ตอนที่ 88 เป็นเป้าหมายที่มีชีวิต2

ขาข้างหนึ่งหัก จนต้องมีเหล็กยึดเพื่อให้สามารถเดิน

ไปได้ในไม่กี่ก้าว

แม้ต่อหน้าเธอก็ชอบทำท่าเอาแต่ใจ ขนาดจะเข้า ห้องน้ำยังต้องให้เธอพาไปราวกับเด็กทารก

ในขณะนี้ ต่อหน้าซูยิ่งวรรณ ผู้ชายเย็นชานั้นกลับพูด

ว่า “ไม่ได้เป็นอะไรมาก? ผู้ชายเย็นชาคนนั้นตอนอยู่หน้าซูยิ่งวรรณผู้หญิงอัน เป็นที่รัก ยังคงรักษาท่าทางที่ดีที่สุดเสมอ กลับกันตอนอยู่ ต่อหน้าเธอทำเหมือนทรมานราวกับจะตายเสียให้ได้?

ปัญหาคือ คนที่รักษาภาพพจน์เป็นเขา แต่คนที่ทน ทุกข์ทรมานคือเธอ!

“คือ โม่เรา…จะพูดเรื่องนี้ตามลำพังได้ไหม?” เสียงอ่อนโยนที่ไพเราะกว่าที่คาดหมายของซูยิ่ง วรรณ ราวกับจะน้ำตาไหลซึม

แม้แต่กู้ฮอนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ จะมีผู้หญิงที่ สวยขนาดนี้ได้อย่างไร? ไม่น่าแปลกใจที่เป่ยหมิงโม่จะรัก เธอมาก

กู้ฮอนรู้สึกว่าตัวเองกำลังขวางทางระหว่างพวกเขา ดัง นั้นเธอจึงปล่อยมือโดยอัตโนมัติ

อุ้งมือของเป้หมิงโม่จับมือเธอไว้แน่น “สิ่งที่ควรพูด คืน นั้นผมได้พูดบนรถไว้หมดแล้วและไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว”
ถูกปฏิเสธอย่างเยือกเย็น!

กู้ฮอนเห็นได้ชัดว่าดวงตาของคนสวยคุณสุสั่นไหว เหมือนน้ำตากำลังจะไหลออกมา….

เธอสงสัย เกิดอะไรขึ้นกับเป่ยหมิงโม่?

ไม่ใช่ที่ให้เธอออกไปเป็นเป้าหมาย ก็เพื่อจะ

ปกป้องSosoเหรอ?

แล้วตอนนี้เกิดอะไรขึ้น?

ชายเย็นชานั้นยังคงจับมือเธอไม่ปล่อย นี่ไปเอาการ แสดงมาจากไหน?

“เป้หมิวสอง!” ป่ายมู่ซี ทนมองไม่ได้อีกต่อไปและใช้ สายตาโหดเหี้ยมมองไปที่กู้ฮอนแล้วดึงมือเธอออกจากมือ ของเป้หมิงโม่ “คุณมานี่ ผมมีบางอย่างจะพูดกับคุณ!”

“นี่….” กู้ฮอนตกใจไม่น้อย แต่เป้หมิงโม่ยังจับเธอไว้ แน่น

ไม่ว่าป่ายมูชี จะดึงเธอยังไง กรงเล็บนั้นกุมแน่นราวกับ ตอกตะปู โดยไม่มีท่าจะคลายออก “เจ็บ….”

ป่ายมู่ซี ไม่ได้สนใจกับข้อมือของกู้ฮอนที่ถูกบีบจน แดงและตะโกนใส่เป้หมิงโม่ “นายบ้าไปแล้วใช่ไหม ที่จะ ก่อเรื่องวุ่นวายในที่สาธารณะแบบนี้?” ดวงตาที่เยือกเย็นของเป้หมิงโม่มองไปที่ป่ายมู่ซี และ

มุมริมฝีปากยกยิ้มบางเบาเล็กน้อย “คุณมากกว่าที่ก่อเรื่อง

วุ่นวาย!”

เวลานั้น ชายสูงสองคนเผชิญหน้ากัน ไฟร้อนแห่งความโกรธเกิดขึ้นในดวงตา

บรรยากาศอึมครึมขึ้นมาทันที

แม้ความสนใจจำนวนไม่น้อยได้ถูกส่งไปยังสถานที่จัด

งาน

ซูยิ่งวรรณน้ำตาคลอ แต่เธอก็ยังคงความสวยอยู่ กู้ฮอนเป็นคนที่น่าสังเวชมาก ที่โดนยึดระหว่างชาย

สองคน

เป็นคนกลางอย่างไม่ได้ตั้งใจ

มือทั้งสองข้างที่ถูกบีบจนเจ็บไปหมด เธอจึงพูดออก มาอย่างไม่มีเหตุผล “เอ่อ..ฉันอยากเข้าห้องน้ำ …”

ป่ายมู่ซี ค้างอยู่ครู่หนึ่ง

ซูยิ่งวรรณยังคงรักษาความสง่างามอย่างไม่มีที่ติ

คิ้วของเป้หมิงโม่ขมวดแน่นมากขึ้น เขาไม่ได้ แสดงออกแต่รู้สึกรำคาญกับประโยคที่ไร้เหตุผลขอ งกู้ฮอน!

เมื่อคิดถึงเหตุการณ์ช่วงบ่ายที่สนามกอล์ฟ ลูกชาย ของเขาวิ่งไปกอดที่ขายาวของนายกเทศมนตรีเป่ยและ เรียกว่า ‘คุณตา” ดึงขาของเขาไว้

ตอนนี้ กู้ฮอนผู้หญิงคนนี้ ในเวลาที่เขาต้องการเธอ มากที่สุด เธอกลับบอกเขาว่าอยากเข้าห้องน้ำ!

“ไปไม่ได้!” เขาโพล่งโดยไม่คิด ประกายในดวงตาเย็นชา
ซูยิ่งวรรณตกตะลึง!

กู้ฮอนมึนงง! คนเผด็จการ!

เป้หมิงโม่ลูบริมฝีปากตัวเองและจ้องมองไปที่ป่ายมู่ซี อย่างเยือกเย็น แล้วพูดเงียบๆว่า “ป่ายมู่ซี ฉันและยิ่ง วรรณเลิกกันแล้ว นายต้องยอมรับความจริงข้อนี้!”

“ตู้ม” เสียงดังขึ้น

ราวกับว่าระเบิดสามลูกถูกพัดเข้ามาในหัวของคนทั้ง สามคน

ป่ายมู่ซี ตกตะลึง “เป่หมิงสองเป็นเรื่องปกติที่คู่รักจะ ต้องแยกทางกันและทำไมนายถึงต้องจริงจังมากขนาดนั้น เรื่องของพวกนายก็ผ่านมาหลายปีแล้ว….”

กู้ฮอนรู้สึกตกใจ “ห่ะ เลิก เลิกกันแล้ว….”

คิดไม่ถึงว่า เป็หมิงโม่จะเลิกกับคนที่เขารักแต่มาอาจ อยู่ข้างของเขาได้?

นั้นคือซูยิ่งวรรณของเขาเลยนะ!

แล้วโครงการ “หยิง ” ที่เป็นเหมือนชีวิตเขาล่ะ! เป้หมิงโม่ที่ไม่ว่ายังไงก็ต้องปกป้องซูยิ่งวรรณให้ได้

เลิกกันแล้วจริงๆเหรอ?

ม่านตาของกู้ฮอนแคบลงและใช้เวลานานในการ ทำความเข้าใจ

ในช่วงเวลาแห่งความเงียบงัน ในใจของเธอก็เริ่มปะทุ-
เป่หมิงโม่!

แม้เลิกกันแล้ว คุณยังบังคับให้ฉันต้องกระโดดตึก เพียงเพราะรูปไม่กี่ใบ?

เธอต้องการพิสูจน์ว่าเขาให้คุณค่ากับโครงการ “หยิง มากเท่าไหร่และให้ความสำคัญกับซูยิ่งวรรณมากเท่าไหร่ แต่เลิกกันแล้วจะยังต้องพิสูจน์อะไรอีก!

ทำไมคุณเลิกกันแล้วยังจะทำกับฉันอย่างนั้นอีก ให้

ตายสิ!

ตอนนี้กู้ฮอนเข้าใจดีแล้ว ว่าคืนนี้ที่เขาพาเธอมา เพียง แค่อยากให้ ซูยิ่งวรรณไม่พอใจ!

จริงๆแล้วเธอก็แค่ตัวล่อเท่านั้น!

แต่คราวนี้ไม่ใช่ลูกสาวของนายกเทศมนตรี เป่ยใต้เอ๋ อ แต่เป็นคนที่อยู่ในใจเขาซูยิ่งวรรณ!

กู้ฮอนกุมหน้าผากอย่างอดไม่ได้ ให้ตายเถอะ!

การพูดของเป้หมิงโม่ที่เฉยชาไร้ความรู้สึก ทำเอาซูยิ่ง วรรณก็ตกใจเช่นกัน น้ำตาไหลลงมา “โม่ คุณพูดจริงเห รอ?”

ความขุ่นเคืองในเสียงจางๆนี้ ดูเหมือนถูกชายคนนั้น พ่นออกมา

ในขณะที่ป่ายมู่ซี กำลังตกตะลึง เป้หมิงโม่ก็กอ ดกู้ฮอนไว้ในอ้อมแขนของเขาและมองลึกไปที่นัยน์ตา ยิ่งวรรณ “เป็นคุณที่บอกเลิก ไม่ใช่เหรอ?”

ซูยิ่งวรรณสั่นไหว
กู้ฮอนขมวดคิ้วและกลอกตา เพราะรู้ว่าเป่หมิงโม่เป็น ยังไง!

เมื่อเห็นว่าซูยิ่งวรรณเป็นเช่นนี้ คนโง่ยังรู้เลยว่าการ บอกเลิกเป็นเพียงการพูดประชด!

กู้ฮอนทนไม่ได้ที่ชายคนนี้ทำกับคนสวยคุณสุเธอจึง แอบใช้นิ้วแทงเอวของเขาและบ่นว่า “นี่ แค่ทะเลาะกัน ถึง ขนาดจะต้องเลิกกันเลยเหรอ?”

ใครจะรู้ว่ากล้ามเนื้อนี้แน่นเหมือนกำแพงเหล็ก ทำเอา นิ้วของเธอชาขึ้นมา แต่เขาไม่มีแม้ความรู้สึกเจ็บ