เธอคิดดูดีๆ” เขาพูดคํานี้ไว้ และ รีบขับรถ ออกไปทาง หล่อนไม่รู้….

ระหว่างทาง

ทั้งสองเงียบ

เขาจับพวงมาลัยรถไว้ แต่ชอบเอามืออีกข้าง มาจับมือหล่อนและแหวนคู่นั้นเสมอ…

นวดจับไปมา เหมือนเขาจับมือหล่อนไม่พอสัก

กู้ฮอนโดนเขาทําซะในใจยุ่งไปหมด

ตั้งแต่แต่งงานแทน หล่อนก็ล้มลงไปโลกที่ หล่อนจะไม่รู้อะไรทั้งสิ้น

โลกนี้มืดมน และไม่สามารถมองเห็นทางข้าง

หน้า

ดันไปเห็นเป้หมิงโม่ที่ไม่เหมือนเดิม

เห็นเป้หมิงโมที่อ่อนโยนและหล่อนเคยถาวนา ให้เป็นแบบนี้ในเมื่อก่อน….

พระอาทิตย์ตก

เป้หมิงโม่ขับไปที่โรงแรมที่หนึ่ง

จูงมือกู้ฮอนเข้าไปที่เคาน์เตอร์แล้วเช็คอิน แล้วจูงมือหล่อนเข้าไป ห้องนั้นไม่ได้หรูหราแต่สง่าแบบบอกไม่ถูก

ที่นี่ไม่เหมาะกับสไตล์เปหมิงโปเลย

ปกติแล้วผู้ชายคนนี้เวลาจะใช้อะไรก็ต้องดีสุด แพงสุด ตอนนี้ดันเปิดห้องพักธรรมดา?

พอเข้าห้องไปกู้ฮอนยังรู้สึกว่าตัวเองนั้นฝันอยู่ ไม่น่าเชื่อ

“เธอไปอาบนํ้าก่อน เดี๋ยวฉันให้พนักงานเอา เสื้อมาให้ เธออาบเสร็จ ฉันจะพาเธอไปกินอาหาร เย็น”

เขาพูดแล้วคลายเนกไทและปลดกระดุม

เขามองไปหากู้ฮอนที่ยังยืนเอ๋อๆงงๆ เขาอดไม่ ได้ที่จะยิ้ม “เอ๋อไปแล้วหรอ? จะให้ฉันอุ้มเธอเข้าไป

อาบมั้ย…

เห้ย. จู่ๆที่อยู่ในความมืดก็มีแสงสว่างส่องออก

หล่อนตกใจ!

“ไม่เอา!”

หล่อนรีบออกจะอ้อมกอดเขา สะบัดมือเขาทิ้ง แล้วรีบวิ่งไป….

“ยอนเอ๋อ…” เขายังไม่ทันเรียกหล่อน หล่อนก็ วิ่งไปผิดที่

ตามด้วยกู้ฮอนก็วิ่งออกมาอีก สมองเบลอไป หมด ให้ตายเถอะ! ห้องน้ำละ?”

มา เป่หมิงโม่ชี้ไปด้านหลัง

หล่อนมองแล้วค่อยๆผ่านจากตัวเขาไป แล้วก็

ตบ~!

ล็อกตัวเองเข้าไปในห้องน้ำ

รีบพิงประตู จับตรงหัวใจที่เต้นรัว

กัดฟัน รีบเดินไปที่อ่างล้างหน้า เปิดน้ำ แล้ว เอาหน้าตัวเองจุมลงไป….

น้ำเย็นมากจนทำให้หล่อนใจเย็นลงได้ เงยหน้ามองตัวเองในกระจก

ใบหน้าเต็มไปด้วยหยดน้ำ แล้วหายใจถี่

แหวนบนนิ้วนางหล่อนนั้นสะท้อนแสงแยงตา หล่อน—

” กู้ฮอนฟังนะ! เธอฟังไว้! ที่เขาทำดีกับเธอมัน แค่หลอกๆ ! เขาก็แค่เอาเธอไปแสดงเป็นภรรยาและ เขาควรจําประพฤติยังไงกับภรรยาเท่านั้น! หลัง1เดือน ความอ่อนโยนทั้งหมดนี้ก็จะเป็นของเฟย เอ๋อ! แล้วเธอ นับประสาอะไร?”

ต่อด้วย หล่อนตบหน้าตัวเองแรงๆ หายใจเข้า ลึกๆ “สติๆๆกู้ฮอน! ในเมื่อเธอเลือกทางนี้แล้ว ก็ควร จะแสดงกับเขาจนถึงที่สิ้นสุด! ยังไงก็หลัง1เดือน เธอก็จะปลดปล่อย หยางหยางก็จะกลับมาที่ข้าง กายฉัน! แล้วก็พาตัวน้อย เริ่มต้นชีวิตใหม่! สู้ๆกู้ฮอน เธอห้ามหลงเขา ห้ามเด็ดขาด!
เปหมิงโม่มองประตูที่โดนหล่อนปิดอย่างแรง อย่างน่าสงสัย

กระตุกยิ้มมุมปาก

เดินไปที่ระเบียง มองไป ทะเล ฟ้าๆ และยังมี สีแสดแดงอ่อนๆที่พระอาทิตย์ตกดิน ทำให้คนรู้สึก ลอย

พระอาทิตย์ตกของเมืองซาบาห์นี้สวยจริงๆ

ทะเลนั้นกว้างใหญ่ และสามารถมองไปเห็น เกาะต่างๆ ฉะนั้น สภาพแวดล้อมแบบนี้ ก็เลยทําให้ พระอาทิตย์ตกดินสีแสดอ่อนๆ มีอยู่ที่เมืองซาบาห์

มิน่าล่ะเมืองซาบาห์ถึงอยู่ในอันดับ3ของโลกที่ เป็นจุดชมวิวของพระอาทิตย์ตกดิน

เป้หมิงโม่พิงเสาข้างๆและชมวิวที่สวยงาม

ไม่มีใครรู้ว่าในใจเขาคิดอะไร

ถึงแม้จะเป็นแค่ห้องธรรมดาแต่ดีไซน์แต่ ออกแบบนั้นไม่ต่างกับห้องพิเศษ

เขาไม่เคยรู้สึกสบายขนาดนี้มาก่อน ——

เพราะว่า ใช้ชีวิตหรูหรา แต่เขาแค่อยากใช้ ชีวิตแสนธรรมดากับคนรัก

นี่เป็นชีวิตที่เขาอยากได้มาตลอด

หวังว่าจะมีภรรยาที่เขารัก และหวังว่ามี

ครอบครัวที่อบอุ่น
ไม่มีทําร้าย ไม่มีหักหลัง และยังไม่มีวันที่เธอ ตื่นมา แล้วทิ้งเธออยู่ไว้ที่เติมคนเดียว. เมื่อก่อน เขาจําฝังใจ ไม่รักก็จะไม่แต่ง ตอนนี้เพราะว่าเฟยเอ๋อ ไม่สามารถทําตามที่ ตัวเองตั้งไว้ได้

เมื่อก่อน เขาแค่อยากเอา ในนามให้เฟยเอ๋อ และเอาทุกสิ่งทุกอย่างและความรักให้ฮอนเอ่อ

แต่แล้ว ฮอนเอ่อค้าน เฟยเอ๋อจะฆ่าตัวตาย ทําให้เขาไม่ทําไม่ได้และหนัก……..

ในสมองก็ได้มีภาพที่เฟยเอ๋อจะฆ่าตัวตายใน

เขาไม่สามารถลืมไปได้ เฟยเอ๋อนอนอยู่บน เตียงผู้ป่วย หน้าขาวซีด พูดพร้อมน้ำตา “โม เธอรัก หล่อนใช่มั้ย? บอกฉัน….. เธอรักหล่อนใช่มั้ย?”

คําถามของเฟยเอ๋อ ดันทำให้เขาพูดไม่ออก เหมือนมีคนรู้ความลับที่เขาซ่อนมาตลอด

ขนาดเขายังไม่กล้าเอาความลับนี้ออกมา จู่ๆก็ โดนเฟยเอ๋อรับซะงั้น และแฉออกมา …… เหมือน กระชากผิวเขา มีเลือดหลั่งไหลไม่หยุด

เขาไม่สามารถหาคีอะไรที่จะไปเถียงเฟยเอ๋อ ตอนนั้นเขาพูดไม่ออกมากกว่าเดิม

“โม่ ทําไม….ทําไมเธอจะไปหยุดผู้ชายคนนั้น ไม่ให้เขาขอหล่อนแต่งงาน? ความของโมโห ความ กลัว ความอิจฉาของเธอ ถึงจะตาบอด ดออก…..แต่ ฉันเป็นคนที่เธอหมั่นด้วย…… ฉันถามเปียโนเธอว่า