไม่ใช่ว่าช่วงนี้เกิดเรื่องเยอะแยะมากมายแบบนี้ แผนที่เธอ

จะให้ทารกน้อยกลับประเทศก็คงไม่ผัดวันประกันพรุ่งแบบนี้ เมื่อนึกถึงใบหน้าแก้มชมพูของลูกสาว และทำท่าที่ปาก ถ้าเธอได้เจอพี่ชายฝาแฝดทั้งสองของเธอละก็ จะเป็นปฏิกิริยายัง ไง?คิดไปคิดมา ใบหน้าของเธอก็เผยรอยยิ้มที่พอใจออกมา คิดถึงลูกเหลือเกินจริงๆ…….

เมื่อเดินออกจากลิฟต์ เธอก็เดินตรงไปที่ห้อง

อาจเป็นเพราะคิดถึงลูกจนหลงไป เลยทําให้ไม่ได้สังเกตความ เคลื่อนไหวด้านหลังเลย

หยิบคีย์การ์ดออกมา เปิดประตู เธอยังไม่ทันได้เสียบการ์ด เปิดไฟ ทันใดนั้น

ก็มีแรงจากด้านหลังผลักเธอเข้าห้องอย่างแรง!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ