ตอนที่ 98 ยอมแพ้1

ตอนที่ 98ยอมแพ้

กู้ฮอนเป็นผู้หญิงที่เคยถูกเขาไล่ลงเตียง ไม่คิดว่าชาย รองจะหวนกลับมากินอีกครั้ง!

แม้ว่าจะมีการคาดการณ์ผลลัพธ์เช่นนี้ แต่เมื่อเกิดขึ้น แล้วจริงๆ ชายชราจะไม่โกรธได้อย่างไร?

เป็หมิงโม่ยิ้มเยาะ “ถ้าพูดให้ถูกก็ต้องยกเครดิตให้คุณ

นะ”

สิ่งที่เขาพูด ก็คืออยากจะประชดชายชราที่ส่งกู้ฮอนมา

ให้เขา

ประโยคนั้น ทำเอาชายชราเกือบโยนโทรศัพท์ของตัว เองทิ้ง!

“ดูเหมือนว่ากู้ฮอนเป็นคนใจร้อนจริงๆ เพียงไม่นานก็ ทำให้นายเลิกกับผู้หญิงนามสกุลสุ และไม่นานก็ยอมขึ้น เตียงกับนายด้วยความเต็มใจ!” ชายชราโกรธมาก “ชาย รอง นายจะทำอย่างนี้กับพี่ใหญ่จริงๆเหรอ?”

การกระทำของชายรอง ไม่มีอะไรมากไปกว่าการบอก เขาว่า เขาต้องการหุ้น 20% ของตระกูลเปหมิงที่อยู่ในมือ ของชายใหญ่!

มันหมายความว่า ชายใหญ่จะถูกขับออกจากตระกูลเป่ห

มิงอย่างสมบูรณ์!
เมื่อวานนี้ มีข่าวเกี่ยวกับชายรองและหญิงนามสกุลสุเต็ม ไปหมด ทำให้เขารู้สึกมีความสุข แต่ก็ต้องมาโมโห เพราะ เช้านี้ได้เห็นรูปถ่ายนั้น ชายชรารู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาอาจประเมินชายรองต่ำเกินไป หรือ ไม่ก็ประเมินผู้หญิงนามสกุลสูงเกินไป!

ในที่สุดชายชราก็ถอนหายใจ “ชายรอง แต่ถึงยังไง ชาย ใหญ่ก็เป็นพี่ชายของนาย แม้ว่าจะไม่ได้เกิดจากแม่คน เดียวกัน แต่พวกนายสองคนก็มีเลือดของตระกูลเป่หมิง ทำไมถึงต้องทำขนาดนั้นด้วย…”

ดวงตาของเป่ยหมิงโม่เย็นชา

เขาหลีกเลี่ยงคำถามของชายชรา เพียงแค่ตอกย้ำ ประโยคอย่างไม่แยแสว่า “รักษาสัญญาของคุณด้วย”

จากนั้น คลิก

วางหูโทรศัพท์โดยทันที

กู้ฮอนที่ตื่นขึ้นมาทันทีตั้งแต่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

เธอนอนอย่างเงียบๆ รู้สึกอึดอัดเพราะลำแขนทั้งสอง ของเป่ยหมิงโม่โอบรอบตัวอยู่

เธอไม่รู้ว่าคนในสายคือใคร แค่รู้สึกว่าเป่หมิงโม่ดูไม่ค่อย พอใจสักเท่าไหร่

ทันใดนั้น ภายในห้องก็กลับมาเยือกเย็นอีกครั้ง

“ตื่นแล้วเหรอ?” เสียงต่ำแหบห้าวของเขาพ่นออกมา พร้อมลมอุ่นที่เปาอยู่ด้านข้างลำคอของเธอ
ทำเอาเธอชาไปทั่วร่างอยู่ขณะหนึ่ง….

เมื่อนึกได้ถึงความเปลือยเปล่าของกันและกัน แก้มของ เธอก็ร้อนขึ้นมา และพยายามขยับออกห่างจากเขาอย่าง ระมัดระวัง

แต่ก็ถูกแขนยาวของเขา ดึงกลับเข้ามาอย่างง่ายดาย ก่อนจะลัดแน่นมากกว่าเดิม

“เพิ่งจะมารู้สึกเขินอายตอนนี้ มันไม่สายไปหน่อยเหรอ?” เสียงเยาะเย้ยของเขาดังขึ้นอีกครั้ง

คราวนี้ ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปบนร่างกายของเธออย่างไม่ เกรงใจอีกครั้ง….

” “เป่ยหมิง เป็หมิงโม่…สิ่งที่คุณพูดเมื่อคืนนี้ ….เชื่อได้ใช่ ไหม?” เธอกัดริมฝีปาก ระงับความรู้สึกที่นิ้วของเขาลูบไล้ ไปมา

เขายกคิ้วขึ้นแล้วก้มมองไปทั่วร่างกายเธอ บังคับให้เธอ ขยับเข้าใกล้เขาอีก

“พูดว่าอะไร ฮืมเสียงทุ้มเบา พูดอยู่บริเวณริมฝีปาก

เธอ

มันเป็นคำพูดกวนอารมณ์เมื่อได้ยิน!

ดวงตาของเธอจ้องมองไป ความโกรธพุ่งเข้ามาในหัว “คุณบอกว่าคุณให้โอกาสกับตระกูลกู้”

“อย่างนั้นเหรอ?” เขาหัวเราะเบาๆ “หูข้างไหนของคุณ ได้ยินว่าผมได้ให้สัญญาว่าจะให้โอกาสกับตระกูลกู้”
“คุณ ” กู้ฮอนเซ่อเอง ก่อนจ้องมองชายที่มีรอยยิ้มบน ใบหน้าอย่างไม่น่าเชื่อ “คนเลว ไร้ความละอายที่สุด?!”

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อเห็นหน้าที่แดงโกรธของเธอ เขากลับรู้สึกว่ามันน่ามอง

ถ้าเธอยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งมีความสุข

นี่มันไม่สนุกเลยสักนิด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้สึกอย่าง

นั้น ถึงได้สนุกกับมันแทน “ผมจำได้แค่ว่า เมื่อคืนมีใครบางคนวิ่งเข้ามาด้วยท่าทาง อ่อนแอ ถอดเสื้อผ้าและปืนขึ้นบนเตียงของผม ยอมแพ้เดิม

พัน”

ขณะที่เขาพูด มือของเขาเริ่มลูบไล้บริเวณขาของ

เธอ..

ยั่วเย้าอารมณ์!

เธอสุดลมหายใจ!

ยกมือขึ้นแล้วชกเข้าที่หน้าอกเขา!

ด้วยความโกรธ “! คุณมันเชื่อไม่ได้ ฉันแพ้การ เดิมพันฉันก็ยอมรับไปแล้ว! ฉันไม่สนใจ ถ้าคุณไม่ให้ ตระกูลกู้เข้ารอบ ฉันจะ…เธอร้อนรน คิดหาทางมา คุกคามเขา ถึงได้เผลอปากออกมา “ฉันจะไปบอกSoso! ว่าคุณทำอนาจารในที่สาธารณะ! ….
เป็หมิงโม่ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะมีพละกำลังมากเหลือ

เกิน

ถึงทำเอากู้ฮอนไม่ได้พักทั้งคืน

แม้แต่ตอนเช้าก็ยังถูกครอบครองโดยอำนาจของเขา ทำเอาร่างกายระบมไปหมด…

คุณกู้ผู้น่าสงสาร ที่ถูกเขากระทำจนรู้สึกหิวโหย เขาถึง ปล่อยให้เธอลุกขึ้น

กู้ฮอนเข้าครัวเพื่อทำอาหารเช้าก็เวลาสิบโมงเช้าแล้ว

ทันทีที่บะหมีร้อนวางบนโต๊ะ เป่ยหมิงโม่ก็อาบน้ำใส่เสื้อผ้า แล้วมาเปลี่ยนรองเท้าอยู่ที่ประตูเรียบร้อยแล้ว