เมื่อหยืนฝันพูดถึงตรงนี้ สายตาของเขาประกาย แวอาลัยรัก น้ำเสียงแหบพร่ลงในทันที “เพราะแบบนี้ แหละ ลิวเฉียวถึงได้เกลี้ยกล่อมผมจนสําเร็จ”

เรียวนิ้วของกู้ฮอนสั่นเล็กน้อย ก่อนจะยกขึ้นไป เลยผมอย่างกระวนกระวายใจ “ปู่ฝัน ที่จริงแล้วฉัน…… ได้ อย่างที่คุณคิดหรอก… งไปกว่านั้น คุณก็รู้ว่าฉันมี ลูก3คนแล้ว……

“มีลูก3คนแล้วยังไงอ่ะ? ผมไม่คิดว่ามันเป็นปัญหา นะ” หยินปู่ฝันยักไหลพร้อมย้มอย่างไม่ใส่ใจ ชายหนุ่มใน ชุดสูทหรูที่สั่งตัดพิเศษ ช่วยเพิ่มภาพลักษณ์ความเป็นมือ อาชีพและเสน่ห์ที่ชวนหลงใหล เขานั่งพิงโซฟาในท่วงท่า ที่สบายๆ ในมือถือแก้วกาแฟที่ค่อยๆ บรรจงจิบอย่าง ละเมียดละไม “อีกอย่าง ผมก็ชอบทั้งเฉิงเฉิง หยางหยาง และลูกสาวของคุณด้วย ถึงแม้ว่าผมจะยังไม่เคยได้เจอ กับลูกสาวของคุณก็ตามที”

“ปู่ฝัน………รู้ว่าคุณดีกับฉันมาโดยตลอด แต่ตอน นี้ ฉันอยากใช้เวลาอยู่กับลูกๆให้มากที่สุด ไม่มีกะใจไปคิด เรื่องอื่น คุณ….เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม?”

หัวใจที่เคยโดนทําร้ายมานั้น ไม่ง่ายเลยที่จะเปิด

ใจและเริ่มต้นความสัมพันธ์ครั้งใหม่

ยิ่งไปกว่านั้นคือ การที่เธอได้ใช้ชีวิตอยู่กับเฉิงเฉิง และหยางหยางนั้น เป็นสิ่งที่ยากเย็นแสนเข็ญกว่าจะได้มา

เธอรู้สึกไม่มั่นคง เธอไม่รู้ว่าวันใดวันหนึ่งจะต้อง แยกกับพวกเขาอีกครั้งหรือ……….และเธอไม่อาจยอมรับ การแยกจากกันแบบนั้นอีกแล้ว!

เพราะฉะนั้นในใจของเธอตอนนี้มีแต่ลูกๆเท่านั้น
“งั้น ผมขอพูดแบบนี้ละกัน” หยินปู่ฝันถอนหายใจ อย่างหนักใจ ก่อนจะวางแก้วกาแฟในมือลง พร้อมพูดด้วย สีหน้าที่จริงจังว่า “ครั้งก่อนหยางหยางมาหาผม เขาบอก ว่าพ่อของเขากำลังจะหมั้นหมายกับผู้หญิงน่าเกลียดคน หนึ่ง เขาอยากให้ผมแต่งงานกับคุณ เพื่อทําให้พ่อของเขา ได้รู้ว่า ไม่ได้มีแค่พอที่จะสามารถหมั้นกับคนอื่นได้ แม่ก็ สามารถแต่งงานได้เหมือนกัน”

กู้ออนขมวดคิ้วอย่างตกใจ เรื่องที่หยางหยางเคย มาหาหยืนป่ฝันนั้น เธอก็เคยได้ยินจากเฉิงเฉิงเหมือนกัน

เพียงแค่ “ต้องขอโทษด้วย ปู่ฝัน….เด็กก็พูดไป BE เพราะอารมณ์เท่านั้น แต่คุณกับฉันก็รู้ดี ว่ามันเป็นไปไม่

“ทําไมถึงเป็นไปไม่ได้?” หยินปู่ฝันเลิกคิ้วถาม

“ฮอนฮอน คุณควรจะรู้ว่า ตอนนี้คุณยังซ่อนลูกสาวเอาไว้ ในที่ที่เป้หมิงโม่มองไม่เห็น สองปีก่อนเขาแย่งหยางหยาง ไปอย่างไร พวกเราต่างรู้ดี! เขาถึงขั้นสามารถแบ่งลูกทุก คนไปจากคุณ จากนั้นก็ไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นได้!”

ฮอนจุกอกขึ้นมาทันที

เจ็บปวดใจราวกับถูกบางสิ่งบางอย่างบีบเอาไว้

หยินฝันดูไม่เหลาะแหละเหมือนที่ผ่านมา พร้อม พูดต่อด้วยสีหน้าที่จริงจัง “ฮอนฮอน หรือคุณจะรอให้เขา หมั่นหมาย ให้เขาแต่งงาน และให้เขามาแย่งลูกๆไปจาก คุณก่อน แล้วคุณคอยมานั่งเสียใจภายหลังหรือไง?”

“ปู่ฝัน ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากได้ลูกๆ….. แต่ตอนนี้เขา ให้ลูกชายทั้งสองย้ายมาอยู่กับฉันแล้ว ฉันรู้สึกพอใจกับ ชีวิตตอนนี้มาก …..” เธอนั่งอยู่บนโซฟา โดย นิ้วมือ จิกหัวเข่าตัวเองจนแน่นโดยไม่รู้ตัว

หยินฝันคิดไม่ถึงเลยว่า เป้หมิงโมจะยอมให้ลูกชายทั้งสองย้ายไปอยู่กับเธอ เขารู้สึกประหลาดใจเล็ก น้อย แต่ด้วยความหัวไวของอาชีพทนายความ เขาพูด เสียงทุ้มขึ้นมา คุณกำลังหลอกตัวเอง! ฮอนชอน คุณไม่ เคยคิดเอะใจเลยเหรอ ว่าทําไมอยู่ๆเขายังใจดีจนยอมให้ ลูกชายทั้งสองย้ายไปอยู่กับคุณแบบนี้?”

เธอมองขึ้นมาพร้อมร่างบางที่สั่นเทาเล็กน้อย

นัยน์ตาระยิบระยับคู่นั้นแอบเผยแววอึดอัดใจ

“เขาอยากอยู่ข้างๆคุณ ใช่ไหม?” หยินปู่ฝันมอง เธอทะลุปรุโปร่ง ก่อนจะเม้มปากยิ้มเยาะ “เป้หมิงโม่ช่างมี ความสุขกับการมีบ้านเล็กบ้านน้อยจังเลยนะ! ตรงนี้ใช้ การแต่งงานผูกมัดผู้หญิงเอาไว้ ส่วนตรงนั้นก็ใช้ลูกๆ ผูกมัดผู้หญิงอีกคนไว้! ผู้ชายที่สามารถทําได้ขนาดนี้ สุด ยอดจริงๆ!!

ใบหน้าพริ้มเพราของกู้ฮอนกลับซีดเผือดลงทันที!

ทําหมัดแน่นด้วยความเคียดแค้น ก่อนจะตะโกน ออกมาดังลั่นโดยไม่รู้ตัว “ฉันไม่มีวันยอมเขาแน่นอน!

“ผมรู้ คุณคงไม่ยอมใช้ผู้ชายร่วมกับผู้หญิงคนอื่น แน่นอน” หยินปู่ฝันยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ เขาชอบที่เธอ โกรธแบบนี้แหละ “แต่ว่าฮอนฮอน ถ้าคุณไม่ยอมเขา คุณ คิดว่าเขาจะยังให้ลูกๆอยู่กับคุณต่อไปเหรอ?”

“ไม่มีทาง!” กู้ฮอนส่ายหัว เธอแค่ไม่อยากไปคิดถึง

หยืนป่ฝันพยักหน้า ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้เธอเล็ก น้อย ก่อนจะยื่นมือไปจับเรียวมีออันซีดเซียวของเธอ “ฮอนชอน สองปีก่อนผมเป็นคนทำให้คุณต้องสูญเสีย หยางหยางไป จนทำให้คุณต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่ กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้ ซึ่งเรื่องนี้ ยังคงติดอยู่ในใจ ของผมมาโดยตลอด……
“ปู่ฝัน สถานการณ์ตอนนั้น ต่อให้ทนายความฝัน ไหนมาว่าความให้ฉัน ก็คงมีผลลัพธ์ที่ไม่ต่างกัน เพราะ ฉะนั้นมันไม่ใช่ความผิดของคุณ แต่เป็นเพราะฉันเอง ไม่ เกี่ยวกับคุณ คุณไม่ต้องโทษตัวเองหรอกนะ……

ทำไมผมต้องโทษตัวเอง? เพราะผมเป็นห่วงคุณ ไม่ใช่หวงคดีความนั่น คุณเข้าใจไหม?” หยินฝันส่ายหัว อย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้ๆพวงแก้มของเธอ

ลมหายใจอบอุ่นที่ไหลรคอยู่ที่ข้างแก้มของเธอ นั่น เมินความรู้สึกที่แตกต่างเป่หมิงไม่อย่างสิ้นเชิง เธอเอียง หน้าหลบโดยอัตโนมัติ

“ปู่ฝัน ฉันขอโทษ…

หยินปู่ฝันยิ้มอย่างผิดหวัง เธอปฏิเสธอย่างชัดเจน เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และปล่อยมือเธอ ก่อน จะพูดแก้เก้อพร้อมรอยยิ้ม

“เหอะๆ ผมเสียมารยาทเอง” เขารีบลุกขึ้นจาก โซฟา ก่อนจะเดินกลับไปยังโต๊ะทำงานตัวใหญ่พลางพูด เจือเสียงหัวเราะว่า “เห็นได้ชัดว่าคุณกำลังตกอยู่ใน สถานการณ์ที่ยากลำบาก เพียงแต่คุณกำลังหนีมันเท่านั้น

ฮอนกระดูกเล็กน้อย

หยืนฝันเป็นคนช่างสังเกตจริงๆ เขามองความคิด

ของเธอออกอย่างง่ายดาย

มันก็จริง เธอกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยาก สาบาก

สถานการณ์ที่ยากล่ามากทีว่าคือ ด้านหนึ่งคือ ความรู้สึกเจ็บปวดเหมือนโดนมีดกรีด กับการหมั้นหมาย ของเป้หมิงไม่กับเฟยเอ๋อที่จะเกิดขึ้น อีกด้านหนึ่ง คือการ ที่เธอต่อต้านการเป็นผู้หญิงที่ไม่ใช่ภรรยาของเป้หมิงโม่แต่เขาก็ใช้ลูกชายทั้งสองมาผูกมัดเธอเอาไว้…ง ก็รู้ดีว่าลูกคือจุดอ่อนของเธอ….. ที่เขา

ก็จริงอยู่ เรื่องที่เธอนั้นกำลังหนีความจริง…

เธอไม่กล้าแม้กระทั่งจะคิดถึงความสัมพันธ์ที่ กระอักกระอ่วนระหว่างเขา เธอ ลูกๆของเธอและคู่หมั้น ของเขาที่จะเกิดขึ้นหลังจากที่เขาหมั้นกัน

เธอกําลังหนีปัญหาเหมือนนกกระจอกเทศเอาหัว มุดเข้าไปในกองทราย อย่างไรก็ตาม ถ้าปัญหาโลกแตก ไม่ได้รับการ แก้ไข เธอก็ต้องตกอยู่ในสภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่

ออกแบบนี้ไปเรื่อยๆ

ปู่ฝัน…..” เธอขมวดคิ้วเอ่ยถามออกมาในที่สุด “คุณคิดว่าฉันควรทําอย่างไร ถึงจะออกจากวังวนที่วุ่นวาย นี้ไปได้?”

หยินปู่ฝันหยิบนิตยสารออกมาจากลิ้นชัก โต๊ะ ทํางาน ก่อนจะถือมั่นพร้อมเดินกลับไปที่โซฟา ก่อนจะยื่น นิตยสารเล่มนั้นวางลงตรงหน้าเธอ

หน้าปกนิตยสารเล่มนั้น เป็นภาพของSoso ถ่าย กับดอกเหอฮอน