ตอนที่ 48 ออกโรงพยาบาลไปซื้อของอย่างบ้าระห่ำ2

ตอนที่ 48 ออกโรงพยาบาลไปซื้อของอย่างบ้าระห่ำ2

เป่ยหมิงโม่เหลือบมองหัวที่ยุ่งเหมือนรังนกของเธอแล้ว รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา เขามองใบหน้าที่เพิ่งตื่นนอนของเธอ อีกครั้ง ถึงจะดูเรียบๆแต่กลับดูน่ารักมาก ดวงตาสีดำใส กะพริบตาปริบๆ มันดูใสผิดปกติ

เขาเลิกคิ้วขึ้น รู้สึกแปลกใจ ที่ตัวเองไม่รู้สึกรังเกียจท่าที ที่เพิ่งตื่นนอนของเธอเลย

“หรือเธออยากจะให้ฉันอยู่ที่นี่ทุกวันจนรากงอกหรือ”

“ฮาฮา คุณเพิ่งอยู่โรงพยาบาลได้สามวันเองนะคะ….” “ฉันจะออกโรงพยาบาล ต้องได้รับการอนุญาตจากเธอ ด้วยหรือ” เขาพูดประชดประชันคนที่กำลังโมโหอยู่ข้างๆ ทันที “ไปเอารถเข็นมา”

ฉิงฮัวพยักหน้าเงียบๆ

กู้ฮอนอดที่จะกลอกตาใส่ไม่ได้ ทำได้แต่หันไปถามกับ คุณหมอที่ยืนอยู่ข้างๆ “หมอคะ เขาออกจากโรงพยาบาล ได้แล้วจริงๆหรือคะ เขารถชนนะคะ มีที่ไหนอยู่โรง พยาบาลแค่สามวัน ในกรณีที่เขาได้รับบาดเจ็บภายใน แล้วพวกคุณไม่รู้ ถ้าเขาออกโรงพยาบาลแล้วอาการทรุด จะทำยังไงคะ”

“กู้ฮอน” เสียงของเป่หมิงโม่เล็ดลอดออกมาจากไรฟัน สรุปแล้วเธอเป็นห่วง หรือกำลังแช่งเขาอยู่กันแน่
คุณหมอพยายามกลั้นยิ้ม และพูดอย่างอารมณ์ดีว่า “คุณ ผู้หญิงไม่ต้องเป็นห่วงครับ อาการบาดเจ็บของคุณเป่ยหมิง ไม่ร้ายแรงมาก และไม่มีอวัยวะภายในที่ได้รับบาดเจ็บ ใน เมื่อคุณเปหมิงยืนยันว่าจะออก พวกเราก็จะเคารพการ ตัดสินใจของเขา ยิ่งกว่านั้นจะกลับไปรักษาตัวที่บ้านก็ไม่ เป็นปัญหาครับ ขอแค่มาตรวจซ้ำในวันนัดก็พอครับ”

พอได้ยินแบบนั้น กู้ฮอนถึงค่อยโล่งอกไปที

ฉิงฮัวเข็นรถเข็นเข้ามา เดินอย่างนอบน้อมไปที่ข้างเตียง ของเป่ยหมิงโม่ “เจ้านาย ต้องให้ช่วยไหมครับ”

เป่ยหมิงโม่ทำหน้านิ่ง พยักหัวเบาๆ ดวงตาคู่สวยมองมา “กู้ ฮอน มาพยุงฉันหน่อย”

“คุณน…” สายตากู้ฮอนไม่พอใจ มีคนอยู่ตั้งเจ็ดแปดคน เขายังจะใช้เธออีก เธอทำหน้ามุ่ย “ท่านประธาน เพื่อไม่ ทำให้ร่างกายอันสูงส่งของท่านต้องแปดเปื้อน ฉันตัดสินใจ ว่าจะไปล้างหน้าแปรงฟันก่อน แล้วค่อยกลับมาพยุงท่าน ท่านก็ค่อยๆรอไปนะคะ….”

เธอวิ่งเข้าห้องน้ำพร้อมรอยยิ้มอย่างรวดเร็ว พอเหลือบ มองไปที่ใบหน้าหล่อของเขา เธอก็แอบหัวเราะเบาๆออก

มา..

*

ด้วยกลอุบายของฉิงฮัว เขาได้จัดเตรียมรถอีกคันไว้เพื่อ เบี่ยงเบนความสนใจของนักข่าวนับร้อยที่รออยู่หน้าโรง พยาบาลทุกวัน
ไม่นาน รถเมอร์ซิเดซสีดำก็ขับออกจากโรงพยาบาล

ช้าๆ….

กู้ฮอนที่นั่งอยู่ด้านหลัง หาวไม่หยุด

เธอเอนหลังพิงเบาะหนังนุ่ม เธอเหลือบมองเป่หมิงโม่ที่นั่ง ข้างเธอ “ท่านประธานผู้ยิ่งใหญ่ จะไปไหนต่อคะ”

เป่ยหมิงโม่ไม่ยอมมองหน้าและไม่ยอมพูดกับเธอสักคำ ภายในรถเงียบจนทำให้รู้สึกง่วงนอนขึ้นมา…. หนึ่งชั่วโมงต่อมา

ในเครือซูเปอร์มาร์เก็ตของตระกูลเป่ยหมิง

กู้ฮอนกำลังเข็นรถช้อปปิ้งตามหลังวีลแชร์ของเป่ยหมิงโม่ ผลไม้สด ผัก เนื้อสัตว์ต่างๆ ปลา ภาชนะใส่อาหาร ใบมีด เขียง หม้อ ถ้วย ทัพพี กะละมัง…

เห็นแค่เป่ยหมิงโม่หยิบและโยนมันลงในรถเข็น

“คุณเปหมิงคะ แค่คุณมาซูเปอร์มาร์เก็ตก็ต้องขอให้เขา ปิดร้านสองชั่วโมง ทำอะไรเวอร์วังขนาดนี้ก็เกินพอแล้ว แต่ ขอถามหน่อย ครอบครัวคุณขาดพ่อครัวกับแม่บ้านหรือ ทำไมคุณต้องมาซื้อด้วยตัวเองล่ะคะ”

กู้ฮอนมองรถเข็นที่เต็มไปด้วยของ นี่เป็นคันที่สิบหกได้ แล้วมั้ง

จะมาซื้อของ หรือจะมาย้ายร้านกันแน่

เป่ยหมิงโม่เข็นรถวีลแชร์ไปต่อ ทำหน้านิ่งตามเคย ไม่พูดอะไร

กู้ฮอนได้แค่มองตาปริบๆตามหลังผมสีดำหนาของเขา จากนั้นก็ คุกกี้ มันฝรั่งทอด ช็อกโกแลต นม มักกะโร

นี้..

ของแต่ละห่อๆถูกโยนเข้ามาในรถเข็นอย่างต่อเนื่อง กู้ฮอนถอนหายใจ เข็นรถตามหลังเขาอย่างว่าง่าย

เหนื่อยจนหอบแฮกๆ

นี่เพิ่งจะแค่วันที่สอง เพื่อที่จะเอาชนะพนัน เธอทนได้ รถเข็นคันที่ยี่สิบเจ็ด

สบู่สำหรับผู้หญิง แชมพูสำหรับผู้หญิง ผลิตภัณฑ์ดูแล ผิวสำหรับผู้หญิง กางเกงในสตรี….

กู้ฮอนดูของแต่ละอย่างๆที่ลอยเข้ามาในรถเข็นอย่างไม่ หยุด ใบหน้าเธอกระตุกเล็กน้อย

ชุดนอนผู้หญิง ผ้าอนามัยสำหรับผู้หญิง และ…

เธอนิ่งเฉยต่อไปไม่ได้แล้ว

“ท่านประธาน ซื้อของพวกนี้ให้ชู้หรือคะ”

หรืออุบัติเหตุที่เกิดในคืนนั้น ผู้หญิงที่ไม่รู้จักแม้กระทั่ง ชื่อแซ่ในรถของเขา จะเป็นชู้ของเขา

คำว่า “ชู้” ทำให้เป็หมิงโม่ส่งสายตาดุร้ายมาอย่างรวดเร็ว เขากัดฟันทันที ค่อยๆพูดทีละคำอย่างช้าๆ “ซื้อให้เธอไง”
“ฉัน” กู้ฮอนตกใจ “ซื้อให้ฉันทำไมคะ”

เขาทำเสียงฮึดฮัด “อีกหกวันข้างหน้า เธอยังต้องอยู่กับ ฉัน ฉันต้องแน่ใจว่าอาหาร เสื้อผ้า ที่อยู่ และการเดินทาง ของคุณจะไม่ทำให้รสนิยมของฉันตกต่ำลง”

ใบหน้าของเธอแข็งที่อ เธอจับเสื้อผ้ารัดรูปที่เขาเพิ่งโยน เข้ามา “ขอโทษนะคะ แต่ให้ตายฉันก็ไม่ใส่เด็ดขาด”

เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มุมปากกระตุกขึ้น “อืม เป็นความ คิดที่ไม่เลว” เขาหยุดไปสักพักหนึ่ง แล้วพูดต่อ “งั้นก็ไม่ ต้องใส่อะไรเลยแล้วกัน”

…” เธอโกรธจนฟันในปากกระทบกัน “เป่หมิงโม่–”

“บอกว่าจะทำตามคำสั่งทุกอย่างของฉันไม่ใช่หรือ งั้น เอาตามนี้ละกัน” นัยน์ตาเขาเป็นประกายและมีความเจ้า เล่ห์ปนอยู่ เขายักไหล่เบาๆ

เธอกัดฟันกรอด เขาเหี้ยมโหดมาก