ตอนที่ 421 ขอบคุณฟ้าดิน1

เป้หมิงโม่อุ้มฮอนมาจนถึงชายหาด ลมทะเล สด นพัดผ่านผมเธอปล้วสบาย

กู้ฮอนหันหน้าไป

เส้นขอบฟ้าบรรจบกันกับท้องฟ้าสีครามในที่ ห่างไกล ก้อนเมฆสีขาวลอยเอื่อยเฉื่อย นก นางแอ่นกางปีกโผบินร้องเพลงอยู่เหนือผิวน้ำ

ทะเล หมุนวนจนกลายเป็นการเคลื่อนไหวที่ งามล้ำระหว่างโลกและสวรรค์

เธอแอบอิงอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างขึ้ เกียจ หัวเราะพลางเอ่ยถาม “คุณไม่รู้สึกหรือ ว่าชายหาดที่เมืองซาบาห์สวยงามมากกว่า

เมือง A”

เขากอดเธอเบาๆ คางวางอยู่บนศีรษะเธอ มอง

ไปยังที่แสนไกล

พระอาทิตย์ตกดินย้อมเมฆบนผืนฟ้าให้เต็มไป ด้วยสีแดง ย้อมโขดหินที่อยู่ใกล้ๆให้กลายเป็น

สีแดง เรือใบลอยอยู่บนผิวน้ำราวกับประดับไป ด้วยเกล็ด ทองระยิบระยับ ท้องทะเลกว้างใน ตอนนี้ถูกย้อมด้วยสีชมพูกุหลาบชั้นหนึ่ง

งดงามมากจริงๆ

แต่เขากลับรู้สึกว่า “สู้เมือง A ไม่ได้”

“อา? ทําไมล่ะ”

เขาเชยคางของเธอขึ้นเบาๆ มุมปากยกยิ้ม ว ร้ายอย่างคลุมเครือ “เพราะว่าชายหาดแห่งนั้น

มองไปยังใบหน้าที่ยิ่งหล่อเหลาของเขาเมื่อ อาบย้อมเป็นสีแดงจากพระอาทิตย์ดก หัวใจ ของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ

นึกถึงเรื่องสองปีก่อนหน้านี้ขึ้นมา ภาพเขา คลอเคลียอยู่กับเธอที่ชายหาดในคืนวันเกิดคืน

แล้วก็เป็นคืนนั้นเอง ที่เขามอบของขวัญที่ งดงามที่สุดในชีวิตให้กับเธอ…วน้อย ในเวลาเดียวกันหลังจากความอ่อนโยน ระหว่างเขาและเธอในคืนสุดท้าย วันถัดไปเธอ ก็พาหยางหยางบินไปออสเตรเลีย

นับจากนั้น พวกเขาก็เดินไปในทิศทางตรงข้าม กัน เขาเกลียดเธอเป็นอย่างมาก…….

จู่ๆ ฮอนก็รู้สึกล๊าคอตีบตันอยู่บ้าง “เป๊หมิงโม่ คุณบอกว่า หลังจากคืนนั้นจะให้ของขวัญกับ ฉันหนึ่งอย่าง มันคืออะไร”

“เขาเงียบไปชั่วครู นัยน์ตาฉาบทับด้วย ความเศร้าเสียใจบางๆชั้นหนึ่ง จูบไปที่แก้ม ของเธออย่างอ่อนโยน พิมพ์เสียงเบา ไม่มี แล้ว….

หลังจากที่เขารู้ว่าเธอทิ้งเขา หนีตามไปกับ เป่หมิงยี่เฟิงในวินาทีนั้น เขาก็ทำลายภาพวาด จิตรกรรมฝาผนังที่จะมอบให้เธอรูปนั้นทิ้งไป

หมดแล้ว!

แม้ว่าสุดท้ายจะเข้าใจว่าเดิมเธอแค่พาลูกชาย หลบหนี ทว่ายังคงทำให้เขาโกรธจนไม่

สามารถคุมตัวเองได้

ที่แท้แล้วเธอก็หลอกลวงเขามากมาย มากมายขนาดนั้น………

“ขอโทษ……

” เธอพูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน

เขาจิตใจตึงเครียด รับรู้ได้ว่าเธอเบียดเขามา

ในอ้อมแขนล็กกว่าเดิม……. ลมทะเลอันนุ่มนวลพาให้คลื่นทะเลคลื่นแล้ว คลื่นเล่ากระทบเข้ากับหาดทราย หนุ่มสาวบน ชายหาดหยอกล้อกันอย่างมีความสุขภายใต้ แสงอาทิตย์

ชั่วเวลานี้ พวกเขาล้วนไม่มีใครพูดอะไรอีก ราวกับเป็นสัญญาณลับระหว่างกัน ไม่ยินยอม ที่จะให้ความเจ็บปวดเคียดแค้นในอดีตมา ทําลายความงดงามในตอนนี้……..

อดยอมรับไม่ได้ว่า การสร้างความฝันของเป่ห มิงโม่นี้ประสบความสําเร็จพอสมควร แม้กระทั่งเธอก็เกือบจะลุ่มหลงไปกับมัน ไร้สิ้น หนทางจะปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ…. ทว่าความรู้สึกของเธอ ราวกับพระอาทิตย์ ตกดินอย่างไรอย่างนั้น แม้ว่าพระอาทิตย์ ตกดินจะงดงาม แต่ทว่าก็ใกล้กับช่วงพลบค่ำ ทุกช่วงเวลาแห่งความงดงามที่อยู่ด้วยกันกับ เขา นั้นมีขอบเขตเวลาอยู่ที่หนึ่งเดือน ค่อยๆ ลดลงทุกนาทีทุกวินาที

ภายในสมองปรากฏภาพใบหน้ายิ้มแย้มได้ เคียงสาของตัวน้อยผ่านเข้ามา เธอเอ่ยทอง ในใจอย่างเงียบๆ

ขอโทษด้วย เป้หมิงโม่ ให้อภัยฉันที่ยังมีความ ลับเล็กๆต่อคุณอีก จําเป็นต้องปิดบังคุณ

จริงๆ ……

ยามค่า น

เมื่อกลับไปถึงโรงแรม เธอนอนหลับสนิทใน อ้อมแขนของเขาบนเตียง…….

ภายใต้อาการสะสมสะลือ จู่ๆเธอก็รู้สึกได้ว่ามี บางส่งขยับยุกยิกไปยุกยิกมาบนหน้าอกของ

เธอ เบาๆ คันๆ

“อือ……” เธอมง่า โบกมือลงไปตาม

จิตใต้สํานึก

เพียะ

“ซี้ด……” เสียงสูดปากดังขึ้น

เธอลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว ยื่นมือไปเปิดไฟ

ข้างเตียง

ถึงจะเห็นสภาพหน้าอกของเธอในตอนนี้ ที่แท้

ก็คือศีรษะของไอ้หมอนี่ เป่หมิงโม่คนโง่! ความเย็นพัดผ่านหน้าอกวูบหนึ่ง ค่อนข้าง หนาวเย็น!

“เป้หมิงโม! คุณมันปีศาจราคะ กล้าที่จะสอบ

จู่โจมฉัน!”

เธอรีบกระชับเสื้อคลุมชุดนอนอย่างรวดเร็ว ไม่ ให้สวนงดงามเปิดเผยแม้แต่นิดเดียว

แล้วขยับตัวออกไม่ให้เขาเข้าใกล้

สีหน้าท่าทาง ป้องกันไฟไหม้ ป้องกันขโมย

ป้องกันปีศาจราคะ!

“กู้ฮอน…..” เป้หมิงไม่เผยนัยน์ตาเย้ายวน เสน่ห์ เอ่ยกระซิบเสียงเบา “ผมต้องการ…….

“ไม่ได้!” เธอเอ่ยด้วยคำพูดและท่าทางที่เต็ม

ไปด้วยเหตุผล ถึงแม้ว่าจะลุ่มหลงไปกับการ พะเน้าพะนอเอาใจของเขา ก็ไม่ได้หมายความ ว่าเธอจะไม่มีสติ เธอไม่ใช่ภรรยาของเขา!

“ผมตรวจสอบแล้ว คุณสะอาดแล้ว…… เขา

ขยับไปทางเธอนิดหน่อย

เธอก็ถอยไปร่มเตียงอีกนิด

สีหน้าพูดไม่ออก สารเลว คุณกล้า….” แอบ ตรวจสอบเธอ! ส่วนเธอก็กลับลืมไปว่าต้อง สวมผ้าอนามัย…… “กู้ฮอน อย่าปฏิเสธผมเลย….…… เขายื่นแขน ออกมาบังคับโอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขน ทวาระหว่างเธอดิ้นรนไปมาก็โดนเข้าที่ บาดแผลจนทำให้เจ็บ “ซี๊ด เธอตกใจจนเก็บไม้เก็บมือกลับมา ทำให้คุณ

เจ็บหรือ”

ใครใช้อาการบาดเจ็บของเขา มาจากการขวาง

รับแทนเธอล่ะ

“อืม….” เขาซุกเข้าหาเธอราวกับเป็นสุนัขตัว

เล็กที่กระโจนเข้าใสอ้อมแขนของเธอที่สูง ตระหง่าน สูดกลิ่นหอมของเธอ “กูฮอน ท่า อย่างไรดี ผมทนไม่ไหวที่มีคุณนอนอยู่ข้าง กาย แต่กลับทําอะไรไม่ได้……..คุณรู้หรือไม่ว่า นี่มันเป็นเรื่องที่ทรมานมากขนาดไหนสำหรับ

ผู้ชายปกติคนหนึ่ง……..

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่เขาทุ่มเท ความคิดจิตใจประคองเอาไว้ในอ้อมกอด จิตใจเธอตึงเครียด “ถ้าอย่างนั้นคุณคิดอย่าง

ไรกับเฟยเอ๋อของคุณล่ะ”

ชั่วเวลานั้น บรรยากาศหยุดชะงักในทันท์ เขาขมวดคิ้วโดยจิตใต้สำนึก จ้องมองไปที่เธอ เงียบๆ กับเธอ ปฏิบัติต่างจากคุณ!” อย่างน้อย เขาก็ไม่มีแม้กระทั่งความปรารถนา ที่จะจูงมือกับเฟยเอ๋อ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่อง การสัมผัสอื่นๆ

ภายในใจเธอหัวเราะเพื่อน ใช่แล้ว กับเฟยเอ๋อ เขาแต่งงานถูกต้องตามประเพณี ส่วนกับเธอ กลับเป็นตัวแทนแต่งงานแทนผู้อื่น ลักไก่ ขโมยหมา ทําอะไรผิดศีลธรรม

“เป้หมิงไม่…….. เธอเอ่ยถามเสียงสั่น หลัง

จากที่ทําอย่างนั้นกับฉันแล้ว คุณยังแตะต้องผู้ หญิงคนอื่นอีกหรือเปล่า”

ราวกับรับรู้ได้ว่าคำถามนี้ช่างโง่เง่า เธอจึงรีบ เอ่ยต่อว่า “ช่างมันเถอะ ถือซะว่าฉันไม่ได้

ถาม……”

พูดพลางเขยิบตัวออกมา ต้องการจะหันหลัง ให้กับเขา กลับถูกเขากอดแน่นยิ่งขึ้น

“ไม่!” เขาตอบออกมาโดยแทบจะไม่ต้องคิด คุณก็รู้ว่าผมเป็นพวกรักความสะอาดเป็นอย่าง มาก…….. ก็รู้ว่าผม นชอบเพียงแต่กลิ่นของ คุณ…….ก็รู้ว่าผมต้องการครอบครองคุณ

มาก……..ฮอน คุณควรจะรู้ว่า……..ผมอยากจะ

เสียงอ่อนโยนของเขา กระตุ้นปลายเส้น

ประสาทของเธอ…….

กดักๆ ปราการป้องกันหัวใจของเธอราวกับ ถูกบางสิ่งพุ่งเข้าใส่จนเป็นรูโหว่รูหนึ่ง

เขาพุ่งชนเข้ามาทั้งแบบนั้น เข้ามายึดครอง

หัวใจของเธอ

เขากระซิบพลางประทับริมฝีปากอุ่นร้อนลง

มา

ทีละนิดทีละนิด ทะนุถนอมและเอาอกเอาใจ สัมผัสใกล้ชิดจากผ่านผิวของเธอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ