ตอนที่ 411 ผู้มาเยือนยามค่ำคืน1

” กู้ฮอนเพิ่งจะรู้สึกตัว ก็ถอนหายใจอย่าง เงียบๆ ไม่มีอะไรแล้ว……..ป้าหวีหรูเจี้ยอย่า กังวลไปเลย ทุกอย่างรอเป๊หมิงไม่ฟื้นขึ้นมา ค่อยว่ากันนะคะ……..

เธอไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะกล่าวโทษความผิด ของหวีหรูเจี้ยได้ เธอคิดว่า ถ้าหากหวีหรูเจี๋ยมี ทางเลือก จะต้องไม่เลือกเดินในเส้นทางแห่ง ความโกรธแค้นชิงชังอย่างแน่นอน เพราะว่าท่ามกลางความเข้าใจผิดในครั้งนี้ ครอบครัวของหวีหรูเจี้ยก็มีส่วนต้องรับผิดชอบ ด้วย ยิ่งกว่านั้นเป่หมิงเจิ้งเทียนก็เป็นคนแรกที่ ริเริ่มเรื่องราวทั้งหมด

ผู้หญิงคนหนึ่งจะต้องพบเจออุปสรรคมา มากมายขนาดไหนกัน ถึงได้พยายามทุกวิถี ทางเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ตัวเองต้องการ เธอไม่รู้……..

เพียงแค่รู้สักนมาในตอนนั้นว่า เส้นทางของ ตัวเองนั้นยังอีกยาวไกล คงต้องค่อยๆพยายาม กันต่อไปเรื่อยๆ ขณะเดียวกัน ในที่สุดแพทย์ที่สวมชุดกาวน์

ขาวก็เดินออกมาจากข้างในห้อง “เหล่าลี่ อาการเป็นอย่างไรบ้าง” โม้จึงเฉิงรีบ สอบถามอย่างเร็ว

หมอ เป็นหมอที่มีชื่อเสียงในเมืองซาบาห์ บุคคลที่มีบาดแผลที่ไม่สามารถเปิดเผยให้ บุคคลภายนอกได้อย่างพวกเขา มักจะให้ หมอลี่เป็นคนรักษา

“อาการไม่เลวเลย ลูกกระสุนทำให้กระดูก สะบักได้รับบาดเจ็บ อีกนิดเดียวก็จะทะลุปอด เป็นรูแล้ว เขาช่างโชคดีเสียจริง!”

กู้ฮอนสูดลมหายใจเย็นเฮือกหนึ่ง! ทันใดนั้นก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา

สวรรค์ เธอจินตนาการภาพไม่ออกเลยว่า ถ้า หากเป่หมิงโม่ไม่ได้ดวงดีแบบนี้ ผลลัพธ์จะ เป็นอย่างไร

“แต่ว่า วัยรุ่นคนนั้นสมรรถภาพทางร่างกายไม่ เลวเลย พักฟื้นตัวดีๆสักพัก ก็จะดีขึ้นอย่าง รวดเร็ว”

ฟังคำพูดของหมอ จบ พวกเขาถึงได้ถอน

หายใจอย่างโล่งอก

“ขอบคุณคุณมาก เหล่าลี่”

โม้จิ่งเฉิงไปส่งหมอลแล้ว

หวีหรูเจี้ยกับกู้ฮอนก็มาถึงข้างในห้อง

เป้หมิงโม่นอนอยู่บนเตียงอย่างเงียบสงบ อาจ

เพราะสูญเสียเลือดไปไม่น้อย ทั้งยังเพิ่งจะ

ผ่านการผ่าตัดเล็กมา เขาจึงนอนหลับสนิท……. กู้ฮอนมองไปที่ชายหนุ่มคนนี้นิ่งๆ ราวกับว่าเจ้า หมอนี่ถ้าไม่ใช่ขาหักก็ต้องได้รับบาดเจ็บจาก หายนะ จู่ๆก็รู้สึกว่า

ผู้ชายที่เหมือนกับเทพยดายืนอยู่เหนือผู้คนคน นี้ ก็เปราะบางเช่นกัน………

“โ…….. หวีหรูเจียยื่นมือเทียมออกไปอย่างน่า สงสาร อยากจะไล้ไปตามใบหน้าหล่อเหลา ของลูกชาย แต่กลับไม่กล้าพอ……. กู้ฮอนสูดหายใจล็ก มองไปยังร่างที่สวม เสื้อผ้าเปื้อนเลือด “คุณป้าหวีหรูเจี๋ย พวกคุณ แยกจากกันมาตั้งหลายปี เชื่อว่าจะต้องมีคำ พูดมากมายที่อยากจะพูดกับเขาอย่าง แน่นอน…….ฉันกลับไปชำระร่างกายก่อนนะคะ ดึกกว่านี้อีกหน่อยค่อยมาเยี่ยมเขา……. “กู้ฮอน ที่นี่ก็อาบน้ำได้ เธออย่าได้เกรงใจฉัน

“เหอๆ ไม่ล่ะ ฉันกลับไปอาบน้ำจะดีกว่าค่ะ” เธอปฏิเสธอ้อมๆ จริงๆแล้วหวีหรูเจี้ยไม่รับรู้ถึง การมีตัวตนของตัวน้อย เพราะว่าโม้จิ่งเฉิงช่วย เธอปิดบัง

“ต้องการให้ฉันให้คนไปส่งเธอไหม” หวีหรู

เจี้ยพยักหน้า

“ไม่ต้องค่ะ ฉันเช่ารถกลับไปเองก็ได้

กู้ฮอนเช่ารถกลับไปยังที่อยู่ของแอนนิด้วย จิตใจที่รีบร้อนกระวนกระวาย

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ กู้ฮอน” แอนนิเห็นกู้ ฮอนในคราแรก ก็รู้สึกได้ว่าเธอไม่ปกติ “เธอดู ท่าทางเหนื่อยล้า… รอยเลือด” นะ ไมบนเสื้อผ้าเธอมี

“ชู อย่าทำให้ตัวน้อยตกใจไป” กู้ฮอนรีบมอง ไปรอบๆครู่หนึ่ง “เจ้าตุ๊กตาตัวน้อยล่ะ”

“เธอโวยวายจะหาเธอ เพิ่งจะเหนื่อยจนหลับ ไป” แอนนิถอนหายใจ “เธอกับเป้หมิงโม่ยังดี อยู่ใช่ไหม”

“ไม่ดี……” กู้ฮอนหัวเราะเสียงเลื่อน เดินเข้าไป ในห้อง “เขาโดนลูกหลงจากกระสุนปืนได้รับ บาดเจ็บ”

“ลูกหลงจากกระสุนปืน” แอนนิสะดุ้งตกใจ “อืม เป็นอุบัติเหตุ…….เพื่อปกป้องฉันเขาจึงได้ รับบาดเจ็บ…… ตอนที่กู้ฮอนเอ่ยประโยคนี้ น้ำ เสียงอ่อนระโหยโรยแรง ด้านหนึ่งก็ปลด กระดุมเสื้อที่เปื้อนเลือด อีกด้านหนึ่งก็เอ่ยกับ แอนนิ “ฉันไม่รู้จริงๆว่าจะชดใช้หนี้น้ำใจนี้ของ เขาอย่างไร…….แอนนิ เธอก็รู้ ว่าฉันไม่อยาก ติดค้างเขา…….

“คนโง่ หนี้บางอย่างไม่ว่าอย่างไรก็ใช้คืนได้ ไม่หมด……ก็เหมือนกับฉัน เป้หมิงไม่ช่วย จัดการคดีความเรื่องการหย่าร้างให้ฉันอย่าง เรียบร้อย หนี้ครั้งนี้ ฉันก็ไม่รู้ว่าจะใช้คืน อย่างไร…… “จัดการเรียบร้อยแล้ว” กู้ฮอนตกใจจนพูดไม่ ออก “ลงมือกระทําได้รวดเร็วจริงๆ “ใช่แล้ว ฉิงฮัวโทรศัพท์มาบอกฉันว่า ฝ่ายตรง ข้ามยอมลงนามในหนังสือยินยอมหย่าแล้ว อีกทั้งบริษัทก็ไล่พวกเขาออกทั้งคู่ด้วย…….. ในที่สุดแอนนิก็เผยรอยยิ้มในรอบหลายวันมา นี้ “กูฮอน ขอบคุณเธอที่ขอร้องให้เป่หมิงโม่ ช่วยเหลือฉัน……..

“ไม่อนุญาตให้เธอพูดคำพูดแสดงความ เกรงใจพวกนี้!” กู้ฮอนถอดเสื้อคลุม มองกลับ แล้วถามยิ้มๆ “ถ้าอย่างนั้นคุณแอนน์ ขอ อนุญาตสอบถามหน่อยนะคะว่าคุณเตรียมตัวที่ จะพาเจ้าหญิงตัวน้อยของฉันกลับไปเมืองA ด้วยกันเรียบร้อยแล้วหรือ”

“เหอๆ……” แอนนิยิ้มหวาน “แน่นอน! ฉันคิดว่า วิธีการที่ฉันจะตอบแทนเป้หมิงโม่ได้ดีที่สุดคือ พยายามที่จะทำดีกับลูกสาวและภรรยาของ

เอ่ยจบ สายตาของแอนน์ก็จ้องไปบนแหวนที่

เปื้อนเลือดของเธอ กู้ฮอนปลายนิ้วสั่นระริก ริมฝีปากยกยิ้มเจื่อน “ภรรยา เป็นภรรยาหลอกๆเสีย

เอ่ยจบก็หมุนตัวเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ “อ่อ ใช่แล้ว แอนนิ คืนนี้ฉันเตรียมตัวพาตัว น้อยไปเยี่ยมเป๊หมิงไม่…….

“อา?” แอนนิรู้สึกคาดไม่ถึงอยู่บ้าง เตรียม พร้อมที่จะบอกกับเขาแล้วหรือ”

“ไม่…….เพื่อฉัน เขาถึงได้รับบาดเจ็บ…… เธอ

ส่ายหน้า

“ดังนั้น เธออยากจะพาจิ๋วจิ๋วไปเยี่ยมเขาอย่าง เงียบๆ แบบนี้ในใจถึงจะรู้สึกดีขึ้นมาสักหน่อย หรือ”

“อืม” เธอชะงักชั่วครู่ จู่ๆก็รู้สึกเศร้าขึ้นมา “ถ้า หากว่าหนึ่งเดือนหลังจากนี้ ถูกกำหนดให้ไม่มี โชคชะตาอะไรกับเขา…….. แล้วจะลำบากให้เขา รู้ถึงการมีตัวตนของตัวน้อยไปทำไมกัน แบบ นั้นไม่ใช่ว่ายิ่งเพิ่มความรู้สึกเสียใจให้มากขึ้น อย่างนั้นหรือ”

จากนั้น ประตูห้องอาบน้าก็ปิดลง…….. เหมือนกับปิดประตูหัวใจของเธอลงอย่างไร อย่างนั้น เป้หมิงโม่ที่เป็นแบบนี้…….อ่อนโยนจนทำให้

เธอตื่นตระหนกตกใจ……ไร้หนทางหลบ

หนี….

เขตโคตาคินาบาลูเมืองซาบาห์ค่อยๆถูก

ปกคลุมด้วยความมืดมิด แทนที่ด้วยทัศนียภาพ

จากแสงไฟนีออน

นับตั้งแต่เดือนสี่ประสานของโม้จิ่งเฉิงเกิดเรื่อง

สงครามยิงปืนขึ้น ทุกสถานที่ที่โม้จิ่งเฉิงกับหวี หรูเจียปรากฏตัวขึ้น ล้วนถูกจัดการให้มีคนที่ เขาไว้ใจเฝ้าเวรยามตลอด 41 ชั่วโมง บ้านในชนบทของแก๊งสามจู่ที่เป่หมิงโม่พัก รักษาอาการบาดเจ็บอยู่ห่างไกลจากสถานที่ เกิดเหตุวุ่นวาย โม้จิ่งเฉิงยังส่งคนมาเพิ่มเป็น

พิเศษ

ถนนเส้นเล็กเพียงเส้นเดียวที่เชื่อมต่อกับบ้าน ในชนบทหลังนั้นนั้นแว่วเสียงฝีเท้าเดินลอยมา เล็กน้อย