กลับได้ยินกู้ฮอนพูดอีกครั้ง—

“รอให้เจอผู้ชายที่เหมาะสม ฉันก็จะมีน้องสาวแม่ เดียวกันแต่ต่างพ่อให้พวกเขาสองพี่น้อง” เธอยิ้มเบาๆ ประโยคเบาๆที่พูดออกมาจากปาก ของเธอ ราวกับหวานเหมือนน้ำผึ้ง

โดยเฉพาะรอยยิ้มบนใบหน้าสวย ราวกับเปล่ง ประกายแสงสีขาว นั่นเป็นออร่าความรักจากคน

เป็นแม่

“นี่..” คุณป้าฟางอึ้งไปชั่วครู่

มองดูใบหน้าของเป้หมิงโม่ที่เปลี่ยนเป็น

หม่นหมองทันที

น้องสาวคนละพ่อ?

เฟยเอ๋อที่น้ำตาคลอเบ้า ก็ต้องหยุดชะงัก แทบจะ หัวเราะออกมา และถอนหายใจโล่งออกอย่างแรง

“แล้วเธอ…” หยางหยางคางที่ค้างไว้หลายวินาทีในที่สุดก็หุบ

ลง ปากเล็กๆที่เต็มไปด้วยน้ำมันก็รีบยิ้มออกมาอย่าง สดใสทําให้คนหลงใหล

ในปากยังมีกลิ่นของน่องไก่ติดอยู่ พูดไม่ชัดเจน “แม่จริงเหรอ? จะมีน้องสาวให้เราอีกใช่ไหม? เย้ มันเท่ห์เกินไปแล้ว!” รอยยิ้มของหยางหยาง เปล่งประกายจนแทบจะ

ทําให้เป้หมิงโมตาบอดได้ฮอนตอบกลับรอบยิ้มที่สดใสของลูกชาย และ พูดอย่างเอ็นดู “มีน้องสาวให้มาตุมหนู จะได้ลด

ปัญหาให้แม่ลงบ้าง! คำพูดของเธอ ทำให้หัวใจที่กำลังลุกไหม้ของเป็น

มิง ไม่อย่างไม่ต้องสงสัย

ร้อนระอุ

แต่คุณขายไม่เป็นคนอย่างไร วางฟอร์มไม่มีใคร เหนือกว่าเขา!

ทั้งๆที่ใบหน้าที่หล่อเหล่านั้นกระตุกไปทั่วแล้ว แต่ คุณชายยังคงวางมาด ทําเป็นเย็นชา และแสร้ง หาต่างๆ

ดูเหมือนคุณป้าฟางที่ดูเป่หมิงโม่เติบโต ทำไมจะ ดูไม่ออกถึงความคิดของเป้หมิงโม่?

เพียงแค่เจ้าเด็กโม่คนนี้รักศักดิ์ศรีเกินไป แม้ว่า คนที่เป็นคุณป้ามีใจอยากจะช่วยเขา เขารู้ว่า ความรักไม่สามารถบรรจุเม็ดทรายได้เพียงครึ่ง เม็ด

ในขณะนี้ เฟยเอ๋อก็คือเม็ดทรายเม็ดนี้ และยังเป็น เม็ดที่ใหญ่มาก คุณป้าฟางส่ายหน้าถอนหายใจ ไม่มีทางเลือก

นอกจากพูด “หยางหยาง คุณป้ารู้สึกว่า ลูกที่พ่อแม่เดียวกัน

ความรู้สึกจะดีกว่านะ”

สายตาของคุณป้าฟางกลับมองไปที่กู้ฮอน กู้ฮอนยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติ “คุณน้า แบบนี้ก็

ไม่แน่ เด็กบางคนไม่มีความสัมพันธุ์ทางสายเลือด ก็มีความรู้สึกดีๆต่อกันได้เช่นกัน””เมื่อเป็นเช่นนี้…” ใบหน้าหล่อเหลาแก้มอมชมพู

ของเฉิงเฉิง ยิ้มเล็กน้อย มีความสดใสเล็กน้อย แต่ก็ยังพูดอย่าใจเย็นว่า “งั้นผมก็ไม่รังเกียจที่จะ มีน้องสาวแบบนี้หลายคน”

สวยงาม

คําพูดนี้พูดได้ตรงใจกู้ฮอนมากจริงๆ

เธอมองลูกชายด้วยความชื่นชม ในเวลานี้ เธอดี มากที่ลูกชายทั้งสองยืนอยู่ข้างเธอ

อย่างไรก็ตาม สายตาที่เยือกเย็นคู่นั้นของเป่หมิง

โม่ ก็ทรุดลงทันที

เขาเหลือบมองเฉิงเฉิงอย่างเงียบๆ ในเวลานี้เด็ก คนนี้เมฆนั้นเบาและลมแรง สมถะ ดูสดชื่น ได้เขา

มาเต็มๆ! แต่ทำไม เขาถึงยิ่งดูยิ่งขัดตา?

หยางหยางพูดไปเรื่อยก็ช่าง คิดไม่ถึงว่าเฉิงเฉิงก็

จุดไฟด้วย!

ยกคิ้วขึ้น เขาลงเสียงต่ำเผยถึงความอันตรายที่ แอบแฝง “เฉิงเฉิง กินอิ่มรึเปล่า?” ความหมายในคำพูด: กินอิ่มแล้วไม่มีอะไรทำ เริ่ม กลัวว่าโลกจะไม่วุ่นวายแล้ว?

“…”เฉิงเฉิงเงียบไม่พูดอะไร ในเวลานี้ เขารู้ดีว่าจะ

ไม่สะบัดตา งของพ่อ กลัวจะกลายเป็นอาหาร แน่นอน เฉิงเฉิงรู้ดีกว่าใคร ยังมีเด็กโง่อีกคนที่จะ เป็นอาหารสัตว์แทนเขา

แน่นอน หยางหยางก็หันไปตะโกนใส่เป้หมิงโม “เฮ้อฉันจะบอกว่าคนแก่อย่างคุณ อย่ามาแทรก ได้ไหม! เรากำลังพูดคุยปรึกษาเรื่องแม่มีน้องสาวให้เรา ทําเรื่องนกของคุณไป ?”

ทําเรื่องนกของคุณประโยคนี้ของหยางหยาง จี้ จุดถึงผู้ชายหลายคน

และยังเป็นการจี้จุดที่เจ็บปวดที่สุด!! เพราะกู้ฮอนจะคลอดน้องสาวต่างพ่อให้ แน่นอน

ว่าไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ ‘นก’ ของเป่หมิงโม่จริงๆ….

แน่นอน หน้าผากของผู้ชายนั้นปกคลุมไปด้วย เมฆตา!

วางมาดสง่างามอะไรกัน ความเย็นชาที่สูงส่ง ถูก คําพูด ไม่เกี่ยวอะไรกับ ‘นก’ของเขาคำนี้ของ หยางหยาง ฉีกละเอียด!

” หมิง หยาง!”

ความคุ้นเคยนี้ เสียงที่น่าขนลุก ออกมาจากปาก

ของเป้หมิงโม่ทีละคำ ทำให้คนที่นั่งอยู่ต้องตึงเครียดขึ้นมา

แน่นอน นอกจากหยางหยางแล้ว เจ้าเด็กคนนี้

ไม่มีประสาท ดังนั้นเขาก็ไม่มีทางเป็นโรคทาง ประสาท ตัวอย่างเช่นโรคประสาท?(เอ่อ เป็นตลก ที่ไม่ตลก _!)

ทันใดนั้น ร่างสูงใหญ่ของเป้หมิงโม่ก็ลุกขึ้นมา แขนยาวก็ยกร่างเล็กของหยางหยาง “ดูแล้วถึง เวลาที่ต้องสั่งสอนนาย อะไรเรียกว่าเคารพพ่อ และรักแม่แล้ว!”

เมื่อพูดแล้ว ก็ยกหยางหยางขึ้นมา แล้วแบกออก

ไปข้างนอก!การกระทํา ช่างรวดเร็ว ช่างโหดร้าย แล้วช่าง แม่นยำเกินไป!

ในความมึนงง หยางหยางก็เหมือนเข้ากระต่ายตัว น้อย ถูกเป้หมิงไม่ใช้มือลาก รีบหมุนออกไปอย่าง รวดเร็ว.

เร็วจนกู้ฮอนไม่ทันได้ตั้งตัว เธอไม่คาดคิดว่าเป็น มิงโม่จะระเบิดออกมาท่ามกลางสถานการณ์แบบ

นี้

นี่ไม่เหมาะกันนิสัยของเจ้านั่นเลย! คนที่สูงศักดิ์ สง่างามเย็นซามีเหตุผลหายไปไหนแล้ว? “เป้หมิงโม่ คุณหยุดนะ คุณจะทําอะไรหยางหยาง

กู้ฮอนต้องการลุกขึ้นมาหยุด แต่กลับถูกคุณป้า ฟางกดมือไว้ คุณป้าฟางส่ายหน้าให้เธอ ยิ้มแล้ว พูด “แล้วแต่พวกเขาเถอะ บางเรื่อง ให้พวกเขาใช้ วิธีของผู้ชายจัดการเถอะ”

กู้ฮอนขมวดคิ้ว ต่อหน้าคุณป้าฟาง เธออดทนไว้ มองหยางหยางถูกเขาทารุณกรรม คนเป็นแม่จะ ทนได้อย่างไร?

คุณป้าฟางเห็นถึงความกังวลของเธอ “มามามา นั่งลง ให้พวกผู้ชายทั้งสองไป เรามาทานต่อ…” กู้ฮอนควบคุมอารมณ์ไว้