ริมฝีปากสวยของเป่หมิงโม่เล็กขึ้น แต่ไม่ได้ ตอบกู้ฮอนโดยตรง แค่ตอบอย่างไม่ใส่ใจ “เบอร์ โทรศัพท์ไม่ใช่ของปลอม

“หา” เธอตามความคิดของเขาไม่ทันอย่างเห็นได้

ครู่ใหญ่ๆ เธอถึงดึงสติกลับมา “นายพูดว่า เบอร์ โทรศัพท์ที่เพิ่งให้พยาบาลสาวคนนั้นไป ไม่ใช่

ของปลอมหรือ

เขานิ่งเงียบ และขับรถต่อ

“ในเมื่อไม่ใช่ของปลอม” กู้ฮอนมองเขาอย่าง ตกใจ “นาย…..ให้เบอร์โทรศัพท์จริงกับเธอ

เบอร์โทรศัพท์นั้นเป็นของใครกันนะ

หรือจะเป็นเบอร์โทรอีกเบอร์ของเป่หมิงโม่นะ พอคิดถึงตรงนี้ หัวใจของเธอก็เริ่มผิดปกติ เธอหันกลับมา จ้องมองไปที่ด้านหน้าของรถ

บรรยากาศของทั้งสองคนก็ตกอยู่ท่ามกลาง สภาวะเย็นมา

ในมุมที่ไม่ระบุชื่อของเมืองหนึ่ง คนที่ถูกเรียกว่า นักเขียน กำลังก้มหน้าเขียนบทความอยู่หน้า คอมพิวเตอร์ตอนที่นักเขียนกำลังยิ้มลึกลับอยู่ตรงหน้า คอมพิวเตอร์ นั้น เสียงริงโทนของโทรศัพท์ก็ดัง

นักเขียนไม่คิดอะไรมาก เขารับโทรศัพท์ และ ได้ยินเสียงหวานของผู้หญิงด้งเข้ามาในหู เขา ตกใจในทันที——

“ฮัลโหล คุณผู้ชายคะ สวัสดีค่ะ….แหะๆ ฉันคือ นางพยาบาลที่เพิ่งฉีดยาให้คุณไปเมื่อครู่ ฉันยัง ไม่ทันได้บอกชื่อของฉันให้คุณทราบเลย แหะๆ นามสกุลของฉันคือวาง ชื่อเฟยหนึ่งพยางค์ค่ะ จะ เรียกฉันว่าเฟยเฟยก็ได้นะคะ…ฮัลโหล ได้ยิน ไหมคะ ฮัลโหล……

“ต๊ดๆๆๆ….

แกรัก นักเขียนกดวางสายทันที หน้าผากของเขาย่นด้วยความไม่เข้าใจ

เป้หมิงโม่ไอ้คนจอมหลอกลวง นึกไม่ถึงว่าจะขายเบอร์โทรศัพท์ของนักเขียน จริงๆ

นักเขียนทำดีกับคุณไม่น้อยเลย เนื้อของกู้ฮอนก็ เอาให้คุณกิน ร่างกายนุ่มนิ่มของเธอก็เอาให้คุณ จัดการ ลูกสาวลูกชายก็ให้คุณให้กำเนิดออกมา เซอะ ดูนักเขียนยังไม่ฆ่าคุณเลย เซอะๆๆ……

จากเมืองรมาถึงเมืองA ขับรถเพียงไม่กี่ชั่วโมง กู้ฮอนรู้สึกว่าในระยะเวลาไม่กี่ชั่วโมงนั้น เพราะ คําพูดเป้หมิงโม่ที่ว่า’เบอร์โทรศัพท์ไม่ใช่ของ ปลอม’ ทำให้จิตใจของเธอวุ่นวายไม่ใช่เพราะเธอเชื่อว่าเขากับพยาบาลสาวคนนั้น

ไปมาหาสู่กัน แต่ว่า..

เขายังมีเบอร์โทรศัพท์ที่เธอไม่รู้อีก

คนเราก็มักจะเป็นแบบนี้ หมายเลขโทรศัพท์มือ

ถือ ทําให้ได้รู้ว่าคุณเป็นคนสําคัญของอีกฝ่าย หรือไม่

ดวงตามองรถที่วิ่งขึ้นลงจากทางด่วน เข้าไปใน

เขตของเมืองA

กู้ฮอนกัดริมฝีปาก “คือว่า ฉันขอไปเยี่ยมแม่ก่อน ได้ไหม”

เธออยากรู้ว่าแม่พักอยู่ที่โรงพยาบาลไหน เธอจะ ได้ไปดูแล

“โรงพยาบาลกลางเมืองA เธอคงคุ้นเคยกับที่นั่น ดี” เป่หมิงไม่อ่านความคิดของเธอออก จึงให้คํา ตอบที่ชัดเจนแก่เธอ

เป็นเรื่องจริง กู้ฮอนคุ้นเคยกับโรงพยาบาลนั้นดี เพราะไม่ว่าจะเป็นใครในตระกูลเป้หมิง ขอแค่เจ็บ ป่วยนิดๆหน่อยๆก็จะอยู่ที่นั่น และเป็นห้องพิเศษทั้งหมด

ครั้งหนึ่ง เธอเองก็เคยอยู่ดูแลเป่หมิงโม่ที่นั่น

ในตอนนั้น เธอยังไม่รู้ว่าเขาเป็นพ่อของลูกเธอ ในตอนนั้น เธอยังไม่รู้ว่าเขามีเฉิงเฉิงอยู่ด้วย เพียงชั่วพริบตา ก็ผ่านไปสองปีกว่าแล้ว ไม่สามารถย้อนกลับไปได้แล้ว

ความคิดของเธอค่อนข้างจะเรื่อยเปื่อย เธอพยัก หน้า “ได้ งั้นนายส่งฉันลงข้างทางก็ได้ ฉันจะไปโรงพยาบาลกลางเอง ค่าใช้จ่ายในการรักษาแม่

ของฉัน…ฉันจะคำนวณให้.………….

คำพูดนี้ ทำให้เขาโกรธ

ค้าที่ขมวดแน่น ดวงตาที่เย็นชา ไม่ได้มองไปที่

เธอ แน่นอน เขาไม่มีความคิดที่จะจอดรถด้วย ตอนที่รถของเปีหมิงไม่จอดที่ประตูโรงพยาบาล กลางเมืองA กู้ฮอนก็รู้สึกเหมือนไม่ได้มาที่นี่นาน

แล้ว

ที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ มีความทรงจําที่ลบไม่ออกอยู่ มากมายในโรงพยาบาลแห่งนี้

ที่เธอคิดไม่ถึงอีกก็คือ เป่หมิงไม่ลงจากรถ จูงมือเธอเดินเข้าไปในโรงพยาบาล

“จะไปเยี่ยมแม่ของฉันหรือ”

เธอยังคงถาม เขาไม่ตอบ

ราวกับความบ้าบิ่นและดิบเถื่อนทั้งหมดของ ผู้ชายคนนี้มอบให้ในเวลากลางคืนหมดแล้ว พอตอนกลางวัน เขาจะแปลงร่างเป็นผู้ชายสูงส่ง

และเยือกเย็น

เธอเหมือนรู้สึกว่า เขายังโกรธเธออยู่ เพราะความขัดแย้งเรื่องหยินปู้ฝัน เขาจึงยังคง

โกรธเธอ

เห็นได้ว่า ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับหวีหรูเจี่ย เป่หมิง และไม่ใช่ความไม่พอใจธรรมดาด้วย

โม่จะไม่พอใจทุกคน

เป้หมิงโม่จูงมือเธอตรงมายังชั้นหก

ห้องผู้ป่วยVIP

“คุณชายรอง” พนักงานรักษาความปลอดภัยที่ประตูโค้งค่านับอย่างเคารพ แล้วผลักประตูเปิด

เป้หมิงโม่พยักหน้าเบาๆ จูงมือกู้ฮอนเข้าไปในห้อง เป็นอย่างที่คาดไว้ ห้องผู้ป่วยที่เหมือนกับห้อง ครอบครัว

ตกแต่งอย่างอบอุ่นและสง่างาม เฟอร์นิเจอร์

พร้อมใช้งาน

กู้ฮอนมองไปรอบๆ เธอแอบตกใจ ค่าใช้จ่ายไม่

น้อยเลย

ถึงแม้ในใจจะรู้สึกซาบซึ้งที่เป้หมิงโม่ดีกับแม่ของ เธอ แต่ว่า…..นแพงเกินไปแล้ว เธอครุ่นคิดว่า ตัวเลขในสมุดเงินฝากจะพอใช้คืนได้หรือไม่ เธอเดินเข้ามาในห้องพร้อมความตื่นเต้นเล็กน้อย

เธอแค่อยากจะเรียก “แม่” แต่ก็ต้องตกใจกับคนที่

อยู่บนเตียง

เสียงหนาของเป่หมิงโม่ดังขึ้นมาข้างหู: “พ่อ——”

คุณท่าน คุณท่านเป่หมิง กู้ฮอนเบิกตากว้าง โชคดีที่เธอกลืนคำว่า”แม่”ลง

ไปได้ทัน

เพียงแต่ เธอมองไปที่ชายบนเตียงผู้ป่วยด้วย

ความตกใจ

เขาผอมจนเห็นเส้นเลือดชัดเจน มีเข็มบนหลังมือ และให้น้ำเกลืออยู่

เธอนึกไม่ถึงเลย ว่าชายชราที่เคยแข็งแรงมากใน อดีต คุณท่านเป้หมิงที่เปี่ยมด้วยอำนาจ จะมา นอนอย่างอ่อนแรงบนเตียงผู้ป่วยในวันนี้ หน้าซีด ซูบผอม เป็นไม้ใกล้ฝั่ง

และไม่สามารถเคลื่อนไหวได้