ตอนที่ 363 สิ่งที่ไม่คาดคิดในงานหมั้น

“หยุดเช็ดได้แล้ว” หยิบฝันดึงแขนเธอ ไว้ แล้วแย่งทิชชูจากมือเธอ “ถือยังเช็ตต่อไป ผัวเธอคงได้ถลอกแน่”

หยินปู้ฝันเริ่มโมโหเล็กน้อย จับแก้มกู้ฮอ นที่เหมือนดอกแพร่เปียกด้วยสายฝน แล้วจ้อง หน้าเธอไว้ คุณเห็นเปหมิงโมใช่ไหม

คําพูดคํานี้ของเขา

ทำให้รูม่านตาเธอหดเล็กลง

“รอยยิ้มของเธอถูกแช่แข็งที่ขอบ ริมฝีปาก แล้วมีน้ำตาไหลผ่าน ในเวลานี้ เธอ ไม่สามารถแสร้งทำอีกต่อไป จับปลอกคอเสื้อ ของหยินปู้ฝัน แล้วพูดคําต่อคําด้วยปากที่ กําลังสั่นอยู่……

“ใช่ ฉันเห็นเขาแล้ว……..ฝัน ฉันยังเห็น ว่าที่ภรรยาเขาด้วย……เพราะผิวของฉันยังดี เหมือนเดิมใช่ไหม เป็นเพราะฉันไม่มีโรคหอบ หืดเหรอ หรือเป็นเพราะฉันอ่อนโยนไม่เพียง พอ ฉันถึงต้องยอมเธอ ยอมให้เธอใส่ชุด น้น…….ยอมยกงานแต่งให้เธอ…….. อนาคตฉัน ต้องยกลูกให้เธอด้วยไหม…….ช่วยบอกฉันที ฝัน เขาทําแบบนี้กับฉันทำไม ทีม เพราะ อะไร……

อาจเป็นเพราะเธอเก็บกดอัดอั้นมานาน แล้ว จึงถึงเวลาระบายออกมา ร้องไห้ ฟูมฟาย……

หรืออาจเพราะคำ ๆ เดียวของเป้หมิงไม่ คำว่าไม่ได้บรรเลงเพลงรัก จึงทำร้ายจิตใจเธอ ต่อหน้าหยินปู่ฝัน เธอเหมือนเด็กคน

หนึ่ง

“ชอนฮอน ผมรู้……ผมรู้ถ้าคุณได้เห็นกับ ดา คุณต้องรับไม่ได้แน่ ๆ ……. หยินฝันโอบ กอดเธอไว้แล้วค่อย ๆ ลูบหลังปลอบโยนเธอ “คุณรู้ไหม ที่วันนี้ทางโรงแรมตรวจเข้มขนาดนี้ ก็เพราะว่าพวกเขาจะจัดงานหมั้นบนชั้นสิบหก ผมยอมรับ วันนี้ผมตั้งใจหลอกให้คุณมาที่นี่ แต่ผมไม่ได้ตั้งใจจะให้คุณเห็นพวกเขาหมั้น วันนี้ผมจะนัดคุณมาที่นี่เพื่ออะไร

กันกับตาคุณ…….ฮอนชอน คุณอยากรู้ไหมว่า

กู้ฮอนพยักหน้า

หยืนฝันถึงกับยิ้มเห็นฟันขาวเลย คุณ มากับผม เดี๋ยวก็รู้เอง…….

เมื่อพูดเสร็จ เขาจึงจูงมือเธอ แล้วตรง ขึ้นไปชั่นสิบหก……..

เป้หมิงโม่อุ้มเฟยเอ๋อเข้าไปห้องแต่งด้ว ในชั้นสิบหก

ท่าทีทีรีบร้อนมาก เขาเจอยาสเปรย์ของ เฟยเอ๋อ

แล้วรีบน่าสเปรย์ฉีดเข้าปากเฟยเอ๋อ เธอ จึงเริ่มค่อย ๆ หายใจได้ปกติ…….

วันนี้อาการเธอกำเริบสองรอบแล้ว ร่า งกายเฟยเอ๋อก็อ่อนแรงมาก…….. “โม่ งานจะเริ่มแล้วนะ พวกเธอยังจะจัด งานอยู่ไหม” เจียง ยอนเข้ามาตามเขาด้วย ความรีบร้อน มองไปเห็นเฟยเอ๋อที่หน้าซีดอยู่ แล้วเห็นสภาพทรุดโทรม เสื้อผ้าที่เปียกไป ด้วยน้า

เจียงฮุย นคิดในใจ เมื่อกี้นี้เกิดอะไรขึ้น เฟยเอ๋อจับมือเป่หมิงไม่อย่างไม่ตั้งใจ

“ขอโทษนะ โม่……..……..

แววตาของเป้หมิงโมสับสนและเหนื่อย ล้า “เฟยเอ๋อ ถ้าคุณรู้สึกเหนื่อยเกินไป ผม ยกเลิกงานหมั้นวันนี้ไปก่อนก็ได้นะ…….

เจียงฮุย นเริ่มกังวล

นิ้วที่เรียวยาวแข็งแรงของเป่หมิงไม่ ปล่อยมือจากเฟยเอ๋ออย่างไม่รู้ตัว กุมขมับไว้ แล้วนวดเบา ๆ

ภาพที่ลอยผ่านในหัวสมองเขาตอนนั้น คือหน้าอันปากแข็งของกู้ฮอน……เขาบอกกับ ตัวเองเสมอว่าห้ามลืมในสิ่งที่เฟยเอ๋อเคยทํา เพื่อเขาอย่างไร และต้องห้ามลืมว่าเคยรับปา กกับเฟยเอ๋อไว้อย่างไร แต่เมื่อได้สัมผัสกับ ดวงตาอันชัดเจนของกู้ฮอนแล้ว เขาถึงกับต้อง ถดถอย……

เฟยเอ๋อผวาจนสีหน้าเปลี่ยนไป

“ไม่…..โม่ ฉันไม่เหนื่อยหรอก….อย่า ยกเลิกงานนี้ได้ไหม ฉันขอร้อง……..เราเสีย เวลาไปหลายปีแล้ว…….ขอร้องอย่ายกเลิกงาน แบบนี้เลย……ได้ไหม…….. ยังจําได้ไหม คุณ เคยสัญญากับฉันในสิบสองปีก่อน ว่าถ้าฉันยัง มีชีวิตอยู่ คุณจะมาขอฉันแต่งงาน…….คุณจําได้ ไหม……โป

น้ำตาของเฟยเอ๋อเริ่มจะตกลงมาอีกครั้ง เป้หมิงโม่ถอนหายใจแรง ๆ

สายตาจ้องมองเธอไว้ ไม่คิดเลย คำ สัญญารีบร้อนต่อเธอในวันนั้น ทำให้เขาจำ ต้องรักษาสัญญาโดยไร้ทางเลือกในวันนี้

ทั้งหมด หมายความว่า เขาติดข้างเธอ “ไม่………เราหมั้นกัน…………………. เฟย เอ๋อจับมือที่เรียวยาวของเขาไว้อีกทีครั้ง แสดง ถึงความกลัวที่เขาจะเปลี่ยนใจได้ทุกเมื่อ เธอ จับมือเขาแน่น ๆ ……. นั่นเป็นความกลัวที่เลว ร้ายยิ่งกว่าความตาย………

สายตา จ้องมองเฟยเอ๋อ ได้หันไปมอง เจียงฮุยชิน แล้วพูดด้วยเสียง ……..

“ป้าซิน รบกวนออกไปบอกพวกเขา หน่อยครับ งานหมั้นของผมจะเริ่มตอนนี้เลย

เจียงฮุยบนขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่คิดว่า สถานการณ์นี้ยังคงเปลี่ยนไม่ได้จริง ๆ แล้ว คิดถึงท่านปู่ที่กำลังหน้าบึ้งอยู่ เธอได้แต่ถอน หายใจ

และที่เจียงฮุยนไม่คาดคิดกว่านั้นคือ กู้ ฮอนไม่ได้ปรากฏตัวจริง ๆ

ต้องขอโทษด้วยนะ ท่านปู่ เธอพยายาม

แล้ว……

“โอเค ป้าไปตอนนี้เลย เวลาห้าโมงเย็น ณ ชนสิบหกของ

โรงแรมตะวันออก ในที่สุดก็เข้าสู่เวลาที่น่าตื่น เต้นของผู้คน……

ลมหนาวพัดผ่านเมือง A

แต่ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อโรงแรมหรูแห่ง นี้เลย แขกผู้ที่ได้รับเชิญเข้าร่วมพิธีงานหมั้น ต่างคนก็ยังมีอารมณ์ชื่นชมยินดี

ต่อให้งานไม่ได้ราบรื่นไปซะทุกอย่าง แต่ บริษัทเป้หมิงและคุณชายเป่หมิงเอ๋อผู้ที่เปรียบ เสมือนราชาเพชรที่มีค่าที่สุดในเมือง A กำลัง จะหมั้นกับแฟนสาวแล้ว…….

ซูยิ่งหวั่นหลบอยู่ในมุมห้องแล้วกำลังดื่ม เหล้าด้วยความรู้สึกที่อึดอัดอยู่

ป่ายมู่ สวมใส่ชุดสูทสีขาว ยืนนิ่ง ๆ อยู่ ข้าง ยิ่งหวั่น เขาเหมือนเป็นเทวดาผู้พิทักษ์ เสมอ แต่ผู้ที่เขากำลังพิทักษ์อยู่นั้นกลับเป็น จอมมารงูพิษ ป่ายมู่ซีมองดูใบหน้าที่อึมครึมของซูยิ่ง หวั่น และความโหดร้ายที่ไม่เปิดเผยตัวใน สายตาของเธอ

เขาบ่นอยู่ในใจ

หลายปีที่ผ่านมา ไม่ว่าเขาจะพยายาม มากแค่ไหน แต่สุดท้ายคนที่เธอรักก็ยังเป็น เป่หมิงเอ้ออยู่ดี

และเขาก็รู้ ว่าความเกลียดชังของเธอ มันบิดเบือนนิสัยที่แท้จริงของเธอ

“ยิ่งหวั่น ให้ผมส่งคุณกลับบ้านก่อน

ไหม…… ต่อให้รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นอิจฉางาน หมั้นของเปีหมิงเอ๋อมากแค่ไหน แต่เขาก็ทำ อะไรไม่ได้อยู่ดี

ความรักทําให้คนตาบอดจิ้นหรือ

ยิ่งหวั่นเป็นเช่นไหน

ป่ายมู่ ก็เป็นเช่นนั้น

“ไม่หรอก ป้าย ฉันจะไม่ตายใจจนวินาที สุดท้าย เฟยเอ๋อเพิ่งหายไปไม่ใช่เหรอ ทำไม ถึงกลับมาอีก” ซูยิ่งหวั่นถือแก้วไวน์ไว้ อดไม่ ได้อยากจะบีบให้มันแตกละเอียด

เฟยเอ๋อร้องไห้จนหอบหืด าเริบไม่ใช่

หรือ

เฟยเอ๋อเจ็บใจจนหนีไปแล้วไม่ใช่หรือ

ไม่มีใครสามารถยอมรับได้หรอก คน ที่รักมานานหลายปี อยู่ ๆ ได้รู้ความลับของเขา แบบนี้ ซูยิ่งหวั่นคิดว่าเฟยเอ๋อไม่มีทางทนรับ ความจริงนั้นได้

แต่แล้ว เป้หมิงไม่จูงมือเฟยเอ๋อไว้ แล้ว ปรากฏตัวในพิธีงานหมั้นนั้นจนได้..

ทุกคนส่งเสียงต้อนรับ

เสียงปรบมือดังสนั่นดั่งฟ้าผ่า