กู้ฮอนนึกถึงจุดนี้ จงใจหักหน้า:”ฉันตีเขาก็ เพื่อให้เขาจําเอาไว้ ช่างทำให้อึดอัดใจมาก แต่ ตอนนี้ที่โกรธไม่ใช่เพียงเขาคนเดียวรวมถึงพ่อ เขาด้วย ทําให้ฉันอึดอัดใจด้วยทั้งนั้น

“พ่อ?” เฉิงเฉิงรู้สึกค่อนข้างประหลาดใจ แม่พึ่ง

ออกไปพ่อไม่ใช่เหรอ พ่อทำให้แม่โกรธเร็วขนาด

นี้เลยหรือ

“อย่าเอาผมไปพูดพร้อมกับพ่อโอเคไหม” หยาง หยางได้ยิน แม่เอาตัวเธอไปพูดพร้อมกับพ่อ ไม่ ยินยอมแล้ว

แต่ว่าหลังจากที่ทักท้วงเสร็จแล้ว หัวสมองของ

หยางหยางก็คิดอีกมุมหนึ่ง เฮ่เฮ่ ที่จริงพ่อก็ทำให้

แม่โกรธเหมือนกัน………

อดคิดถึงตัวเองไม่ได้ว่า เมื่อครู่แม่ถอดกางเกงฉัน เพื่อตีกัน แล้วแม่ก็ได้ถอดกางเกงพ่อเพื่อตีกันด้วย หรือไม่นะ?

หยางหยางคิดไป มุมปากเล็กๆยิ้มไปด้วย เขาเริ่ม คิดจินตนาการถึงฉากที่แม่กำลังตีก้นของพ่อ (ผู้แต่งแอบยกนิ้วให้กับหยางหยาง: ภาพนี้มันช่าง สวยงามเหลือเกินฉันยังไม่กล้าที่จะคิดถึงสภาพ

กู้ฮอนและเฉิงเฉิงมองหยางหยางอย่างกับโจร ผู้ร้าย ไม่รู้ว่าเขาเป็นแบบนี้แล้ว ยังมีเรื่องอะไรที่ ทำให้เขามีความสุขขนาดนี้โลกของผู้ใหญ่ทำให้เฉิงเฉิงสับสนจริงๆ เขาจ้อง มอง ฮอนแล้วถามอย่างระวัง “แม่เมื่อครู่นี้ไปหา พ่อไม่ใช่หรือ ทําไมถึงโกรธเขาล่ะ? กู้ฮอนนึกถึงสภาพที่เป่หมิงโมไม่สนใจตัวเอง

ทันใดนั้นก็รู้สึกโกรธขึ้นมาอีกครั้ง เธอจับมือเล็กๆของเฉิงเฉิงไว้ เอาเรื่องที่ตัวเอง เสี่ยงชีวิตไปช่วยเป่หมิงโม่และเฟยเอ๋อ และเรื่อง ที่เป่หมิงโม่ ไม่สนใจตัวเองพูดอย่างละเอียดอีก รอบ

เสียงพูดของกู้ฮอนจบลง หยางหยางทนไม่ไหว เริ่มที่จะช่วยแม่ที่ถูกรังแกหรือไม่ยุติธรรม:

“พ่อทําเพื่อผู้หญิงที่น่าเกลียดคนนั้น กล้าที่จะ รังแกแม่ ถ้าเป็นฉันก็จะไม่ช่วยเขา ให้เขาถูกเผา เป็นไก่ย่างถึงจะดี “ถึงแม้หยางหยางถูกแม่ตีจน คุณบวม แต่ว่าลึกๆในใจเขาก็ยังค่อนมาทางแม่ เฉิงเฉิง ไม่มีความคิดเห็นอะไรเลย นิสัยที่สงบนิ่ง ทำให้เขาฟังเรื่องราวทั้งหมดจบลงแล้ว เริ่ม วิเคราะห์เรื่องราวทั้งหมด

หลังจากวิเคราะห์เสร็จ เฉิงเฉิงจ้องมองกู้ฮอน “แม่ แม่อาจจะเข้าใจผิดพ่อแล้วล่ะ” เมื่อกู้ฮอนได้ฟัง อึ้งไปชั่วขณะ: ผิดเขาล่ะ” “ทำไมฉันถึงเข้าใจ

“เอ๊ะเอ๊ะ เปหมิงซิเฉิง พ่อพูดอะไรและทำอะไรกับ แม่เธอก็รู้เหรอ ทำไมถึงเข้าใจผิดเขาล่ะ ปกติแล้ว เขาก็หาเรื่องฉันอยู่บ่อยๆ ตอนนี้ยิ่งมาหาเรื่องแม่ อีก ฉันว่าเขาเตรียมที่จะไล่พวกเราออกไป เพื่อที่ จะแต่งงานกับผู้หญิงที่น่าเกลียดคนนั้นอย่างสมใจ “หยางหยางทนความเจ็บปวด แล้วพลิกตัว มานั่งบนโซฟา พูดด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง เฉิงเฉิงมองหยางหยางด้วย วขมวด เจ้าน้องชาย คนนี้นี่มุงดูไม่พอแล้วยังจะยุแยงอีก ไม่ควรพูดถึง

เรื่องส่วนตัวและนินทาคนอื่น “เป่หมิง หยาง ดูเหมือนแผลที่ก้นของเธอหาย

ดีแล้วใช่ไหม เรื่องของพ่อแม่เธอไม่ต้องมาพูด เลย” เฉิงเฉิงจ้องมองหยางหยาง สายตาที่เปล่ง ประกายเหมือนกับเป่หมิงโม่ที่เต็มไปด้วยความ เย็นชา แม้กระทั่งน้ำเสียงที่ดุดันของเขาก็ยังเห มือนเป่หมิงโม่มากเลยทีเดียว

…..หยางหยางตกตะลึง รู้สึกตกใจกับแรง กระตุ้นอย่างฉับพลันของเฉิงเฉิง

กู้ฮอนรู้สึกตกตะลึงเช่นกัน เห็นเฉิงเฉิงราวกับเห็น ด้านหลังของเขาที่มีร่างเงาที่สูงใหญ่และหล่อ ล่า-เป้หมิงโม่

เฉิงเฉิงยังไม่รู้ตัว เขาพูดต่อไป:”แม่ แม่บอกว่าข้าง นอกไฟแรงมาก แต่ว่าเมื่อถึงชั้นสองกระดาน บันไดกําลังถูกไฟลุกไหม้แล้ว”

กู้ฮอนมองไปที่เฉิงเฉิง แล้วก็พยักหน้า เฉิงเฉิง วิเคราะห์ต่อ: ฉันคิดว่าเหตุผลที่พ่อทำเช่น

นี้ ก็เพราะว่าเขากังวลว่าแม่วิ่งขึ้นมาอาจจะถูกไฟ คลอก หรือแม้ว่ามันอาจจะไม่ถูกไฟคลอก แต่หาก พื้นกระดานบันไดพังลงมา ถ้าเป็นเช่นนั้นแม่ก็จะ ตกลงมาได้รับบาดเจ็บ”

กู้ฮอนฟังไปด้วย สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เสียง หัวใจกำลังเต้นตุ๊บๆ ทำไมตัวเองถึงคิดไม่ได้ล่ะเฉิงเฉิงพูดต่อ “ฟอเลือกที่จะไม่รับการช่วยเหลือ และยังไม่ต้องการให้แม่ได้รับอันตรายใดๆ ฉันคิด ว่า ถ้าตอนนั้นพ่อกล่อมให้แม่กลับมา แม่คงจะไม่ ทิ้งพ่อไว้ ดังนั้นเขาจึงพูดคำพูดที่ไม่น่าฟังบางคำ ออกมา จุดประสงค์คือทําให้แม่โกรธแล้วเดินจาก

เฉิงเฉิงกล่าวมาทุกคำพูดล้วนมีเหตุผล แต่หยางหยางฟังไม่เข้าหู:”ฮ้อ เป่หมิงซิเฉิง คำพูด ดีๆ กเธอพูดหมดแล้ว เธอเติบโตกับพ่อมาตั้งแต่ เล็ก แน่นอนว่าเธอจะต้องพูดเข้าข้างเขา”

ฟังคำพูดของเฉิงเฉิง กู้ฮอนนึกขึ้นได้ว่า เป่หมิงโม่ เคยบังกระสุนให้กับตัวเองจนได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้มาพบกับเหตุเพลิงไหม้ เป้หมิงโม่ไม่อยาก ให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บใดๆ เขายินดีที่จะเลือก

จุดจบเอง

“แม่ แม่เป็นอะไรครับ”

ในขณะนี้ดวงตาของกู้ฮอนเต็มไปด้วยน้ำตา เธอไม่สามารถปล่อยให้เป่หมิงโม่เกิดเรื่อง ไม่ว่า เค้าจะใช้คำพูดเย็นชากับฉันแค่ไหน แม้ว่าจะต้อง ใช้ชีวิตตัวเองเข้าแลกก็ตาม ต้องให้เขาปลอดภัย กลับมา

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ กู้ฮอนเช็ดน้ำตาบนใบหน้า เตรียมที่จะออกจากห้องใต้ดินอีกครั้ง

แต่เมื่อเธอยืนขึ้น เพิ่งจะเดินไปถึงประตูห้องใต้ดิน รู้สึกแข็งที่อไปทั้งตัว

ตรงหน้าของเธอปรากฏเงาที่คุ้นเคย ผู้ชายที่รูป ร่างสูงใหญ่หล่อ เดินตรงเข้ามาหาเธอทีละก้าว