บทที่ 28 ผู้ชายคนนี้ร้ายจริงๆ2

ก็เหมือนการที่เป้ยใต้เอ๋อบอกเรื่องฆ่าตัวตาย มันง่าย เหมือนการบอกว่าวันนี้อากาศดียังไงอย่างนั้น!

ทันใดนั้นเธอก็เห็นอกเห็นใจเป่ยใต้เอ๋อขึ้นมา ในฐานะ ที่เป็นลูกสาวของนายกเทศมนตรีของเมืองA เพียงแค่ เป้ยใต้เอ๋อส่งสายตา ผู้ชายที่ตามจีบเธอพวกนั้นคงจะ ยอมย้ายจากตะวันออกไปตะวันตกแล้ว ข้ามเมืองจะใต้ ไปเหนือเลย!

ทำไมต้องมาเสียใจเรื่องความรักที่ขมขื่นกับกระดูก เย็นชาที่โหดเหี้ยมอย่างเป่ยหมิงโม่นี้ด้วย

“โม่…. ฉันไม่ดีตรงไหน? ให้ฉันแก้ไขมันไม่ได้หรอ? ฉันจะต้องทำยังไง คุณถึงจะยอมรับฉัน? โม…..”

“ไม่มีประโยชน์หรอก ใต้เอ่อ ตัดใจเถอะ” ทันใดนั้น เปหมิงโม่ก็พูดออกมาหนึ่งประโยค

สะเทือนจนเปยใต้เอ๋อใบหน้าซีดเผือด

กู้ฮอนสะดุ้งตกใจตามอย่างช่วยไม่ได้ ขนลุกกระพือ ถึงแม้ว่าเปยใต้เอ่อจะร้องไห้จนหัวใจแตกสลาย ก็แลก มาได้แค่คำพูดสั้นๆที่เย็นชาจนไม่มีอุณหภูมิจากเขา เท่านั้น

ผู้ชายคนนี้ร้ายจริงๆ.
“ไม่….ไม่ ทั้งชีวิตนี้ฉันรักแค่คุณคนเดียวเท่านั้น ตัดใจจากคุณ ก็เท่ากับละทิ้งความหมายที่ฉันจะมีชีวิต อยู่ต่อไป .ที่สำคัญ ฉันเป็นคู่หมั้นของคุณ…..” เป่ย ใต้เอ่อร้องไห้คร่ำครวญหนักขึ้นกว่าเดิม “โม่…ขอร้อง หละ อย่าได้โหดร้ายแบบนี้เลย…..ขอร้อง..ขอร้อง หละ..

ทุกครั้งที่เป่ยใต้เอ่อ ร้องไห้ และคร่ำครวญ ก็ทำให้กู้ ฮอนถอนหายใจไม่ลง

ยิ่งเธอมองเปยใต้เอ่อ ก็ยิ่งเตือนตัวเองว่า ห้ามตกหลุม รักผู้ชายคนนี้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะต้องเป็นหายนะ ที่มาสามารถกู้คืนมาได้แน่

อ่า เธอคิดอะไรอยู่เนี่ย? เธอจะไปตกหลุมรักกระดูก เย็นชานี้ได้ยังไงกัน?

“ใต้เอ๋อ เรื่องการแต่งงาน เป็นการตกลงกันระหว่าง พ่อคุณกับพ่อผมมาตั้งแต่ต้น ผมเคยพูดกับคุณอย่าง ชัดเจนไปแล้วว่าผมไม่มีทางสู่ขอคุณหรอก! หากคุณ อยากแต่งเข้าตระกูลเปหมิงจริงๆหละก็ คุณยังมีตัวเลือก ที่ดีกว่านี้ เช่น พ่อของผม….”

คำพูดของเป่ยหมิงโม่โหดร้ายจนสามารถฆ่าเป่ยใต้เอ่อ ตายได้เป็นพันครั้ง หรืออาจจะเป็นหมื่นครั้ง

เปยใต้เอ๋อใบหน้าหมองเทา

พูด.เสียงกระอักเลือดในใจของกู้ฮอน …
ผู้ชายคนนี้ ทั้งโหดทั้งเหี้ยมทั้งคมจริงๆเลย!

ไม่สามารถแต่งกับลูกชายก็แต่งกับพ่อ นี่มันตรรกะ ของบ้านไหนเนี่ย?

ถ้าเกิดว่าท่านเปหมิงได้ยินประโยคนี้ของเขาหละก็

คาดว่าคงจะเครียดจนกระอักเลือดมากกว่าเปยใต้เอ๋อเสี

ยอีก!

ชั่วขณะหนึ่งกู้ฮอนรู้สึกว่าจริงๆแล้วจิ้งจอกเฒ่าตัวนั้นก็ น่าสงสารอยู่เหมือนกัน

มีลูกชายที่ไม่กตัญญเอาเสียเลย!

โชคดีที่หยางหยางของเธอนั้น ทั้งฉลาดและตระหนัก ถึงใจเธอ

“ไม่…. ” เป่ยใต้เอ่อราวกับเป็นตุ๊กตาไม่ที่ไร้ซึ่งจิต วิญญาณ “โม่…. ฉันไม่ขอความรักจากคุณก็ได้ จริงๆ นะ ฉันไม่ขอเอาอะไรเลย ฉันขอแค่คุณอย่ายกเลิกงาน แต่ง…แค่นั้นได้ไหม….”

“ไม่ทันแล้ว” เป่ยหมิงโม่พูดออกมาอย่างเฉยเมย

ทันใดนั้น เขาก็หันหลัง เดินไปทางกู้ฮอนที่อยู่มุมห้อง มีความมืดมนบางอย่างที่เปล่งประกายออกมา

ตึกตัก ใบหน้ากู้ฮอนแข็งไปครู่หนึ่ง

วินาทีต่อมาเป่ยหมิงโม่ก็กอดร่างของเธอที่ไร้ซึ่งจิต วิญญาณนั้นเข้าไปในอ้อมอกของตัวเอง
ครึ่งกอดครึ่งฉุดไว้ในอก ลากกู้ฮอนที่ยังมีชีวิตอยู่มา หยุดตรงหน้าเป่ยใต้เอ๋อ

หลังจากนั้น ก็พูดต่อ “ไม่ทันแล้วใต้เอ๋อ เพราะผมมี ฮอน แล้ว”

น้ำเสียงที่นุ่มนวลและอีมครีมได้ลอยเข้าไปในหูขอ งกู้ฮอนและเป่ยใต้เอ๋อทั้งอย่างนั้น

แคร้ง เสียงของหัวใจสองดวงที่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ดวงแรกที่แตกออกเป็นของเป้ยใต้เอ๋อ

เป่ยใต้เอ่อมองผู้หญิงคนนั้นที่เขากอดไว้ในอกแน่น สีหน้าขาวเผือดไม่มีที่ติ

ดวงที่สองที่แตกออกเป็นของกู้ฮอน

ทว่า ของเธอนั้นแตกสลายเพราะถูกใส่ความ!

“เป่หมิงโม่คุณ…อุบ..” เธอเพิ่งเงยหน้าขึ้น อยาก จะตะโกนด่า แต่ยังไม่ทันได้ด่าออกไป ก็ถูกริมฝีปากที่ เย็นชาปิดกั้นไว้แล้ว…

อื้อ..

เชอะ! มาไม้นี้อีกแล้ว! กู้ฮอนโกรธแล้ว! ยกเท้าขึ้นกระทืบลงไปที่รองเท้าหนังของเขาอย่าง

แรง!

เป่ยหมิงโม่เสียงหลง รีบกอดรัดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม ริม ฝีปากกระชับราวกับถูกแม่เหล็กดึงดูดเข้าหากัน ทันทีที่สัมผัสถึงความนุ่มนวลของเธอ แทบจะอดไม่ไหวที่อยยาก จะได้เพิ่มมากขึ้นมากขึ้น…

เขาไม่ปฏิเสธว่าหลังจากที่ได้เตะต้องเธอเป็นครั้งแรก ตอนที่อยู่ในไนต์คลับ เขาเหมือนเสพติดอะไรบางอย่าง

กู้ฮอนถูกเขาจูบจนมีนไปหมด ในหัวยังคงมีเสียง ขัดขืนอยู่น้อยนิด แม้ว่ารสชาติของเขาจะน่าดึงดูดมาก แม้ว่าริมฝีปากเขาจะเซ็กซี่มากจริงๆ แม้ว่าเธอจะถูกดึง เข้าไปในริมฝีปากเย็นชานั้นอย่างง่ายดายก็ตาม เธอก็ ต้อง ห้ามจำนนเด็ดขาด!

ร่างกายที่กำลังจะกลับมาลุกขึ้นสู้นั้น ก็ได้ยินเสียงเป่ห มิงโม่พูดออกมาอย่างแผ่วเบาที่ข้างหูเธอ—

“แสดงละครนี้จบ จะเพิ่มเงินเดือนให้คุณ” ลมหายใจเย็นชาทำเอาหูเธอชาไปหมด

นี่ก็คือจุดประสงค์ ที่เป็นตายยังไงเขาก็จะลากฉันมาที่ นี่ให้ได้ใช่ไหม?

ปณิธานที่ตั้งไว้ว่าจะโต้กลับของกู้ฮอน ได้ถูกคำว่าเพิ่ม เงินเดือน ทำลายลงแล้ว

“กร็ด -” เสียงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งของเป๋ยใต้เอ่อ สะเทือนไปทั่วทั้งห้องแยกผู้ป่วย

เปหมิงโม่ค่อยๆปล่อยกู้ฮอนออกให้เป็นอิสระ หันกลับ ไปมองเป่ยใต้เอ่อที่โกรธจนตาแดงเผือด
กู้ฮอนหดตัวสั่นด้วยความกลัวอยู่ข้างๆเป่หมิงโม่

ราวกับว่าร่างกายของตัวเองได้ถูกสายตาของเป่ยใต้ เอ๋อยิงทะลุไปหลายร้อยหลายพันรู แต่เธอต้านไว้หมด แล้ว

เรียกได้ว่า ความต่ำต้อยไม่สามารถเปลี่ยน ความ เกรียงไกรมาสามารถหักงอ

แต่ว่าความมั่งคั่งเป็นเงินไม่ได้นะ เงินเงินเงิน… อดทนไว้นะ กู้ฮอน!

“โม่ ….เพื่อผู้หญิงที่ธรรมดาไร้รสนิยมคนนี้หรอ แม้ ตายคุณก็ไม่ยอมแต่งงานกับฉัน?” เปยใต้เอ๋อถูกพวก เขากระตุ้นเข้าให้แล้ว เกือบจะวิกลจริต “เธอดีกว่าฉัน ตรงไหน? ไม่ว่าจะเป็นฐานะ ความรู้ แม้แต่มารยาท เธอสู้ าไมหละโม่ ฉันไม่ได้สักอย่าง! แต่ว่าทำไม…ทำไมหละโม่ คุณถึง ต้องโหดร้ายแบบนี้ เธอดีกว่าฉันตรงไหนกันแน่ คุณถึง ได้เพื่อเธอแล้ว แม้แต่ฉันก็ย้อมทิ้ง?”

เป้ยใต้เอ๋อในฐานะลูกสาวของนายกเทศมนตรี มีทุก อย่างที่เหนือเด็กผู้หญิงธรรมดาทั่วไปตั้งแต่เด็ก

ดังนั้นเมื่อมองเห็นใบหน้าที่ธรรมดาและบริสุทธิ์ ราวกับเด็กนักเรียนอย่างกู้ฮอนแล้ว

เป่ยใต้เอ่อพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง ความรู้สึกนั้นก็เหมือนกับว่า สามีออกนอกลู่นอกทาง

แล้ว ผู้หญิงที่เลือกกลับเทียบไม่ติดภรรยาเลย ทำให้ภรรยาทนไม่ได้?

“อยากรู้ว่าเธอดีกว่าคุณตรงไหนหรอ?”