จากนั้นสีหน้าของเธอก็หมั่นลง

เธอคิดไม่ถึงเลยว่า จะเจอกับหยูพื้นที่ซูเปอร์ มาร์เก็ตนี้ หลังจากห่างหายกันไปนานถึงสองปีเ เพียงแต่ สองปีมานี้หยูฟีนดูโรยราลงอย่างเห็นได้

ใบหน้าดูแก่เฉาลงไปไม่น้อย

การแต่งตัวก็ดูเชยกว่าแต่ก่อนมาก

“ฮอนฮอน เป็นเธอจริงๆด้วย… เต้นเป็นพิเศษ ” หยุฟื้นดูจะตื่น

กู้ฮอนขมวดคิ้วอย่างได้สติ สองปีก่อนเปหมิงโม่

แอบขโมยหยางหยางไปจากเธอ และเข้าซื้อกิจการของ บริษัท ออย่างเป็นทางการ และคืนสิทธิ์ในการดูแล บริษัทให้กู้อันซีและหยูฟินสองแม่ลูกนี้ เพื่อแก้แค้นเธอ แล้วไม่ใช่เหรอ?

ทำไมสภาพหยูหีนตอนนี้ดูไม่ดีเท่าที่ควร?

เรื่องราวอดีตอันเลวร้ายค่อยๆ ผุดขึ้นมาตรงหน้า เธอเป็นฉากๆอย่างชัดเจน ราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง

ชัดเจนจนเธอไม่มีวันลืมเลือนลงได้ แม่ที่เธอเคย ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างให้นั้น กลับหลอกใช้เธอและเห็นเธอ

เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งเท่านั้น! กู้ฮอนชักสีหน้าและพูดอย่างเป็นชาว่า “ฉันไม่รู้จัก

คุณ

จากนั้นเธอก็หันหลังและเดินเข็นรถเข็นจากไป

“ฮอนฮอน….” หยูพื้นรีบวิ่งไปยืนขวางเธอ “ฉัน ขอโทษ ฉันรู้ว่าเธอคงไม่อยากเจอหน้าฉันอีก….แต่ว่า…แต่เวลาของฉันก็เหลือไม่มากแล้ว สองปีมานี้ ฉันยัง คงผิดเงช่วงเวลาที่เราเคยอยู่ด้วยกัน … งด ง เสียใจ ฮอนชอน ฉันทําผิดต่อเธอเอง…..

หยุพินพูดพร้อมน้ำตาที่ไหลรินลงมา

ฮอนชายตามองเธออย่างเย้ยหยัน ก่อนจะยิ้ม อย่างเย็นชา “เริ่มแสดงละครอีกแล้วสินะ? เห็นคุณร้องไห้ แบบนี้แล้ว ฉันรู้สึกสะอิดสะเอียนมาก…..

เธอเคยโดนน้ำตาของหยูฟืนหลอกมาแล้ว เธอเคยยอมสละทุกอย่างในชีวิตของเธอ เพื่อผู้

หญิงคนนี้มาแล้ว

หากไม่ใช่เพราะหยูฟัน ชีวิตของเธอก็คงไม่ตกอยู่ ในสภาพแบบนี้…

ถึงแม้ว่าเธอไม่ได้รู้สึกเสียใจที่ให้กำเนิดลูกของ เป้หมิงโม่มาทั้งสามคน แต่ถ้าโชคชะตาสามารถพาเธอ ย้อนเวลากลับไปอีกครั้ง เธอคงไม่มีวันเลือกเปหมิงไม่ อย่างแน่นอน

เธอยอมเลือกรักแรกของเธอยังดีเสียกว่า…….

“ฮอนฮอน…ฉันรู้ดีว่าตอนนี้ต่อให้ฉันพูดอะไร เธอ ก็คงไม่เชื่อ…..สองปีก่อน คดีของหย่วนซู่ผิง ทำให้เธอ ต้องถูกควบคุมตัวโดยที่เธอไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย ฉัน…ฉันทำผิดต่อเธอ…หลังจากที่ได้รู้ว่าเป้หมิงไม่เป็น คนช่วยเธอ ฉันถึงได้รู้สึกใจชื่นขึ้นมา…แต่ผ่านไปไม่ นาน อยู่ๆ เป้หมิงโม่ก็ประกาศเข้าซื้อกิจการของบริษัทกู้ ชื่ออย่างกะทันหัน ตอนนั้นฉันเองก็รู้สึกแปลกใจมาก ไม่รู้ เกิดอะไรขึ้นกับเธอสองคน…….จนท้ายที่สุด ฉันได้เห็นข่าว ฟ้องร้องเรื่องแย่งลูกชายของเธอกับเป้หมิงโม ฉันถึงได้ เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด……..แท้จริงแล้วพ่อของหยาง หยางคอ หมิง…นฮอน เธอรู้ไหมว่าหัวใจของฉันมันเจ็บปวดมากแค่ไหน? เมื่อฉันคิดถึงเรื่องเมื่อปีก่อน ตอนที่ฉันนอนป่วยหนักอยู่ที่โรงพยาบาล ในขณะ ที่คนใน บ้านตระกูล ต่างทอดทิ้งฉันอย่างไม่ไยดี มีเพียงเธอที่ คอยอยู่เคียงข้างฉันไม่ห่างไปไหน……..

“ฉันเพิ่งรู้ในตอนนั้นว่าแท้จริงแล้ว ที่เธอหาเงินมา รักษาฉันได้นั้น เป็นเพราะเธอได้ให้กำเนิดลูกของเป้หมิง ไม่นั่นเอง…ฮอนฮอน ฉันติดหนี้บุญคุณเธอ….” หยุฟื้น พูดต่ออย่างสะอึกสะอื้น “จากนั้น ก็ได้ข่าวว่าเธอไปต่าง ประเทศแล้ว…..เป้หมิงโม่ก็ไม่รู้เกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมา หลังจากที่คืนอำนาจบริหารบริษัทกู้ชื่อให้อันได้ไม่กี่ เดือน ก็ไล่เราสองแม่ลูกออกจากบริษัทกู้ชื่อ และทำให้เรา สองคนไม่มีที่ยืนในแวดวงธุรกิจอีก……สองปีมานี้ พวกเรา อับจนหนทางแล้วจริงๆ ต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างสิ้นไร้ไม้ ตอก……พ่อของอันก็ไปคบค้าสมาคมกับคนค้ายาเสพ ติด…..และยังพาอันซีเข้าไปร่วมด้วย…..ฉันเองก็ไม่รู้ว่า วันไหน ที่สองพ่อลูกจะต้องสังเวยชีวิตให้กับยาบ้าๆ นั่น…..ฮอนฮอน สองปีมานี้ ฉันใช้ชีวิตอยู่กับความรู้สึกผิด มาโดยตลอด……..ทุกครั้งที่ฉันเห็นพวกเขามัวเมาเพราะ ยานรกนั่น ฉันก็จะนึกถึงช่วงเวลาที่อยู่กับเธอและหยาง หยางอย่างมีความสุขเสมอ…ฮอนฮอน…..เป็นเพราะฉัน ไม่รู้คุณค่าเอง…….เป็นเพราะตอนนั้นฉันดึงดันที่จะกลับไป เป็นคุณนายกู้เอง…….เป็นเพราะฉันยืนกรานที่จะทวงอันขี ลูกสาวของฉันคืนมาเอง …..ได้ทําผิด าแล้วซ้ำอีก…..

“หยุดพูดได้แล้ว ชา! !” ฮอนพูดตัดบทหยูพื้นอย่างเย็น

เธอไม่อยากฟังหยูฟืนรื้อฟื้นเรื่องราวในอดีตอีก แล้ว!

“ไม่…ฮอนฮอน เธอฟว่า คนทีใกล้ตาย มักจะพูดความจริง ฉันกลัวว่าตัวเองจะ ไม่มีโอกาสได้ขอโทษเธอก่อนตาย……. น้ำตาแห่งความ รู้สึกผิดไหลอาบแก้มของหยูฟัน

ก้อนตอบเธอด้วยสีหน้าที่เป็นชา พร้อมเรียวนิ้วที่ เข็นรถเข็นอันซีดเผือด “แต่ฉันไม่อยากฟัง!”

หยูฟีนคุกเข่าลงกับพื้นทันที พร้อมร้องไห้อย่างเจ็บ ปวด จนกลายเป็นจุดสนใจของลูกค้าคนอื่นๆ

“ฮอนฮอน ฉันไม่กล้าขอให้เธอยกโทษให้….ช่วงนี้ ฉันมักจะฝันถึงช่วงชีวิตตอนที่อยู่อเมริกา ที่หยางหยางมัก จะเรียกฉันว่าคุณยาย …ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดใน วิตของฉัน คือตอนที่ฉันได้อยู่กับพวกเธอ…จิตใจของ ฉันทุกข์ระทมเหลือเกิน ฮอนฮอน อย่างน้อยเธอก็เคย เรียกฉันว่าแม่มานานหลายปี คนไม่ใช่ผักหญ้าที่ไม่มีความ รู้สึกใช่ไหม? ฉันรู้สึกเสียใจที่เคยหลอกใช้เธอแบบ …………ค่อยากจะบอกกับเธอกับปากตัวเองว่า ขอโทษ…างน้อยก็ทำให้ฉันรู้สึกผิดน้อยลงไป

กู้ฮอนจ้องหยูหีน จนมือไม้เริ่มสั่น “ถ้าคุณอยาก รู้สึกผิดน้อยลง ก็บอกมาว่าใครคือฆาตกรที่ฆ่าหย่วน

สีหน้าของหยูฟีนซีดเผือดลงทันที ประหนึ่งมีก้าง ปลาติดอยู่ที่คอ….

“เหอะ…คุณก็ทําไม่ได้อยู่ดี! คุณก็ยังคงปกป้องกู้ อันเหมือนเดิม!” กู้ฮอนดูสีหน้าของเธอ ก็พอจะรู้ว่าหยู ฟืนไม่มีวันทำร้ายคนในครอบครัวเพื่อความถูกต้องอย่าง แน่นอน เธอยิ้มเย้ยหยันอย่างเย็นชา “คำขอโทษที่ไร้น้ำ หนักของคุณ ฉันไม่ต้องการ!!

พูดจบ เธอก็รีบเข็นรถเข็นเดินฝ่าฝูงชนที่ล้อมวง

พวกเธออยู่…….
ด้านหลังนั้น เหมือนจะได้ยินคนตะโกนขันมาว่า อุ้ย คุณป้าคน เป็นลมไปแล้ว…….

พอได้ยินแบบนั้นกู้ย้อนก็เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นกว่าเดิม อย่างลนลาน…….

กู้ฮอนเดินถือถุงใส่ของใบใหญ่หลายถุง ออกมา จากซูเปอร์มาร์เก็ต

จวบจนมั่นใจแล้วว่าตัวเองไม่สามารถมองเห็นห ฟืนแล้ว เธอจึงทรุดพิงเข้ากับกำแพงนอกซูเปอร์ มาร์เก็ต……

นาดา อดกลั้นมานาน เริ่มเอ่อล้นลงมาอาบแก้ม

เธอกมอกอย่างเจ็บปวดเหมือนเดิม

เธอไม่ได้ร้องไห้เพราะสงสารหยูฟัน แต่เธอรู้สึก เจ็บปวดกับเรื่องราวอันเลวร้ายในอดีตอีกครั้งเท่านั้น………

เพียงแต่ เธอคิดไม่ถึงว่าท้ายที่สุดเป่หมิงโมก็ขึ้น บัญชี กับกู้อัน และพวกเขา……..

เธอคิดว่าความเกลียดที่เขามีต่อเธอนั้น น่าจะ ทำให้กู้อันซีสองแม่ลูกคู่นั้นมีชีวิตที่ดีขึ้นกว่าเดิมถึงจะถูก

ได้ฟังหยูฟันสาธยายถึงชีวิตที่ยากจนข้นแค้นของ ตัวเองตลอดสองปีมานี้

ได้ยินหยูฟีนบอกว่าโรคเก่าของตัวเองกลับมา กําเริบอีกครั้ง