ตอนที่ 100 สมุดบันทึกความชั่วร้าย1

“คงไม่แล้วหล่ะค่ะ ขอบคุณครูจางนะคะ”

“โถ่…น่าเสียดายจังเลยค่ะ..กู้หยางหยางเป็น นักเรียนที่เก่งจริงๆ ”

เฉิงเฉิงยืนอยู่เงียบๆ

เขาสังเกตการแสดงออกบนใบหน้าของแม่อย่างละเอียด

อย่างที่ครูจางพูด พ่อและแม่ทุกคนล้วนต้องการให้ลูก เป็นบุคคลที่ประสบความสำเร็จ และเขาเชื่อว่าแม่ของเขาก็ เป็นเช่นนั้น

ถึงจะเป็นแบบนั้น แต่ทำไมแม่เขาถึงเลือกละทิ้งเรื่องประ กวดท็อปเท็นโมเดลรุ่นเด็กหล่ะ?

ดูแล้ว มันต้องมีอะไรแน่ๆ….

หลังจากแวะมาหาลูกชาย กู้ฮอนก็รู้สึกโล่งใจ และรีบกลับไปที่บริษัทเป่ยหมิงทันที

ก่อนฟ้ามืดในวันนี้ ความปลอดภัยของแม่นั้น ยังคงอยู่ใน กำมือของเหมิงโม่

ทันทีที่ก้าวออกจากลิฟต์ ใบหน้าของลินดาก็ปรากฏเข้า มาในดวงตาอย่างคาดไม่ถึง!

“กู้ฮอน!” ลินดาหน้าขึ้นสี แล้วโยนจดหมายลาออกไปที่กู้ ฮอน “ฉันรู้ว่าคุณกำลังแกล้งกับฉัน!”
จากนั้น ก็เหยียบส้นสูงสองนิ้วนั้น แล้วจากไปอย่างโกรธ

เคือง!

จดหมายลาออกปลิวร่อนอยู่ในอากาศ และในที่สุดก็ตก ไปอยู่ในมือของกู้ฮอน

เฮ้อ..

เธอถอนหายใจเบาๆ รู้อย่างนี้เมื่อวานเธอไม่น่าประกาศ ลาออกเลย วันนี้เลยกลายเป็นเรื่องตลกซะอย่างนั้น!

เธอกัดฟัน ก่อนยืดตัวตรง และทำท่าทางเหมือนนก กระจอกเทศแกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนเดินไปที่ ห้องทำงานของเป็หมิงโม่…..

ในห้องทำงาน

“ให้ตายเถอะ! ขนาดพ่ออย่างฉันนายก็ไม่เชื่อเหรอ?” เสียงของเป็หมิงเจิ้งเทียนเอ่ยออกมาอย่างโกรธเคือง ใช้ไม้ เท้าเคาะพื้นเสียงดัง

เป้หมิงโม่ยกคิ้วคมของเขา ทำเหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไรกับ เรื่องที่พ่อโกรธ ใบหน้าหล่อนั้นยังคงไม่แสดงออกอะไร

“ผมแค่ทำตามขั้นตอน คุณก็แค่เซ็นชื่อเท่านั้น” เป็หมิงเจิ้งเทียนจ้องที่ข้อตกลงการโอนหุ้นที่อยู่ตรง หน้า ขมวดคิ้วแน่น

เหมือนกับชายสองขอให้เขาเซ็นชื่อในใบสัญญาที่ทำให้ ประเทศเกิดโทษ ซึ่งทำให้เขารู้สึกยุ่งเหยิง “ถ้าอย่างนั้น ชายสอง รอจนกว่าชายใหญ่กลับประเทศมา ค่อยว่า กันละกัน”

โม่เลิกคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์ “คุณเซ็นชื่อก่อน ก็ได้! พอเขากลับมา ผมจะให้เขาเซ็นในส่วนของเขา”

ชายชรายังขมวดคิ้ว ยังคงไม่ลงปากกา

เห้อ เขาคงมองผิดไป ในตอนแรกคิดว่าจะชนะชายสอง ได้ แต่ผลสุดท้าย!

ขวากหนามของซูยิ่งวรรณถูกจำกัดแล้ว และหุ้นในส่วน ของชายใหญ่ก็หายไปเช่นกัน

เป็นเพราะกู้ฮอน ที่แพ้ก็เป็นเพราะกู้ฮอน!

เมื่อมองไปที่ข้อตกลง ชายชรากัดฟัน ทำใจแข็งและลง ลายมือเซ็นชื่ออย่างหนัก!

หลังจากนี้ เขาคงต้องใช้วิธีการอื่นเพื่อชดเชยให้กับชาย

ใหญ่แล้วล่ะ

โม่รับข้อตกลงการโอนหุ้นนั้น มาอย่างพึงพอใจ ลุกขึ้น และนำไปวางไว้ในตู้นิรภัยขนาดใหญ่บน ผนัง แล้วล็อก

ชายชราจ้องมองชายสอง ก่อนจะหัวเราะอย่างไม่เต็มใจ “ชายสอง ในเมื่อเด็กอย่างกู้ฮอนนายเต็มใจยอมรับแล้ว ก็คงไม่เป็นปัญหา…”

ใครจะรู้ว่าดวงตาสีดำเข้มของเป่หมิงโม่เหมือนกับธนู เย็นสาดยิ่งเข้ามา
“ผมเลิกกับ Soso แล้ว นี่เป็นสิ่งที่คุณต้องการไม่ใช่เห รอ? ดังนั้น อย่าล้ำเส้นกันอีก!

ชายชรากิ่วปากของเขา แน่นอน เขาไม่เห็นด้วยเสมอ เรื่องชายสองกับผู้หญิงนามสกุลซู!

แต่ชายสองจงใจทำตรงกันข้ามกับเขามากขึ้น เขายิ่งไม่ เห็นด้วย เมื่อชายสองจะทำแบบนั้นอีกครั้ง!

เรื่องนี้จะทำให้เขาโมโหตั้งแต่ผมสีดำจนเป็นผมสีขาว เลยหรือไง!

น่าเสียดายคนที่ฝ่าฟันกับชายสองมากว่าสิบปี ก็เทียบไม่ ได้กับกู้ฮอนแค่สิบวัน!

เฮ้อ…

ชายชราถอนหายใจ เป็นเพราะผู้หญิงนำพาความโชค

ร้ายมา

“งั้นต่อจากนี้ นายจะสานสัมพันธ์กับกู้ฮอนต่อเหรอ?” ชายชรายกคิ้วขึ้น และแสดงออกว่าเขาค่อนข้างไม่พอใจ

เป่ยหมิงโม่หันกลับไป ไม่รอให้เขาตอบ ทันใดนั้น–

ก๊อกๆๆ!

เสียงเคาะประตูดังขึ้นสามครั้ง

ไม่ต้องคาดเดา จังหวะที่เหมือนจงใจ และการกระแทกที่ กระอักกระอ่วนอย่างนี้ มีเพียงผู้หญิงอย่างกู้ฮอนเท่านั้นที่ จะเคาะได้

ดวงตาของเป้หมิงโม่สว่างขึ้นอย่างไม่รู้ตัว และเปล่งเสียงทุ้มต่ำออกมา “เข้ามา

เมื่อกู้ฮอนได้ยินเสียงตอบรับก็เปิดเข้ามา…

เมื่อเธอเปิดประตูและเห็นคุณท่านที่ใบหน้านั้นดู

ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ทำเอาเธอชะงัก

และเกิดความรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

นับตั้งแต่เธอมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเป้หมิงโม่ ก็รู้สึก สำนึกผิด เธอกัดริมฝีปากตัวเอง ก่อนเอ่ยทักทายชายชรา ด้วยความเคารพ “สวัสดีค่ะ คุณท่าน”

“ฮี” ชายชราลมทางจมูกอย่างไม่พอใจ โดยไม่แม้แต่

มองเธอ

โม่เงยหน้าขึ้นมอง แต่ไม่พูดอะไรกับชายชรา “ถ้า คุณไม่มีธุระอะไรแล้ว จะกลับเลยก็ได้นะครับ” ดวงตาของเทียนเบิกกว้างด้วยความประหลาด

ใจ!

ความโกรธโจมตีเข้ามา!

เมื่อผู้หญิงเข้ามา ชายสองก็กล้าไล่พ่ออย่างเขาออกไป อย่างนั้นเหรอ?

ชายชรากัดฟันกรอด และจ้องที่กู้ฮอนอย่างดุเดือด!

กู้ฮอนรู้สึกอึดอัดใจ ทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไร ให้ชายชราขุ่นเคือง

“กู้ฮอน เธอนำสมุดบันทึกทั้งหมดของเธอส่งมาให้หมด ตอนนี้ฉันขอปลดเธอ และวันพรุ่งนี้เธอก็ไม่ต้องมาเป็นเลขานุการของชายสองแล้ว!” เป้หมิงเจิ้งเทียนพูดเสียงดัง อย่างไรแล้วกู้ฮอนก็คือคนที่เขาพาเข้ามา

ในเมื่อชายสองกล้าไล่เขาออกไป เขาก็ไล่ผู้หญิงคนนี้ ออกไปเหมือนกัน! ฮี!

กู้ฮอนจ้องมองที่เป่ยหมิงโม่ด้วยความประหลาดใจ และพบ ว่าคิ้วนั้นขมวดแน่น แต่ไม่ได้พูดอะไร

มีร่องรอยของความอ้างว้างโดยไม่รู้สาเหตุอยู่ในหัวใจ เธอ เธอคิดว่า….อย่างน้อยเขาก็อยากให้เธออยู่ต่อ…

เมื่อได้ฟังคำพูดของเป้หมิงเจิ้งเทียน เธอก็ไม่สามารถ ปฏิเสธได้เลย และเธอก็ไม่มีสิทธิ์ say-no