…”เธออดไม่ได้จึงตะโกนออกมา

ร้องไห้ไร้น้ำตา!

ทําไมถึงไม่มีใครได้ยินเธอตะโกนเลยเหรอ?

ทำไมถึงไม่มีใครมาช่วยเธอผู้หญิงที่ใกล้จะโดน ฉกความบริสุทธิ์ไป? (แม้ว่าความบริสุทธิ์ของเธอ จะถูกทำลายด้วยน้ำมือของผู้ชายคนนี้ตั้งนาน แล้วก็ตาม)

ความนุ่มนวลของเธอ ความดิ้นรนของเธอ กระตุ้น ฮอร์โมนเพศชายของเขาอย่างบ้าคลั่ง กระตุ้น ความมุ่งมั่นของเขาที่จะเอาชนะ

“หยุด…หยุด…อืม…” การต่อต้านของเธอเห็นได้ ชัดว่าไม่สามารถหยุดยั้งเขาได้ กลิ่นทุ่งหญ้าผสมกับกลิ่นพืชนานาพันธุ์ที่หอม จับ

สติของเขาได้อย่างรวดเร็ว

“ฮอนเอ๋อ เธอบอกฉัน แบบไหนถึงจะสามารถเอา เธอให้พอ?” เขาบ่นเบาๆ

ผู้หญิงคนนี้ เขาไม่เคยพอ เหมือนเสพติดก็ไม่ปาน สะบัดกลิ่นอายของเธอไม่

ออก

เขาใส่ใจอะไรได้ไม่มาก หลังกองฟางนี้ อย่างไม่

เกรงใจ

ใช้ชีวิตชาวนาชาวไรที่เรียบง่าย เหมือนกับคุณป้า ที่ตัดขาดจากทางโลก โยนความโศกเศร้าและ ความเสียใจทั้งหมดไว้ข้างหลัง ดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ยอดเยี่ยม ชมสายัณห์ของพระอาทิตย์ตกดิน มือข้างหนึ่งจูงภรรยา มืออีกข้างจูงลูกไว้ มีเงาสูง ภายใต้แสงอาทิตย์ตกดิน นั่นเป็นความฝันที่เขา หวังไว้แต่กลับไม่สามารถไปถึงได้

และวันนี้ ความฝันของเขากำลังจะเป็นจริง มียอนเอ่อ และยังมีลูกชายฝาแฝด

ในเขตชนบทนี้ กำลังจะตระหนักถึงชีวิตที่สงบสุข ที่เขาใฝ่ฝัน แม้ว่า ความฝัน จะสั้นกว่าที่คิดไว้

ขอบคุณ? กู้ฮอนขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจสิ่งที่ผู้ชายคน นี้พูดขอบคุณกับเธออย่างไม่มีเหตุผล? เขาควร ขอโทษเธอถึงจะถูก

เป็นเวลานาน กู้ฮอนถึงจะมีสติกลับมา

เธอกลั้นหายใจ อย่างไม่น่าเชื่อ “ไม่ใช่หรอกมั้ง!

เป่หมิงโม่ ที่แท้ความฝันของคุณคือการเป็น

ชาวนา!!”

เธออยากจะหัวเราะเยาะเขาจริงๆ!

สถาปนิกอัจฉริยะของเทพผู้กล้าหาญในสาย ของคนภายนอก

ผู้นําอันดับต้นๆของบริษัทเปีหมิงอยากเป็น

ชาวนา!

คุณแกล้งฉันเล่นเหรอ!

คุณเป็นตระกูลของบริษัทเป่หมิงรู้ไหม?

แสงสุดท้ายของพระอาทิตย์ตกดินถูกปกคลุมค่ายเวลากลางคืน

ในบ้านไร่มีคว้นอาหารลอยขึ้นมา ข้างนอกทาง เดินมีแสงสว่างของโคมไฟ มีเสียงหัวเราะของคน ดื่มด้งออกมาเบาๆ ในห้องหนึ่ง อาหารถูกเสิร์ฟบนโต๊ะแล้ว

“กรุบกรุบ คุณบอกว่าเป็นคุณป้าของผม?” หยางหยางกัดปีกไก่ทอดไปด้วย และพูดไม่ค่อย ชัดเจนจ้องมองคุณยายใจดี

คุณป้าฟางยิ้มพยักหน้า ลูบหัวของหยางหยาง ด้วยความเอ็นดู “เป็นครั้งแรกที่หยางหยางได้เจอ คุณป้าใช่ไหม? พ่อของหนูก็จริงๆเลย ไม่น่าเชื่อ ถือ ดูหนูสองพี่น้องสิปีนี้ก็เจ็ดขวบแล้ว เพิ่งจะพา

มาให้ยายแก่เจอ” พูดเสร็จ คุณป้าฟางก็ตบบ่าของเฉิงเฉิงๆที่นั่ง

ข้างๆอย่างเบามือ “คนหนึ่งเรียกเฉิงเฉิง อีกคน เรียกหยางหยาง อนั้นสุดยอดมาก มา ให้คุณป้า มาดูหน่อยสิ… โหย่ว พี่น้องสองคนหน้าตาเหมือน นมาก…

คุณป้าฟางยิ้มไม่หุบปาก เห็นได้ชัดว่ารอยตีนตา

ตรงหางตาอ่อนโยนเป็นพิเศษ “คุณป้าเป็นน้องสาวของคุณปู่เหรอ?” เฉิงเฉิงเงย

หน้าขึ้น ถาม

“ใช่” คุณป้าฟางพยักหน้าด้วยความเอ็นดู “แล้วทําไมคุณปู่ถึงไม่เคยพูดถึงคุณป้า?” เฉิงเฉิง สงสัย

รอยยิ้มบนมุมปากของคุณป้าฟาง แข็งที่อเล็ก น้อย จากนั้นก็อ่อนลงมา “เพราะว่าปีนั้นคุณป้าทําเรื่องที่ทำให้ตระกูลเปหมิงไม่พอใจ ถูกตระกูล เปหมิงไล่ออกจากบ้าน “ดังนั้นคุณปู่ของหนูกับ ฉันให้ตายยังไงก็ไม่เจอกันอีก”

ทำเรื่องที่ทำให้ตระกูลเปหมิงไม่พอใจ?” หยาง หยางถามอย่างประหลาดใจ “เพราะว่าคุณป้า ผสมพันธุ์หมูอยู่ที่นี่เหรอ?”

เมื่อคุณป้าฟางได้ยิน ก็หัวเราะออกมา “ไม่ใช่ผสม พันธุ์หมู แต่เป็นเลี้ยงหมู แต่หยางหยางทายถูกได้ ครึ่งหนึ่ง เพราะว่าคุณป้าไม่สนใจคําคัดค้านของ ครอบครัว หนีมาที่นี่กับคนในตอนที่ไม่มีอะไรเลย ดังนั้นจึงมาอยู่ที่นี่เลี้ยงหมูทำไร”

“แล้วคุณลุงชาวชนบทคนนั้นล่ะ?” หยางหยางก็ กัดปีกไก่ทอดอีกค่า

“เขาน่ะ…” มีความเศร้าภายในแววตาของคุณป้า ฟาง “จากไปหลายปีแล้ว หากเขายังอยู่ ต้องชอบ พวกเธอสองพี่น้องอย่างแน่นอน”

“คุณป้า…”

เฉิงเฉิงสังเกตได้ถึงความเศร้าของคุณป้าฟาง

“คุณป้าไม่เป็นไร ต้องขอบคุณพ่อของพวกเธอ หลายปีมานี้คอยดูแลคุณป้ามาโดยตลอด เฟยเอ๋อนั่งอยู่อีกด้านของโต๊ะ ฟังบทสนทนาของ คุณป้าฟางและเด็กฝาแฝดสองคนนั้นอย่างเงียบๆ ภายในใจ ที่แท้หญิงชราคนนี้เป็นคุณป้าแท้ๆของ เป้หมิง โม

ทันใดนั้นในใจของเฟยเอ๋อก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้น มา

หากเธอไม่ได้สแบถามเกี่ยวกับการเดินทางของเป้หมิงไม่ก่อน หากก่อนหน้านั้นบนทางด่วนเธอ ขวางเขาไว้ไม่ทัน เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะพลาด อะไรไปบ้าง!

เธอมีลางสังหรณ์ใจว่า คุณป้าฟางคนนี้ที่เคยถูก ตระกูลเป้หมิงไล่ออกจากบ้าน และบ้านไร่แห่งนี้ที่ ห่างไกลจากความวุ่นวาย สำหรับเป้หมิงโม่แล้ว ต้องมีความสําคัญเป็นพิเศษ

“คุณป้า”

เป้หมิงโม่เดินเข้ามา ได้ยินเสียงหัวเราะของคุณ ป้าฟางและลูกๆ

“คุณป้าฟางเงยหน้าขึ้น “โมโม่ มาแล้วเหรอ” ตาม มาด้วย คุณป้าฟางมองผู้หญิงที่เป้หมิงโม่จูงมา เข้ามาด้วย

แก้มของผู้หญิงนั้นอมชมพู ทำให้มีเสน่ห์ แต่การแสดงออกของผู้หญิงคนนี้ ดูท่าทาง เหมือนไม่พอใจ

“ฮ่าฮ่า โมโม่ ไม่ต้องถามก็รู้ว่าคนนี้คือแม่ของเฉิง

เฉิงและหยางหยางใช่ไหม?”

“ใช่ครับ คุณป้า” เป้หมิง โม่เม้มริมฝีปาก ดวงตาสีเข้มเปล่งประกาย

นั่นเป็นสีหน้าความภาคภูมิใจของผู้ชายหลังจาก ได้ทําอะไรสักอย่างแล้ว มือกู้ฮอนที่ถูกเขาลากไว้ บิดมือของเขาด้วยความโกรธ เกลียดจนอยากจะหักของเขา!