ตอนที่ 303เข้าอกเข้าใจ

ตอนที่ 303 เข้าอกเข้าใจ

ต่อจากนี้ไป เธอจะต้องลืมเรื่องราวระหว่างเธอและเปหนึ่งไม่ ให้หมดสิ้น เพื่อตัดโอกาสไม่ให้เขามาหว่านเมล็ดพันธุ์ในกาย

เธออีก!

เธอ ฮอนคนนี้ จะไม่ยอมให้เขามาคอยบงการชีวิตอีกแล้ว!!

เธอบิดฝานําดื่ม ฉีกกล่องยาก่อนจะหยิบออกมา2เม็ด ก่อนจะ ใส่ปากกรอกน้าตามและกลืนลงคอไป…….

รสชาติขมฝาดของยาไหลผ่านล่าคอไป

เธอสูดเอาลมที่เย็นเยือกเข้าไปหนึ่งที ก่อนจะเตรียมหันกลับ

ไป

กลับเห็นเหมิงไม่ไอ้จอมโง่นั่น กำลังขับรถพุ่งทะยานออกไป

ยังถนน…….

ผ่านหน้าเธอไปอย่างเย่อหยิ่ง

มือที่ถือยาคุมกำเนิดของเธอกระตุกเล็กน้อย

แต่ก็แอบโล่งใจ ในเวลาเดียวกัน อย่างน้อย เขาก็ไม่เห็นเธอ

เธอสลัดความรู้สึกหม่นหมองนั้นออกไป ก่อนจะเตรียมเอา กล่องยาเก็บใส่กระเป๋าเสื้อ ทันใดนั้น ‘เอียด!

เสียงรถเบรกกะทันหันแหลมจนแสบแก้ว ก็ดังลั่นขึ้นมา ทันใดนั้นรถของเป้หมิงโม่ก็หยุดอยู่ตรงหน้านั้นทันที

วินาทีต่อมา เขาก็มุดออกมาจากรถ และวิ่งเร็วราวกับสายฟ้า ฟาดมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ

เธอตะลึงพรึงเพริตไปเลย!

ดวงตาดำขลับคู่นั่นของเขา ปรายตาไปมองร้านยาที่อยู่ด้าน หลังเธอ ก่อนจะมองดูนามบัตรกับกล่องยาคุม ในมือของเธอด้วย สายตาที่ประกายแววสงสัย!

ทันใดนั้นเอง

ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะรู้สึกตัว เขาก็แย่งมาอย่างรวดเร็ว! ก่อน จะกวาดตาดูรอบหนึ่ง

หลังจากเขาเห็นนามบัตรที่แปะถุงยางอนามัยไว้ใบนี้ ก็เข้าใจ

ได้ในทันที

แต่ทว่า

“ยาคุมกำเนิด?!” เขาจ้องเธอด้วยสายตาที่กราดเกรี้ยว ประหนึ่งจะพ่นไฟออกมาจากดวงตาคู่นั้น! ให้ตายเถอะ คุณวิ่ง ออกมาแต่เช้า เพื่อมาซื้อยาคุมกำเนิดที่นั่งั้นเหรอ?

เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย มองชายหนุ่มด้วยสายตาเย็นชา “เอา

คืนมาให้ฉัน!” ติ้วงามคมเข้มของเขา ที่ขมวดจนจะเป็นปมด้วยความสงสัย มองกล่องยาที่เปิดแล้ว และยากหายไปแล้ว2เม็ด ก่อนจะเหลือบ ตาไปเห็นน้ำดื่ม ในมือหญิงสาวที่ดื่มไปเศษหนึ่งส่วนสี่แล้ว “คุณ กินแล้ว?”

เธอเห็นว่าเขาไม่ยอมคืนกล่องยาให้เธอ เลยซักมือกลับไป ด้วยความระอา เธอเบื่อที่จะโต้เถียงกับเขาแล้ว ก่อนจะยักไหล่ อย่างไม่สนใจ และหันหลังเดินกลับไป

เขาเดินตามเธอไป ก่อนจะกระชากข้อมือของเธอและเค้นถาม ขึ้นว่า “คุณหมายความว่ายังไง? อธิบายมาเดี๋ยวนี้!

เธอกัดริมฝีปาก ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ฉันหมายความว่ายังไงเห รอ? เป้หมิงไม่คุณมีตามองไม่เห็นหรือไง? ยังจะต้องถามฉันอีก เหรอ?”

“ทําไมต้องกินยาคุมด้วย?” มือชายหนุ่มที่จับข้อมือของหญิง สาวราวกับ โซ่ตรวนนั้น บีบแรงขึ้นด้วยแรง โทสะ โดยที่เจ้าตัวก็ ไม่รู้เนื้อรู้ตัวด้วยซ้ำ

เขารู้เพียงว่า ณ ตอนนี้ เขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟกับการกระทำ

ของเธอ

“เจ็บ…… เธอเปล่งเสียงออกมาอย่างสุดทน ก่อนจะสะบัดมือ ออกจากมือใหญ่เขาอย่างเต็มแรง “ทำไมเหรอ? ก็ชัดเจนอยู่แล้ว ไม่ใช่หรือไง ฉันจะไม่ยอมให้ตัวเองพลั้งพลาดอีกแล้ว!”

“พลั้งพลาด?” เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนนัยน์ตาคู่งามจะฉาย แววดุดันเยือกเย็น “คุณคิดว่าการนอนกับผมคืนเดียวนั้น เป็น ความพลั้งพลาดงั้นเหรอ? เพราะฉะนั้นจึงรีบออกจากบ้านแต่เช้า เพื่อมาแก้ไขความผิดพลาดที่เกิดขึ้นนั้นสินะ?!”

ยาคุมกำเนิดในมือเขาถูกขย่าจนแทบละเอียดเป็นผุยผง

เธอมองเขาด้วยสายตาที่นิ่งเฉย เม้มปากก่อนพูดเยาะเย้ย ถากถางว่า “แล้วมันไม่ใช่ความผิดพลาดเหรอ? ตอนนั้นที่ให้ กำเนิดหยางหยางกับเฉิงเฉิงเพื่อคุณ ในสายตาคุณ ก็เป็นความ ผิดพลาดไม่ใช่หรือไง? ตอนนี้ฉันก็แค่ไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ มันซ้ำรอยเท่านั้น คุณควรจะขอบคุณฉันสิ! ยิ่งไปกว่านั้น ตอนที่ ฉันเป็นเลขาของคุณ คุณก็เคยให้ฉิงตัวเอายาคุมกำเนิดมาให้ฉัน กิน พอตอนนี้ คุณกลับมาถามหาเหตุผลจากฉัน เพื่ออะไรกัน? คุณไม่รู้สึกว่าการกระทำของตัวเองมันน่าขบ้างเหรอ เปหนึ่ง ไม่?

นัยน์ตาของเขามีแววอ่อนลง เหมือนกับไฟโทสะในใจที่ค่อยๆ มอดลงไป

ชายหนุ่มจ้องมองดวงตาสุกใสคู่นั้นของเธอสักพักใหญ่ ก่อน จะขมวดคิ้วนิ่วหน้า พร้อมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้ม

“ผมยอมรับว่าตอนนั้น ผมเป็นคนให้ฉิงตัวเอายาคุมกำเนิดไป ให้คุณกินจริง แต่นั่นก็เพราะว่า ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นแม่ของลูกชาย ผม! ตอนนี้รู้ความจริงแล้ว งั้นก็ไม่จําเป็น….. ” เสียงพูดของเขา เบาลงเรื่อยๆ เหมือนสิ่งที่กำลังจะพูดต่อจากนี้ มันยากเย็นแสน เข็ญที่จะเอ่ยออกมา “งั้นก็ไม่จำเป็นต้องกินยาพวกนี้อีกต่อ เสียงพูดของเขาเบาลงเรื่อยๆ เหมือนสิ่งที่กำลังจะพูดต่อจากนี้ มันยากเย็นแสนเข็ญที่จะเอ่ยออกมา “งั้นก็ไม่จำเป็นต้องกินยา พวกนี้อีกต่อไป……

เธอเบิกตาโพลง มองชายหนุ่มอย่างเหลือเชื่อ

“เป้หมิง โม่ คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? บอกฉันว่าไม่จำเป็นต้อง กินยาพวกนี้แล้ว? ฉันเป็นแม่ของลูกชายคุณ แล้วมันยังไง? เพราะเรื่องเมื่อคืนเป็นความพลั้งพลาด! เพราะฉันไม่ทันระวังตัว และเผลอดื่มจนเมา ถึงได้เปิดโอกาสให้คุณมารังแกฉันได้ ฉัน ยอมรับความซวยของตัวเอง ฉันจะถือซะว่าท่าทานให้หมามัน กิน!”

คําว่าท่าทานให้หมามันกิน ทำเขาโกรธจนหน้าเขียว

เขาทําหมัดแน่น กัดฟันดังกรอด!

หญิงสาวพูดต่ออย่างไม่หยุดหย่อน โดยไม่สนใจชายหนุ่ม แต่ฉันไม่ยอมให้ความผิดพลาดที่ผิดต่อไปเรื่อยๆ ฉันต้องหยุด ทุกโอกาสในการตั้งท้องของตัวเอง คือ……การติดไฟตั้งแต่ต้นลม!” ! วิธีเดียวที่ทำได้ก็

เขายืนหน้าดำคร่ำเครียดกับหลายสิ่งที่พันวัลกันอุตลุดอยู่ใน

ดวงใจเจ็บปวดรวดร้าวราวกับโดนของหนักๆ ที่เข้าอย่างจัง

เขาไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะมองลูกของเขา เหมือนเป็นการหัวคนที่จะมาขัดขวางชีวิตของเธอ! เมื่อก่อน เขาเคยปฏิเสธผู้หญิงคนอื่นที่จะมีลูกให้กับเขา มาวันนี้ เขากลับโดนผู้หญิงคนนี้ปฏิเสธอย่างไร้ค่า เขาเริ่มไม่เข้าใจหัวใจตัวเอง

แต่จังหวะที่เขามาเจอเธอกินยาคุมกำเนิดนั้น เขากลับรู้สึก เหมือนถูกทอดทิ้งไปอย่างไม่ไยดี หัวใจถูกฉีกออกเป็น เสี่ยงๆ ..

“งั้น คุณก็ไม่ต้องกินยา เพราะยังไงก็ไม่มีโอกาสท้อง หรอก…. เพราะเมื่อคืนนี้ ผมไม่ได้ทำอะไรคุณ…….

เขาพูดด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก หากจะพูดให้ถูกก็คือ เขายัง ไม่ทันได้ทำอะไรเธอเลยต่างหาก………

ดวงตากลมโตเป็นไข่ห่านของเธอ ถึงกับถอนหายใจยาวๆ อย่างโล่งอก

สีหน้าท่าทางที่โล่งอกอย่างเห็นได้ชัดนั้น จุดไฟ โกรธ ใน ดวงตาเขาให้ลุกโชนขึ้นมา

“ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีไปเลย! ” เธอพูดพร้อมพยักหน้าอย่างโล่ง ใจ ก่อนจะก้มลงไปมองมือใหญ่ที่จับข้อมือของเธอเอาไว้อย่าง แน่นหนา ก่อนจะเย็ดเสียงต่ำ “คุณเป้หมิง โม่คะ คุณจะปล่อยมือ ฉันได้หรือยัง?”

ความใจเย็นของเธอ การพูดอย่างเกรงอกเกรงใจและห่างเหิน ของเธอ ทำให้ชายหนุ่มเจ็บปวดใจไม่เบา เขายอมให้เธอ าท ใส่เขาอย่างสาดเสียเทเสียยังเสีย

กว่า…..

ดวงตาสีนิลคู่นั้นขมวดคิ้วเข้มมองดูหญิงสาวอยู่สักพักใหญ่ ก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้มถามขึ้นว่า “คุณไม่อยากมีลูกกับผมมาก

ขนาดนี้เลยเหรอ?”

ปลายนิ้วของเธอกระตุกเล็กน้อย

เธอตอบกลับในทันทีทันใดอย่างไม่ลังเล “ใช่!”