ตอนที่ 316 หนุ่มน้อยโหดเหี้ยมจริงๆ 2

เพิ่งตกใจจนมือสั่น จนโทรศัพท์เกือบหล่น: “แหะๆ เด็ก น้อยเจ๋ง ฉัน

เฉิงเฉิงรู้จุดประสงค์ของเฟิง “ได้ยินคุณอางตัวบอกว่า เรื่องที่พ่อต้องหมั้นกับคุณน้าเฟยเอ๋อ คนที่เสนอความคิดคืออาช

เอ้อ……

เฉิงเฉิงยังเด็ก แต่น้ำเสียงนั้น เหมือนคุณพ่อแสนเลือดเย็นของ เขามาก น้ำเสียงยิ่งเบา ก็ยิ่งแสดงว่าเป็นเรื่องที่สาหัสมาก

หยุนเพิ่งรู้ว่าตัวเองผิด เหงื่อเย็นเฉียบหยดลงมาสองเม็ด เขา ยิ้มแห้งๆ “หา……เหอะๆ……

รู้ทั้งรู้ว่าฉิงตัวคนนั้นเชื่อถือไม่ได้ เอาแต่เป็นตัวถ่วงของเจ้า

นายตลอด

คิ้ว มองซูหยุนเพิ่งที่กำลังปาดเหงื่อ คิ้วยิ่งพันกัน แน่น จากนั้นเธอก็มองกลับไปที่เฉิงเฉิงอย่างอ่อนโยน “ลูกรัก นิสัยดื้อรั้นแบบพ่อของลูกนั้น ไม่ใช่ว่ามีคนมายุยงนิดหน่อยก็จะ ตามนะ ยิ่งไปกว่านั้น สำหรับเขาแล้ว เรื่องการแต่งงานนั้นถือ เป็นเรื่องใหญ่มาก….ถ้าไม่ได้วางแผนไว้แต่แรก เขาคงไม่ ตัดสินใจแบบนี้แน่นอน

ไม่มีใครรู้ดีเท่าเธอว่าเปหนึ่งไม่ให้ความสำคัญกับเรื่องการ

แต่งงานมาก
ผู้ชายที่เคยกล่าวไว้ว่าถ้าไม่รักจะไม่ยอมแต่งงานด้วย ตอนนี้ หาผู้หญิงที่เขารักมากเจอแล้ว การแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น จึง เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล…….

พอคิดถึงตรงนี้ กูยอนก็ยังคงเจ็บแปลบอย่างไม่อาจเลี่ยงได้

ซูหยุนเฟิงแอบขยับตัว เขาก้าวถอยหลังสองก้าว เรื่องใน ครอบครัวของเหมิงเอ้อ เขาไม่เข้าไปเกี่ยวข้องจะดีที่สุด มิเช่น นั้นไม่ช้าก็เร็วคนที่จะเจอหายนะก็คือ………

“ไม่ว่าจะพูดยังไง อาซูเอ้อก็ต้องมีส่วนรับผิดชอบในเรื่องนี้ เฉิงเฉิงไม่มองซูหยุนเฟิงด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “ถ้าอาซูเอ้อยังอยู่ ข้างเดียวกันกับพ่ออีก เฉิงเฉิงขอสาบานว่า พอโตแล้วผมจะทำ ทุกวิถีทางเพื่อทำลาย ตระกูล ชูให้ได้”

หยุนเฟิงสูดลมหายใจเย็น

มองใบหน้าเย็นชาของเฉิงเฉิง ไม่น่าเชื่อว่าเด็กอายุเจ็ดขวบ พูดแบบนี้ออกมา จะดูมีพลังและเด็ดเดี่ยวได้ขนาดนี้

เขาไม่ดูถูกความสามารถของตระกูลเปหมิง ถ้ายึดตาม ลักษณะของเป้หมิงโม่แล้ว ลูกชายของเขาเมื่อโตขึ้นเกรงว่าต้อง เก่งกาจกว่าเขาอย่างแน่นอน

” ซูหยุนเฟิงกระแอมล้างคอ มองซ้ายมองขวาอย่าง ไร้ศักดิ์ศรี “พวกเธอกำลังพูดอะไรกัน โธ่เอ๊ย ทำไมจู่ๆฉันก็ไม่ ได้ยินเสียงอะไรเลยนะ………. ฉันคงหูหนวกไปแล้ว…….

แค่กๆ……

ตอนเห็นท่าทางตลกของหยุนเฟิงแล้ว เธอไม่รู้ว่าควรโกรธหรือควรหัวเราะ

ยังไงเขาก็เป็นพวกเดียวกันกับเปหมิงไม่เหมือนที่คิดไว้

เป็นพวกคนโง่เหมือนกัน

เธอถอนหายใจ แล้วยื่นมือออกไปลูบแก้มของเฉิงเฉิงอย่าง อ่อนโยน: “ลูกรัก อย่าทำแบบนี้เลยนะ…..เรื่องของแม่กับพ่อ ของลูก ผู้ใหญ่สามารถแก้ปัญหาเองได้ พวกลูกไม่ต้องเป็นห่วง นะจ๊ะ แม่ไม่อยากให้ลูกๆต้องมาแบกรับเรื่องหนักใจตั้งแต่อายุ ยังน้อย แม่ไม่อยากให้ลูกต้องกลายเป็นเด็กที่มีความมืดมนอยู่ ในจิตใจ……

เหมือนกับเป้หมิงโม่

ยิ่งกว่านั้น เธอไม่ต้องการให้ลูกต้องเป็นเหมือนเธอในวัยเด็ก ที่ไม่มีความสุขเลย……

“เพราะแม่ไม่ชอบคุณอาฝันหรือครับ” เฉิงเฉิงกลับดื้อดึงไม่ ยอมหยุด เขาพูดต่อ “ถ้าแม่ไม่เลือกคุณอาฝัน…..นก็เลือก เฟิงสิครับ”

เฉิงเฉิงเพิ่งจะพูดจบ ซูหยุนเฟิงอ้าปากค้างอย่างตะลึง

แม่เจ้า ลูกชายของเป้หมิงเอ๋อจะโหดร้ายไปหน่อยไหม ยังไง หยินฝันก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกับเป้หมิงเฮ้อ ยังพอที่จะผ่านได้ แต่

ฮอนตกใจ นึกไม่ถึงว่าเฉิงเฉิงจะพูดถึงยี่เพิ่งออกมา
“แม่ ที่จริงแล้วสองปีมานี้ พี่เฟิงมักจะส่งของขวัญมาให้ผม กับหยางหยางตลอด เรื่องที่พ่อกำลังจะหมั้น ตระกูลเปหนึ่งได้ ประกาศออกไปแล้ว เชื่อว่าอีกไม่นาน พี่เฟิงต้องกลับมาดื่ม เหล้าในงานหมั้นของพ่ออย่างแน่นอน…….

ซูหยุนเฟิงฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว เขารีบพูดขัดขึ้นมา “เฮ้ๆ…. ฉันจะบอกอะไรนะเด็กน้อยเจ๋ง…….พี่เฟิงเป็นหลานชายของพ่อ นายนะ ถ้าแม่นายแต่งงานกับเขา งั้นจะไม่ยิ่งวุ่นวายไปกันใหญ่ หรือไง”

ใครจะคิด เฉิงเฉิงส่งสายตาพิฆาตกลับไป แล้วพูดอย่างเย็น ชาขึ้น: “อาซูเอ้อหูหนวกไม่ใช่หรือ

“อ้อๆ…..ฉันหูหนวกแล้วๆ …..เมื่อครู่ถือว่าฉันพูดไปเรื่อยแล้ว กัน…… หยุนเพิ่งถอนหายใจ เขารู้สึกวุ่นวายใจ รู้สึกเย็นวาบที่ แผ่นหลัง เรื่องราวมันลุกลามบานปลายหมดแล้ว เหมือนจะเกิด หายนะครั้งใหญ่ขึ้น……..

เฉิงเฉิงขมวดคิ้ว มองแม่ต่อ: “พี่เฟิงเป็นคนดี ทุกครั้งที่ส่ง ของขวัญมาให้พวกเรา เขาจะแนบการ์ดที่อบอุ่นติดมาด้วยเสมอ เฉิงเฉิงเชื่อว่าพี่เฟิงต้องยังลืมแม่ไม่ได้แน่ ถึงต้องหลบหน้าไป ไกลขนาดนั้น ไม่กล้ามาเจอพวกเรา”

สอนขมวดคิ้วแน่น เธอมองท่าทางของเฉิงเฉิงที่อยากช่วยให้ เธอได้มีความสุขเร็วๆ หัวใจเธอเจ็บปวด

เฉิงเฉิงคิดว่าแม่คงไม่ตอบรับ เขาชะงักแล้วถอนหายใจ “ถ้า แม่ยังไม่เลือกพี่เฟิง……….เลือกอาสามสิครับ
อาสาม แอนโทนี่ เป้หมิงผู้โด่งดังหรือ

ฮูหยุนเฟิงทนฟังต่อไม่ได้แล้ว เขาถามขัดขืน “โธ่ เด็กน้อยเพิ่ง ทำไมต้องเป็นผู้ชายที่มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลเปหนึ่งของพวก นายด้วย ”

เฉิงเจ๋งเหลือบมอง หยุนเฟิง “มันเป็นการโจมตีที่ดีที่สุด สำหรับพ่อ คือให้แม่แต่งงานกับผู้ชายที่อยู่รอบๆตัวพ่อ ให้พ่อได้ เห็นทุกๆ วัน เห็นว่าพวกเขารักกันมาก ให้พ่อมองตาปริบๆแต่ทำ อะไรไม่ได้ นี่ไม่ใช่การแก้แค้นที่ดีที่สุดหรือ

หยุนเฟิงสูดลมหายใจเย็น หนุ่มน้อยเฉิงโหดเหี้ยมจริงๆ

ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เป็นมิงเอ้อคงได้เป็นบ้าแน่……..

“ก——”

ฮอนอดหัวเราะไม่ได้ น้ำตายังเกาะอยู่รอบดวงตา จิตใจที่ หนักหน่วงเมื่อครู่ กลับรู้สึกสดใสขึ้น เพราะคำพูดเหล่านี้ของ

ลูกชาย

เธอกอดลูกชายไว้แน่น “ลูกรัก ขอบคุณลูกๆนะที่คิดถึงแม่ ขนาดนี้ แม่คิดว่าการที่มีลูกๆนี่แหล่ะ เป็นเรื่องที่มีความสุขที่สุด

เธอยัง มีลูกๆ น่ารัก

เธอนึกถึงสาวน้อยที่อยู่ต่างประเทศ ริมฝีปากของเธอก็ยกขึ้นเล็กน้อย