ตอนที่ 456 ปล่อยมือเหมือนถูกมีดบาดใน

ใจ2

“ไม่……ควรพูดว่าเราไม่เคยเริ่มต้นกัน ด้วย ……. หยินปู้ฝันยิ้มพูด ฮอนได้แต่เงียบ

หยินปู้ฝันใช้มือเช็ดหน้าตัวเอง เพื่อให้ความ คิดกลับมายังโลกความเป็นจริง “บางทีผมควร ออกห่างจากคุณตั้งแต่รู้ว่าหยางหยางเป็นลูก ของเ ห ง ……..แต่ว่าฮอนฮอน ผมห้าม ความรู้สึกตัวเองไม่ได้จริง ๆ ทําไมผมถึงชอบ คุณ……..ทําไมผมถึงรักคุณ……..

“ฉันขอโทษนะ……..ฝัน….. เธอนึกถึงครั้ง

แรกที่เจอหยินปู้ฝัน ตอนนั้นเขากำลังเล่นกับ เด็กผู้หญิงในระเบียงทางเดินใต้ตึกนั้น เขาที่ เหมือนคนไม่เต็มในวันนั้น ซึ่งวันนี้เขากลาย เป็นทนายที่มากความสามารถไปแล้ว

คำขอโทษจากเธอคําเดียว ทําให้เขาหน้าซีด ไปเลย

เหมือนเขารู้จุดจบนี้มาแต่แรกแล้ว แต่ไม่กล้าสู้ กับความจริงเท่านั้น………

” ผมอยากถามคําถามสุดท้ายจากคุณ ได้ไหม หยินปู่ฝันถามอย่างจริงจัง

“อืม ถามสิ”

“ถ้าหากว่า……..ผมหมายถึง หากว่าผมเป็นคน

ได้เจอคุณก่อน คุณจะรักผมไหม

กู้ฮอนเงยหน้าขึ้นแล้วมองดวงตาที่ลึกซึ้งของ

เขา

“ก็อาจจะ”

จากนั้น เธอก็มอบกอดที่อบอุ่นให้กับเขา

ถ้าโชคชะตาสามารถเลือกได้ เธอคงจะเลือก ความรักที่ไม่ต้องเจ็บปวดขนาดนี้หรอก

หยินปู้ฝันรู้สึกตกใจเหมือนกัน แต่ก็รับกอดเธอ

ไว้แน่น ๆ

“จริงเหรอครับ” เสียงเขาแหบแห้งทันที ด้วย สายตาที่ซาบซึ้ง “ต่อให้คุณจะโกหก ผมก็จะ

เชื่อคุณ”

“ติ๊งต๊อง เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมดีแล้ว” เธอพูดเสียงเบา ๆ เหมือนที่ผ่านมา มีความ สุขมากกว่าไม่ใช่เหรอ” อยู่ๆ เขาก็เงียบลง

ในใจกำลังนึกคิด ว่าเหตุใด อะไรทำให้ความ สัมพันธ์ระหว่างเขาสองคนต้องกลายเป็นการ ทําตัวล่ามากและความเศร้าใจไปแล้ว เพราะเขาตั้งใจจะคบกับเธอด้วยสถานะที่เป็น แฟนกัน แต่เธอกลับถอยไปหนึ่งก้าว จึงทำให้ เขาสองคนกลายเป็นแบบนี้

บางที อากจะถึงเวลาที่เขาจะกลับไปสถานะ

เต็มแล้วล่ะ…….

หยินปู้ฝันสูดหายใจเข้าลึก ๆ ……

“ไม่ เราต้องเป็นผู้ชายที่เข้มแข็งที่สุด ต้องเห็น คุณมีความสุข ต้องเห็นคุณกับลูก ๆ มีความ สุข……” หยินฝันพูดไป แต่น้ำตาก็คลอไป….. การปล่อยมือครั้งนี้ เหมือนถูกมีดทิ่มแทงจิตใจ แต่หยินฝันก็ไม่มีทางเลือกแล้ว

ไม่เพียงแต่แม่ของเขารับความรู้สึกนั้นไม่ได้ และเขาก็รู้อย่างชัดเจนว่า คนที่กู้ฮอนรักไม่ใช่

ตัวเขาหรอก……..

“ฮ่า ๆ ขอบคุณนะ ปู้ฝัน” เธอถึงรู้สึกผ่อนคลาย

แล้วยิ้มออกมา ในถนนที่รถวิ่งผ่านไปมา หยินฝืนกอดเธอไว้

นานมาก

*

ทันใด………..

เสียงรถเบรคดังขึ้นในถนนเมือง S รถสปอร์ท แลมโบกินี่ขับผ่านมาจอดอย่างรวดเร็วตรง หน้าของกู้ฮอนและหยืนปู้ฝัน

สีหน้าที่ตึงเครียดของเป้หมิงโมรีบก้าวลงจาก รถนั้น

เข้ามาถึงตัวหยินปู้ฝันในอย่างรวดเร็ว แล้วใช้ แรงกระชากเขาที่กำลังโอบกอดกับตัวขอ

งกู้ฮอนออกไป ตามด้วย………

กําปั้นที่รุนแรงชกไปตรงหน้าของหยินฝัน

จนทําให้เขาล้มทั้งยืน

แทบจะไม่ทันตั้งตัว

“โอ้ย…… ปู่ฝัน…..” กู้ฮอนกรีดร้องเสียงดัง ทําให้คนผ่านไปมาสนใจ “เป่หมิงโม่ คุณ

ทําร้ายคนอื่นแบบนี้ได้ไง” เธอกำลังจะเข้าไปพยุงหยินฝัน แต่ถูกเป่ มิงโมดึงแขนไว้แน่น ๆ แล้วพูดเสียงต่ำ “ให้ ตายเหอะ เมื่อคืนคุณเพิ่งรับปากผม แต่วันนี้คน กลับกอดกับผู้ชายคนอื่นแล้ว คุณคิดว่าผมเป็น วิญญาณงั้นเหรอ”

“ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดนะ…… กว่าสถานะ ของเธอกับหยินปู้ฝันจะกลับมาเป็นเพื่อนกัน เหมือนเดิม แต่นี่กลับถูกเขาคนนี้ก่อกวนอีก แล้วมันเป็นยังไงล่ะ กอดกันกลางถนนอย่าง ” เปิดเผยแบบนี้ คุณให้ผมคิดยังไงล่ะ” สายตา เขาโมโหมาก

“เปิดแค่เพื่อนกัน กอดกันไม่ได้เหรอ” เธอจ้อง เขาไว้ “คุณเข้าในยากจริง ๆ “

เธอยังไม่ยุ่งเรื่องระหว่างเขากับซูยิ่งหวั่นเลย แต่เขากลับโทษเธอโดยไม่ฟังเหตุผลอะไร เป้หมิงโม่โกรธจนเหงื่อแตก “หยินปู้ฝัน ผมจะ เตือนคุณไว้ ขอแค่เธอเป็นผู้หญิงของผมแค่ วันเดียว ทั้งชีวิตของเธอก็ต้องเป็นผู้หญิงของ ผมคนเดียว ผมหวังว่าจะไม่เห็นคุณแตะต้อง เธออีก ไม่งั้น……ผมจะให้ตระกูลหยินได้หาย สาบสูญจากโลกนี้แน่นอน

“เป้หมิงไม่ นายมันกระจอก ไม่พอใจอะไรมา เคลียร์กับข้าคนเดียวสิ เรื่องอะไรต้องไปยุ่งกับ แม่ขา จะบอกนายนะ ถึงแม้ข้าจะไม่ได้ฮอน ไปครอง นายก็อย่าหวังได้ครองเหมือนกัน คน น่าสงสารอย่างนายแบบนี้ สมควรไปอยู่ในถ้ำ คนเดียวแล้วล่ะ ไม่คู่ควรได้รับความรักดี ๆ จาก

เธอ……”

“สารเลว” คำว่า ‘น่าสงสาร คำเดียว เป๊หมิงโม่

ถึงกับหัวร้อนขึ้นมาทันที

เธอกำลังจะเดินเข้าไปต่อยหยินปู้ฝันอีก แต่ถู กกู้ฮอนห้ามไว้ “ปู่ฝัน คุณอย่าพูดต่อเลย รีบ กลับไปเถอะ……

“กลัวเหมือนเต่าหัวหดนั้นไม่ใช่นิสัยผมหรอก เป่หมิงโม่ แน่จริงเข้ามาลองกันสักตั้ง” หยิน ฝันลุกขึ้น เช็ดรอยช้าที่โดนชกเมื่อกี้

“ได้ อยากลองดี วันนี้กูจะสั่งสอนให้มึงกลับไป

ฟ้องแม่”

เป่หมิงโม่ดึงแขนออกจากกู้ฮอน แล้วเข้าไป ตรงหน้าหยินฝันอย่างรวดเร็ว ชายที่เป็นผู้ใหญ่ทั้งสอง ได้ลงไม้ลงมือชก ต่อยกันกลางถนนนั้น

“คุณบ้าไปแล้ว……. กู้ฮอนตกใจ และไม่

สามารถหยุดเขาได้

จากนั้น หยินปู้ฝันก็โต้ตอบเป่หมิงโม่โดยไม่มี ความเกรงกลัว “หยุดตีกันได้แล้ว เป้หมิงโม่หยุดเดี๋ยวนี้นะ ถ้า

ไม่ฟังฉันจะเรียกตำรวจแล้วนะ…… ผู้คนเดินผ่านไปมาในถนนนั้น ก็รีบหยิบมือถือ ออกมาถ่ายไว้แล้วพากันลงโซเชี่ยล

ให้ตายเถอะ สมัยนี้ ไม่มีเวลามาห้าม แต่มี เวลาถ่ายรูปลงโซเชี่ยล……

แม้ว่าหยินปู้ฝันจะเป็นคนเสียเปรียบทาง

ร่างกายเล็กน้อย แต่ร่างกายเป้หมิงโม่ยังมี บาดแผลเก่าที่ยังไม่หายดี แล้วแผลเก่านั้นก็ แตกอีกครั้งจนทำให้เลือดไหลทะลุเสื้อผ้าเขา

ออกมา…….

กร็ง ๆ ๆ…..

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในกระเป๋ากู้ฮอน ในขณะที่ใจจดใจจ่อ ฮอนรีบหยิบมือถือออก มา แล้วเห็นสายเข้าจากลัวเฉียว “ฮัลโหล ฮอนเหรอ ตอนนี้เธออยู่ไหน ทำไม เสียงดังจัง