ตอนที่ 94 ลักพาตัว2

“หยุด! จะไปที่ไหนอีก” เป้หมิงเจิ้งเทียนดุเขา เอ่อยืนอยู่ข้างๆอึดอัดใจเล็กน้อย

ดวงตาที่หม่นหมองของเป่หมิงโม่ที่ไม่เคยหยุดอยู่กับเธอ

เพียงแค่ตอบชายชราโดยไม่แยแส “กลับบ้าน”

“พูดเหลวไหล! แล้วนี่ไม่ใช่บ้านของนายเหรอ?” เป่หมิง เจิ้งเทียนโกรธมากเมื่อเขาได้ยิน

เจียงฮุ่ยซินเดินเข้ามาอย่างประหม่า “เจิ้งเทียน คุณอย่า โมโหเลย ระวังความดันโลหิตด้วย”

เมื่อสักครู่ชายชราก็ยังดีๆอยู่ไม่ใช่เหรอ และยังหัวเราะ อย่างมีความสุขอีก เพียงแค่โม่บอกว่าจะไป เขาก็ไม่พอใจ

เป็หมิงโม่เหลือบไปที่พ่อของเขา พูดเสียงเย็นชา “คุณ ขอให้ผมกลับมาทานอาหารเย็นและผมก็ทานแล้ว คุณยัง ต้องการอะไรอีก?”

หมิงเจิ้งเทียนได้รับการปลอบประโลมจากทำให้เย็นลง “นายจะไม่อยู่ที่นี่เป็นเพื่อนเป่ยใต้เอ๋อสัก หน่อยเหรอ? ถึงอย่างไรที่นี่ก็คือบ้านของนาย”

“คือบ้านของคุณ!” โม่ตอบอย่างเฉยเมย “ไม่ใช่

ของผม”

ทันทีที่เขาพูดจบ ก็กระตุ้นอารมณ์ให้เทียนดุ เดือดอีกครั้ง จ้องมองอย่างไม่ยอมใคร
“เจ้าเด็กนี้ นายพูดว่าอะไรนะ! ลองพูดอีกรอบสิ นายคง ไม่ใช่ไม่เห็นฉันคนนี้เป็นพ่อแล้วหรอกนะ?”

“เจิ้งเทียน!” เจียงฮุ่ยซินร้องขึ้นอย่างรวดเร็วและจ้องมอง ที่เป่หมิงโม่ด้วยความลำบากใจ “โม่ถือว่าป้าขอ อ่อนให้พ่อ ของคุณหน่อยได้ไหม?”

“เหลวไหล! พูดอะไรเหรอ? ผมต้องเป็นลูกชายกตัญญู ด้วยเหรอ?”

เจียงฮุ่ยซินถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และเหลียวหลัง มองชายชรา “เจิ้งเทียน คุณหยุดพูดได้หรือเปล่า? วันนี้ ข้างนอกเกิดเรื่องมากมาย คุณเข้าใจโม่หน่อยสิค่ะ”

สิ่งที่เธอพูดนั้นไม่ใช่ไม่มีเหตุผล

ท้ายที่สุดแล้วชายรองและผู้หญิงมีความสัมพันธ์กันมา สิบปี คงทำให้เขารู้สึกแย่ที่ต้องเลิกกัน

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ความโกรธของเหมิงเจิ้งเทียนจึงค่อยๆ หมดไป

เหมิงโม่ไม่ได้พูดอะไร แต่คิ้วของเขาขมวดแน่น ก่อนจะ

คว้าเสื้อคลุมและจากไปโดยไม่หันหลังกลับมาอีก…

ไม่ว่าชายชราจะพูดอะไรอยู่ข้างหลังเขา และมีเจียงฮุ่ยชิ นที่คอยโน้มน้าวไว้ เขาก็ทำเป็นไม่ได้ยิน

หลังจากก้าวออกจากประตู ก็ขับรถออกไป…

บางที เขาเท่านั้นที่รู้ว่าตระกูลเป่ยหมิง นอกจากพ่อและ ลูกชาย ก็ไม่มีที่ให้เขาเลย…
ภายในรถตู้เล็ก ขับผ่านตรอกซอกที่มืดมิด

ขับผ่านเสียงนกร้องใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนและในที่สุดก็ หยุดลงที่ท้ายซอย

กู้ฮอนถูกปิดตาปิดปากและมัดแขนขา จนไม่สามารถ ขยับได้

เธอไม่รู้ว่าผู้ลักพาตัวจะพาตัวเธอไปที่ไหน

รู้สึกแค่ว่ารถหยุดลงแล้ว จากนั้นเธอก็ถูกลากโดยพวก

อันธพาลเหล่านั้น….

ดูเหมือนว่าเสียงนั้นจะต้องผ่านประตูหลายบาน ในที่สุด เธอก็ถูกโยนลงไปบนพื้นอย่างแรง!

เจ็บ

“พี่จาว พาคนมา เมาได้แล้วครับ”

จากนั้นพวกเขาก็เริ่มแก้มัดกู้ฮอน

เมื่อเธอเห็นแสงสว่างอีกครั้ง เธอก็เห็นตัวเองอยู่ในห้อง

เล็กหลังเก่า

ภายในห้องมีชายประมาณหกเจ็ดคนยืนอยู่

เธอสั่นระรัว คนโง่ยังดูออกเลยว่าเธอถูกลักพาตัว!

มีชายสองคนนั่งอยู่บนโซฟาหนังแตก

หนึ่งในนั้นมีรอยสักทั่วใบหน้าที่มืดมน เธอเดาว่าชายผู้นี้ คือพี่จาวน่าจะเป็นหัวหน้าของพวกอันธพาลเหล่านั้น
และอีกคน กู้ฮอนหดตัวลงทันที!

เธอไม่คาดคิดเลยว่าชายที่นั่งอยู่ข้างๆพี่จาวคือพ่อของ ตัวเอง กู้เชิงเทียน!

กู้ฮอนลุกขึ้นมาจากพื้น จ้องเขม็งไปที่กู้เชิงเทียนและถาม ว่า “คุณคิดจะทำอะไร!”

กู้เชิงเทียนกะพริบตาพยายามปกปิดความรู้สึกผิด “ฉันก็ ไม่อยากทำหรอก! กู้ฮอนทั้งหมดนี้เป็นเพียงความผิดของ ตัวเธอเอง!”

“โทษฉันเหรอ?” เธอขมวดคิ้ว ปลายนิ้วรู้สึกชา

“ทั้งๆที่ในตอนแรกโครงการ ‘หยิง ‘ คะแนนรวมของ ตระกูลกู้เป็นที่หนึ่ง แต่วันนี้ที่ประกาศรอบสองกลับไม่มี รายชื่อของตระกูลกู้! เธอคิดว่าเรื่องใหญ่ขนาดนี้ เธอที่เป็น เลขานุการของเป้หมิงโม่จะไม่รู้ได้อย่างไร?” กู้เชิงเทียน ขมวดคิ้ว ที่มีรอยแผลเป็นที่หน้าผากอย่างเห็นได้ชัด

กู้ฮอนตกตะลึง “ตระกูลกู้ไม่มีรายชื่อเหรอ?”

เธอยุ่งแต่เรื่องลาออก จนลืมไปว่าวันนี้เป็นวันที่ ตระกูล เปหมิงประกาศรายชื่อ

ไม่น่าแปลกที่วันนี้ทั้งวันเป่ยหมิงโม่ไม่ปรากฏตัวมาให้เห็น

แต่เธอไม่คาดคิดว่า ตัวเลือกสุดท้ายของเขาคือการทำ กับตระกูลกู้อย่างไร้ความปราณี!

“เฮ้อ! ไม่ต้องมาทำไม่รู้เรื่อง!” กู้เชิงเทียนพูดอย่างเยือก เย็น “ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรจะโอนอ่อนต่อเธอ ครั้งก่อนที่ขู่บังคับลูกชายเธอไป เธอถึงตกลงขโมยแบบแปลน ครั้งนี้ที่ ฉันโอนอ่อนต่อเธอ ไม่คิดว่าเธอจะเอาคืนฉันแบบนี้!”

“นี่สองพ่อลูกจะตัดขาดกันแล้วเหรอ?” พี่จาวที่อยู่ด้าน ข้างอุทานอย่างหยาบคายด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก “ผมว่าท่าน กู้ คุณนี่โชคดีไม่เบาเลย มีภรรยาสองคนไม่พอ แม้แต่ ลูกสาวทั้งสองคนก็น่ารักไม่เบาเลยนะ!”

กู้เชิงเทียนได้ยินสิ่งนีนี้ หน้าผากเหงื่อชิ้นเย็น ตอบสนอง ด้วยความสั่นสะเทือน “พี่จาว นี่คือลูกสาวคนโตของผม เธอเป็นเลขาของเป่ยหมิงโม่ ทั้งหมดนี้เธอเป็นคนทำ ไม่มี อะไรเกี่ยวข้องกับลูกสาวคนเล็กของผมเลย ได้โปรด ปล่อยเขาสองแม่ลูกเถอะ….”

ผัวะ!

พี่จาวเสยแก้มคมของ กู้เซิงเทียน!

“กล้ามากนะ! นายวางใจได้เลย คน ฉันปล่อยแน่ แต่รอ จนกว่านายจะคืนหนี้หมด!”

“พี่จาว 80 ล้านเลยนะ…ผมจะหาเงินได้มากขนาดนั้น

มาคืนคุณได้อย่างไร?”

“ผิดแล้ว 300 ล้านต่างหาก!”

“300 ล้าน!” กู้เชิงเทียนตกใจมากจนหน้าเสีย

“ถ้ารวมต้นรวมดอก แค่ 300 ล้านนี้ก็ถูกสำหรับนายแล้ว! สิ่งที่นายพูดในตอนแรกว่าถ้าตระกูลกู้ชนะโครงการ “หยิง อย่าว่าแต่ 300 ล้านเลย 3000 ล้านก็ทำได้ ฉันถึงให้นาย ยืมเงิน แล้วผลสุดท้ายล่ะ?”