ตอนที่ 81 ใครคือคนที่อยู่ในใจแต่ไม่อาจอยู่ข้าง กายของคุณ1

“เฮ้อ เป็นนักร้องอะไร? ผู้หญิงอย่างฮอนฮอน แค่หา ผู้ชายดีๆคนหนึ่งไว้ในกำมือ ทำไมจะต้องเรียกร้องความ สนใจจากคนเหล่านั้นด้วย?”

ชูหยุนเฟิงมองไปที่แอนโทนี่ และเติมแก้วไวน์ขอ งกู้ฮอนจนเต็ม “ฮอนฮอน แก้วนี้เพื่อคุณเลย คุณร้องได้ เข้ามาที่ก้นบึงของหัวใจผมเลย..”

เขาทำท่ากุมไปที่หัวใจ แกล้งเธออย่างสนุก

หลังจากรับแก้วไวน์ เธอสูดหายใจลึกๆ ทิ้งอดีตอันไม่ พึงประสงค์เหล่านั้นและยกแก้วของเธอขึ้นมาใหม่ “งั้นแก้ว นี้ฉันยกให้กันบึ้งหัวใจคุณละกันคะ ฮาๆ ”

ในขณะที่คุยกัน ก็ดื่มหมดไปหลายต่อหลายแก้ว

เป็หมิงโม่ขมวดคิ้วกับคนทั้งสองที่กำลังดื่มกัน คิ้วของ เขาไม่อาจคลายออกได้

ความสามารถในการดื่มเหล้าของกู้ฮอนผู้หญิงคนนั้น เขาเห็นมันแค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว!

จนถึงตอนนี้ หน้าอกของเขาที่เคยถูกเธอกัดราวกับ เป็นสเต๊กเนื้อ….มันยังเจ็บปวดอยู่ภายในลีกๆ

ดังนั้น เขาจึงลงจากบาร์ และเดินไปที่กู้ฮอน คว้าแก้ว

ในมือเธอโดยไม่พูดอะไร เสียงพูดในลำคอ “กู้ฮอน ผมไม่อยากจะไปส่งคนเมาหรอกนะ!”

เธอชะงัก เงยหน้าขึ้นมองตาคมดำเด็ดเดี่ยวนั้น ยอมรับไม่ได้เลยว่า ดวงตาของชายคนนั้นหน้ามอง จริงๆ…

“เป้ หมิงสอง นายไม่ไปฉันไปเอง OK?” ซูหยุนเฟิงยื่น ริมฝีปาก และชำเลืองมองไปที่เป้หมิงโม่อย่างไม่พอใจ

จากนั้น เดินอ้อมเป่ยหมิงโม่ไปและดึงกู้ฮอนไปนั่งบน โซฟา “ฮอนฮอน ไม่ต้องสนใจเขา พวกเราดื่มต่อ!”

ทันทีที่นั่งลงบนโซฟา แอนโทนี่ก็เอนตัวกลับมาใกล้ๆ อีกครั้ง

“ฮอน ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ผมพบว่าผมหละใหลคุณเข้า แล้ว….”ผู้ที่ชอบร้องเพลงเพี้ยนอย่างคุณชายสามของ เป้หมิง หลังจากฟังเพลงของเธอ ก็รู้สึกชอบขึ้นมาทันที

ชูหยุนเฟิงตะโกน “น้อยๆหน่อย เสียงเพี้ยนเป็นไก่ตัวผู้ อย่างนาย ที่หลงอยู่ในวงการบันเทิง ก็แค่ไว้หลอกผู้หญิง หัวอ่อนเท่านั้น ไม่เหมือนผู้หญิงยุคใหม่อย่างฮอนฮอนไม่ ว่านายจะทำตัวน่ารักขนาดไหนก็ไม่มีทางหลอกได้ หรอก?”

แอนโทนี่ตะโกนด้วยความคับข้องใจ

“หีๆ กู้ฮอนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

เมื่อเห็นชายรูปหล่อสองคนนี้พูดโต้กันมันกลับกลาย เป็นเรื่องสนุกเสียอย่างนั้น

“ฮอนฮอนมาดื่มกันเถอะ” ชูหยุนเฟิงส่งแก้วให้เธออีกครั้ง

เธอมองไปที่เป้หมิงโม่อย่างไม่รู้ตัว ชายคนนั้นยังคง มองตามมือแก้วไวน์ที่เธอเพิ่งรับมาด้วยใบหน้า

ใจสั่นเล็กน้อย แต่เธอยังคงรับแก้วไวน์แก้วใหม่จากชู

หยุนเฟิง

ไม่เหมือนในวันนั้นที่ดื่มในผับของป่ายมู่ไวน์กลิ่น แรงแสบจมูก แต่รสชาติของไวน์นี้ โดยเฉพาะคืนนี้ที่ดื่ม รู้สึกดีเป็นพิเศษ

ไม่ลังเลอีกต่อไป เธอก็หลั่งเข้าปากจนหมดป่ายมู่ซี ผู้ที่เงียบตลอดเวลา กล่าวว่า “พวกเรามาเล่น

เกมกันเถอะ?”

“เกม?” ดวงตาของแอนโทนี่เต็มไปด้วยความสนใจ ทันที

“ดีเลย เรามาเล่นด้วยกันเถอะ!” ชูหยุนเฟิงพูดด้วยรอย ยิ้ม “ฮอนฮอนคุณว่าดีไหม?”

กู้ฮอนจับหน้าผาก พองแก้ม และพยักหน้าอย่างเงียบๆ นอกจากนี้ยังมีผู้หญิงหลายคนที่มาคอยบริการในห้อง

นี้ ก็ต่างเห็นด้วยอย่างพร้อมใจ

เหลือเพียงเป่หมิงโม่ที่แสดงอาการเยือกเย็นอยู่คน

เดียว

ทุกคนต่างมองไปที่เขาพร้อมกัน

เธอเห็นริมฝีปากและคิ้วของสองกระตุกเล็กน้อย เสียงทุ้มของเขาแสดงความอดทน “เข้าใจเล่นกัน

นะ!”

“เป๋หมิงสอง อย่ามัวช้าอยู่ มาที่นี่เร็ว” แอนโทนี่กวักมือ เรียกไปทาง เหมิงโม่ด้วยใบหน้าร่าเริง

ดังนั้น ทุกคนได้นั่งรอบโซฟา

ภายในห้องนั้นเงียบไปครู่หนึ่งและพวกหนุ่มหล่อก็มอง หน้ากันในที่มืด

กู้ฮอนถูกเบียดอยู่ระหว่างชูหยุนเฟิงและแอนโทนี่ ความรู้สึกไม่สบายใจเกิดขึ้น

ป่ายมู่ซี หยิบขวดไวน์เปล่าออกมาแล้ววางลงบนโต๊ะ “งั้นเริ่มเลยนะ!” เขาพูดขึ้น แล้วหมุดขวดด้วยนิ้วของ

เขา

ขวดที่หมุนอยู่ค่อยๆหยุดลงทีละน้อย ในรอบแรก ปาก ขวดถูกชี้ไปที่กู้ฮอน

เธอคิดว่าลางสังหรณ์ที่รู้สึกไม่สบายใจนั้นถูกต้อง

เสมอ

ป่ายมู่ซี หัวเราะและพูดว่า “ฮอนฮอน คุณจะเลือกพูด

ความจริงหรือเป็นการรับคำท้า?”

เธอขมวดคิ้วยกแก้วขึ้นแล้วจิบ “พูดความจริงละกัน”

เธอไม่อยากเล่นรับคำท้ากับพวกเขา

“งั้นผมถามเอง…ใครเป็นคนแรกของคุณ?”

“ฮึม-” กู้ฮอนพ่นไวน์ออกมาก่อนที่เธอจะได้กลืนมัน
เธอไม่คิดว่าป่ายจะถามแบบนี้….เป็นคำถามที่ โจ่งแจ้งเกินไป

แก้มของเธอแดงขึ้นมาทันที

จ้องมองไปที่เป้หมิงโม่อย่างไม่รู้ตัว และพบว่าดวงตาคู่ นั้นขึ้นมา เขาจ้องมองเธออย่างหนักแน่น ราวกับ

ต้องการรู้คำตอบ…

ใครเป็นคนแรก?

ใครคือคนที่ช่วงชิงครั้งแรกของเธอในห้องมืดนั้นตอน

อายุสิบแปดกัน?

พูดตรงๆ เธอเองก็อยากรู้คำตอบเหมือนกัน

เธอจับหน้าผาก และขมวดคิ้ว พูดอย่างหมดหนทาง “อืม…ฉันขอเลือกเป็นรับคำท้าแทนได้ไหม?”

ป่ายมู่ซี เลิกคิ้วแล้วยิ้มอีกครั้ง “ได้อยู่แล้ว แต่ถ้ารับคำ ท้า คุณต้องจูบกับคนที่โดนครั้งต่อไปเป็นเวลาหนึ่งนาที!”

“ฮีม?” กู้ฮอน รู้สึกประหลาดใจ

เมื่อรอบที่สองเริ่ม ขวดถูกหมุนและตำแหน่งของปาก ขวดหยุดที่แอนโทนี่

“ว้าว! แจ็คพอต!” แอนโทนี่ร่าเริงขึ้นมา

ชูหยุนเฟิงได้แต่อดกลั้นเอาไว้

ป่ายมูซี เลิกคิ้วแล้วยิ้มอย่างไม่คาดคิด

เป้หมิงโม่ยังคงทำหน้าเฉยชาตามเดิมและไม่สามารถ เดาอารมณ์ใดๆ ภายใต้ดวงตาของเขาได้
กู้ฮอนสั่นไหว

“ฮ่าๆ ฮอน มาเถอะ จะเอาสไตล์ฝรั่งเศสหรืออเมริกา ฉันก็ไม่รังเกียจหรอก!” แอนโทนี่ลูบริมฝีปากของเขาและ ทำปากจู่พยายามที่จะลอง

“เอ่อ….แอนโทนี่….กู้ฮอนมองใบหน้าหล่อเหลาและ น่ารักของแอนโทนี่ แม้ว่าเขาจะมีเสน่ห์ยังไง แต่ไม่รู้ทำไม เธอถึงจูบไม่ลง

“ต้องจูบหนึ่งนาทีนะ!” แอนโทนี่พูดออกมาอย่างนุ่ม นวลและขนตางอนกะพริบไปทาง กู้ฮอน ดูแล้วเธอเหมือนคนโงขึ้นมา ผู้ชายของบ้านตระกูล เป้หมิงล้วนมีหน้าตาหล่อเหลากันหมด