ตอนที่433 เด็กที่อยากรู้อยากเห็น1

“ว้าว ที่แท้หนุ่มเทคนนี้ก็เป็นตัวจริงนี่เอง แม่หนู ดู แล้วหนุ่มเท่คนนี้กังวลเรื่องเธอมากเลยนะ ตกลงแต่งงานกับเขาเถอะ…….

“โอ๊ย คนหนุ่มสาวจะมีคารมคมคายบ้างก็เป็นเรื่อง ธรรมดา ไหนๆก็มาสานักกิจการพลเรือนแล้ว เซ็น ชื่อรับใบสมรสแล้วค่อยกลับไปเล่นคารมกันต่อที่ บ้านเถอะ เหอะๆ…….

“ใช่แล้วๆ แม่หนูอย่าก่อเรื่องอีกเลยนะ เขาก็สาม แหวนให้แล้ว เธอก็ตอบตกลงเขาไปเถอะนะ….” กู้ฮอนได้ยินคำพูดไร้สาระพวกนี้แล้วอยากกระอัก เลือด

คนขี้นินทาพวกนี้รู้เรื่องราวทั้งหมดดีหรือยัง จู่ๆก็ พากันเข้าข้างเป่หมิงโม่

“เงียบนะ พวกคุณจะไปรู้อะไร อย่ามาพูดสุมสี่สุ่ม ห้านะ” เธอโกรธจัดจนหันไปตะคอกใส่ฝูงชน

ทำให้ผู้คนพากันตะลึงงัน “ไอ้หยาผู้หญิงคนนี้เจ้าอารมณ์ไม่เบาเลย พูดนิต พูดหน่อยก็ไม่ได้”

ทำให้พ่อหนุ่มเท่คนนี้ลำบากใจจริงๆ อุตส่าห์ขอ แต่งงานอย่างดี ผู้หญิงคนนี้ก็สวยดีอยู่หรอก แต่ก็ คงไร้ซึ่งคุณธรรม…

สายตาเปีหมิงโม่น่ากลัวทันที เขาตะโกนขึ้นเสียง

ดัง——”ถ้าคนไหนกล้าว่าร้ายให้เธออีกประโยคเดี่ยว ฉัน

จะจัดการคนนั้นเอง”

ท่านไม่พูดขี่ขึ้น

ทุกคนเงียบกริบ

หัวใจของกู้ฮอนบีบแน่น

จากนั้น เขาก็ดึงไหล่ของเธอเข้ามาในอ้อมกอด

แล้วกระซิบข้างหูของเธอ “ยังไม่ไปอีกหรือ อยาก

ให้คนดูการแสดงต่อหรือยังไง” ครั้งนี้ เธอไม่ได้ขัดอะไร

เธอก้มหัวลง แล้วเดินตามเป้หมิงโม่ออกไปจาก สํานักงานกิจการพลเรือนอย่างรวดเร็ว……..

เหตุการณ์ความวุ่นวายของการจดทะเบียนสมรส ในที่สุดก็สิ้นสุดลง พอมาถึงรถ เป้หมิงโม่ก็หันมาแล้วคาดเข็มขัด

นิรภัยให้เธอ

การกระทําเล็กๆน้อยๆนี้ แต่ดูแล้วกลับเป็น ธรรมชาติมาก รับปากฉัน ไม่ต้องไปมาหาสู่กับ

หยินปู่ฝันอีกแล้วนะ หิม”

เสียงนุ่มของเขาดังขึ้นข้างใบหูของเธอ ทําเอา

เธอหายใจไม่ออก

“ไม่ได้ ตอนนี้เขาเป็นเจ้านายของฉัน ยิ่งกว่านั้น

อีกไม่นานฉันต้องเข้าร่วมการสอบตุลาการของ ศาลเมืองA และยังต้องขอคําแนะนําจากเขาด้วย”

สีหน้าเขาดูไม่ดี

เขาก๋านิ้วมือที่วางอยู่บนพวงมาลัยแน่น จนเริ่ม เห็นเส้นเลือด “ตราบใดที่แม่ของเขายังอยู่ เธอก็เลิกคิดที่จะเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลหยินได้เลย” บรรยากาศเย็นยะเยือกอย่างทันที

เธอเหลือบมองแหวนที่สะดุดตาบนนิ้วนางของเขา ใบหน้าเธอ ด “ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะแต่งงานกับ เขา ต้องขอบคุณที่วันนี้นายแอบส่งข่าวให้ท่าน นายหยินทราบ ไม่อย่างนั้นฉันก็ยังไม่รู้ว่ามันจะ จบอย่างไร แต่ว่าเป้หมิงโม่ ฉันไม่แต่งงานกับหยิน ปู่ฝัน ไม่ได้หมายความว่าฉันเป็นของนาย ฉัน ไม่ใช่ของของนาย

พอได้ยินเธอพูดแบบนี้ ความกังวลของเขาถึง

ค่อยๆคลายลง

มุมปากของเขาก็กระตุกขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ “รอให้ เธอได้รับใบอนุญาตทนายความ ก็ไม่ต้องทำงาน ที่นั่นกับหยินปู่ฝันแล้ว มาทำงานที่บริษัทของฉัน ในฐานะที่ปรึกษาด้านกฎหมาย…..

“ไม่จำเป็น” ไม่รอให้เขาพูดจบ เธอก็บอกปัดเขา

ความอับอายทั้งหมดที่เคยได้รับตอนเป็นเลขา ของเขา มันยังไม่พออีกหรือไง เธอจะกลับไปที่บริษัทของเขา เพื่อให้เขาได้มี

โอกาสทําเธออับอายขายหน้าอีกครั้งหรือไง เมื่อเวลานั้นมาถึง พวกเราคงจบความสัมพันธ์ใน ตอนนี้ไปแล้ว ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก” เธอพูด ด้วยเสียงเรียบ น้ำเสียงของเธอผ่อนคลายลง ความหมายก็คือ ถ้าหากการแต่งงานแทนสิ้นสุด ลง เธอและเขาก็ไม่จําเป็นต้องพบกันอีก ใบหน้าของเขาแข็งที่อเขาขมวดคั่วแน่น สตาร์ทเครื่องยนต์ แล้วขับออก

จากสํานักงานกิจการพลเรือน ฮอนมองออกไปนอกหน้าต่างรถ มองดูทิวทัศน์ ระหว่างทางที่คึกคักของเมืองA เธอรักเมืองนี้มาก แต่ทำไมเมืองนี้กลับทำให้เธอเจ็บปวด……….

ในคืนนี้ หลังจากกู้ฮอนกล่อมเด็กน้อยทั้งสองคน หลับ เธอก็ถือหนังสือกฎหมายเล่มหนา แล้วอ่าน ในยามค่ำคืน

ตอนที่อยู่เมืองซาบาห์ มันเหมือนความฝันที่

สวยงาม

กลับมาที่เมืองA ทุกอย่างก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม เธอต้องการสานต่ออาชีพในฝันของเธอ เพื่อเป็น

แบบอย่างที่ดีให้กับพวกเด็กๆ เวลาตีสอง จู่ๆเป่หมิงโม่ก็วิ่งมา

เขาเปิดประตูด้วยกุญแจสํารอง

เหมือนสามีที่กลับบ้านช้า มีกลิ่นแอลกอฮอล์ อ่อนๆโชยออกมาจากความเหนื่อยล้า

เขาเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นคนถือหนังสือนอนหลับ

อยู่บนโซฟา…….

สายตาที่เย็นชามาแต่ไหนแต่ไร พอมองเห็น ใบหน้าขาวและสวยหยาดเยิ้มนั้น สายตาของเขา

ก็อ่อนลงอย่างไม่รู้ตัว…..

เขาตรงไปล้างตัวที่ห้องน้ำ ออกมา แล้วอุ้มเธอขึ้น อย่างเบาๆ แล้วมุ่งหน้าไปยังบ้านหรูที่อยู่ตรงข้าม

ตอนแรกที่เขาซื้อมา ก็เพื่อที่จะได้อยู่ตรงข้ามกับเธอ หลังจากปรับปรุงใหม่เสร็จแล้ว ก็ยังไม่เคย

ได้เข้าอยู่เลย

ในที่สุด คืนนี้ก็ได้ใช้ประโยชน์สักที

ในความมืดสลัว ฮอนรู้สึกเหมือนร่างกายกำลัง

ลอยขึ้น ใจเธอรู้สึกไม่สงบ มือของเธอสัมผัสเข้า

กับวัตถุอบอุ่นอย่างไม่รู้ตัว คือแผ่นอกของเขา นั่นเอง เธอหลับตาลงเหมือนลูกแมว แล้วส่งเสียง

พิมพ์มา “อืม

มันร่างกายของเขาตึงแน่นขึ้น

เปลวไฟลุกโชนขึ้นอย่างฉับพลัน สองสามวันมานี้ ทั้งเรื่องของบริษัท เรื่องพ่อ แล้ว

ยังเฟยเอ๋ออีก…….. ทำให้เขายุ่งจนหัวหมุน ไม่มีเวลาที่จะได้อยู่กับ

เธอเลย

เข้าไปในห้องนอน แล้ววางเธอลงบนเตียงขนาด

คิงไซส์

แสงที่งดงามจากโคมไฟดอกกุหลาบ เขาจ้องมอง ใบหน้าที่ทําให้หัวใจของเขาเตนแรง นิ้วมือของ เขาลูบไล้ผิวที่นุ่มลื่นราวกับเครื่องแก้วของเธอ

เบาๆ……

“กู้ฮอน…หวังว่าความฝันนี้ จะไม่ตื่นขึ้นมาอีก

ตลอดกาล……

เขากระซิบ เอนกายลงอย่างห้ามใจไม่ได้ แล้ว

ประกบริมฝีปากของเธอ

คําคืน ที่เงียบสงัด