ตอนที่ 312 ถ้าคำพูดไม่ทำให้รู้สึกทึ่ง ก็จะไม่ยอมหยุด

“ชิ” หยุนเฟิงแสยะยิ้ม “ลูกชายของนายจิตใจเข้มแข็งจริงๆ

เทียบกับคนที่เคร่งขรึมอย่างนายแล้ว ลูกชายนายจะดูเปิด

เผย และมีคุณธรรมมากกว่า” เป้หมิงไม่กลอกตาใส่ชูหยุนเฟิง หรี่ตาลงเล็กน้อย “ใช่ มีคุณธรรม มาก คนแรกที่โกรธ คือฉันที่เป็นพ่อของเขา

“เหอะๆๆ….. หยุนเฟิงยิ้มยินดีกับความโชคร้ายของ เขา “นั่นคือสิ่งทีนายสมควรได้รับ

เป้หมิง โม่จ้องซูหยุนเฟิง “หยางไม่พอใจเรื่องที่ฉันจะ หมั้นกับเฟยเอ๋อ นายว่าเรื่องนี้ใครเป็นคนริเริ่มกันแน่”

ไม่นึกเลยว่ายังจะหัวเราะเยาะเขาอย่างไม่ละอายใจ

ใบหน้าของ หยุนเฟิงกระตุกเล็กน้อย ได้ ฉันยอมรับ….. ว่าเรื่องเฟยเอ๋อ ฉันเก็บเอาไว้ในใจมานานพอแล้ว นายก็ยัง ทําเป็นไม่สนใจความรู้สึกฉัน ฉันเสียใจแทนเฟยเอ๋อ……. ฉะนั้น เลยบังคับตัวเองไม่ได้……. เขายักไหล่ แต่ว่าเป้หมิง เอ้อ ถ้านายไม่อยากแต่งงานกับเฟยเอ๋อ ก็ไม่มีใครถือปืนมา บังคับนายหรอก จะเปลี่ยนใจตอนนี้ก็ยังทัน

เป้หมิง ไม่สูดลมหายใจเข้าลึก จากนั้นก็พ่นควันบุหรี่ออก มา หว่างคิ้วขมวดเหมือนมีความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในใจ
“ไม่ทันแล้ว…… เขาพูดเสียงเบา ดวงตาดำสนิท

“เหอะ งั้นนายก็บังคับตัวเองไม่ได้จริงๆ” หยุนเพิ่งถอน หายใจแล้วส่ายหน้า

เป้หมิงไม่กลับส่ายหน้า มองไกลออกไปนอกหน้าต่าง แสง ไฟริบหรี่ “ไม่ใช้บังคับตัวเองไม่ได้ ถ้าตอนนั้นเฟยเอ๋อไม่ ประสบอุบัติเหตุเสียก่อน คนที่ฉันจะแต่งงานด้วยในชีวิตนี้ก็ คือเธอ……

ทําเสียงเขาเรียบ จนเหมือนกับการบรรยายสภาพอากาศ ง่ายๆอย่างนั้น

ฉันเห็นเฟยเอ๋อลำบากขนาดนี้ เลยรู้สึกทุกข์ใจ แทนเธอ……เธอสามารถอยู่กับนายอย่างมีความสุขได้ แต่ กลับต้องมาทุกข์ใจหลายอย่างไม่มีสาเหตุเลย….. นเฟิงหย่อนตัวลงบนขอบหน้าต่างอย่างเกียจคร้าน “เป้หมิง เอ้อ นายยอมให้Sosoอยู่กับนายมาสิบปี ฉันเข้าใจนะ แต่ นายเคยนึกถึงจิตใจของเฟยเอ๋อบ้างไหม…….

ชูหยุนเฟิงรู้ดี อย่างแรก ซูยิ่งหวั่นเป็นลูกสาวอาจารย์ของ เปหมิงเอ้อ อาจารย์ฝากฝังลูกสาวให้เขาดูแล เขาไม่มีเหตุผล ที่จะปฏิเสธ

อย่างที่สอง ซูยิ่งหวั่นรักเหมิงเอื้อมาก แต่เป็นมิ่งเอ๋อคน นี้เป็นฝ่ายได้รับมาโดยตลอด ดังนั้นตราบใดที่ยิ่งหวั่นยัง คงอยู่ข้างเขาอย่างเงียบๆ ไม่วุ่นวาย รักษาระยะห่างของทั้งสองฝ่าย ไม่รบกวนชีวิตปกติของเป้หมิงเอ้อ เขาก็สามารถ ทนต่อการมีตัวตนของซูยิ่งหวั่นไ

อย่างที่สามเป็นข้อที่สำคัญที่สุด ตอนที่ซูยิ่งหวั่นยิ้ม มันเห มือนเฟยเอ๋อก่อนที่จะได้รับบาดเจ็บ…… หมิงเอ๋อเห็นแล้ว รู้ สึกว่าเฟยเอ๋อยังอยู่ข้างๆเขา เขายังสามารถมอบชีวิตที่มี ความสุขให้เธอได้ ทำให้เธอไม่ต้องทุกข์ใจ…….

ในเมื่อเฟยเอ๋อกลายเป็นแบบนี้แล้ว เป้หมิงเอ๋อจึงเอาแต่ ต่าหนิตัวเองมาโดยตลอด คิดเสมอว่าอยากจะชดใช้ให้

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมชูยิ่งหวั่นถึงสามารถอยู่ข้างเหมิงโม่ มาได้ถึงสิบปี ถ้าจะบอกว่าเป้หมิงโมไร้หัวจิตหัวใจ แต่จะมีใครที่มีความ

รักที่ยาวนานเช่นเขา

ผู้ชายที่มีนิสัยเย็นชาแบบเขา ถ้าได้ตกหลุมรักแล้ว ก็จะ เป็นความรักที่ฝังใจไปตลอดชีวิต

จะต้องรอดูว่าใครจะเป็นผู้หญิงโชคดีคนนั้นที่ทำให้เขา ตกหลุมรัก……

แต่ในเวลานี้ น่าจะเป็นเฟยเอ๋ออย่างไม่ต้องสงสัย

ใจของเขากลับมีความกังวลมากมายลอยอยู่เต็มไปหมดราวกับหมอกควัน

เป้หมิงโม่ไม่ได้พูดอะไร บนโลกนี้ คนที่รู้จักเขาดีที่สุด ไม่ใช่ซูหยุนเฟิง

ป่ายมู่ที่ไม่เข้าใจ ก็เพราะป่ายรักยิ่งหวั่น ดังนั้นเขาจึง ยืนในทิศทางตรงกันข้ามกับเป้หมิงเอ้อ

ซูหยุนเพิ่งถอนหายใจกับตัวเองอีกครั้ง เ

“เป้หมิงเอ๋อ นายว่า ถ้าฮอนชอนไม่ปรากฏตัว ตอนนี้พวก เราคงไม่ต้องมากลุ้มใจแบบนี้………หม

นิ้วมือที่คืบบุหรี่อยู่ของเหมิงโม สั่นเทาเล็กน้อย

ม่านตาหดเล็กลง คิ้วขมวด นิ่งเงียบอยู่นานแล้วถามขึ้น “ซูเอ้อ ถ้านายเป็นฉัน นายจะทำยังไง

ซูหยุนเฟิงสูบบุหรี่ครั้งสุดท้ายเสร็จ เขาก็ถอนหายใจยาว “ถ้าฉันเป็นนายน่ะหรือ…….อีกด้านคือความก้าวหน้า และ เป็นแม่ของเด็กๆ อีกด้านคืออดีตที่ลึกซึ้ง และเคยทำให้เธอ ผิดหวัง…..เลือกยากจริงๆ

หยุนเฟิงเกาหัวของเขาอย่างหงุดหงิด สูบบุหรี่เสร็จแล้ว เขาก็เอาก้นบุหรี่ไปเขี่ยกับที่เขี่ยบุหรี่ตรงขอบหน้าต่าง…….

เป้หมิง โม่ไม่พูดอะไร

หยุนเฟิงจึงพูดต่อ: “แต่ว่านะเปหนึ่งเอ้อ ถ้าฉันเป็นนายฉันจะแต่งงานกับฮอนฮอน”

ถ้าคําพูดไม่ทําให้รู้สึกทึ่ง ก็จะไม่ยอมหยุด

เป้หมิงโม่ตะลึง

ชูหยุนเพิ่งยิ้มแล้วหันกลับมา จากนั้นดวงตาเขาก็เบิกกว้าง มองนิ้วมือของเหมิง โม่ เห้น้องชาย ก้นบุหรี่ไหม้จนหมด แล้ว นายไม่รู้สึกร้อนที่นิ้วมือหรือไง”

เป้หมิง โม่ก้มมอง ถึงได้พบว่าบุหรี่ไหม้จนถึงก้นตั้งแต่เมื่อ ไหร่ไม่รู้ เกือบจะไหม้ถึงนิ้วมือเขาอยู่แล้ว…….

เขาขมวดคิ้ว แล้วเอาก้นบุหรี่ไปขยี้กับที่เขี่ยบุหรี่อย่าง ใจเย็น ท่าทางสง่างามเช่นเคย

ซูหยุนเฟิง เสียงจี้ๆ “เป๊หญิงเอ้อ เหมือนว่าสำหรับนาย กู้สอนสามารถสร้างความเสียหายให้นายได้อย่างชัดเจนเลย มะ”

“เหลวไหล” เปหมิงโม่พูดสองคำนี้ออกมาอย่างเย็นชา มือที่ขยี้ก้นบุหรี่ ถ้ามีกำลังภายใน คิดว่าบุหรี่คงกลายเป็น ผุยผงไปแล้ว

“นายมันเป็นคนปากแข็ง ” ซูหยุนเฟิงหัวเราะ

เป้หมิง ไม่ทําหน้าหนักแน่น แล้วเหลือบมองใบหน้า ม ของชหยุนเฟิง “งั้นนายพูดมา ทำไมนายถึงเลือกเธอ ไม่
“ไม่เลือกเฟยเอ๋อน่ะหรือ หยุนเพิ่งพูดต่อ แล้วทำท่า สะบัดผมอย่างสง่า “ง่ายนิดเดียว ฉันเจ้าชู้ไง”

เป้หมิง โม่ตะลึง

เขาทําหมัดแน่นเสียงดังกรอบๆ