ตอนที่ 248 ความเหี้ยมโหดของเหมิงโม่
ท่านปู่เป่ยหมิงและเจียงชุ่ยชินที่เห็นเหมิงโม่แสดงความใกล้ ซิดกับกู้ฮอนก็รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก
นายกเทศมนตรีเป่ยและเป่ยใต้เอ๋อที่นั่งอยู่ด้านข้างโต๊ะก็ มีสีหน้ายิ่งมองยิ่งแย่
คุณชายใหญ่เป่หมิง เป้หมิงเฟยหย่วน สามีภรรยานั่งทาน อาหารกันเงียบๆ สองสามีภรรยาที่มีความกล้าอันน้อยนิดอยู่ ภายใต้สถานการณ์ประเภทนี้ก็ไม่กล้าส่งเสียง
ยี่เฟิงทานข้าวสวยอย่างเดียว แต่กลับไม่ได้รสชาติของ
อาหาร.
คนทั้งโต๊ะล้วนรู้สึกได้ว่าบรรยากาศการทานอาหารมื้อค่ำ ในวันนี้ผิดปกติ
มีเพียงเป่หมิงยันที่ไม่ได้คิดอะไรมาก ทานอาหารเสียง หงุบหงับ ทั้งยังส่งเสียงชื่นชมออกมาด้วย “ว้าว ดีกว่าอาหาร จานด่วนที่ทานในกองถ่ายมากเลย!”
เจียงฮุยซินมองลูกชายตัวเอง อดไม่ได้ที่จะ ตอนที่ 248 ความเหี้ยมโหดของเหมิงโม่
ท่านปู่เป่ยหมิงและเจียงชุ่ยชินที่เห็นเหมิงโม่แสดงความใกล้ ซิดกับกู้ฮอนก็รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก
นายกเทศมนตรีเป่ยและเป่ยใต้เอ๋อที่นั่งอยู่ด้านข้างโต๊ะก็ มีสีหน้ายิ่งมองยิ่งแย่
คุณชายใหญ่เป่หมิง เป้หมิงเฟยหย่วน สามีภรรยานั่งทาน อาหารกันเงียบๆ สองสามีภรรยาที่มีความกล้าอันน้อยนิดอยู่ ภายใต้สถานการณ์ประเภทนี้ก็ไม่กล้าส่งเสียง
ยี่เฟิงทานข้าวสวยอย่างเดียว แต่กลับไม่ได้รสชาติของ
อาหาร.
คนทั้งโต๊ะล้วนรู้สึกได้ว่าบรรยากาศการทานอาหารมื้อค่ำ ในวันนี้ผิดปกติ
มีเพียงเป่หมิงยันที่ไม่ได้คิดอะไรมาก ทานอาหารเสียง หงุบหงับ ทั้งยังส่งเสียงชื่นชมออกมาด้วย “ว้าว ดีกว่าอาหาร จานด่วนที่ทานในกองถ่ายมากเลย!”
เจียงฮุยซินมองลูกชายตัวเอง อดไม่ได้ที่จะ ถอนหายใจ เมื่อไหร่ที่ยันยันของเธอจะก้าวหน้าบ้างนะ
“ฮอนฮอน กิน.” คำพูดของเหมิงโม่ยังไม่ทันเอ่ยจบ
จู่ๆ
ป้ง!
ท่านปู่เป่ยหมิงตบโต๊ะเสียงดังสั่นสะเทือน ตัดบทเขา! ตกใจจนคนที่อยู่ในสถานการณ์สั่นตามไปด้วย
“บังอาจ! คุณชายรองแกทำแบบนี้ มีพ่ออย่างฉันคนนี้อยู่ ในสายตาบ้างไหม!” ท่านปู่เป่ยหมิงสุดที่จะทนแล้วจริงๆ ค่ารามออกมาต่อหน้าผู้คนอย่างโมโห “แกยังกล้าพาแฟน สาวของหลานชายกลับมาด้วย! งามหน้าจริงๆ! หรือว่าแก ต้องการแสดงท่าทางยั่วยวนของแกสักหน่อย ตั้งใจจะทำให้ ฉันโกรธตายใช่หรือไม่”
เป่ยหมิงโม่ชายตามองบิดาอย่างไม่แยแส วางตะเกียบไม่ ช้าไม่เร็ว ดึงกระดาษทิชชูเช็ดมุมปากด้วยความสง่างาม “คุณพ่อก็พูดเกินไป ข้อแรก ผมขอแนะนำอย่างเป็นทางการ สักเล็กน้อย เธอไม่ใช่แฟนสาวของใคร แต่ว่า เป็นผู้หญิงของ ผม กู้ฮอน” ถอนหายใจ เมื่อไหร่ที่ยันยันของเธอจะก้าวหน้าบ้างนะ
“ฮอนฮอน กิน.” คำพูดของเหมิงโม่ยังไม่ทันเอ่ยจบ
จู่ๆ
ป้ง!
ท่านปู่เป่ยหมิงตบโต๊ะเสียงดังสั่นสะเทือน ตัดบทเขา! ตกใจจนคนที่อยู่ในสถานการณ์สั่นตามไปด้วย
“บังอาจ! คุณชายรองแกทำแบบนี้ มีพ่ออย่างฉันคนนี้อยู่ ในสายตาบ้างไหม!” ท่านปู่เป่ยหมิงสุดที่จะทนแล้วจริงๆ ค่ารามออกมาต่อหน้าผู้คนอย่างโมโห “แกยังกล้าพาแฟน สาวของหลานชายกลับมาด้วย! งามหน้าจริงๆ! หรือว่าแก ต้องการแสดงท่าทางยั่วยวนของแกสักหน่อย ตั้งใจจะทำให้ ฉันโกรธตายใช่หรือไม่”
เป่ยหมิงโม่ชายตามองบิดาอย่างไม่แยแส วางตะเกียบไม่ ช้าไม่เร็ว ดึงกระดาษทิชชูเช็ดมุมปากด้วยความสง่างาม “คุณพ่อก็พูดเกินไป ข้อแรก ผมขอแนะนำอย่างเป็นทางการ สักเล็กน้อย เธอไม่ใช่แฟนสาวของใคร แต่ว่า เป็นผู้หญิงของ ผม กู้ฮอน” เขาน้ำเสียงสงบ แต่ทว่าราวกับระเบิดลูกหนึ่งที่ระเบิดออก ในหัวใจของทุกคน!
ท่านปู่เป่หมิงหน้าเขียว คิ้วของเจียงฮุ่ยชินชมวดโดยไม่รู้
ตัว
หลังจากสองสามีภรรยาเป่หมิงเฟยหย่วนตะลึงไปเล็กน้อย ก็รู้สึกโล่งอก โชคดีไป พวกเขากลัวจริงๆว่ายี่เฟิงจะแต่งงาน กับผู้หญิงที่มีที่มาที่ไปไม่ชัดเจนประเภทนี้
ยี่เฟิงสีหน้าซีดขาวตึง
พ่อลูกนายกเทศมนตรีเปยตัวแข็งชั่วขณะ ล้วนพูดอะไรไม่
ออก
กู้ฮอนคิดไม่ถึงว่าเป่ยหมิงโม่จะแนะนำตัวเองแบบนี้ต่อหน้า
คนภายในครอบครัว
แต่ว่า หลังจากที่เธอเข้าใจ ผู้หญิงของผม” ความหมาย ของคำไม่กี่คำนี้แล้ว เธอไม่มีความรู้สึกอยากกระโดดโลด เต้นเลยแม้แต่น้อย
กลับรู้สึกถึงไอเย็นที่ไล่ขึ้นมาตามไขสันหลัง เธอเหลือบ มองสภาพอารมณ์ของยี่เฟิง หรือว่าเป่ยหมิงโม่อยากจะใช้วิธี การแบบนี้มาทำให้เย่เฟิงตัดใจจากเธอให้ได้อย่างเด็ดขาด เขาน้ำเสียงสงบ แต่ทว่าราวกับระเบิดลูกหนึ่งที่ระเบิดออก ในหัวใจของทุกคน!
ท่านปู่เป่หมิงหน้าเขียว คิ้วของเจียงฮุ่ยชินชมวดโดยไม่รู้
ตัว
หลังจากสองสามีภรรยาเป่หมิงเฟยหย่วนตะลึงไปเล็กน้อย ก็รู้สึกโล่งอก โชคดีไป พวกเขากลัวจริงๆว่ายี่เฟิงจะแต่งงาน กับผู้หญิงที่มีที่มาที่ไปไม่ชัดเจนประเภทนี้
ยี่เฟิงสีหน้าซีดขาวตึง
พ่อลูกนายกเทศมนตรีเปยตัวแข็งชั่วขณะ ล้วนพูดอะไรไม่
ออก
กู้ฮอนคิดไม่ถึงว่าเป่ยหมิงโม่จะแนะนำตัวเองแบบนี้ต่อหน้า
คนภายในครอบครัว
แต่ว่า หลังจากที่เธอเข้าใจ ผู้หญิงของผม” ความหมาย ของคำไม่กี่คำนี้แล้ว เธอไม่มีความรู้สึกอยากกระโดดโลด เต้นเลยแม้แต่น้อย
กลับรู้สึกถึงไอเย็นที่ไล่ขึ้นมาตามไขสันหลัง เธอเหลือบ มองสภาพอารมณ์ของยี่เฟิง หรือว่าเป่ยหมิงโม่อยากจะใช้วิธี การแบบนี้มาทำให้เย่เฟิงตัดใจจากเธอให้ได้อย่างเด็ดขาด “แคกๆๆ.” เปหมิงยันรู้สึกตัวก่อน เกือบจะทำให้เขา สำลักแล้ว ไม่ง่ายเลยที่จะรู้สึกตัว มองไปทางเปหมิงโม่แล้ว หัวเราะเหอะๆ “โอ้โฮ เป่าหมิงเอ้อ ไม่เลวเลย ที่แท้ก็ขุดไปถึง มุมกำแพงของหลานชายยี่เฟิงเลย! นี่ใช่เรื่องราวของจักรพร รติถังหมิงแย่งชิงลูกสะใภ้ที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์ฉบับ ปัจจุบันไหม เพียงแต่ว่านายแย่งชิงหลานสะใภ้”
“สารเลว!” ท่านปู่เป้หมิงจะมาเสียหน้าต่อหน้านายกเทศ มนตรีเป่ยได้ที่ไหน ดุด่าเสียงเฉียบขาด
เป่ยหมิงโม่กวาดตามองคุณชายสามอย่างเย็นชา มุมปาก ยกขึ้นเล็กน้อย เอ่ยพูดต่อ “ข้อที่สอง คุณพ่อผู้ยิ่งใหญ่ ถ้า หากว่าคุณจะถูกทำให้โมโหจนตายได้ง่ายๆ ล่ะก็ น่ากลัวว่า คุณชายสามคงทำให้คุณโมโหจนตายไปนานแล้ว”
“เป่หมิงเอ้อ!” เป้หมิงยันเหลือบตามองท่านปู่เป่ยหมิงอย่าง ระมัดระวังครั้งหนึ่ง “คืนวันนี้นายเรียกคนในครอบครัวกลับ มาทานอาหารด้วยกัน ทำไมต้องดึงฉันเข้าไปเกี่ยวด้วยอย่าง ไร้เหตุไร้ผล”
เป่ยหมิงโม่ขมวดคิ้ว กวาดตามองพ่อกับลูกสาว “แคกๆๆ.” เปหมิงยันรู้สึกตัวก่อน เกือบจะทำให้เขา สำลักแล้ว ไม่ง่ายเลยที่จะรู้สึกตัว มองไปทางเปหมิงโม่แล้ว หัวเราะเหอะๆ “โอ้โฮ เป่าหมิงเอ้อ ไม่เลวเลย ที่แท้ก็ขุดไปถึง มุมกำแพงของหลานชายยี่เฟิงเลย! นี่ใช่เรื่องราวของจักรพร รติถังหมิงแย่งชิงลูกสะใภ้ที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์ฉบับ ปัจจุบันไหม เพียงแต่ว่านายแย่งชิงหลานสะใภ้”
“สารเลว!” ท่านปู่เป้หมิงจะมาเสียหน้าต่อหน้านายกเทศ มนตรีเป่ยได้ที่ไหน ดุด่าเสียงเฉียบขาด
เป่ยหมิงโม่กวาดตามองคุณชายสามอย่างเย็นชา มุมปาก ยกขึ้นเล็กน้อย เอ่ยพูดต่อ “ข้อที่สอง คุณพ่อผู้ยิ่งใหญ่ ถ้า หากว่าคุณจะถูกทำให้โมโหจนตายได้ง่ายๆ ล่ะก็ น่ากลัวว่า คุณชายสามคงทำให้คุณโมโหจนตายไปนานแล้ว”
“เป่หมิงเอ้อ!” เป้หมิงยันเหลือบตามองท่านปู่เป่ยหมิงอย่าง ระมัดระวังครั้งหนึ่ง “คืนวันนี้นายเรียกคนในครอบครัวกลับ มาทานอาหารด้วยกัน ทำไมต้องดึงฉันเข้าไปเกี่ยวด้วยอย่าง ไร้เหตุไร้ผล”
เป่ยหมิงโม่ขมวดคิ้ว กวาดตามองพ่อกับลูกสาว ตระกูลเป่ยที่หน้าเขียว ก็ซะงักเล็กน้อยถึงจะเอ่ยพูด “ไหนๆ ทุกคนล้วนทานกันอิ่มพอประมาณแล้ว ตอนนี้มาพูดคุยเรื่อง สำคัญกันเถอะ นายกเทศมนตรีเป่ย คุณตัดสินใจหรือยังว่า จะจัดงานแต่งงานในวันไหน”
ทุกคนล้วนตกตะลึง!
เมื่อสักครู่เป้หมิงโม่เพิ่งจะแสดงความอ่อนโยนใกล้ชิด โดยการคีบอาหารให้กู้ฮอน ทำไมตอนนี้ถึงได้พูดคุยเรื่อง การแต่งงานกับเป่ยใต้เอ๋อขึ้นมาได้ ปัญหามันเกิดขึ้นจาก ตรงไหนกันแน่
นายกเทศมนตรีเป่ยนัยน์ตาตกตะลึง แต่ก็สงบนิ่งได้อย่าง เร็ว รีบกลับมามีรอยยิ้ม แล้วพยักศีรษะ “ใช่ไหม โม่ คุณก็ พูดให้เร็วหน่อย พวกเราทุกคนจะได้ไม่เข้าใจผิดใช่หรือไม่ เรื่องการแต่งงานของพวกคุณ แน่นอนว่าฉันหวังว่ายิ่งเร็วยิ่ง ดี ให้ดีก็รีบจัดก่อนการเลือกตั้งครั้งใหญ่ของฉัน เป็นการจัด งานมงคลเพื่อขจัดความโชคร้ายออกไป”
นายกเทศมนตรีเป่ยครุ่นคิด แล้วมองไปทางท่านปู่เป่หมิง “ก็จัดปลายเดือนนี้เลยก็แล้วกัน พี่เทียนคุณคิดว่าอย่างไร” ตระกูลเป่ยที่หน้าเขียว ก็ซะงักเล็กน้อยถึงจะเอ่ยพูด “ไหนๆ ทุกคนล้วนทานกันอิ่มพอประมาณแล้ว ตอนนี้มาพูดคุยเรื่อง สำคัญกันเถอะ นายกเทศมนตรีเป่ย คุณตัดสินใจหรือยังว่า จะจัดงานแต่งงานในวันไหน”
ทุกคนล้วนตกตะลึง!
เมื่อสักครู่เป้หมิงโม่เพิ่งจะแสดงความอ่อนโยนใกล้ชิด โดยการคีบอาหารให้กู้ฮอน ทำไมตอนนี้ถึงได้พูดคุยเรื่อง การแต่งงานกับเป่ยใต้เอ๋อขึ้นมาได้ ปัญหามันเกิดขึ้นจาก ตรงไหนกันแน่
นายกเทศมนตรีเป่ยนัยน์ตาตกตะลึง แต่ก็สงบนิ่งได้อย่าง เร็ว รีบกลับมามีรอยยิ้ม แล้วพยักศีรษะ “ใช่ไหม โม่ คุณก็ พูดให้เร็วหน่อย พวกเราทุกคนจะได้ไม่เข้าใจผิดใช่หรือไม่ เรื่องการแต่งงานของพวกคุณ แน่นอนว่าฉันหวังว่ายิ่งเร็วยิ่ง ดี ให้ดีก็รีบจัดก่อนการเลือกตั้งครั้งใหญ่ของฉัน เป็นการจัด งานมงคลเพื่อขจัดความโชคร้ายออกไป”
นายกเทศมนตรีเป่ยครุ่นคิด แล้วมองไปทางท่านปู่เป่หมิง “ก็จัดปลายเดือนนี้เลยก็แล้วกัน พี่เทียนคุณคิดว่าอย่างไร” ท่านปู่เป้หมิงที่ได้ฟัง ก็พยักหน้าอนุญาตอย่างมีความสุข “ถูกต้อง ปลายเดือนนี้ก็แล้วกัน ฉันเห็นด้วย!”
ขณะที่ทุกคนล้วนคิดว่าในที่สุดเป่หมิง โม่ก็ยินยอมแต่งงา นกับเบี้ยใต้เอ๋อแล้ว กู้ฮอนกลับรู้สึกตกตะลึง…เพราะว่าไม่ ว่าอย่างไรเธอก็ไม่เชื่อว่า เป่ยหมิงโม่จะตอบรับการแต่งงาน ครั้งนี้! แม้กระทั่งเรื่องที่ซูยิ่งหวั่นก็ยังทำไม่ได้ เป่ยใต้เอ๋อจะ ทำได้หรือ
“โอ้โฮ! เป่าหมิงเอ้อ อุบายนี้ของนายนี่ยอดเยี่ยมจริงๆ เลย!” เป้หมิงยันมองไปที่กู้ฮอน แล้วก็มองไปที่ใบหน้าขวย เขินของเปยใต้เอ่อ ประหลาดใจในเรื่องนี้ กะพริบตาใส่เป่ห มิงโม่อย่างคลุมเครือ “นี่ก็คือสิ่งที่เรียกว่าซ้ายขวาล้วนมีแต่ สาวงามหรือ ยังมีภรรยานางสนมในอ้อมแขนจริงๆหรือ ความสัมพันธ์ใกล้ชิดจนไม่อาจแยกจากกันได้จนฟ้าสว่าง เป่ยหมิงเอ้อ ดูท่านายจะต้องบำรุงร่างกายสักหน่อยแล้วล่ะ”
“ยันยัน!” เจียงฮุ่ยชินเหลือบมองลูกชายอย่างเหยียดๆ “สำรวมให้ฉันหน่อย!”
หลังจากเป้หมิงโม่ฟังเหมิงยันพูดจบ มุมปากยกขึ้นเผย รอยยิ้มบางๆ – ท่านปู่เป้หมิงที่ได้ฟัง ก็พยักหน้าอนุญาตอย่างมีความสุข “ถูกต้อง ปลายเดือนนี้ก็แล้วกัน ฉันเห็นด้วย!”
ขณะที่ทุกคนล้วนคิดว่าในที่สุดเป่หมิง โม่ก็ยินยอมแต่งงา นกับเบี้ยใต้เอ๋อแล้ว กู้ฮอนกลับรู้สึกตกตะลึง…เพราะว่าไม่ ว่าอย่างไรเธอก็ไม่เชื่อว่า เป่ยหมิงโม่จะตอบรับการแต่งงาน ครั้งนี้! แม้กระทั่งเรื่องที่ซูยิ่งหวั่นก็ยังทำไม่ได้ เป่ยใต้เอ๋อจะ ทำได้หรือ
“โอ้โฮ! เป่าหมิงเอ้อ อุบายนี้ของนายนี่ยอดเยี่ยมจริงๆ เลย!” เป้หมิงยันมองไปที่กู้ฮอน แล้วก็มองไปที่ใบหน้าขวย เขินของเปยใต้เอ่อ ประหลาดใจในเรื่องนี้ กะพริบตาใส่เป่ห มิงโม่อย่างคลุมเครือ “นี่ก็คือสิ่งที่เรียกว่าซ้ายขวาล้วนมีแต่ สาวงามหรือ ยังมีภรรยานางสนมในอ้อมแขนจริงๆหรือ ความสัมพันธ์ใกล้ชิดจนไม่อาจแยกจากกันได้จนฟ้าสว่าง เป่ยหมิงเอ้อ ดูท่านายจะต้องบำรุงร่างกายสักหน่อยแล้วล่ะ”
“ยันยัน!” เจียงฮุ่ยชินเหลือบมองลูกชายอย่างเหยียดๆ “สำรวมให้ฉันหน่อย!”
หลังจากเป้หมิงโม่ฟังเหมิงยันพูดจบ มุมปากยกขึ้นเผย รอยยิ้มบางๆ – “คุณชายสาม ท่าทางจะถ่ายละครเยอะบทพูดก็เยอะไป แล้ว คนก็เลยมีความสนใจในรสนิยมนี้ตามไปด้วย เพียงแต่ ว่า มีจุดหนึ่งที่นายพูดผิด ฉันมีเพียงแต่นางสนม ไม่มีภรรยา คนที่จะแต่งภรรยาจริงๆนั้นก็คือ หลานชายยี่เฟิงที่นายพูดไป
เมื่อครู่ ”
“หะ”
“เห”
ทุกคนล้วนแล้วแต่ตกตะลึง! เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ราวกับ เสียงฟ้าผ่าที่บ้านตระกูลเป่ยหมิงสองสามครั้ง!
กู้ฮอนนิ้วมือสั่น เพียงแค่เพราะว่าต้องการให้ยี่เฟิงตัดใจ จากเธอได้อย่างเด็ดขาดเท่านั้น ยังต้องสังเวยความสุขของยี่ เฟิงด้วยหรือ ครั้งนี้ เธอได้เปิดหูเปิดตากับความเหี้ยมโหด ของเหมิงโม่แล้วจริงๆ
“สารเลว! คุณชายรองแกหมายความว่าอะไร!” ท่านปู่เป่ห มิงไม่สงบแล้ว
“เป่ยหมิง โม่! คุณตั้งใจปั่นหัวผมเล่น!” นายกเทศมนตรีเป่ย สีหน้าบิดเบี้ยว “คุณชายสาม ท่าทางจะถ่ายละครเยอะบทพูดก็เยอะไป แล้ว คนก็เลยมีความสนใจในรสนิยมนี้ตามไปด้วย เพียงแต่ ว่า มีจุดหนึ่งที่นายพูดผิด ฉันมีเพียงแต่นางสนม ไม่มีภรรยา คนที่จะแต่งภรรยาจริงๆนั้นก็คือ หลานชายยี่เฟิงที่นายพูดไป
เมื่อครู่ ”
“หะ”
“เห”
ทุกคนล้วนแล้วแต่ตกตะลึง! เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ราวกับ เสียงฟ้าผ่าที่บ้านตระกูลเป่ยหมิงสองสามครั้ง!
กู้ฮอนนิ้วมือสั่น เพียงแค่เพราะว่าต้องการให้ยี่เฟิงตัดใจ จากเธอได้อย่างเด็ดขาดเท่านั้น ยังต้องสังเวยความสุขของยี่ เฟิงด้วยหรือ ครั้งนี้ เธอได้เปิดหูเปิดตากับความเหี้ยมโหด ของเหมิงโม่แล้วจริงๆ
“สารเลว! คุณชายรองแกหมายความว่าอะไร!” ท่านปู่เป่ห มิงไม่สงบแล้ว
“เป่ยหมิง โม่! คุณตั้งใจปั่นหัวผมเล่น!” นายกเทศมนตรีเป่ย สีหน้าบิดเบี้ยว ” โม่..”
เป่ยใต้เอ๋อน้ำตาร่วง
เจียงฮุ่ยซิน ไม่มองใครทั้งนั้น จ้องไปที่กู้ฮอนด้วย
อารมณ์ความรู้สึกซับซ้อน
“โอ้โฮ.. เปหมิงยันอุทานด้วยความตะลึงอีกครั้ง
” ใบหน้าของยี่เฟิงไร้สีเลือด มองไปที่เขาอย่าง เงียบๆตลอด ในที่สุดก็อดทนไม่ไหวค่ารามเสียงต่ำ “ลุงรอง อะไรที่ตัวเองไม่อยากทำไม่อยากได้ ก็อย่ายัดเยียดให้ผู้อื่น ลุงไม่มีสิทธิ์บังคับผมให้ทำแบบนี้!”
เปหมิงโม่กวาดตามองผู้คนที่มีอาการโกรธเขาอย่าง เฉยเมย โบกมือเบาๆ ส่งเสียงเรียกฉิงฮัวที่อยู่ด้านหลัง “เอา ของมา”
ฉิงฮัวพยักศีรษะ รีบนำเอกสารข้อมูลที่เตรียมไว้เรียบร้อย แล้วออกมาอย่างเร็ว น่าฉบับหนึ่งยื่นไปที่เบื้องหน้าสามี ภรรยาเป่หมิงเฟยหย่วน
เป่ยหมิงโม่ทำความสะอาดมือ ก่อนจะเอ่ยพูดอย่างเอื่อย
เฉื่อย-
“ฉบับนี้คือสัญญาโอนกรรมสิทธิ์หุ้นที่คุณ ” โม่..”
เป่ยใต้เอ๋อน้ำตาร่วง
เจียงฮุ่ยซิน ไม่มองใครทั้งนั้น จ้องไปที่กู้ฮอนด้วย
อารมณ์ความรู้สึกซับซ้อน
“โอ้โฮ.. เปหมิงยันอุทานด้วยความตะลึงอีกครั้ง
” ใบหน้าของยี่เฟิงไร้สีเลือด มองไปที่เขาอย่าง เงียบๆตลอด ในที่สุดก็อดทนไม่ไหวค่ารามเสียงต่ำ “ลุงรอง อะไรที่ตัวเองไม่อยากทำไม่อยากได้ ก็อย่ายัดเยียดให้ผู้อื่น ลุงไม่มีสิทธิ์บังคับผมให้ทำแบบนี้!”
เปหมิงโม่กวาดตามองผู้คนที่มีอาการโกรธเขาอย่าง เฉยเมย โบกมือเบาๆ ส่งเสียงเรียกฉิงฮัวที่อยู่ด้านหลัง “เอา ของมา”
ฉิงฮัวพยักศีรษะ รีบนำเอกสารข้อมูลที่เตรียมไว้เรียบร้อย แล้วออกมาอย่างเร็ว น่าฉบับหนึ่งยื่นไปที่เบื้องหน้าสามี ภรรยาเป่หมิงเฟยหย่วน
เป่ยหมิงโม่ทำความสะอาดมือ ก่อนจะเอ่ยพูดอย่างเอื่อย
เฉื่อย-
“ฉบับนี้คือสัญญาโอนกรรมสิทธิ์หุ้นที่คุณ พ่อลงนามให้ผม 20% ผมคืนให้พวกคุณตอนนี้ นอกเหนือ จากนั้น โครงการ “หยิง’ ผมก็เตรียมที่จะโอนให้ยี่เฟิงมาทำ เงื่อนไขสองข้อนี้รวมกันแล้วอย่างน้อยก็กว่าแสนล้าน คุณ ชายใหญ่เป้หมิงคิดว่า ลูกชายของพี่ควรหรือไม่ควรแต่งกับ ภรรยาคนนี้”
เป่ยหมิงเฟยหย่วนกวาดตามองเอกสารง่ายๆอย่างรวดเร็ว ดวงตาเบิกโตยิ่งกว่ากระดิ่ง เขามองไปทาง เป่หมิงโม่อย่าง ไม่อยากจะเชื่อครั้งหนึ่ง “น้องรอง นายไม่เพียงแต่ไม่แย่งซิง กรรมสิทธิ์หุ้น 20% นั้นกับฉัน ยังจะโอนโครงการ “หยิงให้ยี่ เฟิงด้วย ฉันไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม มากกว่าแสน
ล้าน..พระเจ้า…ยี่เฟิง ลูกแต่งภรรยาคนนี้กลับบ้านคุ้ม ค่ามากเลย!”
เมื่อคำพูดของเป่ยหมิงเฟยหย่วนเอ่ยจบ ก็ราวกับตัดสิน โทษประหารให้กับยี่เฟิง
นี่ก็คือนิสัยของมนุษย์ เมื่ออยู่ต่อหน้าผลประโยชน์ มากมายมหาศาล การแต่งงานจะไปนับอะไร
จ่ากู้ฮอนก็อดคิดไม่ได้ ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าเธอ เป่หมิง โม่อาจจะไม่กดดันยี่เฟิงเต็ดขาดขนาดนี้ พ่อลงนามให้ผม 20% ผมคืนให้พวกคุณตอนนี้ นอกเหนือ จากนั้น โครงการ “หยิง’ ผมก็เตรียมที่จะโอนให้ยี่เฟิงมาทำ เงื่อนไขสองข้อนี้รวมกันแล้วอย่างน้อยก็กว่าแสนล้าน คุณ ชายใหญ่เป้หมิงคิดว่า ลูกชายของพี่ควรหรือไม่ควรแต่งกับ ภรรยาคนนี้”
เป่ยหมิงเฟยหย่วนกวาดตามองเอกสารง่ายๆอย่างรวดเร็ว ดวงตาเบิกโตยิ่งกว่ากระดิ่ง เขามองไปทาง เป่หมิงโม่อย่าง ไม่อยากจะเชื่อครั้งหนึ่ง “น้องรอง นายไม่เพียงแต่ไม่แย่งซิง กรรมสิทธิ์หุ้น 20% นั้นกับฉัน ยังจะโอนโครงการ “หยิงให้ยี่ เฟิงด้วย ฉันไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม มากกว่าแสน
ล้าน..พระเจ้า…ยี่เฟิง ลูกแต่งภรรยาคนนี้กลับบ้านคุ้ม ค่ามากเลย!”
เมื่อคำพูดของเป่ยหมิงเฟยหย่วนเอ่ยจบ ก็ราวกับตัดสิน โทษประหารให้กับยี่เฟิง
นี่ก็คือนิสัยของมนุษย์ เมื่ออยู่ต่อหน้าผลประโยชน์ มากมายมหาศาล การแต่งงานจะไปนับอะไร
จ่ากู้ฮอนก็อดคิดไม่ได้ ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าเธอ เป่หมิง โม่อาจจะไม่กดดันยี่เฟิงเต็ดขาดขนาดนี้ ป้ง!
ครั้งนี้ เป็นนายกเทศมนตรีเป่ยที่ตบโต๊ะขยี้เท้าแล้ว!
“เป้หมิงมู่! คุณทำเกินไปแล้ว! คุณอยากจะยัดเยียด ลูกสาวของผมให้ใครก็ยัดเยียดใครคนนั้นหรือ!” นายกเทศ มนตรีเป่ยโกรธจนหน้าแดง ท่าทางโกรธนั้นราวกับปรารถนา อย่างแรงกล้าที่จะชกต่อยกับเขา
เป้หมิงโม่ยังคงมีท่าทางเช่นเคย ไม่เปลี่ยนแปลงอะไร มองอย่างเหนื่อยหน่ายไปที่ฉิงฮัว
ฉึงฮัวรีบเข้ามาอย่างเข้าใจ วางข้อมูลอีกหนึ่งฉบับไว้เบื้อง หน้านายกเทศมนตรีเป่ย
“นายกเทศมนตรีเป่ยใจเย็นๆอย่าเพิ่งวู่วาม ยังไงก็ดู ข้อมูลฉบับนี้ให้จบก่อน” เป่ยหมิงโม่แววตาเย็นเยียบ ริม ฝีปากโค้งขึ้นยิ้มเยาะ
เป็นอย่างที่คิด เมื่อนายกเทศมนตรีเป่ยอ่านข้อมูลฉบับนั้น ทีละหน้าทีละหน้า สีหน้าก็ทะมึนทีละนิดทีละนิด
“เลวทรามต่ำช้า! เป่หมิงโม่ คุณมันเลวทราม ป้ง!
ครั้งนี้ เป็นนายกเทศมนตรีเป่ยที่ตบโต๊ะขยี้เท้าแล้ว!
“เป้หมิงมู่! คุณทำเกินไปแล้ว! คุณอยากจะยัดเยียด ลูกสาวของผมให้ใครก็ยัดเยียดใครคนนั้นหรือ!” นายกเทศ มนตรีเป่ยโกรธจนหน้าแดง ท่าทางโกรธนั้นราวกับปรารถนา อย่างแรงกล้าที่จะชกต่อยกับเขา
เป้หมิงโม่ยังคงมีท่าทางเช่นเคย ไม่เปลี่ยนแปลงอะไร มองอย่างเหนื่อยหน่ายไปที่ฉิงฮัว
ฉึงฮัวรีบเข้ามาอย่างเข้าใจ วางข้อมูลอีกหนึ่งฉบับไว้เบื้อง หน้านายกเทศมนตรีเป่ย
“นายกเทศมนตรีเป่ยใจเย็นๆอย่าเพิ่งวู่วาม ยังไงก็ดู ข้อมูลฉบับนี้ให้จบก่อน” เป่ยหมิงโม่แววตาเย็นเยียบ ริม ฝีปากโค้งขึ้นยิ้มเยาะ
เป็นอย่างที่คิด เมื่อนายกเทศมนตรีเป่ยอ่านข้อมูลฉบับนั้น ทีละหน้าทีละหน้า สีหน้าก็ทะมึนทีละนิดทีละนิด
“เลวทรามต่ำช้า! เป่หมิงโม่ คุณมันเลวทราม ตำข้า คุณนึกหรือว่ากุมข้อมูลสกปรกพวกนี้แล้วจะสามารถ ช่มขู่ผมได้อย่างนั้นหรือ!” นายกเทศมนตรีเป่ยโกรธจนมือ สั่น!
ความจริงแล้ว เมื่อเขาอ่านรายละเอียดข้อมูลสกปรกเหล่า นี้ที่เกือบจะสามารถดึงเขาลงมาจากตำแหน่งนายก เทศมนตรี ทั้งยังสามารถส่งเขาเข้าเรือนจำได้จนจบแล้ว การ ค่ารามอย่างบ้าคลั่งของเขาก็เปลี่ยนเป็นการดิ้นรนในเชือก สุดท้ายประเภทหนึ่ง
เป่ยหมิงโม่กลับเลิกคิ้วยิ้ม “แน่นอน “นายกเทศมนตรีเป่ย คุณสามารถที่จะไม่ตอบรับการข่มขู่แบบนี้ ยงแต่ว่า นายก เทศมนตรีเป่ย การเลือกตั้งครั้งใหญ่กำลังจะมาถึงนี้ คงไม่ สามารถยอมให้เกิดข้อผิดพลาดได้แม้แต่น้อยใช่ไหม ผมไม่ รับประกัน ถ้าหากข้อมูลฉบับนี้ไม่ทันระวังแล้วเปิดเผยออก ไป ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร..”
“เป่หมิงมู่! คุณจะเอาอย่างไรกันแน่!” นายกเทศมนตรีเป่ ยอบอายจนกลายเป็นเกิดโทสะ หยิบข้อมูลขึ้นมาฉีกด้วย ความโกรธ “คุณมีความอุตสาหะ ลำบากลำบนทำเรื่องราว มากมายนี้ เพียงเพื่อที่จะให้ลูกสาวของผมแต่งให้กับหลาน ตำข้า คุณนึกหรือว่ากุมข้อมูลสกปรกพวกนี้แล้วจะสามารถ ช่มขู่ผมได้อย่างนั้นหรือ!” นายกเทศมนตรีเป่ยโกรธจนมือ สั่น!
ความจริงแล้ว เมื่อเขาอ่านรายละเอียดข้อมูลสกปรกเหล่า นี้ที่เกือบจะสามารถดึงเขาลงมาจากตำแหน่งนายก เทศมนตรี ทั้งยังสามารถส่งเขาเข้าเรือนจำได้จนจบแล้ว การ ค่ารามอย่างบ้าคลั่งของเขาก็เปลี่ยนเป็นการดิ้นรนในเชือก สุดท้ายประเภทหนึ่ง
เป่ยหมิงโม่กลับเลิกคิ้วยิ้ม “แน่นอน “นายกเทศมนตรีเป่ย คุณสามารถที่จะไม่ตอบรับการข่มขู่แบบนี้ ยงแต่ว่า นายก เทศมนตรีเป่ย การเลือกตั้งครั้งใหญ่กำลังจะมาถึงนี้ คงไม่ สามารถยอมให้เกิดข้อผิดพลาดได้แม้แต่น้อยใช่ไหม ผมไม่ รับประกัน ถ้าหากข้อมูลฉบับนี้ไม่ทันระวังแล้วเปิดเผยออก ไป ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร..”
“เป่หมิงมู่! คุณจะเอาอย่างไรกันแน่!” นายกเทศมนตรีเป่ ยอบอายจนกลายเป็นเกิดโทสะ หยิบข้อมูลขึ้นมาฉีกด้วย ความโกรธ “คุณมีความอุตสาหะ ลำบากลำบนทำเรื่องราว มากมายนี้ เพียงเพื่อที่จะให้ลูกสาวของผมแต่งให้กับหลาน ชายคุณ! ได้ ผมให้เธอแต่ง!”
“คุณพ่อ!” เป่ยใต้เอ๋อมองบิดาตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“จา นายกเทศมนตรีเป่ยอย่าพูดอย่างกับว่าไม่ได้รับความ เป็นธรรมขนาดนี้ ดีร้ายอย่างไรหลานชายของผมตระกูลเป่ห มิง ก็เป็นครอบครัวแสนล้านนะ แต่งกับบุตรีของนายกเทศ มนตรีเป่ย ไม่ถือว่าอาจเอื้อม” เป่ยหมิงโม่ยิ้มเยาะเย้ย
กู้ฮอนรู้สึกว่าตัวเองเย็นวาบตั้งแต่ศีรษะไปจนถึงปลายเท้า
บนโต๊ะอาหารนี้ เธอได้เห็นบิดามารดาที่น่าเกลียดที่สุดอีก ครั้ง อดไม่ได้ที่จะเจ็บปวดแทนยี่เฟิง หรือทอดถอนใจเพื่อ เปยใต้เอ๋อ
อย่างไรก็ตาม เธอกลับทำได้แค่นั่งมองเป่หมิงโม่ท่าแบบ นี้ มองดูเขาสังเวยความสุขของคนอื่นคนแล้วคน เล่า….เข้าใจขึ้นมาในทันที เขาพูดถูก การเอาอกเอาใจเธอ ของเขา เป็นสิ่งล้ำค่าที่ได้มาอย่างยากลำบาก..ทว่ากลับ ทำให้คนตื่นตระหนก เพราะว่าผู้ชายคนนี้เป็นปีศาจ เขาไม่มี หัวใจ..
ท่านปู่เป่หมิงถลึงตาหนวดกระติก มองไปทาง ชายคุณ! ได้ ผมให้เธอแต่ง!”
“คุณพ่อ!” เป่ยใต้เอ๋อมองบิดาตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“จา นายกเทศมนตรีเป่ยอย่าพูดอย่างกับว่าไม่ได้รับความ เป็นธรรมขนาดนี้ ดีร้ายอย่างไรหลานชายของผมตระกูลเป่ห มิง ก็เป็นครอบครัวแสนล้านนะ แต่งกับบุตรีของนายกเทศ มนตรีเป่ย ไม่ถือว่าอาจเอื้อม” เป่ยหมิงโม่ยิ้มเยาะเย้ย
กู้ฮอนรู้สึกว่าตัวเองเย็นวาบตั้งแต่ศีรษะไปจนถึงปลายเท้า
บนโต๊ะอาหารนี้ เธอได้เห็นบิดามารดาที่น่าเกลียดที่สุดอีก ครั้ง อดไม่ได้ที่จะเจ็บปวดแทนยี่เฟิง หรือทอดถอนใจเพื่อ เปยใต้เอ๋อ
อย่างไรก็ตาม เธอกลับทำได้แค่นั่งมองเป่หมิงโม่ท่าแบบ นี้ มองดูเขาสังเวยความสุขของคนอื่นคนแล้วคน เล่า….เข้าใจขึ้นมาในทันที เขาพูดถูก การเอาอกเอาใจเธอ ของเขา เป็นสิ่งล้ำค่าที่ได้มาอย่างยากลำบาก..ทว่ากลับ ทำให้คนตื่นตระหนก เพราะว่าผู้ชายคนนี้เป็นปีศาจ เขาไม่มี หัวใจ..
ท่านปู่เป่หมิงถลึงตาหนวดกระติก มองไปทาง เป่หมิงโม่ หลังจากที่ได้ยินการรับปากจากบิดามารดาของยี่ เฟิงและเป่ยไท้เอ๋อทั้งสองฝ่าย เขาก็ไม่สะดวกที่จะเอ่ยอะไร
เพียงแค่มองไปที่นายกเทศมนตรีเป่ย ส่ายศีรษะอย่างจน ใจ “ท่านเป่ย ผมขอโทษคุณด้วย..”
จากนั้น ชายชราก็มองไปทางสีหน้าหมดอาลัยตายอยาก ของยี่เฟิง “เด็กน้อย ปู่อยากบอกว่า หลายปีมานี้ปูทำให้เรา ได้รับความไม่เป็นธรรมแล้ว…
ดังนั้น การแต่งงานของตระกูลเป่หมิงกั ตระกูลเป่ยก็เคาะ
โต๊ะตัดสินจบแบบนี้
มื้ออาหารที่ดีๆมื้อหนึ่ง ราวกับกลายเป็นงานศพอย่างไร อย่างนั้น ใบหน้าทุกคนล้วนหน้านิ่วคิ้วขมวด
นอกจากเป่ยหมิงโม่คนหนึ่งที่อารมณ์ล่องลอยเบิกบานมี
ความสุข..
ชั้นบน ห้องเฉิงเฉิง
“หิวอะ หิวอะ หิวอะ หิวอะ หิวอะ หิวอะ..” หยางหยางแผ่อยู่บนเตียง กุมท้องกลิ้งไปมา เป่หมิงโม่ หลังจากที่ได้ยินการรับปากจากบิดามารดาของยี่ เฟิงและเป่ยไท้เอ๋อทั้งสองฝ่าย เขาก็ไม่สะดวกที่จะเอ่ยอะไร
เพียงแค่มองไปที่นายกเทศมนตรีเป่ย ส่ายศีรษะอย่างจน ใจ “ท่านเป่ย ผมขอโทษคุณด้วย..”
จากนั้น ชายชราก็มองไปทางสีหน้าหมดอาลัยตายอยาก ของยี่เฟิง “เด็กน้อย ปู่อยากบอกว่า หลายปีมานี้ปูทำให้เรา ได้รับความไม่เป็นธรรมแล้ว…
ดังนั้น การแต่งงานของตระกูลเป่หมิงกั ตระกูลเป่ยก็เคาะ
โต๊ะตัดสินจบแบบนี้
มื้ออาหารที่ดีๆมื้อหนึ่ง ราวกับกลายเป็นงานศพอย่างไร อย่างนั้น ใบหน้าทุกคนล้วนหน้านิ่วคิ้วขมวด
นอกจากเป่ยหมิงโม่คนหนึ่งที่อารมณ์ล่องลอยเบิกบานมี
ความสุข..
ชั้นบน ห้องเฉิงเฉิง
“หิวอะ หิวอะ หิวอะ หิวอะ หิวอะ หิวอะ..” หยางหยางแผ่อยู่บนเตียง กุมท้องกลิ้งไปมา อย่างไร้เรี่ยวแรง ปากพีมพราวกับตั้งเส็งสวดมนต์ ตะโกน ว่าหิวไม่หยุด
เฉิงเฉิงถอดเครื่องแต่งกายเยอะแยะที่ใช้ปลอมตัวจน เหนื่อย หลังจากอาบน้ำสะอาดแล้ว ก็นั่งอยู่ด้านข้างเตียง อ่านหนังสือไปอย่างเงียบๆ
เพียงแต่ว่า หยางหยางคล้ายราวกับมดตัวหนึ่ง ส่งเสียง หวี่ๆอยู่ข้างๆหูเขา ทำให้คนรู้สึกเหลือทน เขาเหลือบมอง หยางหยางรอบหนึ่ง “หิวก็ไปเล่นกับเบลล่าไปอย่ามาพูด ฉอดๆตรงนี้ ตะโกนจนฉันก็หิวแล้ว…”
“เย้! ใช่เลย!” หยางหยางพลิกตัวลุกพรึบขึ้นจากเตียง ดวงตาทอประกายวาบวับ “ฉันลืมไปได้อย่างไร เชี่ย” ล่ะ ฉัน จะไปหามัน!”
เฉิงเฉิงเหลือบก็ไม่เหลือบตามองหยางหยางสักนิด ยังคง อ่านหนังสือ คิ้วขมวด “ออกไปก็อย่างวิ่งวุ่นวาย แล้วก็พาเบล ล่ามาที่นี่ด้วย ฉันต้องให้มันฝึกฝนว่าจะในถุงสัมภาระ อย่างไรสักหน่อย”
“ว้าว เป่ยหมิงซิเฉิง นายจะพาเบลล่าเดินทางไปต่าง ประเทศกับนายด้วยกันหรือ” หยางหยางที่ได้ฟัง แววตาก็ ส่องประกาย “ถ้าอย่างนั้นจะสามารถ อย่างไร้เรี่ยวแรง ปากพีมพราวกับตั้งเส็งสวดมนต์ ตะโกน ว่าหิวไม่หยุด
เฉิงเฉิงถอดเครื่องแต่งกายเยอะแยะที่ใช้ปลอมตัวจน เหนื่อย หลังจากอาบน้ำสะอาดแล้ว ก็นั่งอยู่ด้านข้างเตียง อ่านหนังสือไปอย่างเงียบๆ
เพียงแต่ว่า หยางหยางคล้ายราวกับมดตัวหนึ่ง ส่งเสียง หวี่ๆอยู่ข้างๆหูเขา ทำให้คนรู้สึกเหลือทน เขาเหลือบมอง หยางหยางรอบหนึ่ง “หิวก็ไปเล่นกับเบลล่าไปอย่ามาพูด ฉอดๆตรงนี้ ตะโกนจนฉันก็หิวแล้ว…”
“เย้! ใช่เลย!” หยางหยางพลิกตัวลุกพรึบขึ้นจากเตียง ดวงตาทอประกายวาบวับ “ฉันลืมไปได้อย่างไร เชี่ย” ล่ะ ฉัน จะไปหามัน!”
เฉิงเฉิงเหลือบก็ไม่เหลือบตามองหยางหยางสักนิด ยังคง อ่านหนังสือ คิ้วขมวด “ออกไปก็อย่างวิ่งวุ่นวาย แล้วก็พาเบล ล่ามาที่นี่ด้วย ฉันต้องให้มันฝึกฝนว่าจะในถุงสัมภาระ อย่างไรสักหน่อย”
“ว้าว เป่ยหมิงซิเฉิง นายจะพาเบลล่าเดินทางไปต่าง ประเทศกับนายด้วยกันหรือ” หยางหยางที่ได้ฟัง แววตาก็ ส่องประกาย “ถ้าอย่างนั้นจะสามารถ ห่อฉันใส่กระเป๋าเดินทางไปด้วยได้ไหม ฉันอยากกิน กุ้ง มังกรออสเตรเลียะ.” ห่อฉันใส่กระเป๋าเดินทางไปด้วยได้ไหม ฉันอยากกิน กุ้ง มังกรออสเตรเลียะ.”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ