ตอนที่ 207 ความจริง2

ถึงแม้จะรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็เป็นไปตามที่คาดไว้ เธอ ยิ้มเล็กน้อย “งั้นก็..แสดงความยินดีกับคุณด้วยนะ”

สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจก็คือ ถึงแม้ว่าบริษัทกู้ชื่อ จะ เคยใช้วิธีการสกปรกมากมายขนาดนั้น สุดท้าย เป็หมิงโม่ก็ ยังให้บริษัทกู้ซื่อ เป็นผู้รับผิดชอบโครงการ “หยิง”

แต่สิ่งที่เธอไม่แปลกใจเลยก็คือ ผู้เข้ารอบตัดสินอย่างยี่ เฟิงคนนี้ เธอเชื่อมาตลอดว่า ด้วยพรสวรรค์บวกกับความ สามารถของเขา ไม่นานเกินรอเขาจะต้องเจิดจรัสในสายงาน นี้อย่างแน่นอน

“ยินดีกับผมเหรอ?” ยี่เฟิงถามอย่างงงงวย “ผมต่างหากที่ ต้องแสดงความยินดีกับคุณ เพราะการที่อารองเลือกบริษัทกู้ ชื่อ ทั้งหมดเป็นเพราะคุณนะ..”

เธอรู้สึกเจ็บปวดในใจ ดวงตาร้อนผ่าวขึ้นมาโดยไม่ทันตั้ง ตัว หญิงสาวพยายามหายใจให้เป็นปกติ “เหอะๆ อย่ามาล้อ เล่นเลย อารองของคุณเป็นนักธุรกิจที่ฉลาดหลักแหลมมาก เขาจะเลือกใครก็เป็นเรื่องของเขา ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันหรอก”

ยี่เฟิงเงียบไปสักพักใหญ่ เหมือนอยากจะพูดอะไร ต่อ แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะจบการสนทนาลง “ยิ้ม งั้น คุณทำธุระของคุณต่อเถอะ ผมไม่รบกวนคุณแล้ว..อย่าลืม ดูแล

ตัวเองดีๆนะ”

ตอนยี่เฟิงพูดประโยคสุดท้ายนั้น เธอยังคงรับรู้ได้ถึง ความรู้สึกที่แอบซ่อนไว้ในใจ และความอ่อนโยนของเขา อย่างไม่ยากนัก

“อิ้ม คุณก็เช่นกันนะ”

เธอกดวางสายด้วยปลายนิ้วที่สั่นเล็กน้อย

ผู้ชายคนนี้ เคยเป็นรักแรกที่เธอยากที่จะตัดใจ เด็กหนุ่มที่ เป็นความหวังเมื่อครั้งเยาว์วัยของเธอ เธอเคยคิดว่า ความ รักและความอ่อนโยนที่เขาเคยมีให้ จะตราตรึงอยู่ในสาย ธารแห่งความทรงจาของเธอ อย่างไม่มีวันเลือนราง..แต่ แล้ว มันได้เปลี่ยนไป

ความสัมพันธ์ของพวกเขาค่อยๆแย่ลง สาเหตุหลักก็คงหนี ไม่พ้นอารองของยี่เฟิงคนนั้น

ที่ทำให้ตกอยู่ในสภาพหัวมังกุท้ายมังกรยุ่งเหยิงพันวัลกัน ไปหมด

หากยี่เฟิงรู้ว่าเธออุ้มท้องลูกแฝดของอารองของเขา เขา คงรับเรื่องนี้ไม่ไหวแน่

ช่วงพลบค่ำ
กู้ฮอนลงจากรถแท็กซี่ เดินกลับบ้านเช่าหลังใหม่เหมือน

อย่างเคย

มีรถเก๋งสีดำจอดอยู่ชั้นล่างของบ้านเช่าหลังใหม่

เธอเตรียมเดินขึ้นไปบนบ้านโดยไม่ได้สนใจรถคันนั้น แต่ กลับถูกเสียงเรียกจากใครบางคนหยุดไว้เสียก่อน

“กู้ฮอน!”

กู้ฮอนหันกลับมามองตามเสียงเรียกนั้น หญิงวัยกลางคน ในชุดเดรสสีดำ เปิดประตูรถแล้วก้าวลงมาจากรถ

เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นดัง ตึก ตึก ตึก เดินตรงมา หยุดตรงหน้าเธอด้วยสีหน้าที่เกรี้ยวกราดราวจะกินเลือดกิน เนื้อเธอ

“หย่วนซู่ผิง?” กู้ฮอนประหลาดใจเล็กน้อย ภรรยาคนแรก ของกู้เชิงเทียนพ่อของเธอ จะโผล่มาที่นี่ได้!

เพี้ยะ

ทันใดนั้น ฝ่ามือของเธอตบเข้าที่แก้มของกู้ฮอนอย่าง

ไม่ทันคาดคิด!

เธอรู้สึกชาที่แก้ม และหน้าก็โดนหวดให้หันไปข้างๆ!

ยังไม่ทันได้ตั้งตัว กู้ฮอนก็ยกมือขึ้นและหวดกลับไปที่ ใบหน้าของเธอในทันที
เพียะ

เธอตบคืนไปที่หน้าของหย่วนซู่ผิงอย่างเต็มแรง!

หย่วนชู่ผิงลูบหน้าตัวเองอย่างเหลือเชื่อ หรี่ตามองอย่าง พินิจพิจารณา “กู้ฮอน ที่แท้เธอก็ไม่ได้อ่อนแอเหมือนลูกแกะ นี่!”

“ที่ฉันเรียกคุณว่าน้า ก็เพราะเห็นแก่หน้าแม่ของฉัน” กู้ฮอ นกำหมัดแน่น ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยือกว่า “แต่คุณอย่า ลืมสิ ว่าฉันไม่ได้อาศัยการเลี้ยงดูจากตระกูลกู้ของพวกคุณ ตั้งนานแล้ว เพราะฉะนั้นที่ฉันตอบคุณเมื่อกี้นี้ คือการตบคืน!”

หย่วนซู่ผิงหัวเราะเย้ยหยันก่อนพูดว่า “ไม่อาศัยการเลี้ยง ดูจากตระกูลกู้แล้ว เลยรวมหัวกับคนนอกมาแย่งธุรกิจของ ตระกูลกู้สินะ? ทำไม ตอนนี้เธอคงดีใจมากสินะ? แม่เธอ บังคับให้กู้เชิงเทียนหย่ากับฉันในที่สุด บังคับให้ฉันเซ็น หนังสือตกลงการหย่าสดๆ ร้อนๆเมื่อกี้นี้ เลย!”

กู้ฮอนก็เข้าใจสาเหตุที่เธอตบในทันที

ก่อนหน้านี้ยี่เฟิงโทรมาบอกเธอเรื่องที่บริษัทกู้ซื่อได้รับผิด ชอบโครงการ “หยิง”

ในวันเดียวกันนั้น เธอจำได้ว่ากู้เชิงเทียนเคยสัญญากับ เธอว่า ขอแค่ได้โครงการ “หยิง’มาครอง เขาก็จะแต่งงานกับ แม่ของเธอ!
กู้เชิงเทียนไม่ได้ผิดคำสัญญาในเรื่องนี้

เฮ้อ….สิ่งที่แม่เฝ้าฝันมาตลอดยี่สิบกว่าปี ในที่สุดก็จะสม ดั่งใจหวังแล้วใช่มั้ย?

แต่กู้ฮอนกลับไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิด ไม่ว่ายังไงก็เคยผ่าน เรื่องแบบนี้มาแล้ว เธอรู้สึกสิ้นหวังกว่าใครทั้งนั้น

“ก็ถูกของคุณ! เป็นคุณนายกู้มาตั้งยี่สิบกว่าปี อยู่ตีๆ เหมือนโดนคนดึงให้ตกจากหลังม้าเหมือนนางฟ้าตกสวรรค์ ฉันเข้าใจความรู้สึกพ่ายแพ้แบบนี้นี้ของคุณนะ เพียงแต่ ฉัน คิดว่าตอนนี้ คุณควรไปหาลูกสาวของคุณกู้อันขี เพื่อร้องไห้ ระบายความอัดอั้นนี้ ไม่ใช่มาหาฉัน!” กู้ฮอนมองหย่วนซู่ผิง ผู้หญิงที่เห็นมาตั้งแต่เด็ก และคิดว่าเธอคนนี้ช่างเป็นคนที่ ทะนงตนยิ่งนัก ถึงแม้ว่าวินาทีนี้ เธอจะถูกทอดทิ้งอย่างไม่ ใยดี ก็ยังวางอำนาจบาตรใหญ่ และหยิ่งยโสเหมือนเดิม

“กู้ฮอน! เธอคิดว่าฉันเป็นผู้แพ้ใช้ไหม?” หย่วนซู่ผิงกำ หมัดแน่น “เธอคิดผิดแล้วล่ะ! คนที่เป็นผู้แพ้จริงๆ คือเธอต่าง หาก! เธอถูกแม่ของเธอหลอกใช้ แม่ของเธอใช้เธอเป็น เครื่องมือ ในการหาเงินมาให้ตัวเองไง! ฮ่าๆๆ .กู้ฮอน เธอนี่มันโง่จริงๆ เลย!”

กู้ฮอนตะลึงพรึงเพริด!

หย่วนซูผิงหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าถือของตัวเอง ก่อนเปิดคลิปเสียงให้ฟัง “ตั้งใจฟังให้ดีนะ กู้ฮอน ต่อให้จันต้องเจ็บปวดปางตาย ก็จะไม่มีวันยอมให้เธอมีความสุขแน่”

จากนั้นก็เปิดคลิปเสียงที่มีเสียงขู่ซ่าไม่ค่อยชัดเจนขึ้นมา ซึ่งเป็นเสียงที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี

หยูฟัน (เชิงเทียน เชิงเทียน การที่พวกเราทำแบบนี้….จะ ไม่ยุติธรรมกับกู้ฮอนหรือเปล่า?)

กู้เชิงเทียน (เธอจะไปรู้เรื่องอะไร! ถ้าไม่ทำแบบนี้ พี่จาว เอาผมตายแน่! เอาเป็นว่าคุณอย่าใช้แต่อารมณ์สิใช้เหตุผล หน่อย ขึ้นไปยืนบนไม้กางเขนเร็วเข้า เดี๋ยวถ้ากู้ฮอนมาถึง เธอก็ทำเหมือนเจ็บมากๆก็พอ ไม่ว่ายังไงเลือดพวกนั้นก็เป็น เลือดปลอม แล้วเธอเองก็ไม่ได้สูญเสียอะไร!)