ตอนที่ 282 วิธีโง่ๆของลั่วเฉียว

เขาถือซิก้าอยู่ในมือพร้อมกับอ่านสิ่งที่เธอเขียนลงไปใน หนังสือเล่มนั้น และแต่ละสิ่งที่เธอเขียนลงไปนั้นล้วนแต่เป็นคำ พูดที่อบอุ่นทั้งสิ้น…

แต่เขาก็โกรธที่ในหนังสือเล่มนี้เต็มไปด้วยคำดูถูกเหยียด หยามผู้ชาย

และก็รู้สึกอิจฉาลูกๆต่อความรักที่เธอมีให้พวกเขาด้วย

ในหนังสือเล่มนั้นถูกบันทึกไปด้วยเรื่องราวชีวิตที่ขมขื่น

ของเธอตั้งแต่ที่เธอตั้งครรภ์ไปจนถึงลูกเข้าสู่ช่วงวัยเด็ก และ ยังมีการพูดถึงประสบการณ์การเลี้ยงลูกของเธอกับข้อคิด เตือนใจที่ให้คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวทั้งหลายใช้ชีวิตอย่างเข้มแข็ง และกล้าหาญเพื่อลูกๆของพวกเธอ…

เขาปฏิเสธไม่ได้ว่านี่เป็นหนังสือที่อบอุ่นมากสำหรับพวก

ผู้หญิง

แต่สําหรับเขา เขาโกรธ… โกรธที่…

ทุกคนที่อ่านหนังสือเล่มนี้ต้องพากันคิดกันไปแล้วแน่ๆว่า เป่หมิงโม่เป็นพ่อที่แย่ของลูกๆ

ผู้หญิงคนนี้ตั้งใจเขียนแบบนั้นสินะ!

หลังจากคริสต์มาส ทุกอย่างก็กลับสู่ปกติ

ก่อนวันปีใหม่ ผู้คนในเมือง A ให้ความสนใจไปกับการจับ จ่ายซื้อของกันเป็นอย่างมาก

ลั่วเฉียวที่เป็นถึงดาวต่างประเทศได้กลับมาบ้านเกิดตัว เอง

ในช่วงสองปีที่ผ่านมา ซูยิ่งหวั่นอาศัยอิทธิพลของเป่หมิง โม่ ถึงแม้ว่าเธอจะดังน้อยกว่าสองปีก่อน แต่ยังไงเธอก็ยังคงดัง

อยู่!

การกลับมาของสั่วเฉียวทำให้อุตสาหกรรมการบันเทิง อึกทึกครึกโครมขึ้นอีกครั้ง เพราะเธอเป็นความหวังของพวก

เขา

สนามบินหนาแน่นไปด้วยสื่อและแฟนคลับที่มารอต้อนรับ

เธอ

กู้ฮอนที่ขับรถมา ลงไปกันร่างที่มีผ้าปิดหน้าและสวมแว่น

กันแดดออกจากพวกสื่อและแฟนคลับที่ประตูหลังสนามบิน

เฉียวเฉียว!” กู้ฮอนตะโกน

“เห้ย เธอจำฉันได้เหรอ” ลั่วเฉียวถอดแว่นกันแดดและผ้า ออก เผยให้เห็นใบหน้าที่ละเอียดอ่อน

จากนั้นเธอก็ก้าวเข้าไปในรถของฮอนอย่างง่ายดาย พอมองเปรียบเทียบดูแล้ว กู้ฮอนนั้นดูใสซื่อกว่าเธอมาก

“ฉันคิดว่าอย่างน้อยๆ เธอจะขับ Bugatti Veyron มาซะ อีก ไหงขับรถเน่าๆนี่มาล่ะ” ลั่วเฉียวพูดอย่างเซงๆเมื่อเข้าไปใน

รถ

“ก็ฉันซื้อได้แค่นี้นี่!

“โอ้ย คุณชายโม่ของเธอก็ออกจะรวยขนาดนั้น แค่ยืมมา

คง…”

“ลั่ว! เฉียว!” กู้ฮอนตะโกน

“โอเคๆ ไม่พูดละๆ ” ลั่วเฉียวยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ “แล้วนี่ทำไมเธอถึงเลือกกลับมาตอนนี้

ฉันทนกับพวกนักแสดงต่างชาติพวกนั้นไม่ไหวละ! สู้ กลับมาปักหลักอยู่ที่นี่ดีกว่า อย่างน้อยก็ช่วยเธอกำจัดยัยซูยิ่ง หวั่นนั่นได้ด้วย!”

เอี๊ยด!

เสียงเบรกดังขึ้น

เธอว่าไงนะ” กู้ฮอนถามขึ้นอีกครั้ง “

อย่ากังวลไปเลยน่า ฉันคิดมาดีแล้ว ฉันจะกำจัดซูยิ่ง หวั่นก่อน หลังจากนั้นก็ค่อยจัดการกับคุณชายโม่ของเธออีกที โดยยื่นฟ้องว่าเขามีเมียน้อย ถ้าชนะขึ้นมาเธอก็จะมีสิทธิ์เลี้ยง ดูเด็กๆไง”

กู้ฮอนมองลั่วเฉียวพลางกัดฟันถาม : “นี่ เขากับฉันยังไม่ ได้แต่งงานสักหน่อย จะไปฟ้องว่าเขามีคนอื่นได้ยังไง”

“อ้าว… อ๋อ! งั้นก็ยื่นฟ้องว่าเขาข่มขืนเธอ!”

“หา”

“ไม่เลวเลยน้า!”

กู้ฮอนกลอกตาอย่างเย็นชา : “คุณลั่วเฉียว ถามหน่อย นี่ เป็นแผนการกำจัดเป่หมิงโม่ที่เจ้านายเธอคิดขึ้นมาใช่ไหม”

“โนวโนวโนวโนวโนว! ฉันคิดของฉันเองล้วนๆ คิกๆๆๆ… “พอได้แล้วเฉียวเฉียว! เดี๋ยวฉันจะหาทางของฉันเอง…

กู้ฮอนรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

ลั่วเฉียวเป็นน้องสาวของหยินปู่ฝัน เมื่อสองปีก่อน ตอนที่ กู้ฮอนไปอยู่ออส เธอก็ได้ไปอาศัยบ้านของลั่วเฉียวนานกว่า สามเดือน

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ได้พบกับเป๊หมิงโม่โดยบังเอิญ อีกครั้งตอนที่พาหยางหยางไปงานรับรางวัลภาพวาดของเฉิง เฉิงที่ซิดนีย์… เธอเลยต้องเดินทางกลับประเทศกะทันหันใน ขณะที่ลั่วเฉียวยังศึกษาอยู่ที่ออส

คิดไม่ถึงว่าลั่วเฉียวในวันนั้นจะกลายมาเป็นคนโด่งดังทั้ง ในและต่างประเทศในวันนี้ แต่ทั้งหมดทั้งมวลมันก็ล้วนเป็น เพราะความพยายามของเธอเองทั้งสิ้น

และตลอดสองปีที่ผ่านมา เวลาลั่วเฉียวว่าง เธอก็จะบิน กลับมาเยี่ยมฮอนและทารกตัวน้อยๆเป็นประจำ ซึ่งก็ไม่ได้ บ่อยครั้งที่เธอจะว่าง ทำให้มิตรภาพระหว่างเธอทั้งสองคนนั้น ค่อนข้างลึกซึ้ง

และการที่ลั่วเฉียวตัดสินใจกลับมาปักหลักที่บ้านเกิดตัว เองครั้งนี้ ทำให้กู้ฮอนนั้นประหลาดใจเป็นอย่างมาก

“เอ้อ! มีเรื่องนึงที่ฉันลืมบอกเธอ ฉันเซ็นสัญญากับค่าย Painting Media แล้วนะ” ลั่วเฉียวพูดพลางถอดเล็บสวยๆของ เธอออก

” “Painting Media งั้นหรอ นั่นเป็นค่ายที่อยู่ภายใต้บริษัท เป้หมิงไม่ใช่หรอ” กู้ฮอนตกตะลึง

ลั่วเฉียวพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม : “ฉลาดมาก! คุณชายโม่ ของเธอจะเป็นเจ้านายคนใหม่ของฉัน!

กู้ฮอนรู้สึกมึนงงไปหมด : “เฉียวเฉียว เธอไม่จำเป็นต้อง

ทําแบบนี้เลย…

“บอกแล้วไงว่าไม่ต้องกังวล รีบพาฉันไปหาพวกเด็กๆได้ แล้ว คิดถึงแทบแย่อยู่แล้วเนี่ย… กู้ก่อนส่ายหัวพร้อมกับถอนหายใจก่อนที่จะออกรถ : “ถ้า อยากเจอก็ไปบ้านเป้หมิงเองแล้วกัน”

“ไม่! โห่! แต่ฉันอยากเจอเด็กๆอ่ะ…

“โทษทีนะ คุณสั่ว แต่ดูเหมือนเด็กๆจะไปต่างประเทศกัน แล้วยังไม่กลับกันมาเลย…

“เธอนี่ใจร้ายจริงๆ…

“หรือไม่ก็ให้ฉันไปส่งเธอให้หยินฝันไหมล่ะ ฉันกลับมา

จากต่างประเทศได้ไม่กี่วัน เลยยังไม่มีเวลาไปเยี่ยมเขาเลย “อย่านะ! เธอไม่รู้หรอกว่าตั้งแต่เขาแพ้คดีของเธอตอน นั้น ตอนนี้เขาเหลือผมบนหัวกี่เส้น มันทำให้ฉันกลัวสุดๆและไม่ อยากจะเห็นเขาในสภาพนั้นเลย!

“จริงๆแล้ว… มันก็ไม่ใช่ความผิดเขาสักหน่อย เขาไม่ เห็นจะต้องตำหนิตัวเองขนาดนั้นเลย ฉันแพ้เป้หญิงโม่ก็เพราะ ว่าศาลเห็นว่าฉันไม่มีความมั่นคงที่จะดูแลเด็กๆให้เติบโตขึ้นมา ได้ดีก็เท่านั้นเอง…. ”

ลั่วเฉียวมองกู้ฮวนอย่างซีเรียสพลางตบไหล่เธอ : “ฮอน ตอนนี้เธอมีฉันนะ! เธอไม่ใช่คนที่ไม่เหลืออะไรอย่างเมื่อสองปี ก่อนอีกแล้ว!”

“ขอบคุณนะ… เฉียวเฉียว”

*

หลังจากนั้นสามวัน

ขณะที่กู้ฮอนกำลังเตรียมตัวจะเขียนหนังสือเล่มสอง ลั่ว เฉียวก็โทรมา

“ฮอน ท่าจะแย่แล้ว! มาช่วยฉันเร็วว…” แต่ดูจากข่าวก็ไม่ได้มีข่าวของเธอแต่อย่างใด

กู้ฮอนจ้องหน้าจอมือถือ บางทีถั่วเฉียวก็บ้าๆบอๆ ชอบ แกล้ง จนเธอไม่รู้แล้วว่าอันไหนจริงอันไหนเล่น แต่ถ้ามันเป็น เรื่องจริงล่ะ เธอจะไม่แย่เอาเหรอ

คิดอยู่สักพัก กู้ฮอนก็ตัดสินใจออกไปหาเธอ

เธอไปตามที่อยู่ที่ลั่วเฉียวบอก พอผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเธอ ก็ถึงที่หมาย

คิดไม่ถึงว่าที่ที่เธอมาจะเป็นที่ที่หรูหราส่วนตัวแบบนี้ “คุณกู้ คุณลั่วรอคุณอยู่นานแล้วครับ”

พอเธอเปิดประตูเข้าไปเธอก็เจอผู้ชายคนนึง เขาพยัก หน้าให้เธอพร้อมกับพาเธอเดินเข้าไปด้านใน เขาพาเธอเดินเข้าไปยังประตูบานนึง พอเข้าไปถึง เธอก็

เห็นร่างของลั่วเฉียวลอยอยู่กลางอากาศที่สูงจากพื้นประมาณ

สิบเมตร ส่วนด้านล่างนั้นเป็นบ่อน้ำแข็ง

“ฮอน ช่วยฉันด้วย ช่วยฉันด้วย” ลั่วเฉียวดิ้นรนอยู่กลาง อากาศพลางกรีดร้องเสียงดัง

ทันใดนั้นเองก็มีเสียง ‘ปัง!’

ประตูถูกปิดลงแล้ว

กู้ฮอนตกตะลึง หากเธอก้าวไปข้างหน้าอีกเพียงไม่กี่ก้าว เธอต้องตกลงไปในสระที่เต็มไปด้วยน้ำแข็งนั่นแน่ๆ ในช่วง หน้าหนาวแบบนี้ ถ้าหากตกลงไปในสระนั่นคงแย่แน่ๆ

“ลั่วเฉียว นี่มันเกิดอะไรขึ้น”

“ฮอน… ฉ… ฉัน… ฉันขอโทษ… เป็นเวลาพักใหญ่ ” ลั่วเฉียวร้องไห้ออกมา “เกิดอะไรขึ้น” กู้สอนขมวดคิ้ว

“คุณขายโม…

ลั่วเฉียวยังพูดไม่ทันจบ ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นมาจากด้าน หลังของกู้ฮอน

ทำไมไม่ถามเธอไปล่ะ ว่าวางยาฉันทำไม

พอกู้ฮอนหันหลังไปมอง เธอก็เห็นร่างสูงของเป้หมิงโมอยู่ ห่างจากเธอเพียงแค่หนึ่งเมตรเท่านั้น!

“คุณ!” ทันใดนั้นเธอก็ก้าวไปข้างหลังสองก้าวโดยไม่รู้ตัว เขารู้ว่าถ้าเธอก้าวไปอีกไม่กี่ก้าว เธอก็จะตกลงไปในสระ

ที่เต็มไปด้วยน้ำแข็งนั่น!

แล้ววางยาอะไรกัน

กู้ฮอนหันไปมองลั่วเฉียวที่กำลังดิ้นรนอยู่ นี่เธอวางยา ปลุกเซ็กส์ให้เป่หมิงโม่เพื่อที่จะใช้ข้อนี้ไปฟ้องว่าเขาข่มขืนเธอ งั้นหรอ

พระเจ้า! นี่มันโง่เง่าที่สุด!

ทำแบบนี้เธอจะโดนฟ้องกลับว่าไปข่มขืนเขาล่ะสิไม่ว่า

“เป๊หมิงโม่ นี่คุณกำลังเล่นตลกอะไรอยู่” ลมหายใจของ เธอติดขัด เธอไม่เคยคุ้นชินกับการอยู่ใกล้เขาขนาดนี้เลย

เล่นอะไรดีน้า เหมือนคืนนั้นดีรึเปล่า เธอคิดว่าผู้หญิงทุก คนจะวางยาฉันได้ง่ายๆงั้นเหรอ” เขาเดินต้อนเธอไปด้านหลัง ทีละก้าวทีละก้าว จนเธอไม่สามารถก้าวถอยหลังไปได้อีก : “ฉันยังไม่ลืมนะ เรื่องคืนนั้น กับเรื่องที่เธอทำฉันขายหน้าที่ สวนนั่น”

“นั่นมันไม่เกี่ยวกับลั่วเฉียว ! ปล่อยเธอไปเดี๋ยวนี้!” เธอรู้ว่า ผู้ชายคนนี้ไม่มีทางยอมแพ้แน่ เธอไม่คิดเลยว่าวิธีการของส่ว เฉียวจะทำให้เขามีโอกาสทำร้ายเธออีกครั้ง

“ดูเหมือนว่าเธอจะแคร์ผู้หญิงคนนี้จริงๆสินะ นั่นเป็น เพราะว่าเธอเป็นน้องสาวของหยืนฝันงั้นหรอ” เขาขมวดคิ้ว กาม

กู้ฮอนไม่แปลกใจเลยที่เขาจะรู้ประวัติของลั่วเฉียว : “ไม่ใช่! เพราะเธอเป็นเพื่อนรักของฉัน!”

“ดี! งั้นก็บอกมา ว่าที่เธอกลับมา เธอต้องการอะไร อยาก จะเอาลูกๆไปเลี้ยงดูเองงั้นหรอ” เขาถามพลางจับข้อมือของ เธอแน่นจนผิวขาวๆของเธอเกิดรอยนิ้วมือของเขา

เธอถอนหายใจพร้อมกับพยักหน้าอย่างหนักแน่น : “ใช่! ฉันต้องการตัวลูกๆ ต้องการแค่เด็กๆเท่านั้น!

“เธอคิดว่าเธอจะเลี้ยงดูพวกเขาได้หรอ แค่หนังสือของ เธอขายดีแค่นั้นเนี่ยนะ หรือว่าพ่อที่ภูมิหลังเป็นแค่อันธพาลที่ แสนจะร่ำรวยของเธอ” เขาพูดเย้ยหยัน : “อย่าโง่ไปหน่อยเลย เธอคิดว่าเธอจะสู้ฉันได้งั้นหรอ”

เธอกำหมัดมองเขาพร้อมกับรอยยิ้มที่เยือกเย็น

เป้หมิงโม่ ไม่ว่าคุณจะมีเงินมากมายแค่ไหนมันก็ไม่ สำคัญ เพราะสิ่งที่ลูกๆต้องการไม่ใช่เงิน แต่เป็นความรัก ความ ดูแลเอาใจใส่ สิ่งนี้เป็นสิ่งที่จะหล่อหลอมเขาให้เติบโตขึ้นมา อย่างเข้มแข็ง และนี่คือสิ่งที่คุณขาด! ฉันเชื่อว่าศาลจะให้ ความยุติธรรม! เพราะฉันรักลูกของฉันจริงๆ! ถ้าคุณพิสูจน์ไม่ ได้ว่าคุณรักพวกเขาจริงๆ ฉันก็จะคอยหาทางเอาลูกๆคืนมาให้ ได้!”

เขาขมวดคิ้ว : “ทําไมเธอต้องมาสู้กับฉันเรื่องนี้ด้วย! พวก เขาก็เป็นลูกของฉันเหมือนกันนะ!”

เธอส่งเสียงออกมาเล็กน้อย เพราะเจ็บที่เขาบีบข้อมือเธอ แรงขึ้นแรงขึ้น

“ทำไม!” เขาคำราม

เพราะฉันเกลียดคุณ!” เธอโพล่งออกมาอย่างปวดใจ : ” “ ฉันเกลียดความเกลียดชังของคุณ ฉันเกลียดความเลือดเย็น ของคุณ ฉันเกลียดที่คุณเอาลูกๆไปจากฉัน ฉันเกลียดคุณ….. เป๋หมิงโม่”

คำพูดของเธอเปรียบเหมือนเข็มนับพันเล่มที่กำลังที่ม

แทงเขาอยู่!

“เธอเกลียดฉันจริงๆสินะ!”

พอเห็นว่าเธอไม่ตอบ เขาก็ใช้มือใหญ่ๆของเขาผลักเธอ

ลงไป

เธอคิดว่านี่มันเร็วเกินไป เร็วเกินกว่าที่เธอเคยคิดไว้

กรี๊ดดดด”

กู้ฮอนกรีดร้อง

ตอนนี้ในหัวเธอว่างเปล่า

ตาของเธอจ้องมองเขาด้วยความหวาดกลัว แต่ก่อนที่เธอ จะตกลงไปในสระนั่น เธอก็ได้เห็นสายตาที่เจ็บปวดของเขา…

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ