ตอนที่ 429 แอบบอกความลับ1

“เอ่อ….”

…” หยางหยางส่งเสียงเอ่อ พูดไม่ออก “ความจริงพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า สําหรับนาย เด็กหนุ่มผู้ไร้ศีลธรรมคนนี้ ขอเพียงแค่ใครที่ดี กับนายสักหน่อยก็ล้วนแต่สามารถเป็นพ่อนาย

ได้แล้ว!” เฉิงเฉิงทอดถอนใจ

“เบย! ไม่ใช่แบบนั้น…….. หยางหยางโต้กลับ อย่างไม่มีเรี่ยวแรง “มิตรภาพระหว่างคุณพ่อ ฝันกับฉัน มันไม่เหมือนกัน……..

ไม่เหมือนกัน……..ขนาดสามารถแทนที่คุณ พ่อได้เลยหรือ”

” เฉิงเฉิงถาม ทำให้หยางหยางถึงกับป้อ ใบ้ คิ้วเล็กๆขมวด ไม่เอ่ยพูดอะไรไปชั่วขณะ

“วันนั้นคุณพ่อจะหมั้น เพื่อที่จะทำให้คุณพ่อ โกรธ พวกเราถึงได้มาหาคุณอาฝันให้ช่วย ตอนนี้ คุณพ่อยกเลิกงานแต่งงานกับคุณป้า

พิลึกพิลั่นคนนั้นแล้ว เป้าหมายของพวกเรา ไม่ใช่ว่าสําเร็จแล้วหรือ หรือว่านายอยากจะให้ คุณอาปู่ฝัน ขอคุณแม่กลับบ้านได้สําเร็จ เป็น พ่อเลี้ยงของนายจริงๆ

“ไอ้โย………….. หยางหยางสะบัดศีรษะ

เล็กๆ “นายอย่าถามคำถามที่ลึกซึ้งขนาดนี้กับ ฉันเลย……เข้าใจยากมากนะ……

“หยางหยาง!” เฉิงเฉิงขมวดคิ้วเล็ก “ตอนนี้ฉัน

จะไปโทรศัพท์บอกกับคุณพ่อให้ทราบ หวังว่า

เขาจะสามารถหยุดยั้งคุณอาปู่ฝันได้เร็ว”

“อา?” หยางหยางตกตะลึง “ครั้งนี้เปลี่ยนเป็น พ่อนกสมควรตายนั่นไปหยุดยั้งคุณอาฝัน แล้วหรือ”

โชคชะตาช่างไม่เข้าข้างเสียจริงๆ

“ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะ นายกับฉันไปหยุด” เฉิงเฉิ งมองบนหยางหยางไปรอบหนึ่ง “เอ่อ ไม่เอา……” หยางหยางสายหน้าอย่าง ไม่มีความกล้า “ถ้าอย่างนั้นคุณพ่อปู่ฝันจะบอก ว่าฉันไม่ซื่อสัตย์! เฮ้อ ขัดแย้งเสียจริง…… “ใช่ ผู้อื่นจะพูดว่าพวกเราข้ามแม่น้ำได้แล้ว อ สะพาน……” เฉิงเฉิงกดหมายเลขโทรศัพท์ไป พลาง ตอบไปพลาง หยางหยางมุ้ยปาก “อ่อ ลืมบอกนายไปเลยว่า นายไม่ได้ชอบพูดว่าฉันปากไม่ดีหรือ อย่างนั้น ที่ฉันอวยพรคุณพ่อปู่ฝันให้ ขอคุณแม่ได้ สําเร็จประโยคนั้น จะต้องโชคร้ายแน่ๆ ดังนั้น ปลอดภัยแล้ว วางใจเถอะ…….เฮ้อๆ คุณพ่อปู่ ฝัน หยางหยางทําผิดต่อคุณแล้ว…….

*

หลังจากฉลองปีใหม่ตามปฏิทินจันทรคติของ ตระกูลเป้หมิงก็เริ่มทํางานกันเป็นปกติ เหมือนแต่ก่อน

วันปีใหม่วันแรกที่เป่หมิงไม่กลับบริษัท ก็เริ่ม การประชุมผู้บริหารระดับสูงทั้งหมดครั้งหนึ่ง เนื่องจากปีก่อนโครงการหยิง’ จู่ๆก็เกิดไฟ

ไหม้ สูญเสียหนักมาก สําหรับปัญหาหนึ่งที่ ต้องเผชิญหน้าตอนเปิดมาต้นปีนั้นค่อนข้างที่ จะดึงมือ

ภายในห้องการประชุมผู้บริหารระดับสูง

“ทุกคนล้วนแล้วแต่ฉลองปีใหม่กันเรียบร้อย แล้ว! หย่อนยานกันมาหลายวัน ตอนนี้ ถึง เวลาที่จะทําตัวให้สดชื่นกระปรี้กระเปร่าได้ แล้ว คดีความโครงการ ‘หญิง’ โครงการนี้ ผม เรียกร้องให้ตรวจสอบให้ถึงที่สุด! มีปัญหา อะไรไหม” นิ้วเรียวของเป้หมิงไม่เคาะลงบน โต๊ะทำงานเสียงดังก๊อกๆ

“ท่านประธาน เพราะว่าพวกเราจัดสร้าง โครงการ’หญิง’ อยู่ที่เมืองS ถ้าจะตรวจสอบ จนถึงที่สุดแล้วล่ะก็ อาจจะต้องพัวพันกับ หน่วยงานราชการบางส่วน……. ” ผู้จัดการฝ่าย ประชาสัมพันธ์รู้สึกลำบากใจเล็กน้อย “ตระกูล เป่หมิงอยู่ที่เมืองA เส้นสายความสัมพันธ์ไม่ ต้องพูดถึง แต่ว่าเมืองSนั้น พวกเราอาจจะ ทําให้สําเร็จได้น้อยลง”

“ครั้งนี้เห็นได้ชัดเจนว่ามีคนเพ่งเล็งมาทางตระ กูลเป่หมิง! รู้ว่าฐานะในเมืองA ของตระกูลเห มึงไม่สามารถสั่นคลอนได้ ดังนั้นจึงได้เป็นไป ลงมือกับโครงการหยิง’ที่ เมืองรแทน” ผู้ จัดการฝ่ายโครงสร้างพื้นฐาน โกรธจนกัดฟัน โกดล็ก หรี่ตาลงเล็กน้อย “ตอนนี้ รายงานการสืบสวนที่ทางตำรวจในเมืองหมอบ ให้เป็นอย่างไร”

“เอ่อ……ท่านประธาน เป็นเพราะการฉลองปี ใหม่ ดังนั้นข้อมูลทั้งหมดล้วนแล้วแต่ล่าช้าขึ้น

ครับ”

“จริงๆแล้วคือล่าช้า หรือว่ามีคนจงใจถ่วงให้ช้า กันแน่” เขาเลิกคิ้ว เอ่ยถามเสียงเย็น

ในฉับพลัน ภายในห้องประชุมก็เงียบสนิท ราวกับว่าสามารถได้ยินเสียงของเข็มที่ตกลง

เป้หมิงไม่นวดข้างขมับ “ทมย่อยรับหน้าที่ สืบสวนคดีที่ส่งไปเมืองS นั้นสรุปว่าใครเป็นคน รับผิดชอบดูแลกันแน่ มีคนรายงานให้ผมใน

ทันทีบ้างไหม

” ทุกคนล้วนแต่ไม่มีใครกล้าส่งเสียง สุดท้าย ผู้จัดการฝ่ายธุรการก็เอ่ยตอบเสียง เบา “คือว่าท่านประธานครับ…….เพราะว่าช่วง เวลาเฉลิมฉลองเทศกาลตรุษจีนนั้นดูเหมือน ว่าคุณจะไม่อยู่ในประเทศครับ…………….. ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของเป้หมิงโม่กี่สั่น ขึ้นมา เป็นเบอร์ของเฉิงเฉิง

เป้หมิงโม่หางคิ้วเลิกขึ้นโดยไม่รู้ตัว รู้สึกประหลาดใจกับสายโทรศัพท์ของลูกชาย “ฮัลโหล คุณพ่อ….. เสียงเด็กเรียบนิ่งของ เฉิงเฉิงดังขึ้นมา “ผมรู้ว่าคุณพ่อจะต้องยุ่งมาก อย่างแน่นอน แต่ว่าผมอยากจะขอถามสัก หน่อยว่า…….สํานักงานกิจการพลเรือนไป อย่างไรครับ”

เฉิงเฉิงถามอ้อมค้อมเป็นอย่างมาก เป้หมิงไม่รู้สึกคาดไม่ถึงอยู่บ้าง ถือโทรศัพท์ เหลือบมองไปทางบุคคลอื่นที่อยู่ภายในห้อง ประชุมชั่วแว๊บหนึ่ง เอ่ยตอบเสียงต่ำ “ทำไมจู่ๆ ถึงได้ถามถึงสิ่งนี้ ลูกจะไปทำอะไรที่สำนักงาน กิจการพลเรือน

“อืม……” เฉิงเฉิงชะงักไปเล็กน้อย ยังไม่ทันจะ ตอบคําถาม ก็ได้ยินเสียงหมดความอดทนของ หยางหยางที่อยู่อีกฟากของโทรศัพท์ดังนั้น

“ไอ้หยา พ่อนกสมควรตาย เป้หมิงซิเฉิงก็แค่

อยากจะแจ้งให้คุณพ่อรู้สักหน่อยว่า คุณพ่อ

ฝันลากคุณแม่ไปที่สำนักงานกิจการพลเรือน แล้ว……

“!” นัยน์ตาเป่หมิงโม่สาดประกายเย็นเยียบ คน โง่ล้วนแล้วแต่รู้ว่าหยินปู้ฝันไปทําอะไรที่ สํานักงานกิจการพลเรือน! เขาทนไม่ไหว คํารามออกมาครั้งหนึ่ง “ไอ้คนสารเลว! เสียงสบถค่าในครั้งนี้ หลุดมาดท่านประธานผู้ ยิ่งใหญ่ คุณชายผู้สูงส่งสง่างาม ส่งผลให้ หัวหน้าทุกฝ่ายตกตะลึงซะจนคางเกือบจะ หลุด!

ที่แท้แล้วเป็นใครกันแน่ที่มีความสามารถมาก ขนาดนี้ ทําให้ท่านประธานเกิดอาการพิโรธได้ ทุกคนเงียบกริบราวกับจักจั่นในฤดูหนาว กระทั่งหายใจแรงยังไม่กล้า

“คุณพ่อ……..คุณพ่อจะไปไหมครับ” เฉิงเฉิงเอ่ย

ถามเสียงเบา

เป้หมิ่งโมเส้นเลือดปูดบนหน้าขึ้น ถามเฉิงเฉิ

งกลับ “ลูกหวังว่าอย่างไรล่ะ!”

เฉิงเฉิงเงียบไปครู่หนึ่ง

หยางหยางตอบแทนเขาอีกแล้ว “พ่อนกโง่! ในเวลานี้ย่อมต้องหวังว่าคุณพ่อจะไปน่ะสิ! ไม่ อย่างนั้นเปหมิง เฉิงจะแอบบอกความลับนี้กับ คุณพ่อทําไมกัน

“พวกลูกไม่ได้หวังให้เขาเป็นพ่อของพวกลูก หรอกหรือ!” เป้หมิงโม่กัดฟัน พูดเน้นทีละคำที

ละค่า

ที่แท้เป็นบิดาก็ งกเหมือนกันนะ ความแค้น ได้ดีมาก เขาไม่ได้ลืมว่าวันที่จะหมั้นกับเฟยเอ๋ อวันนั้น เจ้าเด็กหน้าเหม็นคู่นี้ซ้ายเอ่ยคุณพ่อ ฝัน หนึ่งประโยค ขวาเอ่ย คุณพ่อใหม่ หนึ่ง ประโยคต่อหน้าเขา

“ไอหยา รู้อยู่แล้วว่าพ่อนกสมควรตายนั้น ใจแคบยิ่งกว่าไส้ไก่! เป๊หมิงซิเฉิง วาง

โทรศัพท์ วางโทรศัพท์เถอะ! ให้คุณพ่อปู่ฝัน มาเป็นพ่อใหม่ของพวกเราดีแล้ว!” หยาง หยางมุ้ยปาก จีน มาดูกันว่าใครจะมีความ อดทนจนเป็นผู้ชนะคนสุดท้าย

เฉิงเฉิงจับโทรศัพท์ สูดลมหายใจลึก จากนั้นก็ เอ่ยว่า

“คุณพ่อ บนโลกใบนี้ไม่มีลูกคนไหนที่ชื่นชอบ คุณพ่อหรือคุณแม่ที่มาทีหลัง เชื่อว่าคุณพ่อก็ คงเหมือนกันใช่ไหมครับ ไม่อย่างนั้นทําไม คุณพ่อมักจะเรียกคุณย่าว่าป้าซิน ไม่เรียกว่า คุณแม่ล่ะครับ ส่วนเรื่องคุณพ่อจะไปหรือไม่ไป นั้น ก็ให้คุณพ่อเป็นผู้ตัดสินใจเองแล้วกัน บ๊าย มายครับ

รู้ดๆๆๆ