ตอนที่478ถ้าไม่ใช้กำลังก็จะไม่ร่วมมือด้วย ร่างกายเสียหลักทันที เธอล้มลงไปตามพร………

“ในขณะที่ตกใจจะกรี๊ดออกมา เธอยังไม่ทัน ได้เปิดปาก “อื้อ… ก็ถูกกลิ่นไอของผู้ชายที่เย็นชาครอบไว้ หลังจาก

นั้น ริมฝีปากที่เรียวบางปิดปากเธออย่างถูกที่. จูบนี้——

มาอย่างกะทันหัน และร้อนแรงแบบนี้ ราวกับพายุ สายฟ้าที่ดุเดือด ไม่มีลางเตือนใดๆ

กลิ่นที่คุ้นเคยลอยเข้าจมูกเธอทันที ปลุกเร้าเซลล์ ประสาททุกตัวที่เธอปิดกั้นในร่างกาย…… เป้หมิงโม่!

จนคําสามคําที่เย็นชานี้จะผลขึ้นในสมองของเธอ ร่างกายที่แข็งทื่อของเธอก็ผ่อนคลายลง

ในโลกนี้นอกจากเป่หมิงโม่ผู้ชายที่เย็นชาคนนี้ แล้ว ก็ไม่มีใครทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคยแบบนี้ เธอไม่รู้ว่าเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ ผู้ชายคนนี้ก็เข้าสู่ ร่างกายเธออย่างเงียบๆ จากนั้นกลมกลืนไปกับ เลือดของเธอ ไม่ว่าจะแค่ลมหายใจของเขา กลิ่น

ของเขา ก็สามารถปลุกเร้าทุกเซลล์สัมผัสใต้ ผิวหนังของเธออย่างง่ายดาย

ในความมืดมน ลมหายใจที่หยาบกร้านของเขา สัมผัสผิวเธอเสียววาบ กลิ่นไอความโกรธที่ รุนแรงของเขาทาร่างกายเธอปวดไปหมด!
เขา—— ออุปสรรคทั้งชีวิตของเธอ! คิดถึงจุดนี้ทันทีเลย เธอก็รีบตั้งสติขึ้นมา รวบแรง

ทั้งหมดมาขัดขืน………

จนกระทั่งยังไม่ทันผลักเขาออก ก็ถูกริมฝีปากที่

อยู่ในความมืดนั้นประกบ……..

เป้หมิงโม่แสดงความก้าวร้าวที่เอาแต่ใจ พยายาม แงะปากเธอเปิดออก!

“อ๊ะ…..”

เธอตกใจจึงเปล่งเสียงออกมา แต่ก็เปิดโอกาสให้

เขาบุกเข้ามาพอดี……

เขาที่เอาแต่ใจไม่เหลือพื้นที่ให้เธอขัดขืน

บรรยากาศดีงลงสู่จุดเยือกแข็งทันที! แต่ในพริบตา แต่ปลุกความร้อนแรงเป็นไฟขึ้น

ในอากาศหมุนเวียนไปด้วยความคลุมเครือ และ เหมือนปะปนไปกับกลิ่นเลือดจางๆ

เธอจะรู้ไหม กลิ่นเลือดนั้นมาจากผู้ชายคนนี้ที่

ต่อสู้กับหมาป่ากลับมา?

เธอจะรู้ได้ยังไงว่า หลังจากผู้ชายคนนี้ที่ผ่านการ ต่อสู้ชีวิต แล้วต้องมาเจอฉากที่เธอกับผู้ชายคน

อื่นพูดคุยสนุกสนานกัน

ความหึง ความหึงเริ่มออกฤทธิ์เพิ่มขึ้นเรื่อยๆใน

ความมืด………

เขาโกรธจนบ้าแล้ว

!

อื้อ……….เธอตั้งสติขัดขืน ร่างกายที่เหนื่อย ล้ารับความเอาแข็งกร้าวของเขาไม่ไหว ทั้งอาทิตย์นี้ เธอดูแลคุณแม่ที่ไม่ได้สติ ก็เหนื่อยล้าไปหมดแล้ว ยังจะมีอารมณ์ที่ไหนมารองรับ ผู้ชายคนนี้อีก?

“อย่า……”เธอออกแรงผลักเขา

ไม่ว่าเขาจะทําอะไรบนร่างกายเธอ เธอก็ปฏิเสธ เขาห่างไกลเป็นพันลี้

นี่เป็นการเอาน้ำมันราดบนไฟอย่างไม่ต้องสงสัย

ยิ่งปลุกความโกรธของเขามากขึ้น! ทันใดนั้น เขาปล่อยเธอออก ตะโกนเสียงตี๋า “อย่า

ปฏิเสธผม!”

น้ำเสียงตุ้มต่ำนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ ดวงตาสดใสคู่นั้นเปล่งประกายแวววาวที่ตกใจใน

ความมืด

เขาพยายามกดขี่ความใจร้อนที่อยากจะฉีกเธอ

ให้ขาด

เธอหายใจเบาๆ ใช้เวลาพักหนึ่งกว่าจะผ่อนลง

” นายมาได้ยังไง?”

คำพูดที่รู้สึกห่างเหิน เกือบทำให้เขารู้สึกอยากบีบ

เธอตาย!

หนึ่งอาทิตย์แล้ว เขาทนมาหนึ่งอาทิตย์ที่ไม่มา เจอเธออย่างลำบาก แต่คิดไม่ถึงว่าจะได้คำพูด ห่างเหินที่ว่า ‘นายมาได้ยังไง? จากเธอ ทำไม?ไม่ต้อนรับ?”ในความมืด ดวงตาของเขา

เผยสายตาที่ผิดหวัง

“ฉันไม่ได้บอกว่าไม่ต้อนรับ!” เธอแอบถอนหายใจ อย่างเหนื่อยล้าไปทีหนึ่ง ขี้เกียจทะเลาะกับเขา “รบกวนนายช่วยลุกขึ้นได้ไหม นายนี่หนัก

มาก……ทับจนฉันแทบหายใจไม่ออกแล้ว…….”ไม่ลุก!”เขาตอบอย่างหยิ่งยโส หุ่นที่บึกบึนไม่ ขยับเลยสักนิด

“เป้หมิงโม่!ในเวลานี้ฉันไม่มีอารมณ์มาทะเลาะกับ นาย นายรู้ไหมว่าฉัน ….แม่ยังนอนอยู่ที่โรง

พยาบาลในตอนน

เธออดไม่ไหวที่จะตะโกน แต่ก็ยังคงไม่ได้พูดคํา

หลังออกมา

เธอไม่จําเป็นต้องอธิบายสิ่งเหล่าให้เขา

เพื่อเรื่องของแม่ เธอก็นอะไรไม่ลงเลย เกือบจะ เป็นโรคซึมเศร้าแล้วด้วยซ้ำ ยังจะไปมีอารมณ์ ไหนมาทะเลาะนั่นทะเลาะ กับเขาอีก!

เธอคิดไว้ว่า ยังไงทดแทนการแต่งงานก็เหลือแค่ อาทิตย์เดียวแล้ว!

หลังจากหนึ่งอาทิตย์ผ่านไป เขาก็จะคืนลูกให้กับ เธอคนหนึ่ง จากนั้นเธอกับเขาก็เดินตามเส้นทาง ของตัวเอง ต่างฝ่ายต่างไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก!

คำว่า’ฉัน’คำนั้น ก็ถูกเธอกลั้นไว้ในลำคอ และแฝง ไปด้วยความก้ำกึ่ง เธอรู้สึกกลัวจริงๆกลัวว่าคุณ แม่จะไม่ฟื้นขึ้นมาอีก กลัวว่าครั้งนี้ เธอจะสูญเสีย แม่ที่เธอไม่เคยมีมาก่อนไปจริง…..

ทางด้านลูกชายเธอไม่อยากยอมแพ้ กัดฟันไว้ อาทิตย์สุดท้ายเธอก็ต้องผ่านมาให้ได้ แต่ในขณะนี้–

เธอระบายความคับแค้นใจออกมา เป้หมิงโม่ ตอนนี้ฉันเหนื่อยมาก ไม่มีอารมณ์มารองรับนาย จริงๆ รบกวนนายลุกขึ้นได้ไหม ฉันรู้สึกไม่สบาย

ตัว…” เสียงของเธอที่หมดแรง ในความมืดนั้น
ได้ยินเพียงลมหายใจ หยาบกร้านของเขา ผู้ชายคนนี้เย็นชาจนทิ่มแทงใจแท้ๆ แต่ก็ร้อนแรง ราวกับไฟ เป้หมิงโม่รู้สึกร่างเล็กที่นุ่มนวลนี้ ตึงขึ้นมาทันที

ไม่ใช่ว่าเขาฟังไม่ออกว่าในน้ำเสียงของเธอแฝง

ไปด้วยความอ่อนแอ แต่ว่า เขาล่ะจะไปบอกกับใคร? ……ความอ่อนแอของ

ในสมองก็โผล่มองด้วยคู่นั้นที่ขุดขึ้นมาจากหลุม

ฝังศพ เขากระตุกไปทีหนึ่ง

ใครจะรู้ว่า เมื่อเขาต่อสู้กับหมาล่าเต็มกำลัง เก็บ มือคู่นั้นที่เขาเกลียดขึ้นมาไม่รู้กี่รอบ ใจเขาเจ็บ

ปวดขนาดไหน?

มือคู่นั้นที่ถูกฝังมายี่สิบปี มือคู่นั้นที่เคยเอามีดมา ทิ่มแทงอกของเขา มือคู่นั้น …..มาจากคุณแม่

ของเขา……

แม้ว่าในขณะนี้ ยังคงทิ่มแทงใจเขาครั้งแล้วครั้ง เล่า แต่เขาก็ยังเก็บกลับมา! โธ่เอ้ย สุดท้ายเขาก็ใจร้ายไม่ลง และได้เก็บกลับ

มา!

” เสียงที่แทบของเขา ยังคงไม่ได้ลุก ขึ้นมา “อย่าปฏิเสธผมเลย…… พูดขึ้น ก็ก้มริมฝีปากลง……..

“ฮอน….

“อื้อ…….ไม่เอา….”เธอตบตีเขาอย่างมั่วซั่ว ผู้ชาย คนนี้นอกจากจะเป็นแค่ระบายอารมณ์บนตัวเธอ เขายังทําอะไรเป็นอีก?

“ให้ผม……..ฮอนให้ผมนะ…….

ความรีบร้อนของเขา เปิดเผยความกลัวที่ซ่อนอยู่ภายใต้หัวใจลึกๆของเขา

ราวกับว่าสัตว์ป่าที่ถูกทำร้าย อยากจะรีบรักษา แผลให้หายแบบนั้นเลย เลียแผลครั้งเล่าครั้งแล้ว แต่แค่ว่า แผลที่สัตว์ป่าเลียเป็นแผลตัวเอง แต่สิ่งที่ท่านโปเลียนั้นคือหน้าอกของเจ้าแกะน้อย

สัตว์เดรัจฉาน

ไม่ ยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานอีก

กู้ฮอนโกรธแล้ว!เล็บไปขุดใส่บนหน้าเขาเป็นแผล

“ด……เขาอดไม่ได้ที่จะครางออกมา เกือบลืม ไปเลย ผู้หญิงคนนี้เป็นเจ้าแกะน้อยซะที่ไหนล่ะ เธอเป็นแมวป่า คลุมด้วยหนังแกะแท้ๆ!

“เป๊หมิงโม่ ฉันบอกแล้วว่าไม่เอา! เธอพูดเสียงต่ำ ” ในความมืดนั้นประกายไฟความโกรธขึ้นมา เป่หมิงโม่หยุดหายใจ ราวกับว่าเวลาหยุดทุกอย่าง ไว้ในขณะนี้

ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจของต่างฝ่าย

นายลุกไปเลยนะ!”เธอทําลายความเงียบ ผู้ชาย คนนี้ถ้าไม่ใช้กำลังก็ไม่ร่วมมือด้วย!

“ไม่ลุก!”

เขาไม่ยอมลุก—— ให้ตายก็ไม่ลุก!

“นายต้องการจะทะเลาะอะไรกันแน่!”เธอรับ

อารมณ์ที่ไม่แน่นอน ไปไหนก็ไม่แน่ใจของผู้ชาย คนนี้ไม่ไหวแล้ว “ตอนนั้นนายบอกต้องการฉัน ทดแทนการแต่งงานหนึ่งเดือน โอเค เพื่อลูกแล้ว ฉันสามารถตกลงกับเงื่อนไขที่บ้าแบบนี้!และฉันก็รู้สึกซาบซึ้ง นายเคยบังกระสุนให้ฉันหนึ่งนัด แต่ ว่าเป้หมิงโม่ ฉันไม่สามารถอยู่แบบนี้กับนายได้อีก ต่อไปแล้ว……เมื่อนายกลับเมืองA ในสัปดาห์ที่ แล้ว แล้วทําไมไม่หายไปด้วยเลยในสัปดาห์นี่ล่ะ? นายรู้ใช่ไหมว่าทดแทนการแต่งงานเหลือแค่ สัปดาห์เดียวเท่านั้น นายทำไมไม่ให้ฉันใช้ชีวิต อยู่อย่างสงบในสัปดาห์นี่ล่ะ?”

เธอยอมรับ ตอนนั้นที่เขาไม่ซื้อผ้าอนามัยให้เธอ ดึกดื่น และยังถูกตำรวจจับไปผิดครั้งนั้น เธอทั้ง

รู้สึกขาและรู้ลึกซึ้ง

และเธอก็ยอมรับ ชั่วขณะนั้นที่เขาบังกระสุนให้ เธอ เธอก็เกือบจะหมดลมหายใจไปด้วยเหมือน

แต่ว่า……เธอก็รู้ชัดเจนว่า ผู้ชายคนนี้ที่ยอมทำ แบบนี้ ก็เป็นเพียงแค่ความฝันที่เขาสร้างให้ตัวเอง

เท่านั้น………

ความฝัน!

ใช่ มันคือความฝัน!

เขาสามารถหลับใหลได้ แต่เธอต้องตื่นมีสติเ เมื่อคิดถึงตรงนี้ ใจของกู้ฮอนก็รู้สึกตึงอย่างไร้

สาเหตุ

คําว่าเป้หมิงโม่สามคำนี้สำหรับเธอ ไม่เป็นเพียง แค่คุณพ่อของเฉิงเฉิงและหยางหยาง เขายังเป็น เพียง…….ผู้ชายคนเดียวในชีวิตเธออีกด้วย แต่สุดท้ายยังไงมันก็เป็นเพียงฝันร้าย…….. เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอรู้สึกก้ำกึ่ง

น้ำเสียงเริ่มอ่อนลง พูดราวกับอ้อนวอนว่า–
“เป้หมิงโป นายปล่อยฉันไปเถอะนะ ได้ไหม?” นิ้วมือที่เรียวยาวตันหน้าอดที่แข็งแกร่งของเขาไว้ ต่อต้านความใกล้ชิดของเขา เหมือนกับว่าแบบนี้ เธอถึงจะปกป้องเกราะป้องกันขั้นสุดท้ายในใจ

ของเธอ

“กู้ฮอน…….

ใจของเป้หมิงโมก็สั่นตาม ท่าทีก้าวร้าวในเมื่อกี้ก็ เริ่มอ่อนโยนลง

อดที่จะถอนหายใจไม่ได้ เขารู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ หญิงสาวตัวเล็กภายใต้ร่างของเขาทำให้เขาต้อง

คิดถึงตลอดเวลา

ปล่อยเธอไป?

อาจจะเป็นเมื่อสองปีก่อน เขาเคยคิดที่จะขอลูก คืน แต่ตอนนี้ เขาพบว่าที่แท้ตัวเองได้ลูกคืนแล้ว ไม่ได้มีความสุข เขาอยากได้มากกว่า….…….

นิ่งเงียบไปพักหนึ่ง ในความมืดนั้นราวกับประกาย แสงที่เฉียบคมในตาของเขา จากนั้น น้ำเสียงที่นิ่ง เย็นชาก็พูดขึ้นอีกครั้ง –

“กู้ฮอน ก็เป็นอย่างที่คุณพูดแหละ ทดแทนการ แต่งงานเหลือแค่สัปดาห์เดียวเท่านั้น และสิ่งที่ผม อยากได้ ก็คือสัปดาห์นี้ ทำไมถึงเวลานี้แล้วคุณ ยังต้องปฏิเสธผมอีก? เขาถอนหายใจเบาๆ “ช่วย ” อยู่เคียงข้างผมอีกหนึ่งสัปดาห์ หลังจากหนึ่ง สัปดาห์ ผมสัญญา……..ปล่อยคุณเป็นอิสระ…… อาจเป็นเพราะเป่หมิงโม่คิดไม่ถึงเลยว่า ทั้งชีวิตนี้ พูดคำว่า’ปล่อยคุณเป็นอิสระ’สี่คำนี้ แบบนี้! จะพูดยากราวกับว่ามีก้างปลาติดคอ คําพูดแต่ละคํา แทง ได้เจ็บปวดมาก

เธอเงียบไปพักหนึ่ง มองตาเขาในความมืด กัดริมฝีปากล่างโดยไม่รู้ตัว “งั้น…..นายประกัน ว่านายจะตามสัญญาเหมือนในตอนนั้น คืนลูก ให้ฉันคนหนึ่ง?”

“ใช่ ผมรับประกัน!”จุดนี้เขาไม่ลังเลเลยสักนิด “เธอเงียบอีกครั้ง ความตรงไปตรงมาของ เขาเธอไม่รู้จะตอบเขายังไงในครู่หนึ่ง ถ้างั้น พวกเราก็อย่าเสียเวลาอีกเลย กู้ฮอนเขาพูดไปด้วย ริมฝีปากก็ก้มลงอีกครั้งเขาทนมานานแล้ว จนกระทั่งรู้สึกว่าความอดทน ที่เขาทนในสัปดาห์นั้นเสียไปเปล่าๆงเทียน

จื่อดูความในใจของเขาออก ไอสารเลวนั้นดูออก ว่าผู้หญิงที่เขาอยากปกป้องคือใครกันแน่! เมื่อเป็นแบบนี้ สิ่งเดียวที่เขาสามารถทำได้ ก็

คือการปล่อย

แต่ทำไมในใจขณะนี้ เจ็บปวดเหมือนถูกสัตว์ป่า

กัดแทะอย่างนั้น?

ความสยิวของคนที่อยู่ใต้ร่างที่ไม่เคยมีมาก่อน เขาเกือบจะเหมือนเด็กน้อยที่เพิ่งจะเปิดซิงครั้ง แรก ความคาดหวังเร่งรีบและท่าทีที่หยาบ

กระด้าง……

เธอถูกความร้อนแรงของเขารุกอีกครั้ง…….. ดิ้นรน ต่อต้าน หรือว่ายอมรับ อดกลั้น?

สมองของเธอสับสนไปหมด

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ