ตอนที่ 59 คืนที่สาม1

ค่ำคืนยามราตรี

ในที่สุดรถก็ขับมาถึงเย่หยิงอีพิน

เป่ยหมิงโม่รู้สึกเหมือนอดหลับอดนอนยาวนานเป็น ศตวรรษ

ฉิงฮัวไปเอาวีลแชร์จากท้ายรถออกมา

เขามองผู้หญิงที่ทับอยู่บนขาของเจ้านาย นั่นคือกู้ ฮอนที่ยังหลับไม่รู้เรื่อง

คุณกู้เมาแล้ววุ่นวายจริงๆ ทั้งแทะทั้งกัด เธอคงจะ เมาไม่น้อย

ขาเจ้านายคงปวดน่าดู เอ่อ คิดว่าขาที่สามของเจ้า นายคงจะชาหมดแล้วมั้ง

ฉิงฮัวเหลือบมองใบหน้าเย็นชาของเป่ยหมิงโม่

เขากลืนน้ำลาย ตัวสั่นเล็กน้อย แล้วถามขึ้นอย่าง ระวัง “เจ้านาย ให้ผมแบกคุณกู้ขึ้นไปข้างบนไหมครับ”

เป่ยหมิงโม่ขมวดคิ้วแน่น เหลือบตามองผู้หญิง ที่นอนหลับลึกอยู่บนขาของเขา มือที่บาดเจ็บโยนร่าง เธอไปพิงกับพนักเก้าอี้ เหมือนโยนตุ๊กตาเน่าๆ น้ำเสียง ของเขาเย็นชามาก–

“ลากเธอขึ้นไปนั่งวีลแชร์”

ฉิงฮัวเหงื่อหยดติ่งๆ
คำพูดของเจ้านายคือ ลาก–คุณกู้ขึ้นวีลแชร์

“ครับ เจ้านาย” ฉิงฮัวเข็นวีลแชร์ไปอีกด้านของรถ อย่างระมัดระวัง

เปิดประตูรถ มองกู้ฮอนที่เมาอยู่ เขาเขย่าไหล่เธอ เบาๆด้วยความลำบากใจ “คุณกู้ครับ คุณกู้ครับ”

“อืม…อืม….” กู้ฮอนพึมพำออกมาสองคำ เธอล้ม ตัวไปอีกด้านแล้วนอนต่อ

ฉิงฮัวถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “ขอโทษนะครับ คุณกู้ฉิงฮัวผิดไปแล้ว”

พูดจบ เขาจับไหล่ของกู้ฮอน และทำตามคำสั่ง ของเจ้านายด้วยการ ลากกู้ฮอนออกมาจากรถจริงๆ

ระหว่างที่ลาก เขาทำหัวของกู้ฮอนชนเข้ากับประตู รถอย่างไม่ตั้งใจ “โอ๊ย ….”เธอขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว แล้ว ละเมอพูดออกมา

“ฉิงฮัว”

เสียงเย็นชาดังตามมา ทำให้ฉิงฮัวตกใจจนเผลอ ปล่อยมือ ร่างกายท่อนบนของกู้ฮอนหล่นอยู่นอกรถ ทันที

“ให้ตายสิ” เขาตำหนิเสียงต่ำ แขนยาวของเป่หมิง โม่คว้าร่างของผู้หญิงที่ลอยอยู่กลางอากาศอย่าง รวดเร็ว “ฉิงฮัว แค่ให้ย้ายเธอยังทำไม่ได้หรือ”

ฉิงฮัวเหงื่อแตกพลั่ก “ขอ ขอโทษครับเจ้านาย …”
เขารู้สึกน้อยใจ เจ้านายไม่ยุติธรรมเลย ก็ลากคุณ กู้นั่งวีลแชร์ตามที่เจ้านายสั่ง…

เป็หมิงโม่ขมวดคิ้วแน่น จ้องฉิงฮัวด้วยสายตาดู สุดท้ายเขาก็ถอนหายใจเสียงต่ำ

เข้าอุ้มกู้ฮอนไว้ในอ้อมแขน เขาขึ้นไปนั่งบนวีล แชร์อย่างรวดเร็ว แล้วเอาผู้หญิงที่นอนเหมือนปลาตาย ไว้บนขอของเขา

ฉิงฮัวรีบหมุนตัวเดินไปด้านหลัง แล้วเข็นวีลแชร์ ขึ้นไปข้างบน

หลังจากที่ส่งเป็หมิงโม่เข้าที่พักเรียบร้อย ฉิงฮัวก็ แทบจะบินออกมาจากตรงนั้นทันที เพราะกลัวไม่ระวัง แล้วไปทำให้เจ้านายโกรธเข้าอีก

ภายในห้องหรูหรา เหลือเพียงคนสองคนกับห้องที่ เงียบสงัด

เป็หมิงโม่ก้มมองผู้หญิงที่กำลังหลับอย่างไร้เดียง สาในอ้อมแขนของเขา อยากจะปลุกเธอให้ตื่นจริงๆ

ผู้หญิงคนนี้หลังจากยั่วโมโหเขาแล้ว ยังสามารถ นอนหลับฝันหวานอย่างไม่รู้สึกรู้สาได้อีกหรือ ทำให้เขาไม่รู้จะระบายยังไง

พอคิดถึงตรงนี้ ความโกรธในใจก็เริ่มปะทุทันที เขาผลักมือออก–
ร่างกายของกู้ฮอนเหมือนหนอนที่เสียสมดุล ที่ คอยขยับตาขาของเขา จากนั้นเธอก็กลิ้งตกบนพื้น สุดท้ายเธอก็ไปตกลงบนพรมสุดแพงที่นำเข้าจาก อิตาลี

“โอ๊ย….” ถึงแม้ว่าพรมจะนุ่ม แล้วช่วยลดแรง กระแทกได้บ้าง แต่ร่างกายที่ได้รับความเจ็บปวด กะทันหัน กู้ฮอนก็ตกใจตื่นจากความฝัน

เธอส่งเสียงคร่ำครวญออกมาทันที เธอลืมตาที่ สะลึมสะลือ คิ้ว โพล่งออกมาว่า “ไอ้หลานเลวคน ไหนกล้ามาขัดฝันหวานของข้า ฉันยังไม่เสร็จกับ เขา..”

แม่ เธอเพิ่งจะฝันเห็นด้านหลังของยี่เฟิง

ยี่เฟิงมองพระอาทิตย์ตกอย่างเงียบๆบนเนินเขา

เด็กผู้ชายน่ารักใต้ดวงอาทิตย์สีแดง ตอนนี้ได้เติบโต

เป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่เธอ กำลังปืนขึ้นไปบนเนินเขาในความฝัน มอง เห็นยี่เฟิงที่ใกล้จะหันหน้ามาอยู่แล้ว….

ยังไม่ทันจะได้ดีใจ

ห้าปีที่แยกจากกัน เธออยากจะเห็นหนุ่มน้อยรูป หล่อคนนั้นอีกครั้งจริงๆ ตอนนี้เขาคงจะหล่อขึ้นมาก จนวัวตายความล้มเลยมั้ง

คลื่นความเจ็บปวดค่อยๆโถมเข้ามา ยี่เฟิงหายไป

กลางอากาศ
เธอกลิ้งตกจสกหน้าผา เจ็บจนหน้าบิดหน้าเบี้ยว แล้วฝันหวานก็สลายไป…

“ฮือฮือ…” ในใจของเธอกำลังเศร้า ยี่เฟิง ดวงตาสีเข้มของเหมิงโม่หดลงทันที

ของเธอ

คนดีอย่างกู้ฮอน ทั้งคนใจแคบ เจ้าคิดเจ้าแค้น เย็นชา คนเลว ลามก วันนี้ขนาดไอ้หลานชั่ว ต่างเคย ด่าเขามาหมดแล้ว….

เขาหรี่ตาสีเข้มลงเล็กน้อย สายตาอันตรายมอง ผ่าน คำพวกนี้ เขาบันทึกลงสมองหมดแล้ว

เขายืนขึ้นจากวีลแชร์ทันที

ค่อยๆลากขาข้างหนึ่งที่ขยับไม่สะดวก เขายัง เหมือนราชาเช่นเคย เขาค่อยๆเดินเงียบๆเข้าไปใกล้ เธอทีละก้าวๆ

กู้ฮอนที่ยังคงโศกเศร้าในความฝันอยู่ ยังไม่รู้ตัวว่า ความเย็นยะเยือกกำลังคืบคลานเข้ามาใกล้เธอขึ้น เรื่อยๆ–