“เมื่อคืนยังเอาไม่พอเหรอไง? ก็เริ่ม แล้ว?”

มีเสียงที่แทบห้าวอยู่บนศีรษะ

ในพูดของโม่ความเล่น ตลกอยู่สามจุด มีข้อเสีย อย่าง

สองจุดและ

กู้ฮอนแตะแผลบนหน้าอกของเขา จับแผลนั้น อย่างแรง “คุณภาคภูมิใจเถอะ! ความภาคภูมิใจก็ เหลือเพียงห้าวันแล้ว! คุณ เฮย !” เธอกัดฟันเดือนเขา เมื่อผ่านไปวัน เธอก็จะได้

เป็นอิสระอย่างสมบูรณ์

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขากระตุก มือใหญ่จับมือ เรียวของเธอไว้ และพูด: “เรียกนี้ ฉันให้เธอ เรียก แต่ หยางไม่ได้

เธอเย็นชา เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความ ประหลาดใจ เหมือนมองมนุษย์ต่างดาว มองเขา สักพัก “เป้หมิงโม่ คุณช่างซ่อนความเป็นชาวนา

ไว้ในหัวใจของเจ้าของบ้านจริงๆ… เฮยถ่? กู้ฮอนนึกถึงคุณผู้เขียน

โดยคุณลูซุนในปีนั้น ไม่เพียงหัวเราะต่ำๆ ผู้ชาย คนนี้ก็อนุญาตให้เธอเรียก

เขาฉีกมุมปากเล็กน้อย เธอได้ประสบกับสิ่งที่เขา ได้ประสบมา ยิ่งสามารถเข้าใจ เขา การ เป็นคนเรียบง่ายไร้เดียงสาและมีความสุข เป็น เรื่องยากมากแค่ไหนแล้วเธอยอมอยู่กับคนชาวไร่ชาวนาไหม?” เขา ถามเสียง

แน่นอน!เธอไม่ได้คิด

ในมุมมองของเธอ ฐานะของสามีเป็นยังไงไม่ สําคัญ ดีกับเธอถือเป็นสิ่งที่สุด

เขาแอบดีใจ คิ้วที่เรียวยาวยกขึ้นอย่างอดไม่ได้ หัวสมองเริ่ม อธิบายภาพลักษณ์ของเธอที่ยืนอยู่ในทุ่งภายใต้

พระอาทิตย์ตกดิน…

“ฉันมองว่าปีนั้น คุณป้าฟางเลือกที่จะหนีมากับ ชาวชนบทนั้นถูกแล้ว คุณดูตระกูลเป่หมิงของ พวกคุณสิ ไม่มีใครมีชีวิตที่มีความสุขได้เท่าเธอ” เธอเหมือนจะคิดมาก “อืม…ไว้วันหน้าฉันก็จะใช้ ชีวิตให้มีความสุขกับผู้ชายชาวบ้านที่ซื่อสัตย์ ได้ยินแล้วถือว่าก็ไม่เลว

…ใบหน้าของคุณที่เพิ่งปรากฏรอยยิ้มก็ ต้องหยุดลง

มือใหญ่บีบเธอแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว! ดูแล้วท่านจะรักใคร่

“ฝันหวาน!” เขาตะคอกไป เขากลับอยากจะดูว่า ‘ผู้ชายชาวบ้าน’ คนไหนกล้าขอเธอแต่งงาน!

“หึ! คุณดูถูกฉันเหรอ? หน้าตาอย่างฉัน ออกไป โชว์แขนโชว์ขาให้ผู้ชายชาวบ้านนิดๆหน่อยๆ ก็ หลงใหลจนวิญญาณกลับหัวกลับหาง!” เธอกำลังจินตนาการว่าตัวเองได้หาชาวบ้านที่ทั้ง คําทั้งแก่ทําท่าทางสาว ก็แอบตัวสั่น

“งั้นเหรอ?” เขาลงเสียง เผยให้เห็นเสน่ห์ที่อันตราย…

ดวงตาหยกสีตา ประกายพล

“งั้นให้ฉันลองเช็คดูว่าแขนและน่องเล็กๆของเธอ

จะน่าปีติยินดีแค่ไหนกัน…. “ชุด…” เธอสูดลมหายใจ “เป้หมิงเฮยกู่ คุณพอได้

รึยัง…อืม….” เสียงถูกเขาครอบงำโดยสมบูรณ์

ในบ้านมีที่มีหมอกในตอนเช้า ความปรารถนาอัน แรงกล้าของเขาทำกับเธออีกครั้ง

บางที เธอยอมรับว่า ความชอบ-ความรัก เป้หมิง ไม่เป็นมืออาชีพของมืออาชีพอย่างแน่นอน

คุณป้าฟางเล่าเรื่องราววัยเด็กของเป่หมิงไม่ให้ เธอ ซึ่งได้ทิ้งความทรงจําไว้ในใจของเธอไม่มาก

ก็น้อย

และเธอไม่ต้องการเกลียดเขา

แม้ว่าสิ่งที่เขาทำจะอุกอาจ แต่การเกลียด เป็นเรื่องที่เหนื่อยหน่าย เธอไม่

ต้องการเหมือนเขา ทีมีแต่เงาของความเกลียดชัง

ในชีวิต

ห้าวัน

ห้าวันสุดท้ายแล้ว

เป้หมิงโม่ หากการแต่งงานเป็นความฝันของคุณ ก็ขอให้คุณฝันให้ยาวนานไม่ตื่นขึ้นมา

หา-”

ทันใดนั้น ก็มีเสียงแหลม ดังขึ้นมา

ได้ทําลายความเงียบสงบในยามเช้าของบ้านไร่ท่านโม่ผู้กำลังเมามายกับความอ่อนโยนในชนบท ประสาทก็ตึงขึ้นมา!

หยุดการเคลื่อนไหว และลุกขึ้นมาจากบนตัวขอ

งฮอนอย่างประณีต “เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?” กู้ฮอนก็ได้ยินเสียงดัง

มาจากข้างนอก หัวใจจึงกระวนกระวายขึ้นมา อย่างอดไม่ได้ เป้หมิงโมได้ลุกขึ้น

ลงจากเตียงแล้ว การ เคลื่อนไหวที่รวดเร็วในการสวมใส่เสื้อผ้าแต่ก็ยัง

มีความสง่างามคงอยู่ จูบปากของเธออย่าง รวดเร็ว เหมือนเอาใจเธอ “ฉันจะออกไปดู!

กู้ฮอนมองแผ่นหลังของเขาเดินจากไปอย่าง ลอยๆ นิ้วมือได้สัมผัสตรงริมฝีปากที่เขาได้ทิ้ง ความอบอุ่นไว้…

เธอดูผิดไปรึเปล่า?

ในสายตาของเขาเมื่อครู่ ได้เห็นสายตาความรัก ใคร?

ใจสั่นเล็กน้อย เมื่อนึกถึงพวกเด็กๆ เธอยิ่งไม่กล้าคิดมาก รีบสวม เสื้อผ้า และรีบวิ่งออกไป…

“เฉิงเฉิง? หยางหยาง?”

กู้ฮอนตะโกนเรียกตลอดทาง ร้อนใจขึ้นเรื่อยๆ ระหว่างทางมีแต่คนงานในบ้านไร่ที่กำลังวิ่งอย่าง ตื่นตระหนก

เธอหยุดคนงานคนหนึ่งไว้ รีบถาม: “ถามหน่อยค่ะ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?”คนงานเป็นคนชนบท ได้พูดภาษาถิ่นประโยคที่ เธอไม่เข้าใจ

เวลา —

“อ๋อ..ฉันยังอยากจะนอน —” เสียงของหยางหยาง ดังขึ้น

เธอมองไป เห็นสองมือของเป่หมิงโม่อุ้มลูกไว้ เดิน มาทางเธอด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

เธอตะลึงเบาๆ

เห็นเพียงหยางหยางที่ขี่คอของเป่หมิงโม่ ขยับตัว ไปมา เห็นได้ชัดว่ายังไม่ตื่นนอน

ดูเหมือนว่าเจ้าเด็กนี่จะลืมไปว่าเมื่อคืนไอ้แก่คนนี้ ได้ตีก้นของเขาไป

เฉิงเฉิงตื่นแล้ว แต่ท่าทางก็ไม่ต่างอะไรจากการ ตื่น ในความทรงจําของเขา พ่อเคยกอดเขาแบบนี้ ไหม?

ในสายตาของกู้ฮอน พ่อลูกสามคนราวกับได้

เหยียบสายรุ้งเดินมาถึงตรงหน้าของเธอ เธอสาบานว่า ในชีวิตนี้เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็น ผู้ชายคนนี้ ใช้มือข้างเดียวอุ้มลูกชายไว้

ลูกชายทั้งสองเหมือนเขามาก… เป้หมิงโม่เดินเข้ามา วางเด็กทั้งสองลง มองเธอ

ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม พูดสั้นๆว่า: “คุณป้าเกิดเรื่อง แล้ว ฉันไปดูเธอก่อน!” คุณป้าฟางเกิดเรื่อง? กู้ฮอนตะลึง!