ตอนที่ 416 จะขอบคุณก็ยกร่างกายให้ผม

เป็นเพราะประโยคนี้ทำให้หัวใจของเธอยังคง เต้นระรัวอย่างไม่สามารถควบคุมได้….. ชายหนุ่มผู้หล่อเหลาเย็นชาแบบนี้ กลับ ปกป้องคุณสุดชีวิตในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้า ขวาน พูดจริงๆว่า ถ้าไม่ซาบซึ้งเลยก็คงโกหก แต่ว่า ความรู้สึกซาบซึ้งแบบนี้ มักจะทำให้เธอ รู้สึกไม่สบายใจ…….

เธอหวาดกลัวที่จะสนทนากับเขาในหัวข้อนี้ต่อ หรือไม่ก็เธอกลัวตัวเองว่าจะตายอยู่ในหลุมฝัง ศพแห่งการแต่งงานแทนผู้อื่นแห่งนี้ หนึ่ง เดือนหลังจากนี้ก็ปีนออกมาไม่ได้แล้ว อดทนต่อความเจ็บปวดในใจ เธอรีบเปลี่ยน

หัวข้อสนทนา

“เป้หมิงโม่ คุณจะไม่ให้อภัยคุณป้าหวีหรูเจี้ย จริงๆหรือ ฉันดูออกว่า…….หลายปีมานี้เธอใช้

ชีวิตอย่างยากลำบาก.………. “เขาเงียบขร่ม ร่างกายแข็งเกร็งอย่าง

ชัดเจน

เธอพูดต่อไปว่า “แท้จริงแล้ว มองในมุมของผู้ หญิง ฉันเข้าใจเธอไม่มากก็น้อย……..แม้ว่าในปี นั้นการที่เธอทอดทิ้งคุณนั้นจะใจร้ายจริงๆ แต่ ว่ายกตัวอย่างเปรียบเทียบนะ หลังจากผู้หญิง คนหนึ่งถูกคนเหยียดหยาม แล้วยังอุ้มท้องอีก คุณคิดว่าเธอจะไม่ทุกข์ทรมานหรือ เดิมทีเธอ ก็มีชายหนุ่มที่รักกันอยู่ เพียงแค่ชั่วข้ามคืน

ความสุขก็ถูกทําลายลง คาดว่าความรู้สึก นั้น…….น่าจะทุกข์ใจเป็นอย่างมาก

“………….. เป้หมิงไม่ยังคงเงียบขรึมต่อไป ราวกับ ว่ากู้ฮอนรู้สึกได้ถึงความรู้สึกเย็นเยียบที่แผ่ ออกมาจากในร่างกายของเขา เธอกอดเขาแน่นโดยไม่รู้ตัว

“ไม่ใช่การเหยียดหยาม!” จู่ๆเขาก็เอ่ยขึ้นมา

“อา?”

“เป็นคุณพ่อของผมที่ดื่มเหล้าเมา เพราะว่า คิดถึงภรรยาที่เสียชีวิตเป็นอย่างมาก ถึงได้ บังคับครอบครองเธอหลังจากแต่งงาน……. เขาอธิบายด้วยน้ำเสียงหนาวลึกและแข็งทื่อ เขาให้ความสําคัญกับ หลังจากแต่งงาน สอง คํานี้ ซึ่งหมายความว่า แต่เดิมหวีหรูเจี้ยก็ไม่ได้ ปฏิบัติหน้าที่ในฐานะภรรยาอย่างสุดความ

สามารถ

แต่ทว่า เขาก็เกลียดชังบิดาเ

หวีหรูเจี๊ยไม่ได้รักเขา ทำไมเขาจะต้อง

แต่งงานกับเธอด้วย

แต่ว่าคุณป้าหวีหรูเจียไม่ได้รักคุณพ่อของคุณ นินา……ทําแบบนี้ ไม่เท่ากับว่าทำให้เธอยิ่ง เกลียดคุณพ่อของคุณมากยิ่งขึ้นหรือ” เธอ ทอดถอนใจ “เธออาจจะทําเรื่องราวผิดพลาด แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่ามือของเธอขาดไปได้ อย่างไร แม้ว่าจะไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงพูดว่าเธอ ต้องการจะฆ่าคุณ……..แต่ว่าเป้หมิงโม่ ในเวลา เดียวกันกับที่คุณเกลียดคุณแม่ของคุณ หัวใจ ของคุณไม่ใช่ว่าก็รู้สึกทุกข์ใจด้วยหรือ” เธอยังคงจําได้ตลอดว่า สองปีก่อนหน้านี้ใน คืนนั้น เขากอดเธอไว้ในอ้อมกอดแน่น บอก กับเธอว่า วันนั้นคือวันครบรอบวันตายของคุณ แม่ ความรู้สึกเศร้าเสียใจแบบนั้นโกหกใครไม่

ได้.

ทว่าเมื่อมองย้อนกลับไป ก็เพิ่งจะรู้ว่าชายหนุ่ม ผู้นี้ เดิมก็รู้ว่ามารดาของตัวเองยังมีชีวิตอยู่ แต่ กลับยินยอมที่จะคิดว่าเธอเสียชีวิตไปแล้ว แต่ต่อให้คิดว่าเธอตายไปแล้ว ทำไมถึงได้ เศร้าเสียใจขนาดนั้นในวันครบรอบวันตายของ

เธอกันล่ะ

ผู้ชายที่ซับซ้อน ที่มีความขัดแย้งคนนี้ ความ รู้สึกที่เขามีต่อหวีหรูเจี้ย คาดว่าน่าจะเป็นทั้งรัก ทั้งเกลียดผสมปนเปกันสินะ

“ถ้าอย่างนั้นท่านปู่เป่หมิงล่ะ เขาต่างหากที่ เป็นคนต้นเรื่องที่ทำผิด” เธอถอนหายใจเบาๆ คุณยุติธรรมกับคุณป้าหวีหรูเจี๋ยหน่อย…..

“เขาช่วยรับมีดแทนผมไปหนึ่งครั้ง” เขาเงียบ ไปชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างอึดอัด

“อะไรนะ” เธอตะลึง “ใครช่วยรับมีดแทนคุณ

นะ”

“คุณพ่อผม…… จู่ๆเสียงของเขาก็แหบแห้ง “ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นต้องการจะเอามีดแทงผม เขาช่วยรับแทน……..

กู้ฮอนตกตะลึง.…

มิน่าเปหมิงโม่ถึงไม่ได้เกลียดชังบิดาของเขา

มากนัก

จะว่าไป ชีวิตคนเราก็คงซับซ้อนแบบนี้ล่ะมั้งนะ เรื่องราวของความรู้สึกนั้นหมุนวนซับซ้อนสลับ

ไปมา

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเป่หมิงเจิ้งเทียนที่เป็น คนเริ่มต้นทําผิด กลับได้รับการอภัยจากเป่หมิง โม่ แม้ว่าเขาจะยังแค้นเคืองบิดาของเขา ส่วนหวีหรูเจียที่เป็นผู้เคราะห์ร้ายในตอนแรก กลับกลายเป็นคนที่โหดเหี้ยมที่สุดคนนั้นใน ตอนสุดท้าย……

“คุณป้าหวีหรูเจี้ยจะ…..ได้อย่างไร” กู้ฮอน

ชะงักไป จะหยิบมีดแทงลูกชายของตัวเองได้ อย่างไรกัน

เธออดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ

เสียใจแทนเป่หมิงโม่ และก็ทอดถอนใจแทน

หวีหรูเจีย

เป้หมิงไม่เจ็บปวดจนต้องหลับตาลง คิ้วกดลึก คางวางอยู่บนศีรษะของเธอ ถูไปมาเบาๆ เอ่ย เสียงกระซิบ “อย่าพูดถึงผู้หญิงคนนั้นอีก เลย…..กู้ฮอน พรุ่งนี้พวกเราจะกลับเมืองA “พรุ่งนี้” เธอตะลึง รู้สึกรับมือไม่ทันอยู่บ้าง “อืม…..” เขาตอบกลับเบาๆ ทว่าน้ำเสียงนั้นมุ่ง มันเป็นอย่างมาก “ผมไม่อยากจะอยู่ที่นี่อีกต่อ

ไป มากกว่านี้อีกหนึ่งวินาทีก็ไม่อยาก แต่ไม่รู้ว่าทําไม เธอยินยอมที่จะให้เขาอยู่ที่นี่

ต่อไป

กศีรษะเบาๆในอ้อมกอดของเขา เอ่ยตอบ เสียงอู้อี้ นจมูก “อยู่ต่ออีกสักสองสามวันได้ ไหม…….อย่างน้อยก็รอให้บาดแผลของคุณ สมานตัวสักหน่อยค่อยว่ากัน…….

ผู้ชายคนนี้ ตั้งแต่มาถึงเมืองซาบาห์ ตั้งแต่ หลังจากที่เขายื่นคำขอร้องไห้เธอแต่งงาน แทนผู้อื่นก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เธอคิด กลับ

กัน

อ่อนโยนจนทําให้เธอใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เธอรู้สักคิดถึงความอ่อนโยนแบบนี้ของเขาอยู่ บ้าง การตามอกตามใจไปทั่วแบบนี้ เหมือนกับว่าพวกเขาเป็นคู่รักธรรมดาทั่วไปคู่ หนึ่งจริงๆ แม้ว่าจะเหมือนภาพลวงตาแต่กลับ จริงแท้เป็นอย่างมาก…….

ทําให้เธอซาบซึ้งจนอยากจะร้องไห้……..

“เป้หมิงโม่ ขอบคุณคุณนะ…….

ดังนั้นเธอถึงได้พาตัวน้อยมาด้วยเป็นกรณี

พิเศษ ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถให้เขาได้ยิน เสียง ได้พบเจอได้ แต่เหล่าปลาหมึกน้อยที่ เขาบรรยายถึง เกิดจากการจูบของตัวน้อยนั้น

กลับเป็นเรื่องจริง

ทว่ากลับคาดไม่ถึงว่า ไอ้หมอนี่จะพูดจาเหลว

ไหลมาหนึ่งประโยค

“ขอบคุณผม ก็ยกร่างกายให้กับผม……. เอ่ยจบก็กางกรงเล็บปีศาจยื่นมาทางเธอ…….

เพียะ!

เธอตบปัดมือของเขาออกไป

คนโง่เปีหมิง! คนบ้ากามสมควรตาย! มารดา มันเถอะ นิสัยเดิมไม่เปลี่ยนไปเลย!

“

ขอร้องล่ะ เธอซาบซึ้งจะตายอยู่แล้ว เขาอย่า ประพฤติตัวผิดในกามแบบนี้ได้หรือไม่!