ตอนที่ 287 ทําไมคุณถึงได้อาศัยอยู่ตรงข้ามบ้านฉันล่ะ

วิธีการเตะแบบนี้ของคุณนั้น……..ตัวจะห้ามก็ไม่ใช่ ไม่ห้ามก็ไม่ใช่

มีความรู้สึกว่าคุณกำลังแอบประชดเจ้านายของเขาว่าเป็นสุนัข

เฝ้าบ้านนะ “อืม…… เปหมิงไม่รู้สึกราวกับว่าถูกอะไรบางสิ่งเตะ ก็ส่งเสียง

พิมพ์าออกมา

ตอนที่เพิ่งจะนึกอะไรออกก็รีบวิ่งกลับเข้าไปในห้อง

จึงตัวมองเธอที่รวดเร็วราวกับลมพัดวูบหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น ใน มือถือ โทรศัพท์มือถือวิ่งออกมา

เห็นเพียงแค่เธอเปิดกล้องในโทรศัพท์มือถือ แล้วก็เตะไปที่เป็นมิ่ง ไม่อีกทีสองที “เฮ ลืมตามองมาที่นี่หน่อย!

“อูย…… เปามิงโม่ท่าทางราวกับถูกอะไรสักอย่างเตะจนปลุกให้ ตื่น อาการเจ็บปวดไล่ขึ้นมาถึงปลายประสาท จู่โจมเข้าที่จิตใต้สำนึก ของเขา เพิ่งจะลืมตาขึ้น “สมควรตาย เจ็บชะมัด…….

ชั่วพริบตา เสียงแซะแซะดังขึ้น

แสงสีขาวจ้าสาดเข้ามา
เขายังไม่ทันจะรู้สึกตัว จึงตัวก็ยืนตะลึงอยู่ด้านข้าง

กู้สอนที่มือถือ โทรศัพท์ หลังจากถ่ายรูปเปหมิงไม่ไปหลายใบแล้ว ก็เลื่อนหาเบอร์โทรศัพท์ของแอนนิส่งรูปออกไป……

ภายในใจก็คิดว่า รูปภาพเทพเจ้าสุขาเวอร์ชั่นใหม่ล่าสุดนี้ คง ทำให้เจ้าหนูน้อยที่มองดูสามารถถ่ายอุจจาระออกมาได้อย่างรวดเร็ว แล้วล่ะมั้งนะ

เมื่อคิดถึงใบหน้านุ่มนิ่มน่ารักของเจ้าหนูน้อยนั้น มุมปากเธอก็ยก

ขึ้นอย่างอดไม่ได้ ยิ้มจนตายกขึ้นตาม

เห็นจึงตัวมองมาที่เธออย่างตกใจ

จากนั้นเปหมิงไม่ที่ไม่รู้ว่าลุกจากพื้นขึ้นมายืนตั้งแต่เมื่อไร นัยน์ตา

ดำมืดคู่นั้นจ้องเขม็งมาที่เธอ

“เอ๋อ…..” รอยยิ้มของเธอแข็งที่อ

“เมื่อตะกี้นี้คุณทำอะไรกับผม” นัยน์ตาเย็นเยียบของเป้หมิงโม่ห ลง ท้ายทอยมีอาการปวดแปลบ “ทำไมผมถึงได้นอนอยู่ตรงนี้

เห็นได้ชัดว่า คุณชายรองท่านนี้จดจำเรื่องราวเมื่อคืนวานหลังจาก มีอาการเมาเหล้าแล้วได้ไม่ชัดเจน

“ฉันจะไปรู้ได้อย่างไร” ฮอนเลิกคิ้วขึ้น พิจารณามองเป้หมิงโม่ครู่หนึ่ง

หลังจากพบว่าเจ้าหมอนจำอะไรไม่ได้แล้วจริงๆ

เธอกัดฟันกรอด เปหนึ่งไม่นายตัวดี! เมาแล้วจะสามารถทำตัว

เหลวไหลแบบนี้ได้หรือ

จากนั้นเปหมิงไม่สูดลมหายใจเย็นๆ เบนสายตาไปเอ่ยกับฉิงตัวว่า “ดูที่ท้ายทอยของฉันหน่อยว่าเป็นอะไรไป เจ็บปวดมากๆ…….

“ครับ เจ้านาย……. นิ่งฮัวหมุนตัวไป มองสักพักหนึ่ง คิ้วขมวดลึก …..เจ้านาย ท้ายทอยของคุณ……..ราวกับว่า…..บวมปูดเป็น ซาลาเปาลูกใหญ่ลูกหนึ่ง…….

” เมิงไม่คิ้วกดลึก ถลึงตามองไปที่ฮอนอีกครั้งหนึ่ง เกือบจะเอ่ยโพล่งออกมาโดยไม่ต้องคิด “คุณทำใช่หรือไม่?”

“คูณบอกว่าฉันเป็นคนทํา ก็หมายความว่าฉันเป็นคนทําอย่างนั้น หรือ ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณถึงไม่พูดว่าเมื่อคืนวานฉันลากคุณมาไว้ที่ หน้าประตูบ้านฉันล่ะ” เธอมองบน ความสามารถในการปั้นน้ำเป็นตัว สูงขึ้นเรื่อยๆ “เป้หมิงไม่ ขอให้คุณคิดให้ชัดเจน เป็นคุณเองที่บ้าวิ่ง มาบ้านฉัน แกล้งนอนตายเป็นศพอย่างหาสาเหตุไม่ได้ ท้ายทอยของ คุณบวมปูดเป็นซาลาเปาขึ้นมาลูกหนึ่ง ที่ไม่ดีก็เป็นผลจากตัวคุณเอง นั่นแหละที่เป็นบ้าไปชนกำแพงฟาดกับพื้น ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไร

กับฉันเลยแม้แต่น้อย OK?!”

เป้หญิงโมอดกลั้นต่อความเจ็บปวด หลุบตาลงมองสภาพร่างที่ดูไม่ได้ พยายามนึกถึงช่วงเวลาเมื่อคืนวาน เขาจําได้ว่า เขาดื่มเหล้าเสร็จแล้ว จึงตัวก็มาส่งเขาที่ใต้ตึก จากนั้นเขาก็ขึ้นมาบน ตึก หลังจากที่เดินผ่านประตูห้องของผู้หญิงคนนี้แล้ว เขาลังเลเล็ก น้อย สั่งกับตัวเองว่าอย่ายื่นมือไปเคาะประตูห้องเธอ……..

จากนั้น………เขาก็นึกไม่ออกแล้ว……..

กลับคิดไม่ถึงว่า จึงตัวที่ยืนพิจารณารอยบวมปูดที่ท้ายทอยเขา อย่างเงียบๆจะเอ่ยออกมาว่า “เจ้านาย รอยบวมนี้…ค่อนข้างเหมือน กับว่า……..เหมือนกับว่า…….

ฉ่ง วมองไปมาหลายรอบ

“สมควรตาย เหมือนกับอะไร รีบพูดมา !” เป้หมิงไม่รู้สึกโมโหเป็น

ฟืนเป็นไฟ

“ซ้อนใส่รองเท้า…… ท้ายที่สุดจึงตัวก็สรุปออกมา

ร่างกู้ฮอนสั่นสะท้าน

เป้หมิง โม่เหลือบตามอง ถลึงตามองไปที่ฮอนอย่างรู้ได้ในทันที

จากนั้น ก็ก้าวเดินตรงเข้าไปในห้องของเธออย่างรวดเร็ว………

“เฮ้! เป๊หมิง โม่ คุณเข้าไปไม่ได้นะ………

ทว่ากลับห้ามเขาไม่ทัน ทั้งยังไม่ทันเก็บกวาด อาวุธที่ใช้ในการก่อ คดี” ที่นอนนิ่งๆอยู่ข้างรองเท้าด้วย

ซ้อน ใส่รองเท้ากันหนึ่งที่ทําจากไม้

เป้หญิงไม่หยิบซ้อน ใส่รองเท้าขึ้นมาอย่างรวดเร็ว หมุนตัวกลับมา ใบหน้ามืดค่าอึมครึม!

“กู้ ฮอน” เสียงฟันกัดกันกรอดๆ “คุณยังจะกล้าพูดอีกหรือว่าไม่ใช่

ซ้อน ใส่รองเท้า ผู้หญิงคนนี้กล้าใช้ซ้อน ใส่รองเท้าทุบตีเขา

สิ่งสำคัญท่านโม่ผู้สูงส่ง ท่านไม่ผู้มีความสง่าผ่าเผย ท่านไม่ผู้ที่รัก ความสะอาดมากที่สุดไม่สามารถยอมรับได้ก็คือ ผู้หญิงคนนี้กล้าใช้ ข้อม ใส่รองเท้า

ราวกับสายลมอันหนาวเหน็บพัดผ่านไปวูบหนึ่ง

เธอสูดลมหายใจลึกแล้วยึดตัวตรงขึ้น “ฉันเป็นคนทำแล้วอย่างไร ล่ะ ใครใช้ให้เมื่อคืนวานคุณไม่มีธุระอะไรแล้วบุกรุกเข้าบ้านฉันล่ะ เป้หมิง โม่ รบกวนครั้งหน้าก่อนที่คุณจะดื่มเหล้า ช่วยตกลงกับคนขับ รถให้เรียบร้อยก่อน อย่าวิ่งเข้าบ้านคนอื่นสุ่มสี่สุ่มห้า โดยเฉพาะมือ คู่นั้น มัดมันเอาไว้ให้ดี อย่าเที่ยวไปเคาะประตูบ้านคนอื่นสุ่มสี่สุ่มห้า ด้วย!”

เธอเอ่ยจบ ก็หยิบซ้อน ใส่รองเท้าในมือเขาขึ้นมาอย่างโมโห ยังมี อีก อย่าเที่ยวขยับของของคนอื่นโดยไม่ขออนุญาต”
เขาอดกลั้นต่อความเจ็บปวด กัดฟันอย่างโมโห “ใครบอกว่าผมวิ่ง วุ่นเข้าบ้านคนอื่นสุ่มสี่สุ่มห้า ผมกลับบ้านตัวเองไม่ได้หรืออย่างไร

เขาเอ่ยจบก็เดินไปยังประตูฝั่งตรงข้ามห้องเธอ ควักหากุญแจอยู่ หลายรอบ ไม่มี จึงคำรามเสียง ต่ำ “จึงขั้ว!”

ฉิงชัวรีบหยิบกุญแจออกจากกระเป๋ากางเกง ยื่นไปด้านหน้าเป็นมง ไม่อย่างนอบน้อมและระมัดระวัง “เจ้านาย………โทษครับ วันนี้ตอน เช้าผมเพิ่งจะพบว่ากุญแจของคุณหล่นอยู่บนรถ……

“นาย” เขาถลึงตามองไปที่ลิงฮัว “ทำไมไม่เอามาส่งให้วันพรุ่งนี้

เลยล่ะ”

กล้าที่จะปิดประตูไม่รับเขาหนึ่งคืน

แต่ทว่าความจริงก็คือ เป้หมิงไม่เมาเหล้าหลับอยู่ด้านนอกประตู เองหนึ่งคืน

จากนั้น ภายใต้สายตาตกตะลึงของฮอน

เป้หมิงไม่ใช้กุญแจไขเข้าไปยังประตูห้องฝั่งตรงข้าม

ชั่ววินาทีที่ประตูถูกเปิดออก ก็เผยให้เห็นการตกแต่งอันประณีต จากด้านในของประตู ส่งผลให้ฮอนตระหนักคิดได้ในทันที

ที่แท้เจ้าของห้องที่ตกแต่งซ่อมแซมมาหลายวัน ส่งเสียงอึกทึก ครึกโครมมาหลายวันก็คือเปหนึ่ง ไม่คนโง่
ไม่แปลกใจกับเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงหูฉี่พวกนี้ ถ้าหากว่าเขาเป็น คนซื้อก็อธิบายได้ไม่ยากเลย

“มองเห็นชัดแล้วหรือยัง ที่ผมกลับก็คือบ้านของตัวเอง กัดฟัน จงใจดวงกุญแจไปมาต่อหน้าเธอ !” เปหมิงไม่

ฮอนที่สติเพิ่งจะกลับมา กลืนน้ำลายเล็กน้อย ดวงตาเบิก โต ราวกับลูกกระดิ่ง “เป๊หมิง โม่ นี่คุณหาเรื่องกันหรืออย่างไร! ที่แท้ก็ อาศัยอยู่บ้านตรงข้ามกัน คุณหมายความอย่างไรกันแน่

“หมายความว่าอย่างไร” เขาเหยียดปาก เหลือบมองเธอด้วยแวว ตาชั่วร้ายเย็นเยียบ “คุณขยับไม่ขยับก็ไปฟ้องผมกับศาล แล้วทำไม ผมจะอาศัยอยู่ตรงข้ามห้องคุณไม่ได้

“ฉันไปฟ้องอะไรคุณ ถ้าคุณกล้าที่จะปฏิบัติไม่ดีต่อเฉิงเฉิงและ หยางหยางแล้วล่ะก็ ฉันทำให้เรื่องมันใหญ่ได้มากกว่านี้อีก!

เธอก็เพียงแค่เขาเฉยๆ ไม่ได้หมายความว่าจะวางแผนฟ้องร้อง ศาลอีก แต่ทว่าคําพูดของใครเขาก็ไม่ฟังเข้าหู คาดหวังให้เขาปฏิบัติ ตัวดีกับลูกๆ นั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ค่อยจะได้ มีเพียงแค่ศาลออกคำ สั่งมาเท่านั้น เขาถึงจะให้ความสำคัญเล็กน้อยเพื่อเห็นแก่หน้า

“ถ้าอย่างนั้นผมอาศัยอยู่ตรงข้ามห้องคุณแล้วจะเป็นอย่างไร ผมจะ ให้คุณเบิกตามองว่า ผมปฏิบัติ ไม่ดี ต่อลูกชายทั้งสองคนอย่างไร!
เขาจงใจส่งเสียง ออกทางจมูก หรี่ตาลงเล็กน้อย เธอคิดว่าเธอคิด จะทำอย่างไรก็ทำอย่างนั้นหรือ

“เป้หมิงโม่!” เมื่อพูดถึงลูกขาย เธอก็โกรธราวกับตั๊กแตนตัวหนึ่ง เตรียมพร้อมที่จะกระโดดเข้ามากัดได้ตลอดเวลา

“ทำไม เจ็บใจหรือ ถ้าอย่างนั้นคุณก็ย้ายบ้าน หอบผ้าผ่อนย้าย ออกไป อย่างไรก็ตามนี่คือสิ่งที่คุณเก่งที่สุดก็คือตบตบกันแล้วก็จาก ไปอยู่แล้วนี่!”

ฉิงตัวมองไปที่เจ้านายที่แสดงอารมณ์หยิ่งยโส อดไม่ได้ที่จะปาด เหงื่อแทนเจ้านาย

เห็นได้ชัดว่าเจ้านายอยากจะให้คุณอยู่ที่เมือง A แต่เจ้านายก็ยัง

คงปากแข็ง คุณอย่าถูกเจ้านายกระตุ้นให้จากไปก็พอ……..

ทว่ากลับคิดไม่ถึงว่า

“เป้หมิง โม่! คุณอย่าคิดว่าฉันไม่กล้านะ! ย้ายบ้านก็ย้ายบ้าน มัน จะไปยากอะไร! ทําให้โกรธไม่ได้แล้วฉันจะหลบหนีไม่ได้หรือ อย่างไร!”

เธอเอ่ยจบก็หมุนตัวท่าทางจะเดินเข้าไปในห้อง

น้ำเสียงเย็นเยียบราวกับปีศาจร้ายของเขาลอยมา “ลืมบอกคุณ เลยว่า ตึกนี้ผมซื้อไว้หมดแล้ว อีกนัยหนึ่งก็คือ เจ้าของห้องของคุณใน ตอนนี้เปลี่ยนเป็นผมแล้ว! ถ้าหากว่าคุณจะยกเลิกสัญญาเช่าแล้วล่ะก็ กรุณาจ่ายเงินชดเชยค่าเสียหายมาก่อนค่อยไป
นัยน์ตาเธอเบิกโต คิดไม่ถึงเลยว่าที่แท้เจ้าหมอนี่ก็ซื้อตึกนี้ไว้

ทั้งหมดแล้ว!

นี่มันเรื่องราวเมื่อไรกัน

“เป้หมิงโม่ คุณมันคนสับปลับปลิ้นปล้อน!” เธอไปที่เขา โกรธจน นิ้วมือสั่น “เงินที่ฉันหามาอย่างยากลำบาก อาศัยสิทธิ์อะไรต้องให้กับ พ่อค้าหน้าเลือดอย่างคุณ คุณคาดหวังจะให้ฉันชดใช้เงินค่าเสียหาย เหมาหนึ่งฉันก็ไม่ให้!”

“สิ่งที่เรียกว่าเงินที่คุณหามาอย่างยากลำบากนั้น คุณก็เพียงแค่ เขียนหนังสือเปิดเผยป่าวประกาศถึงตัวผมเท่านั้นเอง ถ้าหากว่าพ่อ ของเด็กไม่ใช่ผมแล้วล่ะก็ คุณคิดว่าหนังสือของคุณจะสามารถขาย ได้ถึงไหนกัน เขาหลงตัวเองมาโดยตลอด

เธอไม่ปฏิเสธว่าสาเหตุที่หนังสือขายดี ส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่าผู้อ่าน ซื้อเพราะชื่อเสียงเรียงนามของเหมิงไม่

ช่างน่าโมโหเสียจริง เธอกู้ฮอน ทำไมถึงแพ้ผู้ชายคนนี้ไปซะทุก

อย่าง

ผู้ชายคนนี้นอกจากชาติตระกูลดี รูปร่างหน้าตาดี ความสามารถ แล้ว ยังมีอะไรอีก

ปากร้าย เจ้าอารมณ์ รักความสะอาดเป็นที่สุด ไร้หัวใจ วิธีการโหด

เหี้ยม……..

“คุณยุ่งอะไรกับฉันด้วย! ฉันไม่เชื่อหรอกว่า ห่างจากคุณ เป้หมิง โม่ สามคำนี้แล้วฉันจะหาเงินไม่ได้!” เธอกัดฟัน “คุณ คอยดูเถอะ! หนังสือเล่มถัดไปของฉันจะต้องลบล้างคำสบประมาท ของคุณได้อย่างแน่นอน (เป็นการดูถูกคนอื่น ในที่นี้เป็นมิงไม่ดูถู กสอนว่าถ้าไม่ใช่เพราะชื่อเสียงของเขา หนังสือเธอก็ขายไม่ได้

ในภายหลังประโยคนี้ก็ลบล้างคำสบประมาทของคุณชายรองเป็น มึงไม่ได้จริงๆ…….

“พริด!” เป้หมิงโม่หัวเราะเยาะเย้ย ลักษณะท่าทาง ผมจะดูถูกคุณ “นอกจากหลบอยู่ในบ้านเขียนหนังสือแล้ว คุณจะสามารถทำอะไรได้ อีก หรือคุณคิดว่าคบกับโม้จึงเฉิงเหมืองทองค่านั่นแล้วจะสามารถโย บินเหนือท้องนภาได้”

“อย่าพูดจาไม่น่าฟังเหมือนกับว่าฉันไปยั่วยวนคนอื่นแบบนั้น อีก อย่างฉันก็ไม่เคยคิดที่จะพึ่งพาท่านพ่อไม้ ท่านพ่อไม้เป็นคนดี

“คนดี?” เขาเลิกคิวอย่างไม่เชื่อ นัยน์ตาพาดผ่านประกายไฟที่ซ่อน เร้น “มารดามันเถอะ อันธพาลในสังคมอิทธิพลมืดก็เรียกได้หรือว่า เป็นคนดี!”

ฮอนรู้ดีว่า สถานภาพของท่านพ่อโม้นั้นค่อนข้างละเอียดอ่อน ภายในสังคมนี้ ไม่ง่ายเลยจริงๆ ที่จะถูกผู้คนยอมรับ

เธอสูดลมหายใจเย็นเยือก กำมือแน่น “ฉันขี้เกียจจะทะเลาะกับคุณ แล้ว! เป้หมิงโม่ คุณอยากจะอาศัยอยู่บ้านตรงข้าม ฉันก็ห้ามอะไรคุณไม่ได้! ฉันขอเตือนคุณว่า อย่ามา ก้าวก่ายกับชีวิตส่วนตัวของฉัน!

เขากลับหัวเราะเสียงเย็น ยกแขนขึ้นมากอดที่หน้าอก ท่าทางหนึ่ง ยโสไม่มีใครเกิน “ถ้าอย่างนั้นผมจะดูแลลูกอย่างไร ก็เป็นชีวิตส่วน ตัวของผม ไม่ใช่หน้าที่คุณที่จะมาก้าวก่าย

“ไม่มีทาง! ลูกฉันก็มีส่วน ฉันไม่สามารถมองดูพวกเขาอยู่กับคุณ อย่างไม่มีความสุขโดยไม่ทำอะไร

“อย่างนั้นหรือ ดีมาก ที่แท้คุณก็ยังจำสถานภาพของคุณได้ ถ้า อย่างนั้นทุกคนก็ไม่มีความสุขไปด้วยกันก็แล้วกัน!”

“คุณ” เธอโกรธจนพูดไม่ออก

จึงตัวที่อยู่ด้านข้างปาดเหงื่อแล้วปาดเหงื่ออีก ภายในใจวุ่นอยู่กับ การถอนหายใจ เจ้านายกับคุณทั้งสองคน อย่างไรก็เหมือนกับ สวรรค์ไม่ได้สร้างให้มาคู่กัน ทั้งสองคนขิงก็ราข่าก็แรง (โต้เถียงกัน อย่างถึงพริกถึงขิง) ให้ตายก็ไม่ยอมร้องขอความเมตตาจากอีกฝ่าย

แต่ว่า ถ้าเจ้านายร้องขอความเมตตาแล้วล่ะก็จะยังคงเป็นเจ้านาย

หรือ

จากนั้น ถ้าหากว่าคุณกู้ร้องขอความเมตตา เจ้านายจะยังชอบคุณ กู้ที่เป็นแบบนั้นหรือ

อา ช่างเป็นคู่ที่เต็มไปด้วยความขัดแย้งกันจริงๆ…….

“คือว่า……เจ้านาย คุณ ทุกคนพูดให้น้อยลงสักประโยคเถอะ ครับ อีกทั้งหลังจากนี้คุณทั้งสองคนก็ถือว่าเป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว ความสัมพันธ์ปรองดองกันระหว่างเพื่อนบ้านค่อนข้างสำคัญ………

หุบปาก!” เป้หมิงไม่เอ่ยเสียงเย็น

“หุบปาก!” กู้ขอนไม่สนใจ

“เอ่อ……” ฉิง วรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ

“ใครจะไปชอบเป็นเพื่อนบ้านกับคนโรคจิตอย่างนี้ เฮอะ!”

ฮอนหมุนตัวกลับเข้าไปในห้อง ออกแรงปิดประตูเสียงดังปัง

เป้หมิงโม่ถลึงตามองประตูที่ปิดสนิทบานนั้นไม่กี่วินาที จากนั้นก็ หมุนตัวกลับไป “ฉิงฮัว เฝ้าผู้หญิงคนนี้ให้ฉันไว้ดีๆ! ถ้าเธอยังกล้าที่จะ ไปศาล ก็ตัดขาเธอทิ้งซะ

จากนั้น เขาก็ไม่หันศีรษะกลับมาแม้แต่น้อยเดินเข้าห้องที่ตกแต่ง

ซ่อมแซมราวกับพระราชวังไป

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ