เขาหัวเราะแห้งๆหนึ่งครั้ง “ฮอน….บปาก

ฉัน ตัดขาดความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยากับไม้ ง

เฉิงได้ไหม ฉันไม่ต้องการให้เธอเกี่ยวข้องกับพวก เขาอีกต่อไป ฉันเจ็บปวดใจ….. เธอกัดริมฝีปาก ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ฉัน จะ

พยายาม…..

ถึงยังไงเสียตัวน้อยก็เพิ่งมาเมืองA โอกาสในชีวิต นี้ของเธอที่จะกลับไปเมืองซาบาห์เลือนรางมาก เพียงแต่ ในตอนนั้นเข้าใจผิดว่าท่านพ่อไม้เป็นพ่อ ที่แท้จริงของตัวเอง ถึงมีแหล่งที่มาแบบนี้ แต่ไม่คิดว่ามันจะบังเอิญ มาได้เจอกับหวีหรูเจี๊ย แม่ที่แท้จริงของเป่หมิงไม่

บางทีเรื่องราวก็ช่างประจวบเหมาะ ถ้าถูกโชค ชะตาลิขิตไว้ให้เจอกับใครบางคน ยังไงก็ต้องได้ เจอกัน แต่ถ้าไม่มีโชคชะตาเหมือนพ่อแม่ผู้ให้ กําเนิดของเธอ จะทำอย่างไรก็ไม่ได้เจอกัน……. เขาดึงเธอเข้ามากอดแน่น สูดกลิ่นหอมของเธอ หัวใจก็ค่อยๆผ่อนคลายลง…

เธอพูดเสริม แต่ว่า…..นายเองก็ต้องรับปากกับ ฉัน ว่าต่อไปจะทําดีกับลูกๆ อย่าตะโกนใส่พวก เขา รักพวกเขาให้มากๆ เอาใจใส่พวกเขา เป็นพ่อ ที่ดีให้ได้ ไม่อย่างนั้นพอฉันเป็นทนายความ ฉัน จะไปที่ศาล แล้วเอาพวกเขากลับคืนมา”

คําพูดของเธอดูเหมือนข่มขู่เล็กน้อย”ไม่อนุญาต” เขากอดเธอแน่น “ฉันคืนให้เธอหนึ่ง

คน ก็เหลือแค่คนเดียวล่ะสิ……

ที่สําคัญที่สุดคือ คืนลูกๆให้เธอไปหมด แม่ลูกทั้ง สามคนยังจะสนใจเขาอยู่ไหม

คําตอบคือไม่แน่นอน

“ใช่แล้ว เหลืออีกสามสัปดาห์ นายต้องคืนลูกคน หนึ่ง ให้ฉันแล้ว ”

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เหมือนได้ยินคําว่า สาม

สัปดาห์ แล้วไม่ชอบอย่างมาก “งั้นเธอต้องการใคร” เขาถามเบาๆ

…….….. ริมฝีปากของเธอสั่น เธออ้าปากค้างอยู่นาน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ “อยากได้ทั้งสองคนใช่ไหม” เขาเลิกมุมปากขึ้น หัวเราะเบาๆ

เธอเบิกตากว้างทันที สายตาเป็นประกาย “จริง หรือ ได้ใช่ไหม”

“ไม่ได้” เขาทําลายความหวังของเธออย่างไร

ความปรานี

เธอทําหน้าหงอย เบ้ปาก “ลูกสองคน ไม่ว่าจะ เลือกใครก็ยากทั้งนั้น พวกเขาถูกแยกจากกันเป็น เวลาห้าปีแล้ว ถ้าให้พวกเขาแยกจากกันอีก มัน เป็นเรื่องที่โหดร้ายจริงๆ..ฉันไม่รู้ว่าคุณจงใจ

หรือเปล่า”

“ฉันจงใจอะไร” สายตาของเขาดูเจ้าเล่ห์ แล้ว “…..” เธอเหลือบไปมองเขา “อย่างไรก็ตาม ฉันไม่

หัวเราะอย่างล้อเล่น

สน เพื่อไม่ให้นายเบี้ยว ฉันต้องการให้นายรางสัญญา เมื่อการแต่งงานแทนส้นสุดลง ต้องรีบค้น

ลูกหนึ่งคนให้ฉันทันที”

เธอไม่สนใจอีกต่อไป เอากลับมาได้แค่หนึ่งคน ไม่เป็นไร เหลือแค่อีกหนึ่งคน หลังจากนี้เธอค่อย

คิดหาทางต่อไป

“ต้องการให้ร่างสัญญาจริงหรือ”

“แน่นอน”

“ได้ ฉันจะทําตามที่เธอต้องการ”

พอเขาพูดจบ ก็จูบปิดปากเธอทันที “อู๋….. เธอไม่ทันตั้งตัว

เขาจะไม่บอกเธออย่างแน่นอน ว่าเขาไม่ได้โง่ เหมือนเมื่อสองปีก่อนแล้ว

ที่แย่งลูกของเธอมา กลับเป็นการบีบให้เธอจาก

ไป

คืนลูกให้เธอหนึ่งคน กลับสามารถรั้งเธอไว้ได้ เธอคิดว่าหลังจากสามสัปดาห์ จะสามารถจบ ความสัมพันธ์กับเขาได้จริงๆน่ะหรือ ไม่ เขาจะไม่ยอมปล่อยมือ และยิ่งจะไม่ยอม ปล่อยมากขึ้นเรื่อยๆด้วย

สําหรับผู้หญิงคนนี้แล้ว เขาจะรักเธอจนสุดความ

สามารถ…….

เพียงแต่ พอเขานึกถึงชื่อเฟยเอ๋อ ทันใดนั้นความ คิดเขาก็ถอยกลับมา แม้ว่ามันจะต้องผิดหวังอีก

ครั้ง…….

แต่……ปวดหัวอีกแล้ว ไม่อยากนึกถึงอีกแล้วตอนนี้ เขาต้องการแค่ผู้หญิงที่ชื่อกู้ฮอนคนนี้

ชีวิตจมดิ่ง

จมลงสู่ความตาย……..

อยากขอให้เวลาหยุดอยู่ตรงนี้ ไม่ต้องตื่นขึ้นมา

อีกตลอดกาล………

ไฟเร่าร้อนในห้องลุกโชนขึ้นอย่างรวดเร็ว ประธานเป่หมิงโม่ จะไม่เข้างานก็ได้ ถึงอย่างไร เขาก็เป็นเจ้านาย แต่กูสอนไม่ได้น่ะสิ ตอนนี้เธอหญิงสาวที่มี

ปณิธานที่มุ่งมั่น

เธอจะทำตัวเหลวแหลกแบบเขาไม่ได้..……..

“ไม่เอาน่า….

ท่ามกลางความวุ่นวาย เสียงออดก็ดังขึ้น——

“อ้….มีคน….……

“ไม่ต้องสน พวกลูกๆไปเปิดประตูได้….

“เห้ เจ็บนะ….บอกว่าไม่ต้องจูบตรงนั้นแล้วไง…. “ตรงไหน ตรงนี้ ตรงนี้ หรือว่าตรงนี้”

“เห้ คนขี้โกงแบบนาย…..ปลูกสตรอเบอร์รี่จนเป็น นิสัยไปแล้วใช่ไหม……

ฉันไม่ได้แค่ติดนิสัยเรื่องปลูกสตรอเบอร์รี่หรอก “ นะ เรื่องที่ติดกว่านั้น….. ก็คือ ฮอน หนึ่งอาทิตย์ แล้วนะ เธอทำควรหน้าที่ของภรรยาอย่างเต็มที่

ได้แล้วหรือเปล่า”