หลังจากเมื่อครู่ที่ผู้ชายคนนี้ได้ระบายความ ปรารถนาของสัตว์ร้ายตรงกองฟางกับเธอแล้ว จากนั้นก็จูงมือของเธอทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น บอกว่าพาเธอมาทานข้าว

เพียงแค่เขาคิดไม่ถึงว่าจะได้เจอคุณป้าของเป่ห มิงไม่

กล่าวคือ เป็นครั้งแรกที่เธอได้รู้ว่ามีคุณป้าอีกคน ด้วย

“สวัสดีค่ะ คุณน้า” เนื่องจากมีผู้อาวุโส กู้ฮอนไม่ สะดวกที่จะโจมตี จึงทักทายคุณป้าฟางอย่างมี มารยาท “ฮ่าฮ่า ไม่ต้องเกรงใจ เธอก็เรียกฉันคุณป้าเหมือน

โมโม่เถอะ” คุณป้าฟางมองคู่รักด้วยรอยยิ้ม และ

พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

คำพูดนี้เมื่อเฟยเอ๋อได้ยิน สีหน้าก็ซีดขาว เธอคิด ไม่ถึงว่าก่อนหน้านี้เรียกคุณป้าฟางว่า “คุณป้า”

ตามเป้หมิงโม่ คุณป้าฟางกลับให้เธอเรียกเธอว่า

“คุณป้าฟาง”

แต่ตอนนี้ กู้ฮอนเรียกเธอว่า “คุณน้า” คุณป้าฟาง

กลับให้เธอเรียกตามว่า “คุณป้า’! คนที่มีสายตาชัดเจนแค่ได้ยินก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คําพูดของคุณป้าฟาง ให้หูที่มองไม่เห็นแก่เฟยเอ๋ ออย่างไม่ต้องสงสัย

“แม่ รีบมาเร็ว อาหารที่คุณป้าทำนั้นอร่อยมาก…ปากของหยางหยางเต็มไปด้วยน้ำมัน เจ้าแมว น้อยยิ้มให้ชอน

กู้สอนใช้โอกาสนี้สะบัดมือของเป้หมิงไม่ออก และ เค็มตรงไปข้างๆของหยางหยาง หยิบกระดาษ ทิชชูแล้วเช็ดน้ำมันมุมปากของลูกๆ “ชน บอก ครั้งแล้ว เวลากินอาหารไม่ควรกินเลอะเทอะ ได้ ขอบคุณการต้อนรับของคุณป้ารึยัง หม?”

“ใช่แล้ว!”‘หยางหยางหันไปยิ้มให้คุณป้าฟาง “คราวหลังคุณป้ายังจะต้อนรับหยางหยางอีก ไหม? ขอบคุณนะครับ!”

“ชน!” กู้ฮอนขูดจมูกของหยางหยาง ยิ้มและ ร้องไห้ ยิ้มขอโทษให้คุณป่าฟาง

“ฮาฮาฮา…” คุณป้าฟางหัวเราะเสียงดัง “ดีดีดี พวกเธอสองพี่น้องมาได้ตลอด คุณป้าต้อนรับ เสมอ”

สีหน้าของเฟยเอ๋อซีดขาว แม้ว่าเครื่องสําอางจะ ปกปิดรอยแผลเล็กๆเหล่านั้น แต่มองแล้วก็ทำให้ คนเห็นใจ

ตอนนี้เป่หมิงโม่กำลังคิดจะนั่งข้างๆกู้ฮอน เฟยเอ๋ อก็ลุกขึ้นมา คว้าข้อมือของเขาไว้ “โม่ มา รีบมา นั่ง”

เป้หมิงโมซาเลืองมองฮอน สายตาของเธอตั้งแต่ เข้ามาในบ้าน หยุดอยู่ที่ลูกชายทั้งสอง หรือไม่ก็ หยุดอยู่ คุณป้าฟาง ทําเหมือนเขาเป็นอากาศ ไม่

ได้ใส่ใจว่าเขาจะนั่งอยู่ตรงไหน แต่ก็ช่าง เขาไม่อยากอยู่ในสถานการณ์นี้ ทำให้ เฟยเอ๋อเสียใจนั่งลงแล้ว เฟยเอ๋อก็ตักอาหารให้เขาอย่าง กระตือรือร้น เรียกถามอย่างอ่อนโยน เหมือน ภรรยาน้อยก็ไม่ปาน

“เฉิงเฉิง แม่ตักซุปปลาให้หนู” แม้ว่าหยางหยาง อยู่ข้างกาย ฮอนเยอะกว่า แต่เฉิงเฉิงก็เป็นลูก ของเธอ เป็นเนื้อของเธอทั้งหมด เธอไม่สามารถ ไม่รักพวกเขาได้

ระหว่างมื้ออาหาร เธอตักอาหารให้ลูกทั้งสองไป มา และก็ตักอาหารให้คุณป้าฟางด้วย

“ฮ่าฮ่า เสี่ยว เธออย่าคอยแต่ตักอาหารให้พวก เรา เธอเองก็ต้องกินด้วย” คุณป้าฟางยิ้มและพูด “ดูกระดูกบนตัวเธอ ลำบากเธอที่ต้องคลอดลูกทั้ง สองให้โมโม่ของเรา มามามา บำรุงดีๆ พยายามมี น้องสาวให้สองพี่น้องนี้นะ ฮ่าฮ่าฮ่า….. คำพูดเล่นของคุณป้าฟาง ทําให้คนหลายคนที่นั่ง

อยู่ต้องตกตะลึง มีน้องสาวเพิ่มอีกคน?

“…”เฉิงเฉิงหยุดชั่วครู มองคุณป้าแวบหนึ่ง แล้วก็ มองกู้ฮอน จากนั้นก็ก้มหัวลง ดื่มซุปปลาอย่าง

เงียบๆ ไม่พูดไม่จา คุณป้าฟางหัวเราะได้อย่างมีความสุข

สีหน้าของเฟยเอ๋อหม่นหมอง มือที่ตักอาหารให้ เป้หมิงไม่ค้างกลางอากาศเป็นเวลานาน วินาทีนั้น ทําตัวไม่ถูก ดูสีหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้ออกมา แต่เป้หมิงโม่นั้นเงียบสงบมาก ยกมุมปากขึ้นมี รอยยิ้มแอบแฝง ครั้งแรกในชีวิตที่รู้สึกว่า ได้ยิน ข้อเสนอนี้ของคุณป้านั้นไม่เลว”เอ่อ…” นิ้วมือที่จับตะเกียบของกูยอน สั่นเล็ก น้อย รู้สึกทําตัวไม่ถูก ” ว า คุณน้าคุณกําลังพูด เล่น…จะเป็นไปได้ยังไง…

เธอยืนยันที่จะเรียกคุณป้าฟางว่าคุณน้า เธอก็ ยอมรับตอนที่พูดคำนี้ ในใจนั้นรู้สึกผิดเล็กน้อย มันเป็นเรื่องน่าสมเพช ที่ลูกรักเสี่ยวจิ๋วจิ๋ว แม่ไม่ ได้ตั้งใจโกหกจริงๆ

หยางหยางกะพริบตาปริบๆ ชำเลืองมองกู้ฮอน

“แม่ คุณพูดแบบนี้ไม่กลัวว่าจิ๋ว…อืม.. น่องไก่ของกู้ฮอนยัดเข้าไปในปากของหยาง หยาง คำพูดที่หยางหยางยังไม่ได้พูดออกมาก็ องหุบปากไป

“เป็นเด็กไม่ควรพูดแทรก! กินข้าวดีๆ”

กู้ฮอนมองไปที่ลูกชายครู่หนึ่ง เจ้าลูกหมีคนนี้ จะ ทําลดความสําบากใจให้เธอน้อยลงหน่อยไม่ได้ เลยรึไง?

อาวปู้ หยางหยางผู้น่าสงสารชำเลืองมองคุณแม่ ก็ได้ ให้อภัยเขาด้วยการยอมจํานนต่อศักดิ์ศรี ประหลาดของแม่อีกครั้ง

หยางหยางกัดน่องไก่ไปค่าหนึ่ง และคิดในใจ น้องจิ๋ว ต้องขอโทษด้วย ไม่ใช่ว่าพี่ชายไม่ช่วย เธอนะ แต่เพราะพี่ชายยากที่จะพูด(พูดไร้สาระ มี ปากไว้กินอาหารแล้ว) รอให้วันหนึ่ง พี่ชาย ชีวิตที่ ยากลําบากของเราได้พบเจอกัน พี่จะชดเชยด ไก่ให้เธอนะ น้องจิ๋วอย่าโทษพี่ชายเลยนะ เสียง กระซิบ…

เฉิงเฉิงมองท่าทางที่มีความสุขของหยางหยางหัวใจที่เพิ่งสะดุ้ง ถึงจะสงบลงมา

อย่าคาดหวังว่าเจ้าเด็กเห็นแก่กินนั่นจะควบคุม ปากของตัวเองไว้ได้ เขากังวลว่าสักวันหนึ่งหยาง หยางต้องเปิดเผยความลับของน้องสาวออกมา

โดยไม่ได้ตั้งใจ “คุณน้าหัวเราะแล้ว” ฮอนยิ้มขอโทษให้คุณป้า

ฟาง “เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ฉันจะมีน้องสาวเพิ่ม ให้เฉิงเฉิงและหยางหยางเองค่ะ”

เมื่อประโยคนี้พูดออกไป ก็ทําให้พวกเขาตกตะลึง อีกครั้ง

“หา? ฮ่าฮ่า ดี ดี ดี… เนื่อง ” คุณป้าฟางพูดว่าดีอย่างต่อ

“…”เฉิงเฉิงขมวดคิ้ว เมื่อกี้แม่ยังกังวลว่าหยาง

หยางจะพูดหลุดปากไม่ใช่เหรอ? ทำไมคราวนี้… “โหย่ว?” ดวงตาของหยางหยางแทบจะถลนออก มา แก้มเล็กๆที่เต็มไปด้วยน่องไก่ แม่ไม่ใช่คน

เล่นแบบนี้นี่นา

“แคร่ก” เป้หมิงโม่กระแอมเสียง มุมปากยกขึ้น เรื่อยๆ แม้ว่าใบหน้าที่นิ่งๆไม่ค่อยแตกต่างอย่าง เห็นได้ชัดนัก แต่วินาทีนี้คุณชายโม่แน่นอนว่า ปลื้มปีติยินดี!

หลงตัวเอง!

กู้ฮอนหันไปเห็นเป้หมิงโม่ที่ภาคภูมิใจสีหน้าของ

หยางหยาง มองเขาครู่หนึ่ง

เห็นว่าเขาไม่มีอะไรทํา ยกขาบนโต๊ะขึ้นมาอย่าง สง่างาม และจิบชา ดวงตาที่มีน้ำตาคลอของเฟยเอ๋อ แค่มองก็แทบจะหล่นลงมา…