ตอนที่ 415 จะขอบคุณก็ยกร่างกายให้ผม

“ซี๊ด…… เขาสูดริมฝีปาก “กัดผมเจ็บแล้ว !” เทคนิคการจูบของผู้หญิงคนนี้ไม่เอาอ่าวขนาด ไหน ท่านไม่ได้รับคำแนะนำมาก่อนหน้านั้น

แล้ว

แต่ทว่า เขาเสพติดซะแล้ว!

“อ่อ…….ถ้าอย่างนั้นฉันจะทําเบาๆ……. เอ่ยจบ ริมฝีปากของเธอก็ประกบลงไปอีกครั้ง

โอบกอดศีรษะของเขา จงใจปิดบังสายตาของ เขา จูบไปพลาง ถอดรองเท้าไปพลาง แอนนิมองรองเท้าที่หล่นลงมา ก็เข้าใจความ

หมายในทันที

ปิดปากตัวน้อย แอบปืนออกมาจากใต้เตียง อย่างหลบๆซ่อนๆ คุกเข่าเคลื่อนไหวไปตาม

“ซี๊ด……นี่เรียกว่าเบาหรือ” ชายหนุ่มบนเตียง

เริ่มใจร้อนแล้ว ..อุ๊บๆ…….แบบนี้ได้หรือเปล่า……. เธอขยับ

ไปมาชั่วครู่

ภายในห้องเต็มไปด้วยเสียงจุมพิตไม่ขาดสาย แอนนิที่อุ้มตัวน้อยได้ฟังบทสนทนาของพวก เขาก็หน้าแดง ใจเต้นแรง……

ฉวยโอกาสที่กู้ฮอนจูบจนใกล้จะขาดอากาศ อยู่บนตัวของเป่หมิงโม่

แอนนิที่เพิ่งจะคลานไปจนถึงข้างประตู เปิด ประตูเบาๆทันที ในที่สุดก็พาตัวน้อยออกมา จากสถานการณ์นั้นได้อย่างรวดเร็ว…….

*

“หม่าม้า……..หม่าม้า…….

ตัวน้อยร้องเรียกมาตลอดทาง มือเล็กๆโบกไป มา “คุณป้าแอนนิ หม่าม้าจะถูกเทพเจ้าสุขากิน เข้าไปแล้ว จิ๋วจิ๋วจะไปช่วยหม่าม้า…….. แอนนิอุ้มตัวน้อยวิ่งออกมา “จิ๋วจิ๋วเด็กดี หม่า ม้าจะไม่เป็นอะไร ฟังคำพูดของคุณป้าแอนนิ นะคะ พวกเรากลับบ้านกันก่อนดีหรือไม่ “หนูไม่เอา! เทพเจ้าสุขานั้นน่ารังเกียจ! บอก ว่าจิ่วจิ๋วเป็นปลาหมึกตัวน้อย เป็นปลาทะเลตัว น้อย ยังเป็นสุนัขตัวน้อยอีกด้วย! จิ่วจิ๋วเกลียด เขา……. เด็กหญิงตัวน้อยที่ใจแคบ เริ่มจด บันทึกความแคันแล้ว

แอนน็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ “ใช่แล้ว เมื่อตะกี้จิ่วจิ๋วตัวน้อยปัสสาวะราดใส่กางเกง แล้วใช่หรือเปล่า”

“ฮ….. ตัวน้อยทําปากจู๋ ล้วนเป็นเพราะ เทพเจ้าสุขาทําทั้งนั้น!

“เหอๆ ถ้าอย่างนั้นกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากับ คุณป้าแอนนิที่บ้านกันก่อนนะคะ! ไม่อย่างนั้น จิ่วจิ๋วตัวน้อยจะเหม็นๆ ไม่มีผู้ชายมาชอบนะ

คะ!”

“แต่ว่า…….หม่าม้า…… ใบหน้าของตัวน้อย

ว้าวุ่น

“ไม่ต้องกลัวนะคะ จิ่วจิ๋วเด็กดี นอนหลับดีๆสัก

ตื่นหนึ่ง ไม่นานก็จะได้เจอหม่าม้านะคะ แอนนปลอบไปพลาง พาจิ่วจิ๋วกลับบ้านพัก ตากอากาศไปพลาง

สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ ทางด้านหลังมีดวงตาโอบ อ้อมอารี ประทับใจคู่หนึ่งมองมาที่พวกเธออยู่

ตลอดเวลา…..

จนกระทั่งเงาร่างของพวกเธอหายไป หวีหรู เจี้ยถึงจะยกมือเทียมปาดน้ำตาบนแก้ม

เบาๆ …….

ครุ่นคิดภายในใจว่าโม่ ลูกรู้ไหมว่าลูกมีลูกสาว ที่น่ารักคนหนึ่ง จิ่วจิ๋วน่ารักมากจริงๆ ……ราวกับ นางฟ้าตัวน้อยๆ……แต่ว่าระหว่างลูกกับกู้ฮอน เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมเธอถึงต้องปิดบังลูก แม่จะช่วยลูกอย่างไรดี……..

ภายในห้อง เต็มไปด้วยบรรยากาศอัน

คลุมเครือ……

จวบจนกระทั่งภายในห้องกลับมาเงียบสงบ ง เช่นเดิม จวบจนกระทั่งกู้ฮอนเกือบจะหายใจ ไม่ทัน……..เธอถึงจะดันแขนขึ้น ผละออกจาก ริมฝีปากของเป่หมิงไม่อย่างยากลำบาก เธอหอบหายใจเสียงดัง “เอ้…….คุณพอได้แล้ว มารดามันเถอะ ช่างเป็นการขโมยไก่ไม่ได้ เสียข้าวสารอีกก้ามือ (นวนจีนที่หมายถึง อยากได้อะไรมาแต่กลับไม่สำเร็จแถมยัง ทําให้ต้องสูญเสียไปอีก) จริงๆ เขานิ่งเงียบไปชั่วครู่ เสียงหัวเราะทุ้ม อ่อน โยนดังออกมาจากลำคอของเขา “เหอๆๆ…… ความน่าลุ่มหลงทำให้มองผ่านไป

“ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าคุณปิดบังอะไรผมอยู่กัน แน่……แต่ว่า ผม นชอบวิธีการปิดบังที่เงอะงะ แบบนี้ของคุณ…….. ” ปลายนิ้วของเขาลูบไล้ไป ตามริมฝีปากได้รูปอ่อนนุ่ม จึมงำเสียงเบา หัวใจของเธอเต้นเร็วไม่เป็นจังหวะ “พูดจาไร้สาระ! ใครปิดบังคุณกัน” เธอชัก สีหน้า ดิ้นรนต้องการลุกขึ้น ทว่ากลับถูกแขน

ทั้งคู่ของเขาพันธนาการอย่างแน่นหนา “ปล่อยมือ จะทับโดนบาดแผลของคุณ

“เพิ่งจะมารู้สึกตัวในตอนนี้ ไม่สายไปหน่อย หรือ”

เขาพิมพ์ ภายในน้ำเสียงผสมปนเปกับความ รู้สึกอดทน

ยังนับว่าเธอมีจิตใจที่ดีงามอยู่บ้าง แท้จริงแล้วชั่วเวลาที่เธอโผเข้ามานั้น ไหล่ ด้านหลังของเขาก็ถูกเบียดจนเจ็บ แล้ว…….เพียงแต่ว่าเขาไม่อยากจะร้องเจ็บ หรือไม่ก็เพราะว่าปรารถนาอุณหภูมิจาก ร่างกายของผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างมาก……. เธอคิ้วขมวด เอ่ยอย่างตึงเครียด “ทับคุณเจ็บ จริงๆหรือ มีเลือดออกอีกไหม เป่หมิงโม่ คุณ อย่าทําแบบนี้ตลอด……..เจ็บก็ร้องออกมา

เธอพลางเอ่ย พลางลุกขึ้นมาจะเปิดไฟ ตรวจดู

บาดแผลของเขา

กลับถูกเขาหยุดเอาไว้ กอดเธอไว้แน่น เอ่ย ด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “ฮอน……..โชคดีที่คุณ

ไม่เป็นอะไร…….

เขาเอ่ยมาหนึ่งประโยคอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย สะเทือนจนหัวใจเธอบีบรัดแน่น

จู่ๆก็รู้สึกเศร้าขึ้นมา เธอปืนลงมาจากตัวของ เขา แอบอิงอยู่ข้างๆเขา ครุ่นคิดอย่างยาวนาน ในที่สุดก็เอ่ยถามว่า “เป้หมิงโ………าไมต้อง ช่วยบังกระสุนให้ฉัน คุณรู้หรือไม่ว่าทำแบบนี้ อาจจะตายได้ทุกเวลา

เขาจูบไปที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา ปลายนิ้วหยาบลูบผ่านแก้มของเธอ “ไม่ได้ คิดมากขนาดนั้น อย่างไรก็ทำแบบนี้ไป แล้ว……

” ร่างเธอสั่นเบาๆ นัยน์ตามีน้ำตาเอ่อคลอ ในชั่วพริบตา แต่นิ้วมือหยุดมันไว้ เอ่ยด้วย ความอึดอัด “เป้หมิงโม่……คุณไม่ต้องดีกับฉัน ขนาดนี้…….พวกเราเพียงแค่เล่นเกมส์แต่งงาน กันเท่านั้นเอง…….

มือของเขาเกร็ง คล้ายกับว่าต้องการฝังเธอ เข้าไปในร่างของตัวเอง “ในเมื่อผมต้องการให้ คุณปฏิบัติต่อผมเหมือนกับเป็นภรรยาคนหนึ่ง ถ้าอย่างนั้นผมก็จะปฏิบัติต่อคุณเหมือนกับเป็น สามีให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้….ฮอน ผม เคยพูดไปแล้วว่า ผมจริงจัง……

หรือไม่ก็ ชั่วชีวิตนี้ไม่เคยจริงจังขนาดนี้มาก่อน