ตอนที่324 ต้องการแค่ลูก ไม่ต้องการแม่2

เธอนั่งติดหน้าต่างรถด้วยความโมโห หัน หัวออกไปนอกรถ ไม่มองเขา ไม่สนใจเขา ไม่ พูดอะไรกับเขาสักคำ

สงครามเย็น

นี่เป็นทางเดียวที่เธอจะสามารถเอาชนะ เขาได้

เป้หมิง โมเริ่มเครียด เส้นเลือดปูดออกมา

ผู้หญิงคนนี้มีความสามารถที่จะทำให้ เขาคลั่งได้ตลอดเวลา

เขาสูดลมหายใจเข้าลึก เขาลองทำตัว เองให้เย็นลง แล้วพูดขึ้นด้วยเสียงหนักแน่น

“เธอไม่พอใจเรื่องที่ฉันจะหมั้นกับเฟยเอ๋ อใชไหม”

เธอยังคงดื้อดึงไม่ยอมมองหน้า เขา นิ้วมือเธอ ด

เขามองเธอ ขมวดคิ้วแน่น แล้วพูดเสียง ตี๋า: “ถ้าฉันบอกว่า…….ถึงฉันจะหมั้นกับเฟยเอ๋อ หรือถึงขั้นแต่งงานก็ตาม แต่ความสัมพันธ์ของ พวกเราก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง…..เธอยังจะ โกรธฉันแบบนี้อยู่ไหม

“……..…. เธอเลิกมุมปากขึ้น รู้สึกเจ็บจมูกนิด หน่อย ไม่ยอมสนใจเขา

เขาถอนหายใจ เห็นท่าที่เย็นชาของเธอ แบบนี้ น้ำเสียงของเขาก็อ่อนลงอย่างไม่รู้ตัว “ที่จริงแล้ว…..เธอจะเป็นแม่ของลูกฉันตลอด ไป……ฮอน ถ้าเธอยินยอม ฉันจะทำเหมือนว่า สองปีนี้ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น พวกเราก็กลับ ไปเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง ดีไหม”

.” หัวใจเธอเย็นเยือก เธอบิดนิ้วมือ แล้วยังคงไม่ไหวติง

เขาขยับเข้าไปใกล้เธอ ค่อยๆดึงเธอเข้า มาในอ้อมแขน แต่รู้สึกว่าร่างกายของเธอยัง แข็ง ออยู่….

“ไม่ต้องเอาเรื่องของเฟยเอ๋อมาโกรธฉัน แล้วได้ไหม” เขาไม่ค่อยได้ใช้น้ำเสียงอ่อน โยนแบบนี้บ่อยนัก “ฉันซือตึกหลังเก่าที่เธอ เช่าแล้วนะ แล้วก็ย้ายไปอยู่บ้านตรงข้ามกับ เธอด้วย เธอยังไม่เข้าใจความหมายของฉัน อีกหรือ”

ฮอนกัดริมฝีปาก กําหมัดแน่น จน เล็บเกือบจะฝังลงไปในฝ่ามือ เธอยังคงไม่พูด อะไร

เขาขมวดคิ้วแน่น พลิกตัวเธอกลับมา บังคับให้เธอมองหน้าเขา

คิดไม่ถึงว่า เธอไม่ยอมสบตาเขาตรงๆ เลย

“ฮอน……” เขาพูดด้วยเสียงเบา นิ้วเรียว ยาวสัมผัสแก้มอันอ่อนนุ่มของเธอ แล้วเอา หน้าผากแนบกับหน้าผากของเธอ “อย่าโกรธ ฉันอีกเลยได้ไหม ฉันไม่ชอบให้เธอดื่มเหล้า จนเมา ไม่ชอบให้เธอไปเดทกับผู้ชายคน อื่น…..แม้ว่าเธอเคยหลอกลวงฉันมาก่อน แต่ ขอแค่เธอคอยอยู่ข้างๆฉัน ฉันจะทำเหมือนว่า ไม่เคยเกิดอะไรขึ้น พวกเราเริ่มต้นกันใหม่ เหมือนเมื่อก่อน ดีไหม……….”

เพลง

เสียงหัวใจเธอแตกสลาย

ครั้งนี้ ดวงตาใสของเธอเงยหน้ามอง ดวงตาที่ลึกเหมือนน้ำทะเลของเขาอยู่นาน

เธอหัวเราะเยาะหนึ่งครั้ง——

“เป้หมิงโม่ นายคิดว่าพวกเรายังจะกลับ ไปเป็นเหมือนเดิมได้อีกหรือ ย้อนกลับไปเป็น คู่นอนของนายเหมือนเมื่อก่อนหรือ เหอะ……. นายเห็นฉัน กู้ฮอนเป็นคนยังไงกันแน่ ไม่ นายเห็นฉันเป็นแค่ของเล่นชิ้นหนึ่ง เหมือน สัตว์เลี้ยงตัวหนึ่ง เวลามีความสุขก็เอาอก เอาใจ เวลาไม่มีความสุขก็ตอบโต้อย่างบ้า คลั่ง” ดวงตาของเธอเศร้าสลด “บางทีเมื่อ ก่อน ฉันก็โง่จริงๆ ฉันเคยหวังว่าจะมีชีวิตที่มี ความสุขกับคุณและพวกลูกๆ …แต่ท้ายที่สุด มันกลับกลายเป็นแค่ความเพ้อฝันของฉัน นาย จะแต่งงานกับใคร ก็เป็นอิสระของนาย ฉันจะ อยู่กับใคร ก็เป็นอิสระของฉัน”

ดวงดาเขาหวาดกลัว นิ้วมือแข็งที่อ “ทําไมเธอถึงสนใจเรื่องการแต่งงานถึงขนาด นี้ เพราะว่าฉันให้เธอไม่ได้หรือ เธอเลยไม่ ยอมอยู่ข้างๆฉันใช่ไหม

เธอจุกอก ดวงตาเป็นประกาย “ใช แล้วก็ไม่ใช่

ใช่ เพราะว่าเธอได้รับความทุกข์ทรมาน จากตระกูลกู้ตั้งแต่ยังเด็ก ทำให้เธอไม่ยอม เป็นมือที่สามเด็ดขาด ไม่ยอมใช้ชีวิตกับสามี คนอื่นได้

ไม่ใช่ ก็เพราะว่าเธอให้ความใส่ใจมาก ไม่ใช่เรื่องการแต่งงาน แต่เป็นสิ่งเดียวที่ผู้ชาย คนนั้นปฏิบัติต่อเธอ คือความรักที่ซื่อสัตย์ แต่เป้หมิงโม่ฝ่าฝืนข้อห้ามของเธอ

ทั้งหมด

เธอไม่สามารถอยู่กับเขาอย่างสับสน แบบนี้ไปได้ตลอดชีวิต

บางที ในช่วงเวลาที่เขาต่อสู้กับเธอใน ชั้นศาลเพื่อแย่งลูก เธอก็รู้ว่า ผู้ชายคนนี้——

ต้องการแค่ลูก ไม่ได้ต้องการแม่ ดวงตาของเป่หมิงไม่มีดสนิท

ถ้าต้องใช้การแต่งงานถึงสามารถขอให้ ผู้หญิงคนนี้อยู่ต่อได้ แล้วเฟยเอ๋อล่ะ

ตอนนี้ เขารู้สึกว่าเหมือนโชคชะตาจะ เล่นตลกกับเขา

ถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่ปรากฏตัวขึ้น เขาก็คิด ว่าชีวิตนี้คงจะเหงาอยู่คนเดียวไปจนแก่

ชีวิตเขาก่อนที่จะเจอกับกู้ฮอน ทุกอย่าง อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา ไม่เคยผิดพลาด และไม่เคยสูญเสียการควบคุม ถ้าปีนั่นเฟยเอ๋อไม่ประสบอุบัติเหตุ เขา คิดว่าคงได้กลายเป็นสามีภรรยากับเฟยเอ๋อไป นานแล้ว เขาคงใช้ชีวิตจืดชืดไร้รสชาติราวกับ สายนํ้าเช่นเคย ไม่มีการทะเลาะ ชีวิตที่ ปราศจากอารมณ์……..

แต่ตอนนี้ ถึงเฟยเอ๋อจะปรากฏตัวขึ้นตรง หน้าเขา เขาก็รู้สึกว่า ไม่สามารถกลับไปใช้ ชีวิตแบบเดิมได้อีกแล้ว ชีวิตที่เย็นชาและ สนใจแต่ตัวเอง

ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะผู้หญิงที่ชื่อว่ากู้ฮอน เพียงคนเดียว

เพราะเธอรบกวนจิตใจที่เงียบสงบของ เขา รบกวนจิตใจอันเยือกเย็นของเขา รบกวน ชีวิตที่เขาเคยคิดว่ามันราบเรียบเหมือน กระจก……

เขาลูบใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน แล้วถอนหายใจ——

“ฉันรับปากเธอ ว่าจะให้ทุกสิ่งที่เธอ ต้องการ ยกเว้นเรื่องการแต่งงาน ไปจนถึงสิ่ง ที่เฟยเอ๋อไม่มีวันจะได้รับตลอดชีวิตด…… “งั้นฉันต้องการลูก” เธอโพล่งออกมาขัด

คําพูดของเขา

เขาต้องการแค่ลูก ไม่ต้องการแม่ ถ้างั้น เธอก็ต้องการแค่ลูก ไม่ต้องการพ่อเช่นกัน

เขาพูดไม่ออก

คิ้วขมวดแน่น ความโกรธค่อยๆแทรกซึม ผ่านผิวหนังออกมาทีละนิด……..

เขาอยากบีบคอผู้หญิงคนนี้ด้วยตัวเอง จริงๆ

“เธอก็รู้ดีว่าไม่ได้” เขากัดฟันกรอด …..ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ถึงกลายเป็นแต้มต่อ ลูก…….…… อย่างเดียวของเขาไปแล้ว

“งั้นก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”

เธอหมดกำลังใจนานแล้ว สิ่งที่เธอ ต้องการที่สุด เขายังให้ไม่ได้ เธอไม่ไยดี แต่ ทว่าเขากลับสงสารให้ทานครั้งแล้วครั้งเล่า