ตอนที่ 271 ผู้ชายที่รู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนม

หยินฝันใจอดทนเล็กน้อย กะอยากพูดว่าอะไรแต่เห็น ฮอนออกมาจากห้องผู้ป่วยพอดีหลับตากะพบเดียว ก็เห็น เพียงแต่เงาดำผ่านไป

“ฮอนฮอน”หยินฝันเดินขึ้นไป พูดอย่างเป็นห่วงเธอดู ทรุดโทรมแบบนี้ ฉันส่งเธอกลับไปพักก่อนมั้ย?”

ฮอนมองทางเดินเห็นเหมิงโม่ที่สูบบุหรี่

“ฝัน ฉันอยากคุยกับเขาเพียงลำพัง

หยินฝันมองตาหล่อนเห็นถึงความแน่วแน่เขาเลยทำได้ แค่พยักหน้า “งั้นฉันรอเธอด้านล่าง

พอหยินฝันเดินจากไป ทางเดินที่เปลี่ยวเปล่ามีกลิ่น

น้ำยาฆ่าเชื้ออ่อนๆ

ฮอนเดินไปตรงหน้าเป้หมิงโม่ ไม่ทันพูดไรก็จับบุหรี่ที่เขา สูบทิ้ง—-

“ที่นี่คือโรงพยาบาล กรุณาให้เกียรติผู้ป่วยด้วย

เป้หญิงไม่ยักไหล่ สีหน้าไร้ความรู้สึก และไม่ได้โมโหที่ หล่อนเอาบุหรี่เขาทิ้ง

อาจจะเป็นเพราะคืนนี้เขาเหนื่อยมาก เขาหรี่ตาเบาๆ ช้อนความรู้สึกไว้ได้เนียนงิบ

“ว่ามา เธออยากคุยไรกับฉัน?” เขาถามพร้อมด้วยน้ำ เสียงเย็นชา สายตามองนอกหน้าต่างใกล้รุ่งสางแล้วสินะ?

ฮอนมองหน้าเขา หัวใจเทียบจะหยุดเต้น “จริง แล้ว …ตอนแรกที่ฉันเข้าใกล้เธอ ไม่ใช่เพราะลูก ตอนนั้นฉัน ไม่รู้ว่าเธอเป็นพ่อของเด็ก…”

“แน่นอน เธอทำเพื่อบริษัทกู้ซื่อ” เขาพูดตอบ

หล่อนหน้าซีด ยิ้มเยาะ “ใช่สิ เพื่อคนที่จะหลอกใช้ตัวเอง และไม่มีสายเลือดแม่ลูกกับตัวเอง ฉันเสียสละอีกรอบแล้วอีก รอบ…. แต่ไม่คิดว่า เธอทำเพื่อแก้แค้นฉันดันให้กู้อันกับหมู ฟืนไปตำแหน่งที่สูงกว่า…..

บริษัทกู้ซื่อโดนบริษัทเป่หมิงซื้อเรียบร้อย แต่อันก็ยัง ซื้อบริษัทกู้ซื้อไว้ หลังหย่วนฝั่งตาย สองแม่ลูกนี้ยังไปกัน ล๊า! และทุกอย่างนี้ ก็เพราะมีเป้หมิง โม่ช่วย

เขากระตุกนิ้ว ใบหน้าเฉียบคม เงียบสักพัก

“เพื่อแม่ตัวเองเสียสละทุกอย่าง ก็เป็นธรรมดาของมนุษย์ ถ้าจะโกรธก็ไปโกรธฟ้าที่กลั่นแกล้งเธอแบบนี้ แต่เขา เงียบไป พูดอย่างเยือกเย็น เธอไม่ควรหักหลังฉัน! ตั้งแต่ ตอนที่เธอตัดสินใจจะบินไปที่ออสเตรเลีย เธอก็ควรรู้ว่ามัน จะมีวันนี้เกิดขึ้น ไม่ใช่ฉันไม่เคยจะให้โอกาสเธอ เธอสามารถที่จะสารภาพกับฉัน ไม่ใช่ปิดบังซ้ำซากไปมา

หล่อนยิ้มกริ่ม ที่เข้าใจความเจ็บปวดของเขาเพราะหล่อน

ปาก ดพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบๆของหล่อน “สารภาพกับ เธอ? แล้วผลละ เหมือนตอนนี้ที่เธอแย่งหยางหยางไปหรอ?”

“ไม่ใช่แน่นอน! ถ้าเธอบอกให้ฉันแต่แรก เธอก็จะเป็นผู้ หญิงที่5ปีที่แล้ว…..

“แล้วเธอก็จะแต่งงานกับฉัน ไม่สนใจเรื่องที่ฉันทำเพื่อเงิน ที่ไปรับอุ้มท้องแทน? “ หล่อนพูดตอบ

“เงียบ

“เหอะ….” หล่อนยิ้ม “เธอรู้มั้ย ฉันเคยคิดหลายรอบมาก ถ้าฉันบอกให้เธอ จริงแล้วฉันก็เป็นแม่ของลูกเธอ ไม่ใช่แค่นี้ ฉันยังซ้อนลูกคนหนึ่งที่คล้ายเฉิงเฉิงไว้อีกคน เธอจะเป็นไง? สุดท้ายไม่ว่าฉันจะคิดยังไง จุดจบก็คือเธอเอาหยางหยางไป จากฉัน ก็เหมือนตอนนี้… สิ่งที่ฉันกลัวที่สุดมันเกิดขึ้น….

เขาขมวดคิ้ว กำมัด ไม่พูดเหมือนเดิม…

ตาหล่อนเต็มไปด้วยน้ำตา แต่อดไว้ไม่ให้ไหล ยิ้มแล้ว เธอรู้อีกมั้ย ฉันถามเธอตั้งหลายรอบ ฉันถือว่าเป็นคนไรของ เธอ? เธอตอบว่า ฉันเป็นผู้หญิงของเธอ

แล้วฉัน ถามเธออีก เธอรักฉันมั้ย? เธอตอบรัก ความรัก แบบที่มีตอนทำอะไรกันบนเตียง….. สำหรับเธอแล้ว ไม่รักก็ไม่แต่ง ในเมื่อเธอบอกรักฉัน แล้วทำไมไม่แต่งกับฉัน เหอะ เพราะว่าเธอรู้ จริงแล้วมันไม่ใช่รัก….ในสถานการณ์แบบนี้ เธอรู้สึกว่าฉันบอกเธอว่าฉันเป็นแม่ของลูกเธอ ทุกอย่างจะ เปลี่ยนไปหรอ? ไม่

เฉิงเฉิงกับหยางหยางจะไม่มีวันที่มีครอบครัว มีแค่ว่า เลือกพ่อหรือแม่เท่านั้น! สำหรับนิสัยเธอแล้ว จะต้องแย่ง หยางหยางไป…ฉันยอมรับ ……ฉันเห็นแก่ตัว ฉันกลัวที่จะเสีย หยางหยางไป…”

“……” เขาเงียบ

“ขอโทษ – – เป้หมิง โม่ ถ้าเพียงเพราะตอนนั้นที่ฉันรัก หลังเธอ และจากเธอไปอย่างไม่ร่ำลา ขั้นตอนนี้ฉันขอโทษ เธอ….ได้มั้ย?”

หล่อนปิดตา น้ำตาที่ร้อนระอุไหลลง แต่ตั้งแต่แรกจนจบ หล่อนไม่ได้พูดถึงเจียงฮุยซินที่เป็นแม่เลี้ยงของเขา ไม่อยาก บอกเขาเพราะความจริงคือ เจียงฮุยซิน หล่อน

เขาไม่พูดไร และหันตัว เหลือหล่อนไว้เพียงคนเดียว ลง บรรณได—-

แอบไว้ที่ใต้บันไดสูบซิการ์ เหมือนกับบุหรี่ม้วนนั้นที่จะ ทำให้ใจเขาเย็นลง….

ในสมองนั้นมีแต่ภาพที่หล่อนวิ่งทั้งน้ำตาไปหาเขาแล้วถามว่ายอมจะแต่งงานกับหล่อนรึเปล่า?

สุดท้ายค่าตอบเขาคือ เงียบ

ว่าแล้ว ทำไมถึงหล่อนมักถามเขาอยู่บ่อยๆว่ารักหล่อนมั้ย สำหรับหล่อนแล้วถ้าเขารักก็แปลว่าจะแต่งงานด้วย ที่แท้…….

ที่หล่อนถามเยอะแบบนี้ เพียงแค่อยากให้ลูกมีครอบครัว

ที่สมบูรณ์แบบ!

ตบ. !

มัดได้ต่อยเข้าหาแพง

เขาสายตาเยือกเย็น

รอบแรก ที่เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้อยากแต่งงานกับเขา เพราะ

ว่าลูกเขา………เศร้าแบบนี้…….

เรื่องที่หยางหยางเข้าโรงพยาบาลนั้นโดนเป้หมิง โม่ปิด

ข่าว

เพราะว่าการไปแคมป์ปิ้งครั้งนั้นผิดพลาด จนทำให้เขา

เสียใจ

ก็เลยไม่ได้ห้ามซอนไปเยี่ยมหยางหยาง

วันนี้ ฮอนเตรียมข้าวกล่องที่ลูกชอบที่สุดมาให้ เพิ่งถึง หน้าโรงพยาบาล —
รถดา เตรียมเลี้ยว หักเร็วเกิน เกือบบนขอน

ตึก!

เสียงข้างกล่องตกพื้น

ฮอนถอยหลังไปกี่ก้าว กดท้องไว้แน่นๆ…

ประตูรถเปิดออก เป็นคนขับรถที่วัยรุ่น “ขอโทษครับ เป็น

ไรรึเปล่าครับ?”

ฮอนกัดฟัน เพราะตะกี้ตกในมากจนทำให้หล่อนปวด ท้อง หล่อนหน้าซีดพร้อมเหงื่อตก

คนในรถพูดด้วยน้ำเสียงที่ทนเจ็บแทรกขึ้น

“เหอจุน รีบส่งคุณผู้หญิงคนนี้ไปโรงพยาบาล

เหอจุน คนขับรถ) รีบพูดต่อ: แต่ว่าคุณโม้ อาการท่านก็ หนักเหมือนกัน…ฉันไปส่งคุณก่อนจะดีกว่า…

คนขับรถพูดแล้วพยุงชายคนหนึ่งออกมา

ผู้ชายคนนี้ราวๆ 50 ผมขาว แล้วทนกับความเจ็บปวด

ฮอนถึงจะมองชัดว่าเขาได้รับบาดเจ็บที่เอว เลือดเต็ม น่า ตกใจ!

คนขับรถรีบพยุงชายคนนั้น และขอโทษหล่อน” คุณผู้หญิง ขอโทษนะครับ… คนขับรถของฉันเป็นห่วงอาการฉันก็ เลยขับรถเร็วไป หวังว่าไม่โดนคุณผู้หญิงนะครับ ถ้าไม่สบาย ตรงไหนผมพร้อมรับผิดชอบค่าโรงพยาบาล

ผู้ชายจับแผลไว้ เลือดหยดลงๆ ใส่พื้น…..

ฮอนรับปิดจมูกปิดปาก “อีบ…”

หล่อนไม่สามารถที่จะเห็นหรือได้กลิ่นเลือดได้ ผู้ชายตกใจ “เหอจุน รีบส่งคุณผู้หญิงเข้าโรงพยาบาล

เดี๋ยวนี้——”

“ครับ! คนขับรถไม่รอช้า รีบพยุงเข้าโรงพยาบาล….

กู้ฮอนได้รับการตรวจครรภ์เสร็จถึงรู้ว่าลูกปลอดภัย หล่อน

ถึงวางใจ

นึกถึงผู้ชายคนนั้น เขารู้สึกสนิทสนมด้วยแปลกๆ

แต่พอหล่อนตรวจเสร็จไปถาม

“คุณผู้หญิงคะ มีคนชำระเรียบร้อยแล้วค่ะ”

“ขอถามหน่อยนะคะว่ารู้มั้ยคะว่าเขาเป็นคนอะไร? อยู่ห้อง

ผู้ป่วยไหน?”

“ขอโทษนะคะข้อมูลของผู้ป่วยทางเราไม่สะดวกบอกค่ะ แล้วผู้ป่วยคนนั้นเย็บแผลเสร็จก็ออกจากโรงพยาบาลทันที

“งั้นอาการเบาหนักมั้ย?”
“มีดแทงลึกมาก หนักค่ะแต่เขาไม่นอนโรงพยาบาล ทาง เราก็ช่วยไรไม่ได้…

“อ้อ ขอบคุณค่ะ”

หันหลัง หล่อนคงคิดมากไป เห็นรู้สึกความเคยชินและ สนิทสนมแบบนั้นเลยคิดว่าคงเป็นพ่อของหล่อน…. แต่คนตั้ง เยอะแยะ ใช้ความรู้สึกหาคนมันก็เป็นไปไม่ได้ ไม่ใช่หรอ?

กลับถึงห้องผู้ป่วยของหยางหยาง ยังไม่ทันเข้าไป ก็เห็น ยิ่งหวั่นใส่แว่น วนเวียนอยู่หน้าห้อง

ซูยิ่งหวั่นค้างเห็นฮอน ยิ้มกริ่ม “ฉันยังคิดอยู่ว่า เธอจะ มารึเปล่า? ว่างมั้ย เราไปคุยกันด้านนั้น?

“พวกเราไม่มีอะไรน่าคุย คุณชู “นึกถึงสิ่งที่ยิ่งหวั่นทำไว้ กู้ฮอนส่ายหัว

“ยังเกรงกับเรื่องถ่ายโฆษณาครั้งนั้นหรอ? เหอะ เธออย่า ลืมเพราะเธอถึงทำให้ฉันเป็นแบบนั้น! อัปยศมาก แค้นจัด ” ซูยิ่งหวั่นนึกถึงวันที่

“นั้นเป็นคุณทำตัวเอง ไม่ใช่หรอ?”

“เธอ” ซูมยิ่งหวั่นอดไว้ “ใช่ เพราะฉันทำตัวเองที่ฉัน ดูถูกศัตรู แต่ไม่คิดว่าเธอจะเป็นแม่ของเด็ก! แต่เขาเอายอม เอาลูกไม่เอาเธอ! เหอะๆ ยังไง เจ็บใจใช่มั้ย?ฮอน ที่ฉันมานี้เพื่อจะบอกเธอ ตั้งแต่วันนี้ ลูกๆ ก็จะเป็นฉันมารับมือแทน เพราะมีแต่ฉันเท่านั้นที่จะยืนข้างเขาได้

กู้สอนไม่ได้สนใจ เพราะไม่ว่ายิ่งหวั่นจะทำยังไงหล่อนก็ ไม่ได้ใส่ใจอยู่แล้ว

“คุณซูพูดจบยัง? พูดจบก็กลับไปได้ละ แต่จะบอกไรให้ เด็กไม่ใช่สิ่งของ ไม่ใช่ว่าใครจะรับมือแล้วรับได้!”

พูดจบ กู้ฮอนเปิดประตูเข้าห้องผู้ป่วย

“คุณแม่….”เฉิงเฉิงเรียกอย่างนุ่มนวล “คุณแม่… “หยางหยางเรียกอย่างออดอ้อน

เสียงดังขึ้น

ดูบ เสียงประตูปิด ซูยิ่งหวั่นไปห่างไปอยู่ด้านนอกจากแม่ ลูกที่อยู่ในห้องนี้….

มาขึ้นวันขึ้นศาล

วันนี้อากาศเย็นแปลกๆ ฟ้ามืดครึ้ม เหมือนฝนจะตก

อ่อนๆ…..

ทำไมขึ้นไม่ดำเนินการอย่างเปิดเผยเพราะมีนักข่าวที่นั่ง

รออยู่ด้านนอก…

เมื่อเป้หมิงไม่ปรากฏตัวอยู่ที่หน้าประตูศาล ก็ได้ตกเป็นเหยื่อที่จะโดนนักข่าวสัมภาษณ์

“คุณเป้หมิง วันนี้คดีขึ้นศาลแล้ว คุณคิดว่าคุณจะได้สิทธิ์ที่ ได้เลี้ยงเด็กมั้ยครับ?”

“ได้ยินมาว่าคุณมีลูกชายคนนี้แล้วยังมีอีกหนึ่งคน เป็น เรื่องจริงเปล่าครับ?”

“คุณเป้หมิง ลูกชายอีกคนเป็นคุณสอนกำเนิดเปล่าครับ? หรือว่าอีกคน?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ