ตอนที่ 218 คุณเป็นผู้หญิงของผม1

เธอจะเอ่ยถึงผู้หญิงที่เธอเรียกขานว่าแม่มาตลอด20กว่าปี คนที่เธอยอมสละทุกอย่างในชีวิตเพื่อความปลอดภัยของแม่ เธอ ไม่ว่าจะ5ปีก่อนหรือ5ปีหลังก็ยังคงเหมือนเดิม แต่ทว่า ทุกอย่างกลับเป็นเพียงแผนสกปรกเท่านั้น….

เธอจะพูดออกมาได้อย่างไร?

พอนึกถึงตรงนี้ หัวใจของเธอก็เริ่มเจ็บปวดอีกครั้ง น้ำตาก็ ใหลลงมาเป็นทาง..

ดวงตาดำขลับมองลูบไล้แผ่นหลังนวลเนียนของเธอ ก่อน จะเอ่ยเสียงเข้มงวดจริงจัง “บอกผมมา ว่าเพราะอะไร?”

เธอร้องไห้หน้าเหยเก ขบริมฝีปากและส่ายหัวไปมา อย่าง ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดจากตรงไหนดี..

“ผมคิดว่า บริษัทกู้ซื่อมีความสำคัญกับคุณมากเสีย อีก..” เขาถอนหายใจ ก่อนจะก้มลงจูบไปซับน้ำตาที่ไหล รินอยู่นั้น ด้วยท่าทีที่สุดแสนจะอ่อนโยน จนตัวเขาเองก็ไม่รู้ ตัวด้วยซ้ำ

เธอร้องให้สะอึกสะอื้น และพูดไม่เป็นศัพท์อยู่ในอ้อมอก เขา “ไม่สำคัญ..ไม่เคยสำคัญเลย..

“แล้วเพราะอะไร?” เขาชมวดคิ้วยุ่ง
“ทำไมฉันต้องยอมลดศักดิ์ศรีของตัวเอง เพื่อช่วยพวก เขา?” เธอตอบคำถามเขาด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา “นั่นก็ เพราะ.เพราะฉันคิดว่าเธอคือแม่ของฉัน..แต่แท้จริง แล้วไม่ใช่..เธอไม่ใช่..”

เธอพูดอย่างติดๆ ขัดๆ ไม่เต็มประโยค

“ใคร? ภรรยาของกู้เชิงเทียน?” เขาจี้ถามต่อ พยายามปะ ติดปะต่อคำพูดของเธอ สมองอันชาญฉลาดของเขาเริ่มร้อย เรียงต้นสายไปเหตุของเรื่องนี้ขึ้นมาได้รางๆ เธอกำลังหมาย ถึงแม่ของเธอ? แต่ทำไมเธอกลับบอกว่าไม่ใช่ล่ะ? “คุณ

ไม่ใช่ลูกสาวของกู้เชิงเทียนเหรอ? ใครที่ไม่ใช่แม่ของคุณ?”

เธอหายใจสะดุดทันที

นึกขึ้นได้ทันทีทันใดว่า ไม่น่าพูดเรื่องพวกนี้กับเขา เลย..เพราะไม่ว่ายังไง เธอก็ไม่ควรให้เขารู้เรื่องที่เธอยอม อุ้มบุญอย่างจำใจ เพื่อช่วยหนูซื้อที่ป่วยหนักอยู่ในขณะนั้น

ยิ่งไปกว่านั้น หยูฟินรู้เรื่องการมีอยู่ของหยางหยาง!

อาจดูเหมือนร้อนตัว แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม เธอก็ไม่ควรให้ เปหมิงโม่รู้เรื่องหนูฟินมากเกินไป

ข้างหูเธอเหมือนได้ยินสิ่งที่เจียงฮุ่ยชินเคยพูดวันนั้น กู้ขอ นรู้สึกจุกที่อก.

เธอเงยหน้าที่น้ำตาอาบแก้มนั้นขึ้นมา มองลึกลงไปในดวงตาดำขลับของเขาอย่างลึกซึ้ง “เรื่องพวกนั้นไม่สำคัญ อะไรแล้ว…เป่หมิงโม่ ตัดบริษัทกู้ซื่อออกเถอะนะ ฉันรู้ว่า โครงการหญิง” มีความสำคัญต่อคุณกับSosoมากแค่ไหน ฉันยอมรับว่าก่อนหน้านี้ ฉันใช้วิธีที่ไม่ค่อยใสสะอาดเท่าไหร่ เพื่อช่วยให้บริษัทกู้ซื่อได้โครงการนี้มาครอง ฉันทำผิด จรรยาบรรณของสายอาชีพนั้น..ตอนนี้ ฉันรู้ตัวแล้วว่ามัน ไม่ถูกต้อง ขอให้ความผิดพลาดทั้งหมดจบลงตรงนี้เถอะ

ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกเจ็บจี๊ดที่ใจ ตอนเอ่ยถึงSoso แต่นาทีนี้ เธอรู้ตัวแล้วจริงๆ

ถึงแม้ว่าจะเจ็บปวดรวดร้าวเหลือทน แต่ก็กลับรู้สึก สบายใจอย่างบอกไม่ถูก

อย่างน้อย เธอก็ไม่ต้องแบกรับบางอย่างที่หนักอึ้งอีกต่อ ไป ต่อจากนี้ไป เธอก็สามารถกลับมาเป็นตัวของตัวเองได้ แล้ว..

เป่หมิงโม่ขมวดคิ้วนิ่วหน้า จ้องมองหน้าเรียวเล็กเท่า ฝ่ามือของหญิงสาว ใบหน้าที่สวยจับใจจนอยากจะงับเข้าให้ นั้น อย่างไม่วางตา

“Sosoเป็นแค่แผนการหนึ่งเท่านั้น”

เขาพูดเสียงทุ้มเย็น มือหยาบหนาลูบไล้ผิวที่อยู่ได้น้ำของ

เธอ
หญิงสาวสั่นสะท้านไม่หยุด

แม้จริงแล้ว เขาอยากบอกเธอว่า ในสายตาของคนทั่วไป เย่หยิงอีพิน โครงการ” หยิง’ ต่างก็เป็นอนุสรณ์แห่งความรัก ที่ต้องการประกาศให้ทุกคนรู้ แต่สำหรับเป้หมิงโม่แล้ว คนที่ เขาอยากจะเฝ้ารักเฝ้าทะนุถนอมไว้ในดวงใจนั้น ไม่จำเป็น ต้องป่าวประกาศให้โลกรู้…

แต่ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ไม่ได้พูดสิ่งเหล่านี้ออกมา เขายก มุมปากขึ้นยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ นัยน์ตาสีนิลทอประกายไฟ ปรารถนาที่ลุกโชนขึ้นเรื่อยๆ …

ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่าเบาๆ “ผมรับปากคุณก็ได้ แต่คุณก็ต้องรับปากผมเหมือนกันว่า ต่อไป ห้ามคืนของที่ผม เคยให้ และห้ามพูดคำว่าไม่ติดค้างต่อกันอีก”

ทันทีที่เสียงประกาศิตจบลง เขาก็บรรจงจูบเธออีกครั้ง…

“บูม” กู้ฮอนเหมือนได้ยินเสียงพลุที่ที่ถูกจุดขึ้นฟ้า แล้ว ระเบิดเป็นประกายไฟที่สวยสดงดงามอยู่ในหัวเธอ…

เขายังโกรธเรื่องที่เธอคืนสร้อยเส้นนั้นให้เขาไปเหรอนี่? ยังถือสาคำพูดที่เธอเคยพูดว่าไม่ติดค้างต่อกันอีก คิดว่าให้ ตัดขาดจากกัน ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีกเหรอ?

เขาจะถือสาคำพูดเหล่านี้ทำไม?

เธอไม่กล้าถาม ไม่กล้าแม้กระทั่งจะคิดไปถึงไหนต่อไหน
เพราะกลัวว่าตัวเองจะถลำลึกลงไปจนควบคุมไม่อยู่ พอ คิดได้แบบนี้น้ำตาก็เอ่อล้นออกมาอาบแก้ม โดยไม่ได้นัด หมาย และไหลลงไปกองกับริมฝีปากเย็นเยือกของเขา ก่อน ที่จะถูกเขากลืนลงคอไปจนหมด…

ในห้องน้ำลุกโชนไปด้วยไฟปรารถนา ที่สาดลงบนผิวกาย ของเขาและเธอ ที่พันเกี่ยวเข้าไว้ด้วยกัน สะท้อนให้เห็นถึง ความต้องการที่มีที่มีต่อกันและกัน

เขาอ่อนโยนในทุกกระบวนท่า อาจเป็นเพราะเขายังคงตก ตะลึงกับน้ำตาของเธอในค่ำคืนนี้

เธอรู้ดีว่าควรจะผลักเขาออก แต่วินาทีที่เขาไปสัมผัสกับ จุดอ่อนไหวของเธอนั้น เธอกลับไม่สามารถขัดขืนอะไรได้ เลย..

ผ่านไปสักพักใหญ่ เสียงครวญครางของเธอ เหมือนอยาก จะถามให้แน่ใจอีกครั้ง “…เหมิง โม่ คุณต้องการอะไรกัน แน่..

เธอรอคำตอบจากเขาอย่างกังวล

“คุณ!” เหงื่อตรงขมับเขาแตกพลัก