ตอนที่ 153เริ่มสัมผัสได้2

ตอนที่ 153 เริ่มสัมผัสได้2

กู้ฮอนขมวดคิ้ว ยกมือขึ้น ตีก้นของเด็กน้อยเบาๆ

“กู้หยางหยาง ต่อไปคำหยาบพวกนี้ ลูกห้ามพูดอีกเด็ด

ขาด!”

” หยางหยางรีบทำท่าปิดปากทันที ยิ้มเจ้าเล่ห์บอก เป็นนัยว่ายังไงก็ไม่จะเปลี่ยนนิสัย

“อีกอย่างนะ อย่ามีเรื่องกับพ่อเยอะ แม่กลัวว่าลูกจะเสีย เปรียบให้” เป้หมิงโม่ภายนอกดูเย็นชา แต่ภายในเป็นคน ใจร้อน หล่อนเกรงว่าหยางหยางจะลำบาก

“สบายใจได้ แม่! ช่วงที่ผมมาอยู่ที่นี่ ผมรู้ความลับบาง อย่างของพ่อ” หยางหยางทำท่าทางลึกลับ

“อะไรหรอ?”

หยางหยางรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว พูดกระซิบ “ก็ คือ..พ่อกลัวคนร้องไห้ฟูมฟายต่อหน้า โดยเฉพาะคนที่ ร้องไห้เสียใจสะอื้นแทบเป็นแทบตาย สรุปคือต้องร้องไห้ จนฟ้าถล่มดินทลายแบบนั้นเลย! พอร้องไห้ ก็ไม่ต้องทำไร ต่อ แค่นี้ก็เอาชนะเขาได้แล้ว อิอิ…”

กู้ฮอนเกิดความสงสัย

เหลือบสายตามองไปที่ลูก “ง่ายขนาดนี้เลยหรอ?”

“ใช่ครับ ง่ายแบบนี้เลย!”
“@@!

กู้ฮอนถึงกับพูดไม่ออก

นึกถึงก่อนหน้านี้ที่หล่อนร้องไห้แบบอัดอั้นไม่ให้ฟูมฟาย ต่อหน้าเขา หล่อนรู้สึกไม่พอใจจนตบไปที่ขา!

เมื่อได้ยินลูกชายพูดขึ้นเช่นนี้ คงเป็นเพราะหล่อนร้องไห้ ไม่น่าสงสารพอ จึงถูกเขาลงโทษอย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้?

หล่อนกำหมัดแน่น เพื่อลูกแฝดทั้งสอง ถึงเวลาที่หล่อน จะต้องหาทางเปลี่ยนแผนแล้ว!

เป็หมิงโม่นั่งทำงานที่ยังจัดการไม่เสร็จในห้องทำงาน จากนั้นเขาก็คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องน้ำเมื่อครู่ กู้ ฮอนอุ้มลูกชายของเขา ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

ไม่รู้เป็นเพราะอะไรจึงทำให้เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้มีบาง อย่างเหมือนเฉิงเฉิง โดยเฉพาะตอนที่ยิ้มขึ้นมา…

ปวดเกร็งไปทั้งใจ

เขาขมวดคิ้วขึ้น

หยิบมือถือบนโต๊ะ กดเบอร์โทรออก

เสียงรอสายดังขึ้นสักพัก คู่สายจึงจะกดรับ

เสียงอันนุ่มนวลของเจียงฮุ่ยชินดังขึ้น “ฮัลโหล?”

เป้หมิงโม่เอ่ยปากพูดขึ้น “ป้าชิน”

“โม่หรอ?”
“ดึกขนาดนี้แล้ว ผมรบกวนหน่อยนะครับ”

“รบกวนอะไรกันล่ะ? น้าเพิ่งจะกล่อมพ่อของลูกเข้านอน เป็นไงบ้าง ช่วงนี้เฉิงเฉิงมาอยู่กับลูก ปรับตัวได้แล้วยัง?”

“โอเคดีครับ” เขาตอบด้วยเสียงชัดเจนเหมือนเคย

“เห้อ เจ้าเฉิงเฉิงเด็กน้อยหลับแล้วหรอ? ไม่ดื้อไม่ซน?”

เป็หมิงโม่นึกถึงลูกชายที่กำลังเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นหัวรั้น ยกมือขึ้นมากุมขมับทันที “ป้าซิน ผมอยากได้เอกสารของ ผู้หญิงที่อุ้มท้องแทนเมื่อห้าปีที่แล้วครับ”

“ห้ะ?” เสียงของเจียงฮุ่ยซินตกใจมาก “โม่ ทำไมจู่ๆถึง ถามเรื่องนี้ขึ้นมาละ? ห้าปีที่แล้วลูกไม่เคยสนใจเรื่องนี้มา ก่อนเลยนะ”

เป็หมิงโม่เลิกคิ้วขึ้น “ไม่มีอะไรครับ แค่อยากรู้ขึ้นมา

เฉยๆ”

“อย่างงั้นเหรอ? แต่ผู้ช่วยของน้าชื่อหลิวชุ่ยรับผิดชอบ ติดต่อกับผู้หญิงคนนั้น ช่วงนี้หล่อนกลับไปฝังศพแม่พอดี” น้ำเสียงของเจียงฮุ่ยซินยังคงนิ่งเรียบ “รอให้หล่อนกลับมา น้าจะให้หล่อนไปหาเอกสารไปให้ลูกเลย โอเคไหม?”

“โอเคครับ งั้นผมไม่รบกวนแล้ว ฝันดีครับป้าซิน”

“ฝันดีจะ”

หลังจากวางสาย เป็หมิงโม่พิงหลังไปที่เก้าอี้ ขมวดคิ้ว

กุมขมับ

หรือเขาคิดมากไปเอง?
กู้ฮอนไม่มีทางเป็นผู้หญิงคนนั้น ถ้าใช่จริง ผู้หญิงคนนี้ เก็บความลับนี้ไว้ได้เก่งจริงๆ แล้วที่หล่อนมาใกล้ชิดเขา เพื่ออะไรกันแน่?

กู้ฮอนอาบน้ำให้หยางหยางสะอาดเกลี้ยง

ค่อยๆอุ้มเขาขึ้นมา “เสร็จแล้ว เด็กดีของแม่ ตัวหอมแล้ว เข้านอนได้”

หยางหยางหัวเราะดีใจซุกเข้าไปในอ้อมอกของแม่ “แม่ จะนอนเป็นเพื่อนผมไหมครับ?”

“ชู่ว”.หล่อนหยุดไม่ให้ลูกพูดต่อ “อยู่ที่นี่ให้เรียกพี่ เท่านั้นเข้าใจไหม?”

“แม่หน้าหนาจังเลยนะ” หยางหยางทำหน้าทะเล้น “ผม เรียกแม่ว่าพี่สาว งั้นแม่ก็ต้องเรียกพ่อว่าคุณลุงสิ?”

กู้ฮอนเบ้ปาก “ฝันไปเถอะ”

“อิอิ…ฮ่าๆๆ”

แม่ลูกทั้งสองราวกับได้กลับไปมีความสุขกันเมื่อห้าปีที่ แล้ว ต่างพากันหัวเราะเฮฮาออกมาจากห้องน้ำ

“ผมหิวจังเลย ผมอยากกินมาม่า…” หยางหยางขยับตัว ดิ้นไปมาในอ้อมอกของแม่

หล่อนขมวดคิ้ว ทำสีหน้านิ่งขรึมจริงจัง “กินมาม่าจะไม่ดี ต่อการเติบโตของชายของลูกนะ ไม่กลัวว่าโตไป น้องชาย ลูกจะเล็กมากหรอ?”
เอิ่ม.

หยางหยางรีบกลัวจนตัวสั่น

วิธีนี้ได้ผลแน่นอน ว่าไปแล้วมาม่ากับหยางหยาง จากนี้

ไปคงห่างกันยาวเลย!

ก้มลงมองกางเกงของตัวเอง ส่ายหน้าไปมาด้วยความ กลัว “กลัวจังเลย! ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ไม่สามารถจู่จี่กับผู้ หญิงเหมือนที่พ่อทำได้ล่ะสิ!”

เอ่อ..

กู้ฮอนทั้งโกรธทั้งข่ำ!

ตอนนี้หล่อนเข้าใจขึ้นมาทันทีว่านิสัยเจ้าเล่ห์เสเพลของ หยางหยางได้จากใครมา!

บัวจมูกน้อยๆไปมา “นี…พ่อลูกคู่นี้ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น เลยนะ คาสโนว่าตัวพ่อ คาสโนว่าตัวลูก!”

ไม่คาดคิดเลยว่า เมื่อหล่อนเพิ่งพูดจบ

ราวกับมีลมเย็นๆพัดมา หล่อนเสียวสันหลังเย็นวาบไปทั้ง

ตัว

รีบหันกลับไปมอง จึงพบว่า

เป่ยหมิงโม่ยืนอยู่ราวกับรูปปั้น เขายืนสูบบุหรี่เงียบๆอยู่ที่ ระเบียงชมวิวข้างห้องนั่งเล่น

สายตาอันแหลมคมของเขา กระทบกับแสงยามค่ำคืน

เป็นสายตาที่แสนน่ากลัว
ราวกับสัตว์ป่าที่กำลังออกล่า ตั้งแต่หล่อนอุ้มลออกมา จากห้องน้ำ เขาก็จ้องมองมาไม่หยุด.